Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | chemiczny | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | techniczny | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 6454 przypisów.
tużurek (daw., z fr.) — dwurzędowy surdut z ciemnej wełny, popularny na przełomie XIX i XX w., pełniący rolę dzisiejszej marynarki, ale sięgający do połowy uda. [przypis edytorski]
tużurek (daw., z fr. tout jour: każdego dnia, codzienny) — surdut codziennego użytku; element męskiego stroju w II połowie XIX w., pełniący rolę dzisiejszej marynarki, ale sięgający do połowy uda. [przypis edytorski]
tużurek — długa, dwurzędowa marynarka, noszona na przełomie XIX i XX w. [przypis edytorski]
tużurek — długi, ciemny surdut z przełomu XIX i XX w. [przypis edytorski]
tużurek — długi, dwurzędowy surdut, popularny na przełomie XIX i XX w. [przypis edytorski]
tużurek — dwurzędowy, ciemny surdut popularny na przełomie XIX i XX w. [przypis edytorski]
tużurek — dwurzędowy, długi surdut męski z wełny, z przełomu XIX i XX wieku. [przypis edytorski]
tużurek (por. fr. toujours: zawsze; tous les jours: codziennie) — rodzaj surduta; element męskiego stroju popularny w II połowie XIX w., pełniący rolę dzisiejszej marynarki, ale sięgający do połowy uda. [przypis edytorski]
tużurek — rodzaj czarnego surduta męskiego na dwa rzędy guzików, przywdziewanego szczególnie na uroczystości. [przypis redakcyjny]
tużurek — rodzaj długiej marynarki, uszytej z ciemnej wełny i z aksamitnym kołnierzem. Popularny na przełomie XIX i XX wieku. [przypis edytorski]
tużurek — rodzaj dwurzędowego długiego i ciemnego surduta, noszonego na przełomie XIX i XX w. [przypis edytorski]
tużurek — rodzaj dwurzędowego surduta z ciemnej wełny. [przypis edytorski]
tużurek — rodzaj dwurzędowego surduta z ciemnej wełny. [przypis redakcyjny]
tużurek — rodzaj okrycia męskiego podobnego do żakietu. [przypis edytorski]
tużurek — rodzaj okrycia męskiego podobny do żakietu. [przypis edytorski]
tużurek — rodzaj surduta z ciemnego sukna, popularnego na przełomie XIX i XX. [przypis edytorski]
tużurek (z fr.) — ciemne okrycie męskie przypominające surdut. [przypis edytorski]
tużurek (z fr., daw.) — w XIX i na początku XX w. codzienne okrycie męskie przypominające krojem surdut. [przypis edytorski]
tużurek (z fr.) — dwurzędowy surdut popularny na przełomie XIX i XX w., pełniący rolę dzisiejszej marynarki, ale sięgający do połowy uda. [przypis edytorski]
tużurek (z fr.) — męska marynarka z zaokrąglonymi połami i jednorzędowym zapięciem, popularna na przełomie XIX i XX w. [przypis edytorski]
tużurek (z fr.) — rodzaj surduta; dawny element męskiego stroju, pełniący rolę dzisiejszej marynarki, ale sięgający do połowy uda. [przypis edytorski]
tużurek (z fr.) — rodzaj surduta; element męskiego stroju popularny na przełomie XIX i XX w., pełniący rolę dzisiejszej marynarki, ale sięgający do połowy uda. [przypis edytorski]
tużurek (z fr.) — surdut codziennego użytku, popularny na przełomie XIX i XX w., pełniący rolę dzisiejszej marynarki, ale sięgający do połowy uda; w latach 30. XX w. uważany był już za ubiór staroświecki. [przypis edytorski]
tużurek (z fr.) — surdut codziennego użytku, popularny na przełomie XIX i XX w., pełniący rolę dzisiejszej marynarki, ale sięgający do połowy uda. [przypis edytorski]
tużurkowi — tużurek: rodzaj czarnego surduta męskiego przywdziewanego na wizyty i uroczystości; tużurkowi: ludzie w strojach pańskich w przeciwieństwie do ubiorów ludzi pracy. [przypis redakcyjny]
Tużu, tużu, serce bołyt' (ukr.) — tęsknię, smucę się, serce boli. [przypis redakcyjny]
tużyć (daw.) — tęsknić. [przypis edytorski]
tużyła (ukr.) — tęskniła. [przypis redakcyjny]
