Przypisy

atėjo į atmintį — prisiminė. [przypis edytorski]

Até logo, senhores (port.) — do zobaczenia, panowie. [przypis edytorski]

atebryna (med.) — nazwa handlowa mepakryny, syntetycznego preparatu przeciwmalarycznego, stosowanego także do zwalczania tasiemca. [przypis edytorski]

ateiga — ateitis. [przypis edytorski]

ateivėsti — atsivėsinti. [przypis edytorski]

atelier (fr.) — pracownia malarska. [przypis edytorski]

atelier (fr.) — pracownia, warsztat. [przypis edytorski]

atelier (fr.) — tu: pracownia artysty. [przypis edytorski]

a tem — a przez to; tem daw. forma N. i Msc. lp zaimków r.n.; dziś końcówka tożsama z r.m.: tym. [przypis edytorski]

Ate (mit. gr.) — córka Zeusa i Eris, bogini nieszczęścia i zemsty. [przypis edytorski]

Ate (mit. gr.) — córka Zeusa lub bogini niezgody Eris, uosobienie zaślepienia prowadzącego do zbrodni lub upadku. [przypis edytorski]

Ateńczycy, którzy dla zapewnienia Helladzie wolności rodzinne miasto na pastwę ognia oddali — podczas perskiej inwazji Kserksesa I Ateńczycy opuścili miasto, żeby na morzu bronić Grecji przed wielką wrogą flotą; niedługo przed bitwą morską pod Salaminą wojska lądowe Persów spaliły Ateny, czemu przyglądały się załogi greckich okrętów zgromadzonych w pobliskiej Zatoce Sarońskiej. [przypis edytorski]

Ateńczycy ofiarę składali przed zarazą — w 430 p.n.e., w początkach wojny peloponeskiej, wybuchła w Atenach epidemia, która w ciągu czterech lat spowodowała śmierć ok. jednej czwartej ludności kraju, m.in. ofiarą zarazy padł Perykles. [przypis edytorski]

Atena (mit. gr.) — bogini mądrości i sprawiedliwej wojny; córka Zeusa. [przypis edytorski]

Atena (mit. gr.) — bogini mądrości i sprawiedliwej wojny, w poemacie występuje jako stronniczka Odyseusza. [przypis edytorski]

Atena (mit. gr.) — bogini mądrości, sztuki i wojny sprawiedliwej, córka Zeusa, władcy bogów. [przypis edytorski]

Atena (mit. gr.) — córka Zeusa, bogini mądrości i sprawiedliwej wojny, opiekunka rzemiosł, w szczególności tkactwa i hafciarstwa. [przypis edytorski]

Atena (mit. gr.) — córka Zeusa, bogini mądrości i sprawiedliwej wojny. [przypis edytorski]

Atena Panna — Partenos (Dziewica) to przydomek bogini Ateny jako dziewiczej wojowniczki. [przypis edytorski]

Atena Promachos — Alena Walcząca, monumentalny, liczący sobie 12 metrów posąg Ateny na Akropolu. [przypis edytorski]

atencja (daw.) — dbałość, baczenie, uwaga; szacunek. [przypis edytorski]

atencja (daw.) — uszanowanie. [przypis edytorski]

atencja (daw., z łac. attentio: uwaga) — względy, poważanie, szacunek. [przypis edytorski]

atencja (daw. z łac.) — względy, poważanie, szacunek. [przypis edytorski]

atencja (daw., z łac.) — względy, poważanie, szacunek. [przypis edytorski]

atencja (przestarz., z łac.) — poważanie, szacunek, względy. [przypis edytorski]

atencja (przestarz., z łac.) — względy, szczególna uwaga; szacunek, poważanie; czynić, składać atencję: okazywać komuś szacunek w widoczny sposób, składać komuś uszanowanie, przychodzić z wizytą. [przypis edytorski]

atencja — szacunek. [przypis edytorski]

atencja — szacunek, respekt, poważanie. [przypis edytorski]

atencja — szacunek, względy okazywane komuś. [przypis edytorski]

atencja — szczególne względy a. szacunek. [przypis edytorski]

atencja (z łac. attentio: uwaga; przestarz.) — poważanie, szacunek, względy. [przypis edytorski]

atencyje (z łac.) — tu: konkury, pretendowanie do ręki panny. [przypis edytorski]

