Przypisy

dro, nie wydro (gw.) — drą, nie wydrą, co znaczy, że nie mogą wyciągnąć spod ziemi. [przypis edytorski]

drugi (daw., gw.) — tu: inny. [przypis edytorski]

drugie (daw., gw.) — inne. [przypis edytorski]

drugie (gw.) — inni. [przypis edytorski]

drugie (gw.) — tu: inne. [przypis edytorski]

drugie (gw.) — tu: inni. [przypis edytorski]

drugi (gw.) — tu: inny. [przypis edytorski]

drujki (gw.) — słodki. [przypis edytorski]

dryg (gw.) — takt, rytm; tu: fragm. melodii. [przypis edytorski]

drzwiów (gw.) — dziś popr. forma D. lm: drzwi. [przypis edytorski]

drzystać a. drystać (daw., gw.) — mieć rozwolnienie, wypróżniać się rzadko. [przypis edytorski]

ducht (gw.) — dukt; prosta droga leśna powstała przez wycięcie drzew. [przypis edytorski]

dudlić (gw.) — grać na instrumencie. [przypis edytorski]

duga (gw.) — tu: kabłąk, łukowaty element uprzęży końskiej. [przypis edytorski]

dulczyć (gw.) — ślęczeć, trudzić się. [przypis edytorski]

dulczyć (gw.) — siedzieć gdzieś z obowiązku. [przypis edytorski]

dunderować (gw.) — łajać, gromić. [przypis edytorski]

dunderować (gw.) — zrzędzić, łajać. [przypis edytorski]

duplawe (gw.) — o drzewie: mające w pniu dziurę, dziuplę (gw. dupla). [przypis edytorski]

dur (gw.) — obłęd. [przypis edytorski]

dur (gw.) — tu: choroba, odurzenie, zamroczenie. [przypis edytorski]

dusa (gw.) — dusza. [przypis edytorski]

duza (gw.) — dużo. [przypis edytorski]

duza scęścia, małe kosta (gw.) — dużo szczęścia, małe koszty. [przypis edytorski]

duzom (gw.) — dużą. [przypis edytorski]

dwasta (gw.) — dwieście. [przypis edytorski]

dy a. dyć (gw.) — przecież. [przypis edytorski]

dybki (gw.) — zdrob. od dyby: dwie kłody z wycięciami na ręce a. nogi, które łączono razem, zbijając a. zamykając na kłódkę, pętając w ten sposób więźniów; sprzęt znany od średniowiecza. [przypis edytorski]

dyć (daw., gw.) — przecież. [przypis edytorski]

dyć (gw.) — przecież. [przypis edytorski]

dyć tam się cosik rusa (gw.) — przecież coś tam się rusza. [przypis edytorski]

Dyćwa nie ciarachy! Nie targajta, bo żgniema, aż będzieta chramać (gw.) — przecież my nie miastowi, nie szarpcie, bo was pchniemy [czymś ostrym], aż będziecie kuleć. [przypis edytorski]

dychać (gw.) — oddychać. [przypis edytorski]

dycht (gw., z niem.) — akurat, właśnie, w sam raz. [przypis edytorski]

dycht (gw., z niem. dicht) — zupełnie, całkowicie. [przypis edytorski]

dyciem ją widział (daw., gw.) — przecież ją widziałem. [przypis edytorski]

dygować (gw.) — iść; nosić. [przypis edytorski]

dygować (gw.) — nieść coś z trudem, taszczyć. [przypis edytorski]

dygować (gw.) — nosić. [przypis edytorski]

dyrdać (gw.) — biec lub iść szybko drobnymi kroczkami. [przypis edytorski]

dyrdać (gw.) — iść. [przypis edytorski]

dysperak a. desperak (daw., gw.) — człowiek trudny we współżyciu, nieznośny. [przypis edytorski]

dźwiergać (gw.) — wierzgać. [przypis edytorski]

Dźwierza (gw.) — drzwi. [przypis edytorski]

dźwirze (gw.) — drzwi. [przypis edytorski]

dziadak (gw.) — dziad, nędzarz, żebrak. [przypis edytorski]

dziatki (daw., gw.) — dzieci. [przypis edytorski]

dziażyć (gw., z lit.) — smagać. [przypis edytorski]

dzicie (gw.) — dziecię, dziecko. [przypis edytorski]

dzięcielina (gw.) — koniczyna. [przypis edytorski]

dzieciamy (gw.) — dziećmi. [przypis edytorski]

dzieciński (daw., gw.) — właściwy dzieciom; dziecięcy; dziecinny. [przypis edytorski]

dzieciński (gw.) — dziecięcy [przypis edytorski]

dziecka (gw.) — dzieci. [przypis edytorski]