tużył (z ukr.) — tęsknił. [przypis redakcyjny]
tuzać (daw.) — tarmosić; bić. [przypis edytorski]
tuza (daw.) — najwyższa karta, zwykle as. [przypis edytorski]
Tu zakończyłem podziemną moją podróż — komora, do której dotarł autor, została nazwana Komorą Goszczyńskiego. [przypis edytorski]
tu zaś tylko to zostawię — wyd. lwowskie ma: zestawię. [przypis redakcyjny]
tuz — as, figura w talii kart do gry. [przypis edytorski]
tuz — as w kartach; najsilniejsza karta. [przypis edytorski]
tuz — as w kartach. [przypis redakcyjny]
tuz czerwienny — rodzaj karty do gry: as kier. [przypis edytorski]
tuz (daw.) — as. [przypis edytorski]
tuz (daw.) — as w grach karcianych. [przypis edytorski]
tuz (daw.) — as w kartach. [przypis edytorski]
tuz (daw.) — as w talii kart. [przypis edytorski]
tuz (daw.) — atut, najwyższa karta w grze, zwykle as. [przypis edytorski]
tuz (daw.) — najwyższa karta, as. [przypis edytorski]
tuz (daw.) — w grach karcianych: as, najsilniejsza karta. [przypis edytorski]
tuzin — dwanaście sztuk; pół tuzina: sześć. [przypis edytorski]
tuzin — dwanaście sztuk. [przypis edytorski]
tu złożyło głowę kilku znakomitych ludzi — za kościołom jest piękny swą prostotą pomnik tych zasłużonych ludzi w kształcie groty dzikich ogromnych kamieni, z dębowym krzyżem u wierzchu, na biało pomalowanym. W głębi groty znajduje się napis złotémi literami, ryty na kamieniu: „Pamiątka w Bogu zeszłych, spoczywających na tym cmentarzu oo. pijarów, rozmaitemi czasy umarłych, F. N. Golańskiego profesora b. Uniw. Wileńskiego, Sieradzkiego, R. Daniłowicza, Głogowskiego i w in. Od ceniących ich zasługi i cnoty, kamień ten położony. Ryt. T. Horbacewicz w Wilnie”. W roku zeszłym przybył tu jeszcze jeden grobowiec, księdza Pietkiewicza eks-pijara. współzakładcy dzisiejszego kościoła. [przypis autorski]
tuzłuczek wyporkami podbity — okrycie podszyte futrem karakułowym. [przypis edytorski]
Tu znajdują się już lodowce — w rzeczywistości w Tatrach nie ma obecnie lodowców, choć góry te powstały pod ich wpływem. [przypis edytorski]
Tu zniknęła. Jam sie też ocknął — podobnie kończy się Sen Scypiona (Somnium Scipionis) Cycerona: Ille discessit; ego somno solutus sum (łac.). [przypis redakcyjny]
tuz — osoba na wysokim stanowisku lub o wysokich kompetencjach. [przypis edytorski]
tuzować (daw.) — bić. [przypis edytorski]
tuz — w grach karcianych: as; silna figura. [przypis edytorski]
Tu zwracam uwagę na Polskę — w wydaniach z końca XVIII w.: Tu przestrzegam Polskę. [przypis edytorski]
tuzy (daw.) — as w kartach. [przypis edytorski]
tuzy (daw.) — uderzenia pięścią, kijem, guzy. [przypis edytorski]
tuz (z niem.) — as w talii kart; „patrzeć jak w tuza” — patrzeć z uwagą. [przypis edytorski]
twąśmy krwią (daw. konstrukcja) — skrót od: twą jesteśmy krwią. [przypis edytorski]
Twa cudna postać (…) Na twoim sercu, Nineto! — przekład Edwarda Leszczyńskiego. [przypis edytorski]
Twain, Mark (1835–1910) —właśc. Samuel Langhorne Clemens, amerykański pisarz i satyryk. [przypis edytorski]
twa matka — mowa o Tetydzie, córce Nereusa. [przypis edytorski]
twarde a kolące (daw.) — konstrukcja z „a” w funkcji spójnika łącznego, dziś: twarde i kolące. [przypis edytorski]
twarde prządki (mit. gr.) — Parki, przędące nić ludzkiego życia i przecinające ją w momencie śmierci. [przypis edytorski]
twarde — w żargonie czasu okupacji: waluta w złocie (najczęściej dolary), w odróżnieniu od „motyli”, czyli banknotów, których wartość była bardzo niestabilna. [przypis edytorski]
twardo kowaną — wykutą z kamienia; zwrot mieści w sobie aluzję zarówno do nazwiska zmarłego błazna, jak i do jego zawodu w związku z przysłowiem o krainie głupców, gdzie podkuwa się gęsi. [przypis redakcyjny]
