Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | portugalski | pospolity | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | wulgarne | zdrobnienie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 6198 przypisów.
ostawić — dziś: zostawić. [przypis edytorski]
ostawić (gw.) — zostawić. [przypis edytorski]
ostawiony (daw.) — zostawiony. [przypis edytorski]
ostępem — obstąpiwszy, okrążywszy. [przypis redakcyjny]
ostęp (starop.) — odstąp, oddal się. [przypis edytorski]
ostęp — trudno dostępne miejsce puszczy, gęstwina leśna. [przypis edytorski]
ostęp — trudno dostępne miejsce w lesie. [przypis edytorski]
ostęp — trudno dostępne miejsce w puszczy, inaczej matecznik. [przypis edytorski]
Ostenda — miasto w płn.-zach. Belgii, nad M. Północnym; od XIX w., kiedy zaczęli spędzać w nim wakacje królowie belgijscy, stało się modnym kurortem. [przypis edytorski]
Ostenda — port i znane kąpielisko w Belgii, nad Morzem Północnym. [przypis edytorski]
Ostenda — port i znane kąpielisko w Belgii, nad Morzem Północnym. [przypis redakcyjny]
Ostende patrem patris (łac.) — pokaż ojca ojca. [przypis edytorski]
Osten-Saaken, Fabian Gottlieb von (1752–1837) — rosyjski książę, feldmarszałek; podczas kampanii sprzymierzonych w l. 1814–1815 współpracował z Blücherem; 19 marca 1814 został wyznaczony gubernatorem wojskowym Paryża. [przypis edytorski]
ostentacyjnie — w taki sposób, żeby zwracać na siebie uwagę. [przypis edytorski]
ostentare (łac.) — chwalić się czymś, stawiać na widoku. [przypis edytorski]
osteologia — część anatomii obejmująca naukę o kościach. [przypis edytorski]
osteologia — część anatomii obejmująca naukę o kościach. [przypis redakcyjny]
osteologia — dział anatomii, który zajmuje się kośćcem. [przypis edytorski]
osteologiczny — dotyczący układu kostnego, związany z osteologią, nauką o budowie układu kostnego. [przypis edytorski]
osteomielit (med.) — osteomyelitis, choroba zapalna kości wywołana przez gronkowca. [przypis edytorski]
osteria — karczma, oberża, zajazd, gospoda, gościniec. [przypis edytorski]
osteria — włoska restauracja serwująca wino i proste jedzenie. [przypis edytorski]
Osthilfe — „Pomoc dla Wschodu”, program finansowego wsparcia rządu Niemiec dla Prus Wschodnich podczas Wielkiego Kryzysu (od 1929 roku). [przypis edytorski]
Ostia — antyczne miasto portowe przy ujściu rz. Tyber do M. Tyrreńskiego, stanowiące port morski dla odległego o ok. 25 km Rzymu. [przypis edytorski]
Ostiacy — dawna nazwa Chantów, ludu ugrofińskiego zamieszkującego zachodnią Syberię. [przypis edytorski]
Ostiacy — koczujący szczep na północy Syberii, dzielą się na Kamiennych, Jasackich, Czarnych itd. [przypis redakcyjny]
Ostiak a. Chant — członek narodu zamieszkującego zach. Syberię. [przypis edytorski]
ostiarius — odźwierny. [przypis redakcyjny]
Ost-India (ros.) — Indie Wschodnie, dawna nazwa terenów Indii i in. krajów Azji płd. i płd.-wsch., później ograniczona do Archipelagu Malajskiego (kolonialne Holenderskie Indie Wschodnie); używana dla odróżnienia od Indii Zachodnich, czyli Karaibów. [przypis edytorski]
ostium (łac.) — wejście. [przypis edytorski]
Ostjude (niem.) — Żyd ze wschodniej Europy. [przypis edytorski]
Ostmarchia (niem.) — Marchia Wschodnia. [przypis edytorski]
Ost (niem.) — wschód. [przypis edytorski]
ostoja — schronienie, tu: zatoka. [przypis edytorski]
O Stopo Czasu — z Eurypidesa Aleksandros. [przypis tłumacza]
Ostoriusz (…) nie mogąc się posłużyć własnym ramieniem, nie raczył użyć dłoni swego sługi inaczej, jak tylko po to, aby trzymał (…) sztylet (…) — Tacyt, Roczniki, XVI, 15. [przypis edytorski]
Ostra Brama — zabytkowa brama obronna w Wilnie z obrazem Matki Boskiej. [przypis redakcyjny]