Atene (łac. forma W. lp.) — Ateno. [przypis edytorski]

Ateneum, ang. Athenaeum Club — klub w Londynie dla mężczyzn i kobiet o zainteresowaniach intelektualnych, szczególnie dla mających osiągnięcia w nauce, literaturze lub sztuce, zał. w 1824. [przypis edytorski]

„Ateneum” — warszawskie czasopismo naukowo-literackie, ukazujące się w latach 1876–1901. [przypis edytorski]

atentować (z łac.) — traktować uważnie, tu: zajmować się kimś. [przypis edytorski]

atentowanie (z łac. attentare: napastować, zaczepiać, występować przeciw) — występowanie (w sprawie); tu: reprezentowanie. [przypis edytorski]

A teper to i na korowu po francusku kłyczu (ukr.) — A teraz to i na krowę po francusku wołam. [przypis edytorski]

a tergo (łac.) — od tyłu. [przypis edytorski]

a tergo (łac.) — w plecy, z tyłu. [przypis edytorski]

atestacja — poświadczenie, świadectwo, zaświadczenie. [przypis edytorski]

atestat (z łac.) — świadectwo. [przypis edytorski]

atest — tu: zaświadczenie. [przypis edytorski]

ateusz — ateista, człowiek wierzący w nieistnienie Boga. [przypis edytorski]

ateusz — ateista. [przypis edytorski]

Ateza — dziś Adyga, rzeka w płn. Włoszech. [przypis edytorski]

atheromatoza (z łac. atheromatosis) — miażdżyca tętnic. [przypis edytorski]

Athos — góra w płd. części półwyspu Athos, w Grecji, zamieszkiwana wyłącznie przez mnichów prawosławnych. [przypis edytorski]

Athos — szczyt górski w płn.-wsch. Grecji, na Płw. Chalcydyckim. [przypis edytorski]

Athribis (gr.) — stolica 10. nomu Dolnego Egiptu, ok. 70 km na północ od Memfis. [przypis edytorski]

atida — atidumas. [przypis edytorski]

atidžia — dėmesys. [przypis edytorski]

atiestat (z ros.) — atest, świadectwo, matura. [przypis edytorski]

atilsis — poilsis. [przypis edytorski]

atitiuda (z fr. attitude) — postawa. [przypis edytorski]

atłas — błyszcząca tkanina. [przypis edytorski]

atłas — miękka tkanina, która ma jedną stronę błyszczącą, a drugą matową. [przypis edytorski]

atłas — miękka tkanina, której jedna strona jest błyszcząca, a druga matowa. [przypis edytorski]

atłasowy — tu: gładki; atłas: błyszcząco-matowa, wykwintna tkanina. [przypis edytorski]

atłas — tkanina z jednej strony gładka, z drugiej szorstka. [przypis edytorski]

Atlant wielki — Ocean Atlantycki. [przypis edytorski]

Atlantyda — mityczna wyspa, po raz pierwszy opisana przez Platona w dialogach Timajos i Kritias, zamieszkała przez rozwiniętą cywilizację, zniszczona przez trzęsienie ziemi i pochłonięta przez morze. [przypis edytorski]

Atlantyda — mityczna wyspa zamieszkała przez rozwiniętą cywilizację; wedle legendy została zniszczona przez trzęsienie ziemi i zatonęła. [przypis edytorski]

Atlantyda — mityczna wyspa zamieszkała przez rozwiniętą cywilizację, zniszczona przez trzęsienie ziemi i pochłonięta przez morze. [przypis edytorski]

Atlantyda — wspomniane przez Platona w Timajosie mityczne królestwo o wysoce rozwiniętej cywilizacji, unicestwione przez klęski żywiołowe, trzęsienia ziemi i potopy, które spowodowały zatonięcie Atlantydy. [przypis edytorski]

