Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 471 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | polityczny | portugalski | potocznie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 5288 przypisów.
dyskurs — rozmowa.DO WERYFIKACJI [przypis edytorski]
dyskurs (z łac.) — rozmowa, dyskusja, przemowa. [przypis edytorski]
dyskurs (z łac.) — rozmowa. [przypis edytorski]
dyskusyj, jakie na podobny temat toczyły się nie tak dawno u nas — zapoczątkowanych przez Karola Irzykowskiego głośnym artykułem Niezrozumialstwo („Wiadomości Literackie” 1924, nr 38), na który odpowiedzieli Jerzy Hulewicz, Maria-Jehanne Wielopolska, Jan Nepomucen Miller, Józef Ujejski. [przypis edytorski]
dysocjacja (z łac.) — oddzielenie. [przypis edytorski]
dysolucja — rozprężenie, rozprzężenie, rozkład. [przypis edytorski]
dysonans (muz.) — niezgodne współbrzmienie dźwięków. [przypis edytorski]
dysonans (z łac.) — brak harmonii. [przypis edytorski]
dysonans (z łac.; muz.) — współbrzmienie dwóch dźwięków dających wrażenie niezgodności; tutaj przen.: sprzeczność, rozbieżność. [przypis edytorski]
dysparatywność — rozbieżność. [przypis edytorski]
dyspensator — zarządca. [przypis edytorski]
dyspensa — wydawane w szczególnych przypadkach zwolnienie z obowiązku przestrzegania któregoś z przepisów prawa kościelnego (tu: zakazu małżeństw pomiędzy krewnymi). [przypis edytorski]
dyspensa — wydawane w szczególnych przypadkach zwolnienie z obowiązku przestrzegania któregoś z przepisów prawa kościelnego. [przypis edytorski]
dysperak a. desperak (daw., gw.) — człowiek trudny we współżyciu, nieznośny. [przypis edytorski]
dysponować — tu: wydać polecenie wykonania a. dostarczenia. [przypis edytorski]
dysponować — w katolicyzmie: przygotowywać na śmierć przez udzielanie ostatniego sakramentu. [przypis edytorski]
dyspozycja (psych.) — skłonność do pewnych rodzajów przeżyć psychicznych. [przypis edytorski]
dyspozycja — tu: rozkład, plan. [przypis edytorski]
dyspozycja — tu: rozkład, plan. [przypis edytorski]
dysputacja (daw.) — dyskusja, rozprawa, polemika. [przypis edytorski]
dysputa — dyskusja na poważny temat. [przypis edytorski]
dysputatorium (daw.) — rodzaj zajęć dla grupy studentów polegający na dysputowaniu problemów naukowych. [przypis edytorski]
dyssekcja (z łac.) — analiza, rozbiór gramatyczny i logiczny wiersza. Dziś wyraz używany wyłącznie w znaczeniu medycznym. [przypis edytorski]
dyssekować (daw.) — dokonywać rozbioru, szczegółowo analizować części czegoś; dokonywać sekcji. [przypis edytorski]
dyssydent — dziś: dysydent; tu: innowierca. [przypis edytorski]
dyssypacyjny — dyssypacja: rozpraszanie energii. [przypis edytorski]
dystans — tu: pewien odcinek (linii kolejowej). [przypis edytorski]
dystrakcja — coś, co rozprasza uwagę. [przypis edytorski]
dystrakcja — czynnik rozpraszający, utrudniający skupienie się; dawniej też: rozrywka, przyjemność. [przypis edytorski]
dystrakcja — czynnik rozpraszający, utrudniający skupienie się. [przypis edytorski]
dystrakcja (daw.) — rozproszenie (uwagi, skupienia). [przypis edytorski]
dystrakcja (daw.) — rozrywka. [przypis edytorski]
dystrakcja (daw.) — roztargnienie, rozproszenie uwagi, skupienia. [przypis edytorski]
dystrakcja — rozproszenie; szczególnie: rozproszenie uwagi, skupienia; daw. także: rozrywka, przyjemność. [przypis edytorski]
dystrakcja — rozproszenie; szczególnie: rozproszenie uwagi, skupienia. [przypis edytorski]
dystrakcja — rozproszenie uwagi, skupienia. [przypis edytorski]
dystrakcja — roztargnienie. [przypis edytorski]
dystrakcja — tu: rozproszenie (uwagi). [przypis edytorski]
dystrakcya — dziś rozproszenie uwagi; daw. rozrywka, przyjemność. [przypis edytorski]
dystrakt — człowiek roztargniony. [przypis edytorski]
dystych — dwuwiersz, utwór składający się z dwóch wersów. [przypis edytorski]
dystych — dwuwiersz, utwór składający się z dwóch wersów. [przypis edytorski]
dystyngowańszy — dziś popr.: bardziej dystyngowany. [przypis edytorski]
dystyngowanie — wytwornie, elegancko. [przypis edytorski]
dystyngowany — elegancki, wytworny. [przypis edytorski]
dystyngowany — wytworny, elegancki. [przypis edytorski]
dystyngujący się — wyróżniający się. [przypis edytorski]
dystyngwujący się — odróżniający się. [przypis edytorski]
dystynkcja (daw., z łac.) — rozróżnienie. [przypis edytorski]
dystynkcja — elegancja i wytworność. [przypis edytorski]
