Przypisy

miotać (starop.) — rzucać. [przypis edytorski]

miotać — tu: miotać się, rzucać się. [przypis edytorski]

miotła (daw. forma) — dziś: miotała; rzucała. [przypis edytorski]

miotły (daw.) — dziś popr. forma 3. os. lm cz. przeszł.: miotały; ciskały. [przypis edytorski]

Mi perdonate (wł.) — proszę mi wybaczyć. [przypis edytorski]

Mirabeau, Barnave, Condorcet i Brissot, Lafayette, Petion, Klotz, Danton i Marat, […] Joubert, Hoche, Marceau — politycy z czasów Rewolucji Francuskiej. [przypis edytorski]

Mirabeau, Gabriel de (1749–1791) — przywódca szlachty opozycyjnej i wielkiej burżuazji podczas rewolucji 1789 r., przekupiony przez dwór królewski, prowadził dwulicową grę. [przypis edytorski]

Mirabeau Honoré (1749–1791) — mówca i mąż stanu doby rewolucji francuskiej. [przypis edytorski]

Mirabeau, Honoré Gabriel Riqueti (1749–1791) — działacz i pisarz polityczny z czasów Rewolucji Francuskiej, zdobył popularność jako świetny mówca i dziennikarz. [przypis edytorski]

Mirabeau, Honoré Gabriel Riqueti (1749–1791) — polityk i pisarz z czasów Rewolucji Francuskiej. [przypis edytorski]

Mirabeau, Honoré Gabriel Riqueti de (1749–1791) — ważny polityk rewolucji francuskiej, członek Stanów Generalnych, przewodniczący Zgromadzenia Narodowego, pisarz. [przypis edytorski]

Mirabeau, Honoré Gabriel Riqueti de (1749–1791) — wpływowy polityk i pisarz francuski. [przypis edytorski]

Mirabeau ojciec, właśc. Victor de Riqueti, hrabia de Mirabeau (1715–1789) — francuski ekonomista szkoły fizjokratycznej; ojciec Honoré Gabriela Riqueti de Mirabeau, wpływowego polityka rewolucji francuskiej i pisarza politycznego. [przypis edytorski]

mirabile dictu (łac.) — aż dziw powiedzieć. [przypis edytorski]

mirabile dictu (łac.) — aż dziw powiedzieć; rzecz zadziwiająca. [przypis edytorski]

mirabilia (łac.) — cuda, osobliwości. [przypis edytorski]

mirabilia (łac.) — cuda, rzeczy godne podziwu, zdumiewające, osobliwe. [przypis edytorski]

mirabilium (łac.) — cud, rzecz zadziwiająca, osobliwość. [przypis edytorski]

miracolo di natura (wł.) — cud natury. [przypis edytorski]

miraculum (łac., r.n.) — cud. [przypis edytorski]

miraculum sigillum mendacii (łac.) — cud (to) oznaka kłamstwa. [przypis edytorski]

mirador (hiszp.) — wykusz, element architektoniczny w postaci poszerzającego przylegające pomieszczenie, nakrytego osobnym daszkiem balkonu z oknami, który wystaje ze ściany budynku na pewnej wysokości nad ziemią, dzięki czemu można lepiej obserwować, co dzieje się na ulicy poniżej. [przypis edytorski]

miradori (hiszp.) — kryty balkon. [przypis edytorski]

mirakulozny (z łac. miraculum: cud) — cudowny. [przypis edytorski]

Mira Lunardu che fa lu criadu de sua mugiera — Patrzcie na Lunarda, który został lokajem swej żony. [przypis edytorski]

mi rammento giá (wł.) — już sobie przypominam. [przypis edytorski]

Miranda de Ebro — hiszpańskie miasto nad rzeką Ebro, na północy prowincji Burgos. [przypis edytorski]

Miranda — imię to pochodzi od łac. przymiotnika mirandus: cudowny, zadziwiający; stanowi nawiązanie do bohaterki Burzy Shakespeare'a. [przypis edytorski]

Miranda, Kaliban — postacie ze sztuki Szekspira pt. Burza. Kaliban, dziki, zdeformowany syn wiedźmy, mieszkał samotnie na wyspie, zanim wylądował na niej książę Prospero ze swą piękną córką Mirandą. [przypis edytorski]

Mirandola, Franciszek, właśc. Franciszek Pik (1871–1930) — poeta, prozaik, tłumacz. [przypis edytorski]

Mirate, signori, questo e sangue Pelasgo (wł.) — patrzcie, panowie, oto krew Pelazgów. Pelazgowie: lud zamieszkujący Grecję i wyspy na Morzu Egejskim przed przybyciem Greków. [przypis edytorski]

Mira, właśc. Liebeskind, Miriam — siostra Dolka, członkini żydowskiego ruchu oporu; zginęła w styczniu 1943 r. [przypis edytorski]

Mirbeau, Octave (1848–1917) — francuski pisarz, dramaturg i krytyk sztuki; autor m.in. powieści Dziennik panny służącej (1900). [przypis edytorski]