twardousty — o koniu: niedający się łatwo kierować. [przypis edytorski]
twardousty źrzebiec — trudny do ujeżdżenia źrebak; krnąbrny koń (wierzchowiec). [przypis edytorski]
Twardowski, Kazimierz (1866–1938) — polski filozof, psycholog i logik, twórca lwowsko-warszawskiej szkoły filozoficznej. [przypis edytorski]
Twardowski — legendarny czarnoksiężnik polski, który zaprzedał duszę diabłu. Według podania — uratowany swą modlitwą przed piekłem zamieszkał na księżycu. [przypis redakcyjny]
Twardowski — legendarny szlachcic, mieszkający w Krakowie w XVI w., który zaprzedał duszę diabłu w zamian za wielką wiedzę i znajomość magii. [przypis edytorski]
Twardowski, Samuel (zm. 1661) — poeta barokowy, autor m. in. poematu Nadobna Paskwalina, opartego o hiszpański oryginał. [przypis edytorski]
twardy — tu: brutalny; w wydaniu z 1816 r.: nikczemny. [przypis redakcyjny]
twardziejszy (daw. forma) — bardziej twardzi; wytrzymali. [przypis redakcyjny]
twarszy — twardszy. [przypis edytorski]
twarz (daw.) — postać. [przypis redakcyjny]
twarz (daw.) — [tu:] postać. [przypis redakcyjny]
Twarz ma pulchną, rumianą… — Jest to, jak często bywa w komediach Moliera, po prostu rysopis aktora, który grał u niego rolę Tartufa (Molier sam grał Orgona). [przypis tłumacza]
twarz najlepsza — Pani Wilczyńskiej, właścicielki pensji, na której kształciła się Narcyza (patrz: Czy to powieść?). [przypis redakcyjny]
Twarz Oli przy gromnicach (…) a z potarganych mgieł ukazał się kościół — [Komentarz autora z Uwag.] Pendant do klasycznego aforyzmu z Bez Dogmatu: „Wszystkie systemy filozoficzne po kolei diabli biorą, a msza św. po staremu się odprawia”. Aforyzm ten figuruje w Księdze złotych myśli z dzieł Sienkiewicza. [przypis autorski]
twarz (starop.) — tu: postać, wygląd. [przypis redakcyjny]
twarzyczkę kratami zasłaniać — tj. żyć w klasztorze zamkniętym, gdzie widzenia z osobami z zewnątrz możliwe są tylko w rozmównicy, w której zakonnica i jej gość są rozdzieleni kratą. [przypis edytorski]
twarzy (starop. forma) — twarze. [przypis edytorski]
twarzy Szczepańskiej się dotykając — dziś popr. bez zaimka „się”: dotykając. [przypis edytorski]
twę — dziś popr. forma B. lp r.ż.: twą. [przypis edytorski]
Tweed — jedna z gł. rzek w płd. Szkocji, w końcowym odcinku stanowiąca granicę między Szkocją a Anglią. [przypis edytorski]
Tweed — rzeka w płd. Szkocji. [przypis edytorski]
twego… — domyślne: męża. [przypis redakcyjny]
twego — domyślnie: męża. [przypis edytorski]
Twego dziada — Laomedona, króla Troi, ojca Priama. Nestor zetknął się z nim jako członek wyprawy Heraklesa przeciwko Troi. [przypis edytorski]
Twego dziela (starop.) — dla Twego. [przypis edytorski]
twej chwale zdoła — podoła wychwalaniu cię. [przypis redakcyjny]
twej godziny nie czekając — nie czekając na właściwą dla ciebie chwilę (aż staniesz się dorosła). [przypis redakcyjny]
twej matki córką — tak mówiono o dzieciach z nieprawego łoża. [przypis edytorski]
twej sztuki — tragedia pt. Anna Boleyn. [przypis tłumacza]
twejże to sukni szelest — konstrukcja z partykułą -że; znaczenie: czy to twej sukni szelest. [przypis edytorski]
twe kobiety i rzezaniec Fotyn — Plutarch (rozdz. 62) wymienia tu i Mardiona (= Mardiana). [przypis tłumacza]
twem, białem — daw. (XIX w.) forma N. i Msc. zaimków przymiotników r.ż. i r.n. [przypis edytorski]
twem — dziś popr.: twym. [przypis edytorski]
Twe miasto pieniądz rozrzuca przeklęty — Floreny, jakie pierwsza Florencja biła w swojej mennicy, a które według słów poety psuły obyczaje pasterza i jego owczarni. [przypis redakcyjny]
Twemu sobowtórowi ofiarujemy […] łączy z sobą wszystkich ludzi — autentyczne. [przypis autorski]