dystynkcja — rozróżnienie. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: dystyngowane, wytworne zachowanie. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: dystyngowane zachowanie. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: dystyngowane zachowanie. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: dystyngowany sposób bycia. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: elegancja i wytworność, dystyngowany sposób bycia. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: różnica, cecha odróżniająca. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: rozróżnienie; odróżnianie. [przypis edytorski]
dysydent — w daw. Polsce: chrześcijanin innego wyznania niż katolickie, szczególnie protestant. [przypis edytorski]
dysymilacja (z łac.) — rozpodobnienie, odpodobnienie. [przypis edytorski]
dyszeć — tu: oddychać. [przypis edytorski]
dysze — dziś popr. forma 3 os.lp: dyszy. [przypis edytorski]
dysze — dziś popr. forma 3 os. lp: dyszy. [przypis edytorski]
dysze — dziś popr. forma: dyszy. [przypis edytorski]
dysze — dziś popr. forma: dyszy, tj. oddycha. [przypis edytorski]
dyszek — tu: udo. [przypis edytorski]
dyszel (daw.) — drąg do kierowania pojazdem zaprzężonym w konie. [przypis edytorski]
dyszel — drąg przymocowany do przedniej części podwozia wozu konnego, umożliwiający kierowanie wozem z zaprzężonymi końmi. [przypis edytorski]
dyszel — drąg umocowany do przedniej części wozu, umożliwiający kierowanie końmi. [przypis edytorski]
dyszkant a. dyskant (z łac., muz.) — najwyższy głos w utworach muzycznych do XVI wieku. [przypis edytorski]
dyszkant — głos chłopięcy; odmiana wysokiego głosu ludzkiego, jaki najczęściej posiadają chłopcy przed mutacją. [przypis edytorski]
dyszkant — głos chłopięcy odpowiadający skalą sopranowi. [przypis edytorski]
dyszkant — piskliwy głos. [przypis edytorski]
dyszkant — wysoki głos chłopięcy, odpowiednik sopranu. [przypis edytorski]
dyszkant — wysoki głos chłopięcy. [przypis edytorski]
dyszkant — wysoki i piskliwy głos. [przypis edytorski]
dyszkant — wysoki, piskliwy głos. [przypis edytorski]
dyszkur — dyskurs, rozmowa. [przypis edytorski]
dyszkurować, częściej: dyskursować (daw.) — prowadzić dyskurs, rozprawiać. [przypis edytorski]
dyszyć — dziś popr.: dyszeć. [przypis edytorski]
dytyrambach (lit.) — rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie. [przypis edytorski]
dytyramb (lit.) — rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie. [przypis edytorski]
dytyramb (lit.) — w staroż. Grecji pieśń pochwalna ku czci boga wina Dionizosa, śpiewana przez chór przy akompaniamencie fletu, w połączeniu z tańcami; współcześnie: podniosły, patetyczny utwór pochwalny. [przypis edytorski]
dytyramb — patetyczny utwór poetycki. [przypis edytorski]
dytyramb — rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie, pierwotnie ku czci boga wina Dionizosa, śpiewana przez chór przy akompaniamencie aulosu (podwójnego fletu), w połączeniu z tańcami; współcześnie: podniosły, patetyczny utwór pochwalny. [przypis edytorski]
dytyramb — rozwinięta w kulturze greckiej pieśń pochwalna, utrzymana w patetycznym tonie, pierwotnie ku czci boga wina Dionizosa, śpiewana przez chór przy akompaniamencie aulosu (podwójnego fletu), w połączeniu z tańcami; współcześnie: podniosły, patetyczny utwór pochwalny. [przypis edytorski]
dyvai (brus.) — keisti dalykai, stebuklai. [przypis edytorski]
dyvai — keistenybės, stebuklai. [przypis edytorski]
dyvai — keisti, stebuklingi dalykai. [przypis edytorski]
dyvai (sl.) — keistenybės, stebuklingi dalykai. [przypis edytorski]
dyvas (brus.) — keistas dalykas, keistenybė. [przypis edytorski]
dyvina (sl.) — keista. [przypis edytorski]
dywagacje — rozważania (szczególnie wolne dygresyjne czy abstrakcyjne), odchodzenie od tematu. [przypis edytorski]
Dywan — przyboczna rada sułtana. [przypis edytorski]
dywan (tur.) — sofa. [przypis edytorski]
dywan (tur.) — zgromadzenie doradców władcy muzułmańskiego. [przypis edytorski]
dywan (z arab. diwan: rada, administracja, kancelaria) — tu: rada dostojników w krajach muzułmańskich. [przypis edytorski]
dywdyk a. tyftyk — bogata tkanina turecka. [przypis edytorski]
dywersja (fr.) — działania wojenne za linią frontu, zmierzające do osłabienia sił przeciwnika. [przypis edytorski]
dywersja — niszczące działanie na tyłach wroga. [przypis edytorski]