Dzie (gw.) — gdzie. [przypis edytorski]

Dzieś (gw.) — gdzieś. [przypis edytorski]

dzieucha (gw.) — dziewucha, dziewczyna. [przypis edytorski]

dzieuch (gw.) — dziewuch, dziewczyn. [przypis edytorski]

dzieusze (gw.) — dziewczynie. [przypis edytorski]

dzieuszy (gw.) — kobiecy. [przypis edytorski]

dzieuszyne (gw.) — dziewczęce. [przypis edytorski]

dzieuszyn (gw.) — dziewczyński, dziewczęcy. [przypis edytorski]

dzieuszyny (gw.) — dziewczęcy. [przypis edytorski]

dzieuszyny (gw.) — dziewczyński, dziewczęcy. [przypis edytorski]

dziewka (daw., gw.) — dziewczyna, panna; także: córka. [przypis edytorski]

dziewucha (gw.) — dziewucha, dziewczyna. [przypis edytorski]

dziewuchom paciorków (wiozę) (gw.) — dziewczynom paciorki. [przypis edytorski]

dzisia (gw.) — dziś, dzisiaj. [przypis edytorski]

dzisia (gw.) — dzisiaj. [przypis edytorski]

dzisiok (gw.) — dzisiaj. [przypis edytorski]

fajgiel (gw.) — rubel. [przypis edytorski]

famieliant (gw.) — familiant, członek rodziny. [przypis edytorski]

famielija (gw.) — rodzina. [przypis edytorski]

felezować (gw.) — wywoływać imiennie, sprawdzać obecność. [przypis edytorski]

fidryganse (daw., gw.) — mizdrzenie się, zaloty; podrygi, łamańce. [przypis edytorski]

filutnie (gw.) — sprytnie. [przypis edytorski]

flisoki (gw.) — flisacy. Flisak, oryl, flis to nazwy mężczyzny zajmującego się w dawnej Polsce flisem, czyli rzecznym transportem (spławianiem) towarów. Często flisem trudnili się sezonowo dorabiający chłopi nadrzecznych wsi. Na przykład tradycje flisaków z Ulanowa nad Sanem są wpisane na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. [przypis edytorski]

florek (gw.) — chlorek, w znaczeniu: chlorek bielący (podchloryn wapnia), silny utleniacz, stosowany jako środek wybielający i dezynfekcyjny. [przypis edytorski]

fraka (gw.) — ucieczka w gwarze środowiskowej uczniów. [przypis edytorski]

frasobliwie (daw., gw.) — martwiąc się. [przypis edytorski]

frasobliwie (daw., gw.) — w zmartwieniu. [przypis edytorski]

fujawica a. dujawica (gw.) — zadymka, zawierucha śnieżna. [przypis edytorski]

furów (gw.) — dziś popr. forma D. lm: fur. [przypis edytorski]

furt (gw.) — znowu, jeszcze raz, ponownie. [przypis edytorski]

gach (daw., gw.) — kochanek [przypis edytorski]

gach (daw., gw.) — kochanek. [przypis edytorski]

gach (starop., gw.) — kochanek. [przypis edytorski]

gadzina (daw., gw.) — tu: zwierzęta. [przypis edytorski]

gadzina (daw., gw.) — zwierzę. [przypis edytorski]

gajdok (gw.) — ziemniak. [przypis edytorski]

galancie (gw.) — porządnie; elegancko. [przypis edytorski]

galancie (gw.) — porządnie, elegancko. [przypis edytorski]

galancie (gw.) — porządnie, elegancko; tu: bardzo. [przypis edytorski]

galancie (gw.) — porządnie. [przypis edytorski]

galancie (gw.) — tu: bardzo. [przypis edytorski]

galanto (gw.) — elegancko, porządnie. [przypis edytorski]

galanty (gw.) — elegancki, porządny. [przypis edytorski]

galanty (gw.) — ładny, porządny. [przypis edytorski]

galanty (gw.) — piękny, porządny, elegancki. [przypis edytorski]

galanty (gw.) — porządny. [przypis edytorski]