Atlantyk a. Ocean Atlantycki — drugi co do wielkości ocean na Ziemi. [przypis edytorski]

Atlantyk a. Ocean Atlantycki — drugi pod względem wielkości ocean na Ziemi. [przypis edytorski]

Atlas — gigant, który za karę za udział w walce przeciw bogom olimpijskim z wyroku Zeusa dźwigał na barkach sklepienie niebieskie. [przypis edytorski]

Atlas — łańcuch górski w płn.-zach. Afryce, na płn. od Sahary. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — gigant, który za karę za udział w walce przeciw bogom olimpijskim z wyroku Zeusa dźwigał sklepienie niebieskie. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — gigant, który za karę za udział w walce przeciw bogom olimpijskim z wyroku Zeusa dźwigał sklepienie niebieskie; tu przen.: podpora. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — gigant, który za udział w walce przeciw bogom olimpijskim z wyroku Zeusa za karę dźwigał sklepienie niebieskie. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — gigant, który z wyroku Zeusa dźwigał na barkach sklepienie niebieskie wznoszące się ponad Ziemią. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — jeden z tytanów, skazany na dźwiganie na barkach sklepienia niebios. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — jeden z tytanów, skazany na dźwiganie na barkach sklepienia niebios. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — tytan (bóg z pokolenia olbrzymów), który z wyroku Zeusa dźwigał na barkach sklepienie niebios. [przypis edytorski]

Atlas (mit. gr.) — tytan podtrzymujący na swoich barkach sklepienie niebios. [przypis edytorski]

Atlas (mit.gr.) — tytan podtrzymujący sklepienie niebieskie. [przypis edytorski]

Atlas — pasmo górskie w płn.-zach. Afryce, na zachodnich krańcach świata znanego starożytnym Grekom. [przypis edytorski]

Atlas — pasmo górskie w płn.-zach. Afryce, rozciągające się od wybrzeży Oceanu Atlantyckiego do zatoki Mała Syrta u wybrzeży Tunezji. [przypis edytorski]

Atlas — postać z mit. gr., tytan skazany przez Zeusa na dźwiganie sklepienia nieba w płn–zach. Afryce. [przypis edytorski]

Atlas — tu: pasmo górskie w Afryce płn., ciągnące się wzdłuż zach. wybrzeży Morza Śródziemnego; niegdyś sławny z lasów cedrowych i cyprysowych. [przypis edytorski]

atleta — silny człowiek. [przypis edytorski]

atloša — atrama. [przypis edytorski]

atlyda — pertrauka. [przypis edytorski]

atma, atman (z sanskr.) — jaźń; indywidualny boski pierwiastek duchowy tkwiący w każdej żywej istocie. [przypis edytorski]

atmainei — pakeitei. [przypis edytorski]

atman — w indyjskiej filozofii i religiach: jaźń, istota indywidualnej świadomości. [przypis edytorski]

Atma (sanskr.) — tu: dusza wszechświata. [przypis edytorski]

atmonį atpildyti – atkeršyti. [przypis edytorski]

atmonyti — atsikeršyti. [przypis edytorski]

Atmosfera miast — rozdział ten został opublikowany jako artykuł pt. Atmosfera miast (fragment z „Niemytych dusz”) w dwumiesięczniku literackim „Skawa” nr 1 z grudnia 1938 r. (s. 6–9). [przypis edytorski]

a tobie ad Apollinem (…) ta dla Merkurego — tłumaczenie uzupełnione wg późniejszego wydania o te dwa fragmenty. [przypis edytorski]

a tobie zasie — a ty się nie wtrącaj. [przypis edytorski]

a tociem (…) patrzała (gw.) — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: przecież patrzałam. [przypis edytorski]

atoli — chociaż, a jednak; daw. spójnik wyrażający przeciwieństwo, kontrast. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak, ale; spójnik wyrażający przeciwstawienie, kontrast. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak, jednakże. [przypis edytorski]

atoli (daw.) — jednak, jednakże; spójnik wyrażający przeciwstawienie, kontrast. [przypis edytorski]