Mirbeau, Paul Adam, Margeuritte — Octave Mirbeau (1848–1917), Paul Adam (1862–1920), Paul Margueritte (1860–1918), pisarze francuscy. [przypis edytorski]

mir (daw.) — cześć, szacunek. [przypis edytorski]

mir (daw.) — pokój, ład. [przypis edytorski]

mir (daw.) — pokój. [przypis edytorski]

mir (daw.) — pokój; wypowiadać mir: odrzucać pokój, rozpoczynać wojnę. [przypis edytorski]

mir (daw. pol.; ros.) — pokój. [przypis edytorski]

mir (daw.) — posłuch, szacunek. [przypis edytorski]

mir (daw.) — poważanie, szacunek. [przypis edytorski]

mir (daw.) — poważanie, szacunek. [przypis edytorski]

mir (daw.) — szacunek, poważanie. [przypis edytorski]

mir (daw.) — szacunek. [przypis edytorski]

mir (daw.) — wspólnota, gmina u daw. Słowian. [przypis edytorski]

mir — duże uznanie, respekt. [przypis edytorski]

Mirecki, Aleksander (ur. ok. 1820) — inżynier; w 1846 skazany na 10 lat katorgi „za udział w spisku”, tj. za udział w przygotowaniach trójzaborowego powstania roku 1846. [przypis edytorski]

mi reina (hiszp.) — moja królowo. [przypis edytorski]

miriada (z gr.) — dziesięć tysięcy. [przypis edytorski]

miriada (z gr.) — grecki liczebnik oznaczający dziesięć tysięcy, używany zwykle w liczbie mnogiej na określenie ogromnej, trudnej do policzenia liczby czegoś. [przypis edytorski]

miriada (z gr. myrias) — grecki liczebnik oznaczający dziesięć tysięcy, używany zwykle w liczbie mnogiej na określenie ogromnej, trudnej do policzenia liczby czegoś. [przypis edytorski]

miriad — dziś r.ż.: miriada. [przypis edytorski]

miriadem — dziś popr. r.ż.: miriadą. [przypis edytorski]

miriadem — dziś r.ż.: miriadą. [przypis edytorski]

miriady — niezliczona liczba, mnóstwo. [przypis edytorski]

miriady — ogromna ilość, mnóstwo. [przypis edytorski]

miriady (z gr. myriás, myriádos) — mnóstwo, niezliczona liczba. [przypis edytorski]

Miriam! Nie, nie słyszałam nigdy o takiej literatce! — Miriam jest hebrajskim imieniem żeńskim; biblijna Miriam była siostrą Mojżesza i Aarona. [przypis edytorski]

Miriam — pseud. lit. Zenona Przesmyckiego (1861–1944), poety, krytyka i tłumacza, założyciela i redaktora młodopolskiego pisma „Chimera”; odkrywcy pism C.K. Norwida. [przypis edytorski]

Miriam — pseud. lit. Zenona Przesmyckiego (1861–1944), poety, krytyka i tłumacza, założyciela i redaktora młodopolskiego pisma „Chimera”; odkrywcy pism C. K. Norwida. [przypis edytorski]

Miriam — pseudonim Zenona Przesmyckiego ( 1861–1944), poety, tłumacza i krytyka literackiego, wydawcy twórczości Cypriana Kamila Norwida, przedstawiciela parnasizmu. [przypis edytorski]

Miriam — pseudonim Zenona Przesmyckiego (1861–1944), poety, tłumacza i krytyka literackiego, wydawcy twórczości Cypriana Kamila Norwida, przedstawiciela parnasizmu. [przypis edytorski]

Miriam — pseud. Zenona Przesmyckiego, założyciela i redaktora młodopolskiego pisma »Chimera«; odkrywca pism C. K. Norwida. [przypis edytorski]

Miriam właśc. Zenon Przesmycki (1861–1944) — poeta, krytyk i tłumacz, założyciela i redaktora młodopolskiego pisma „Chimera”; odkrywca pism C. K. Norwida. [przypis edytorski]

Mirkowicz, Arkadiusz — prawdopodobnie chodzi o polskiego badacza literatury (1900–1983). [przypis edytorski]

Mirmidonowie (mit. gr.) — plemię gr. z Tesalii, poddani Achillesa. [przypis edytorski]

Mirmidonowie — wojowniczy, bezlitosny w walce naród, poddani Peleusa, króla Ftyi, ojca Achillesa. [przypis edytorski]

mir nichts, dir nichts (niem.) — mnie nic, tobie nic; idiom: ni z tego ni z owego. [przypis edytorski]

mir nichts, dir nichts (niem.) — mnie nic, tobie nic. [przypis edytorski]

Miró, Joan (1893–1983) — kataloński malarz, rzeźbiarz i ceramik. [przypis edytorski]

Mirosławice — ob. część wsi Mateuszew w woj. łódzkim, w pow. kutnowskim; w Mirosławicach w 1906 z inicjatywy kobiet ze Zjednoczonego Koła Ziemianek powstała szkoła gospodarczo-rolna dla córek chłopskich. [przypis edytorski]

