Przypisy

kmotr (daw.) — tu: kum, przyjaciel, kumpel. [przypis edytorski]

kmotr (daw.) — tu: ojciec chrzestny. [przypis edytorski]

knafle (daw.) — duże guziki do zapinania na pętelki. [przypis edytorski]

k'nam a. ku nam (daw.) — do nas, w naszym kierunku. [przypis edytorski]

knecht (daw.) — żołnierz piechoty niemieckiej. [przypis edytorski]

kniahini (daw., reg.) — księżna. [przypis edytorski]

kniahini (daw.) — żona księcia ruskiego lub litewskiego. [przypis edytorski]

kniaź (daw.) — książę. [przypis edytorski]

kniaź (daw.) — książę; także: władca państwa plemiennego. [przypis edytorski]

k'niej (daw.) — do niej, ku niej, dla niej. [przypis edytorski]

k'niej (daw.) — do niej. [przypis edytorski]

k'niej (daw.) — ku niej. [przypis edytorski]

k'Niemcom (daw.) — do Niemców. [przypis edytorski]

k'niemu (daw.) — do niego. [przypis edytorski]

k niemu (daw.) — do niego. [przypis edytorski]

k'niemu (daw.) — do niego, w jego kierunku. [przypis edytorski]

k'niemu (daw.) — ku niemu; do niego. [przypis edytorski]

k'Niemu (daw.) — ku Niemu, do Niego. [przypis edytorski]

k'niemu (daw.) — ku niemu, do niego. [przypis edytorski]

k'niemu (daw.) — w jego stronę. [przypis edytorski]

knować (daw.) — knuć, planować intrygę. [przypis edytorski]

knować (daw.) — knuć, spiskować. [przypis edytorski]

kół (daw.) — duży kołek, kij. [przypis edytorski]

kół (daw.) — duży kołek. [przypis edytorski]

kół (daw.) — zaostrzony na końcu pal. [przypis edytorski]

koafiura (daw.) — fryzura, uczesanie. [przypis edytorski]

koafiura (z fr., daw.) — fryzura; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]

koafiura (z fr., daw.) — fryzura, uczesanie; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]

koafiura (z fr., daw.) — uczesanie, fryzura; szczególnie: wyszukana, elegancka fryzura. [przypis edytorski]

kobiétę (daw.) — forma z ”e” pochylonym, wymawianym jako ”i” lub ”y”, pozostawiona bez uwspółcześnienia z uwagi na rym. [przypis edytorski]

kobiéto (daw.; wym.: kobito) — obecność é tzw. pochylonego zmienia brzmienie wyrazu, przez co rymuje się on z „bito”. [przypis edytorski]

kobylica (daw.; gw.) — kobyłka, kozioł: drewniany stojak ułatwiający piłowanie drewna. [przypis edytorski]

kochanek (daw.) — ukochany. [przypis edytorski]

kochanka (daw.) — ukochana. [przypis edytorski]

koczerga (daw., gw.) — pogrzebacz. [przypis edytorski]

koczotka (daw.) — stręczycielka. [przypis edytorski]

kokocica (daw.) — zgr. od kokota: prostytutka. [przypis edytorski]

kokosić się (daw.) — nadymać się, pysznić się. [przypis edytorski]

kokosz (daw.) — kura, kwoka. [przypis edytorski]

kokosznik (daw.) — nakrycie głowy noszone na Ukrainie i w Rosji przez kobiety. [przypis edytorski]

kokota (daw.) — kobieta lekkich obyczajów; prostytutka. [przypis edytorski]

kokota (daw.) — kobieta lekkich obyczajów; prostytutka. [przypis edytorski]

kokota (daw.) — prostytutka. [przypis edytorski]

kokota (daw.) — prostytutka. [przypis edytorski]

kokota (daw.) — utrzymanka, prostytutka. [przypis edytorski]

kołupać (daw., reg.) — łupać, stukać. [przypis edytorski]

koły (daw.) — dziś forma N.lm: kołami. [przypis edytorski]

kolator (daw.) — fundator kościoła bądź osoba mająca prawo obsadzać urzędy kościelne. [przypis edytorski]

kolatorka (daw.) — fundatorka (kościoła, klasztoru itp.). [przypis edytorski]

kolce (daw.) — kolczyki. [przypis edytorski]

kole (daw., gw.) — koło, około, wokół, obok. [przypis edytorski]

kole (daw., gw.) — koło. [przypis edytorski]

kole (daw., gw.) — koło, przy. [przypis edytorski]

kole (daw., gw.) — koło, wokół, obok. [przypis edytorski]

kole (daw., gw.) — koło, wokół. [przypis edytorski]

kole (daw., gw.) — koło, wokół, przy. [przypis edytorski]