o straceniu dwóch synów Kleopatry — ojcem młodszego, Antyllusa, był Antoniusz, starszego, Cezariona, Juliusz Cezar. Pochodzenie i imię nie wyszło Cezarionowi na dobre, bo gdy zwycięzca zastanawiał się, jak z nim postąpić, filozof Ariusz rozstrzygnął los nieszczęśliwego młodzieńca zmienionym nieco cytatem z Homera: Οὐκ ἀγαθὸν πολυκαισαρίη (tak u Plut. 82; Iliada II [204]: πολυκοιρανίη) [„Niedobry jest rząd wielu”, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski; red. WL]. [przypis tłumacza]
ostracyzm — w starożytnych Atenach kara polegająca na wygnaniu z miasta po publicznym głosowaniu; tu przen. odrzucenie. [przypis edytorski]
ostracyzm (z gr. ostrakon: skorupa) — w staroż. Grecji tajne głosowanie, podczas którego wolni obywatele wyskrobywali na glinianych szczątkach naczyń (stąd nazwa) imiona osób zagrażających ich zdaniem demokracji; osoby te skazywano na wygnanie z polis. [przypis edytorski]
Ostrakine — Ὀστρακίνη, dziś Straki. [przypis tłumacza]
Ostranica (zm. 1641) — właśc. Jakiw Ostrianyn; hetman kozaków zaporoskich, przywódca powstania kozackiego przeciw Polakom w 1638. [przypis redakcyjny]
ostraszyć się (starop.) — ze strachem się oswoić. [przypis redakcyjny]
ostraszywszy się (starop.) — ochłonąwszy ze strachu. [przypis redakcyjny]
o straży zarannej — to znaczy o godzinie 3 rano albo między 3 a 6 rano. Straże pierwsze od 6 do 9 wieczorem, drugie 9–12, trzecie 12–3, czwarte 3–6 rano. [przypis tłumacza]
ostręga (daw. a. reg.) — jeżyna. [przypis redakcyjny]
ostrężyny — jeżyny. [przypis edytorski]
ostre koło — rodzaj mechanizmu napędzającego rower: prosty układ, w którym pedały kręcą się w tym samym tempie, co tylne koło (nie ma wolnobiegu, który pozwala zatrzymać pedały podczas jazdy). Najstarszy i najprostszy rodzaj napędu, dziś używany w kolarstwie torowym i przez ceniących prostotę kurierów rowerowych. [przypis edytorski]
ostremi groty, kamieńmi, oszczepy — dziś popr. forma N. lm: ostrymi grotami, kamieniami, oszczepami. [przypis edytorski]
ostremi zęby i pazury — dziś popr. forma N. lm: ostrymi zębami i pazurami. [przypis edytorski]
Ostrianum — jeden z cmentarzy w Rzymie. [przypis edytorski]
Ostródz — obecnie: Ostróda. [przypis edytorski]
ostróg (ros. острог) — warownia. [przypis edytorski]
ostróg — zwykła nazwa podobnych więzień w Rosji. [przypis tłumacza]
ostrów a. ostrowa — wyspa. [przypis edytorski]
ostrów (daw.) — wyspa. [przypis edytorski]
ostrów (daw.) — wyspa; szczególnie porosła roślinnością wyspa na rzece. [przypis edytorski]
ostrów — ostroga, forteca? (niejasne; znaczenie dosłowne: wyspa). [przypis redakcyjny]
ostrów — pokryta roślinnością wyspa na rzece. [przypis edytorski]
ostrów — porosła roślinnością wyspa na rzece a. jeziorze. [przypis edytorski]
Ostrów Wielkopolski — miasto powiatowe w woj. wielkopolskim; w okresie zaborów siedziba powiatu w płd. części zaboru pruskiego, ok. 10–15 km od granicy z ówczesnym Królestwem Polskim, należącym do państwa rosyjskiego. [przypis edytorski]
ostrów — wyspa, kępa; burzany — rodzaj wielkich ostów kwitnących na czerwono. [przypis redakcyjny]
ostrów — wyspa, kępa roślinności na wodzie. [przypis redakcyjny]
ostrów — wyspa na rzece. [przypis edytorski]
ostrów — wyspa. [przypis edytorski]
ostrów — wyspa rzeczna. [przypis redakcyjny]
ostrów — zarośnięta wyspa rzeczna. [przypis edytorski]
ostróżka — roślina ogrodowa. [przypis edytorski]
ostróżni — dziś popr.: ostrożni. [przypis edytorski]
ostróżniéj — dziś popr. pisownia: ostrożniej. [przypis edytorski]
ostróżny — dziś: ostrożny. [przypis edytorski]
ostróżny — dziś popr. pisownia: ostrożny. [przypis edytorski]
ostrogi dostaniesz — sens: zostaniesz pasowany na rycerza. [przypis edytorski]
ostrogi — tu przen. znak przynależności do stanu rycerskiego. [przypis edytorski]
ostrogocki — przym. od rzecz. Ostrogoci, nazwy barbarzyńskiego plemienia germańskiego, którego władcy po upadku zach. części Imperium Rzymskiego władali Italią od V do VI wieku. [przypis edytorski]