Mirosławski — właśc. Mierosławski, Ludwik (1814–1878), generał, uczestnik powstania listopadowego, 1843–1857 członek Towarzystwa Demokratycznego Polskiego, współpracował z Mazzinim, miał być przywódcą nieudanego powstania 1846 roku, jednak wskutek denuncjacji hr. Henryka Ponińskiego został aresztowany przez policję pruską; w czasie Wiosny Ludów był dowódcą powstania w Wielkopolsce w 1848 r. oraz na Sycylii i w Badenii w 1849 r.; w 1860 r. nawiązał bliską współpracę z Garibaldim; w 1863 był dyktatorem powstania styczniowego z ramienia Tymczasowego Rządu Narodowego, porażki militarne pod Krzywosądzem i Nową Wsią oraz konflikt z Langiewiczem skłoniły go do rezygnacji z godności dyktatora, powrócił na emigrację do Francji; po wojnie prusko-francuskiej 1870–71 wycofał się z polityki; zmarł w Paryżu. [przypis edytorski]

mirowaja skorb' (z ros.) — cierpienie z powodu tego, jaki jest świat; Weltschmerz. [przypis edytorski]

mirowscy żołnierze — żołnierze z warszawskich koszar mirowskich, gdzie stacjonował regiment gwardii konnej koronnej; obecnie w miejscu tych koszar znajdują się Hale Mirowskie. [przypis edytorski]

mirowy — dotyczący miru, tj. gminy. [przypis edytorski]

mir — pokój, ład; poważanie, szacunek. [przypis edytorski]

mir — pokój. [przypis edytorski]

mirrą — dziś popr. forma B. lp: mirrę; mirra: wonna żywica używana w charakterze kadzidła lub pachnidła. [przypis edytorski]

mirra — mocno pachnąca żywica drzew lub krzewów z rodzaju balsamowiec. [przypis edytorski]

mirra — tropikalna żywica o silnym zapachu. [przypis edytorski]

mirra — wonna życica wykorzystywana jako pachnidło bądź kadzidło. [przypis edytorski]

mirra — wonna żywica używana w charakterze kadzidła lub pachnidła. [przypis edytorski]

mirra — żywica balsamowca mirry, używana jako pachnidło bądź kadzidło. [przypis edytorski]

Mirski, Lew (1859–1920) — terrorysta z polskiej rodziny szlacheckiej z Ukrainy, sprawca nieudanego zamachu na szefa żandarmerii, gen. Drentelna (13 III 1879), 17 listopada skazany na śmierć; 2 dni później w drodze łaski wyrok zamieniono na dożywotnie ciężkie roboty. [przypis edytorski]

mir — szacunek, poważanie. [przypis edytorski]

mir — szacunek. [przypis edytorski]

mirt caryophyllus, którego kora daje tak ceniony cynamon — Myrtus caryophyllus to daw. nazwa botaniczna goździkowca, więc zapewne mowa raczej o Cinnamomum caryophyllus, jednym z licznych gatunków roślin z rodzaju cynamonowców. Jednak z drugiej strony głównym źródłem cynamonu są cynamonowiec cejloński (C. zeylanicum) i cynamonowiec wonny (C. cassia), toteż niewykluczone, że chodzi o Dicypellium caryophyllatum, rosnący w Brazylii krzew, którego używana w lecznictwie wysuszona kora, zwana cynamonem goździkowym, zapachem przypomina cynamon i goździki. [przypis edytorski]

mirtem matczynym — mirtem jako rośliną poświęconą Wenerze, matce Eneasza; mirt towarzyszył zarówno obrzędom weselnym, jak żałobnym. [przypis edytorski]

mirt — krzew o wonnych liściach, w judaizmie wykorzystywany jako element świątecznego bukietu. [przypis edytorski]

mirt — krzew śródziemnomorski o wonnych liściach; mirtowy wianek stanowił tradycyjny element stroju panny młodej. [przypis edytorski]

mirt — krzew śródziemnomorski o wonnych liściach; symbol miłości i męstwa. [przypis edytorski]

mirtowy wianek — tradycyjny element stroju panny młodej. [przypis edytorski]

mirtowy wieniec — tradycyjny element stroju panny młodej, wykonany z gałązek mirtu, pachnącego, wiecznie zielonego krzewu pochodzenia śródziemnomorskiego. [przypis edytorski]

mirt — pachnący krzew nie zrzucający liści zimą. [przypis edytorski]

mirt — rodzaj krzewu pochodzenia śródziemnomorskiego. [przypis edytorski]

mirt — rodzaj rośliny. [przypis edytorski]

mir — tu: pokój. [przypis edytorski]

mir — tu: szacunek, posłuch. [przypis edytorski]

mir — tu: szacunek, poważanie. [przypis edytorski]

mirt — wiecznie zielony krzew śródziemnomorski o wonnych liściach oraz jadalnych jagodach, używanych gł. jako przyprawa. [przypis edytorski]