kole (daw., gw.) — wokół, koło. [przypis edytorski]

kole (daw., gw.) — wokół. [przypis edytorski]

koleją (daw.) — kolejno, jeden po drugim. [przypis edytorski]

koleją (daw.) — kolejno, po kolei. [przypis edytorski]

koleją (daw.) — po kolei, kolejno. [przypis edytorski]

kolejką a. koleją (daw.) — po kolei, jeden z drugim. [przypis edytorski]

kolenda (daw.) — dziś: kolęda; datek zbierany przez księży pod koniec roku kalendarzowego. [przypis edytorski]

kolenda (daw.) — dziś: kolęda. [przypis edytorski]

kolenda (daw.) — dziś: kolęda; tu: świadczenia w naturze pobierane przez duchowieństwo katolickie pod koniec roku. [przypis edytorski]

kolera a. cholera (daw.) — złość, wściekłość, furia, gniew. [przypis edytorski]

kolera (daw.) — gniew. [przypis edytorski]

koleria, właśc. kolera (daw.) — cholera, gniew. [przypis edytorski]

koleśno (daw.) — w kolasach; kolasa to odkryty powóz konny bez resorów. [przypis edytorski]

koligacić się (daw.) — wchodzić w związki pokrewieństwa. [przypis edytorski]

kolonista (daw.) — chłop pracujący na roli po uwłaszczeniu. [przypis edytorski]

koloryzować (daw.) — kłamać, zwł. upiększając rzeczywistość. [przypis edytorski]

Kolumba jaje (daw.) — dziś: jajko Kolumba, określenie prostego rozwiązania pozornie trudnego zagadnienia, pochodzące od zadania, jakie rzekomo postawiono przed Kolumbem podczas uczty: jak postawić jajko w pionie. Kolumb rozwiązał problem, nadtłukując skorupkę. [przypis edytorski]

kolumbryna (daw.) — kolubryna, duże działo ładowane od przodu. [przypis edytorski]

koma (daw.) — przecinek. [przypis edytorski]

koma (daw.) — tu: przecinek. [przypis edytorski]

kombatant (daw.) — wojownik, żołnierz. [przypis edytorski]

kombinezka (daw.) — jednoczęściowa bielizna damska, halka przedłużona doszytymi szortami. [przypis edytorski]

komediant (daw.) — aktor; tu: pogardliwe określenie aktora. [przypis edytorski]

komeraż (daw.) — intryga, plotka. [przypis edytorski]

komeraż (daw.) — złośliwa plotka, obgadywanie. [przypis edytorski]

komeraż (daw.) — złośliwa plotka. [przypis edytorski]

komiega a. komięga (daw.) — statek używany przez flisaków do spławiania zboża: pozbawiony masztów, czworoboczny i dość obszerny środek transportu rzecznego; krypa. [przypis edytorski]

komiliton (z łac., daw.) — towarzysz broni. [przypis edytorski]

komin (daw.) — piec kuchenny. [przypis edytorski]

komin (daw.) — piec z paleniskiem do gotowania. [przypis edytorski]

komorą żyć (daw.) — nie mieć własnego domu; tułać się po domach innych (sypiając w ich komorach). [przypis edytorski]

komora (daw.) — izba, komnata, pokój mieszkalny; także: pomieszczenie służące jako skład, magazyn. [przypis edytorski]

komora (daw.) — izba, pokój. [przypis edytorski]

komora (daw.) — izba, pokój; także: pomieszczenie przeznaczone do przechowywania rzeczy. [przypis edytorski]

komora (daw.) — izba, pokój; także: pomieszczenie przeznaczone do przechowywania rzeczy, służące jako skład, magazyn. [przypis edytorski]

komora (daw.) — izba, pokój; także: pomieszczenie przeznaczone do przechowywania rzeczy, służące jako skład, magazyn. [przypis edytorski]

komora (daw.) — pokój; szczególnie pomieszczenie przeznaczone do przechowywania rzeczy (garderoba, spiżarnia) a. osobista komnata, w której się przebierano itp. [przypis edytorski]

komora (daw.) — pomieszczenie magazynowe. [przypis edytorski]

komora (daw.) — pomieszczenie przeznaczone do przechowywania rzeczy, służące jako skład, magazyn. [przypis edytorski]

komora (daw.) — tu: pokój, komnata. [przypis edytorski]

komora (daw.) — urząd celny. [przypis edytorski]

komora (daw.) — w dawnych wiejskich domach było to małe pomieszczenie mieszkalne lub miejsce, gdzie przechowywano np. żywność. [przypis edytorski]

komorne towarzysze (daw.) — pokojowcy, służący na dworze królewskim. [przypis edytorski]

komornik (daw.) — urzędnik dworski opiekujący się pokojami i sprzętami. [przypis edytorski]