Ostrogska ordynacja — założona w r. 1609, obejmowała 24 miasta i 593 wsi; w r. 1753 Czartoryscy, chcąc udziałem w grabieży przeciągnąć na swoją stronę wybitniejszych stronników Potockich i hetmana Branickiego, skłonili zadłużonego ordynata Janusza Sanguszkę do zawarcia tzw. transakcji kolbuszowskiej, której mocą ordynacja miała być podzielona; zamiar udaremniony przez Branickiego został zatwierdzony przez Sejm r. 1766; Rzeczpospolita traciła 600 wojska, które ordynacja utrzymywała; obłowili się głównie Lubomirscy (9 miast i 400 wsi). [przypis redakcyjny]
ostrokół — ogrodzenie z grubych, zaostrzonych u góry, drewnianych pali. [przypis edytorski]
ostrokół — palisada; daw. ogrodzenie o funkcji obronnej, zbudowane z zaostrzonych na końcach, gęsto obok siebie wbitych w ziemię bali drewnianych. [przypis edytorski]
ostrokół — palisada; ogrodzenie z grubych, zaostrzonych pali; tu: gruby, zaostrzony pal. [przypis edytorski]
ostrokół — palisada. [przypis edytorski]
ostrokół — wał obronny z zaostrzonych pali. [przypis edytorski]
ostrokręg a. ostrokrąg (daw.) — stożek, bryła o okrągłej podstawie, zwężająca się stopniowo aż do ostrego wierzchołka. [przypis edytorski]
ostrokręgowy (daw.) — stożkowy, stożkowaty. [przypis edytorski]
ostrokrzew (biol.) — rodzaj roślin o ciemnozielonych, ząbkowanych liściach i okrągłych, czerwonych, silnie trujących owocach. [przypis edytorski]
ostrokrzew (bot.) — rodzaj roślin o ciemnozielonych, ząbkowanych liściach i okrągłych, czerwonych, silnie trujących owocach. [przypis edytorski]
ostrokrzew — roślina krzewiasta, wiecznie zielona, z rodziny ilwowatych; w Anglii ma zastosowanie przy obrzędach Bożego Narodzenia. [przypis redakcyjny]
Ostrolinka — zapewne mowa tu o wiosce Ostrołęce, leżącej nad Pilicą w pow. grójeckim, która odznacza się śliczną okolicą. [przypis autorski]
ostromlecz (bot.) — wilczomlecz, rodzaj roślin rosnących w cieplejszych strefach całego świata, wytwarzających biały, ostry i trujący sok mleczny. [przypis edytorski]
ostromlecz — wilczomlecz, rodzaj roślin, krzewów i drzew, wytwarzających biały, ostry i trujący sok mleczny. [przypis edytorski]
ostronie — ustronie. [przypis autorski]
Ostroróg, Jan (1436–1501) — doradca królów Kazimierza Jagiellończyka i Jana Olbrachta, twórca i publicysta polityczny, autor dzieła Memoriał o urządzeniu Rzeczypospolitej, popierał wzmocnienie władzy królewskiej i jej centralizację, podkreślał podległość kościoła władzy świeckiej (m.in. uważał, że sprawy kościelne powinny być sądzone w Polsce, a nie w Rzymie), sprzeciwiał się płaceniu podatków na rzecz kościoła, kładł nacisk na konieczność poprawy moralnej duchowieństwa, postulował przekazywanie zyski z majątków kościelnych na potrzeby kraju (nie na rzecz papiestwa), uważał, że należy zobowiązać zakony do utrzymywania ludzi ubogich i kalekich. [przypis edytorski]
Ostroróg (…) przedstawił prośbę narodu polskiego, by wojewoda siedmiogrodzki książę Stefan Batory przyjąć raczył koronę, a w zamian oddał swe serce Rzeczypospolitej — Bielski, Kronika. [przypis autorski]
ostrość (starop.) — tu: surowość. [przypis edytorski]
ostrośmy jechali — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: ostro jechaliśmy. [przypis edytorski]
ostrow a. ostrów (daw.) — wyspa. [przypis edytorski]
ostrow — dziś popr. pisownia: ostrów, tj. wyspa. [przypis edytorski]
ostrowidz a. ostrowzrok (daw.) — ryś. [przypis edytorski]
ostrowidz — ryś. [przypis edytorski]
Ostrowska, Bronisława (1881–1928) — poetka okresu Młodej Polski, tłumaczka z jęz. francuskiego oraz autorka książek dla dzieci (Bohaterski miś). [przypis edytorski]
Ostrowska, Bronisława (1881–1928) — poetka polska okresu Młodej Polski, tłumaczka poezji francuskiej oraz pisarka książek dla dzieci. [przypis edytorski]
