Footnotes
By first letter: all | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
By type: all | author's footnotes | Wolne Lektury editorial footnotes | source editorial footnotes | translator's footnotes
By qualifier: all | angielski, angielskie | arabski | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | portugalski | potocznie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rzymski | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy
By language: all | polski
710 footnotes found
afekt (z łac.) — emocja, silne uczucie; daw.: przychylność, sympatia, miłość. [przypis edytorski]
afekt (z łac.) — tu: uczucie. [przypis redakcyjny]
afekt (z łac.) — uczucie. [przypis edytorski]
afekt (z łac.) — uczucie. [przypis redakcyjny]
afekt (z łac.) — uczucie; tu: miłość. [przypis redakcyjny]
Affectum dantis pensat censura tenantis (łac.) — Usposobienie tego co daje, bada ten, kto grzmoty dzierży w dłoni. [przypis tłumacza]
affectus populi (łac.) — miłość ludu. [przypis redakcyjny]
afficiunt (łac.) — dotyczą. [przypis redakcyjny]
afflictio (łac.) — zmartwienie. [przypis redakcyjny]
afflictio supra afflictiones (łac.) — cios nad ciosy. [przypis redakcyjny]
afflicto afflictionem (łac.) — zadajesz rany rannemu; utrapionemu utrapienia. [przypis redakcyjny]
afirmować (z łac.) — potwierdzić. [przypis redakcyjny]
aflikcja (z łac.) — utrapienie, męka. [przypis edytorski]
a fortes creantur fortibus, nec imbellem feroces progener ant aquilae columbam (łac.) — dzielni rodzą się z dzielnych; bezbronnego gołębia nie płodzą orły drapieżne. [przypis redakcyjny]
A fructibus eorum (łac.) — po owocach ich. [przypis edytorski]
agenda (łac.) — książka opisująca sposób wykonywania obrzędów kościelnych. [przypis edytorski]
agens (z łac.) — podmiot czynny; siła czynna. [przypis edytorski]
agere (łac.) — czynić. [przypis redakcyjny]
agitatus furiis et impotens irae (łac.) — gnany przez furie i nieopanowany w gniewie (dotyczący Orestesa cytat z Eneidy Wergiliusza); furie: w mit. rzym. boginie zemsty, odpowiadające w mit. gr. eryniom. [przypis edytorski]
agitować się (z łac.) — dziać się. [przypis edytorski]
agitur (łac.) — zanosi się. [przypis redakcyjny]
aglutynacja (z łac. agglutinare: sklejać, spajać) — skupianie się i zlepianie się komórek rozproszonych w płynnym środowisku. [przypis edytorski]
Agnus Dei (łac.) — Baranek Boży; metaforyczne wyobrażenie Chrystusa Zbawiciela. [przypis edytorski]
Agnus Dei (łac.) — Baranek Boży; typ przedstawienia postaci Jezusa Chrystusa w malarstwie. [przypis edytorski]
Agnus Dei (łac.) — Baranku Boży. [przypis edytorski]
agnus (łac.) — baranek; tu: kompozycja do słów modlitwy Agnus Dei (Baranek Boży), używanej podczas mszy. [przypis edytorski]
Agnus occisus est ab origine mundi (łac.) — Ap 13, 8: „Baranek zabity jest od początku świata”. [przypis tłumacza]
agricola (łac.) — rolnik; tu w M lm. [przypis edytorski]
Ahenobarbus (łac.) — miedzianobrody, przydomek rodu Domicjuszów. [przypis edytorski]
Ajax scopulo infixus acuto, expirans flammas (łac.) — Ajaks wbity na skałę ostrą, ziejący ogniem (cytat z Eneidy Wergiliusza). [przypis edytorski]
akces (z łac.) — przyłączenie. [przypis edytorski]
akcypiter (z łac.) — jastrząb. [przypis redakcyjny]
aklamacja (z łac. acclamatio: okrzyk) — sytuacja, w której wszyscy się zgadzają, co wybrać, wszyscy głosują na to samo rozwiązanie. [przypis edytorski]
akomodować się (z łac. accomodare: przystosować, poświęcić) — tu: przestawić się. [przypis redakcyjny]
aktem erekcyjny (z łac.) — akt założycielski. [przypis edytorski]
akwedukt (z łac.) — wodociąg. [przypis edytorski]
ala mala, cropium dubium, collum bonum pelle remota (łac.) — skrzydło złe, kuper niepewny, szyjka dobra po zdjęciu skóry. [przypis tłumacza]
Albion (z łac. albus: biały) — daw. nazwa Anglii (Wielkiej Brytanii), pochodząca od białych, kredowych wybrzeży wyspy, widocznych od strony kontynentu w rejonie hrabstwa Kent; używana przez pisarzy starożytnych, później jej zastosowanie nosi znamię wzniosłości. [przypis edytorski]
alea iacla est (łac.) — kości zostały rzucone; słowa te miał wypowiedzieć Juliusz Cezar przekraczając rzekę Rubikon, co oznaczało decyzję rozpoczęcia wojny domowej i walki o pełnię władzy; zwrot używany na określenie jakiegoś stanowczego kroku, śmiałego, przełomowego postanowienia. [przypis redakcyjny]
alea iacta [est] (łac.) — kości zostały rzucone (przen. o podjęciu nieodwracalnej decyzji). [przypis edytorski]
Alea iacta est (łac.) — kości zostały rzucone (zwrot przysłowiowy, oznaczający decyzję, której nie da się cofnąć). [przypis edytorski]
alegować (z łac. allegare) — składać dowód, dowodzić, przytaczać coś na dowód, powoływać się na co, uzasadniać, popierać. [przypis edytorski]
alias haeres (łac.) — a raczej dziedzic, właściciel. [przypis redakcyjny]
alias in forma (łac.) — a raczej z postaci. [przypis redakcyjny]
alias (łac.) — albo. [przypis redakcyjny]
alias (łac.) — czyli, innymi słowy. [przypis redakcyjny]
alias (łac.) — czyli. [przypis redakcyjny]
alias (łac.) — inaczej, albo. [przypis edytorski]
alias (łac.) — inaczej, albo. [przypis redakcyjny]
alias (łac.) — inaczej, albo też. [przypis edytorski]
alias (łac.) — inaczej. [przypis edytorski]
alias (łac.) — inaczej. [przypis redakcyjny]
alienigenam (łac.) — cudzoziemskiego. [przypis redakcyjny]
alii sacerdotia et consulatus ut spolia adepti, procurationes et interiorem potentiam alii, odio et terrore omnia agunt (łac.) — jedni urzędy kapłańskie i konsulat jakby łup uzyskali, drudzy zarządy i większą władzę, nienawiścią i strachem wszystko działają. [przypis redakcyjny]
alimenta misanthropiae (łac.) — pożywki dla mizantropii. [przypis edytorski]
alimentum (łac.) — pożywienie, posiłek, tu B. lm alimenta. [przypis redakcyjny]
a limine (łac.) — dosł.: na granicy; od samego początku. [przypis edytorski]
aliquo suo merito praesumebant (łac.) — z powodu zasługi względem niego spodziewali się. [przypis redakcyjny]
aliud stantes, aliud sedentes, utroque pede claudi, quibus nec ara nec virtus, religio ad ostentationem, oratio magnifica sed fide careas, hos ama tanquam osurus (łac.) — inni stojąc, inni siedząc, kulawi na obie nogi, dla których nic nie znaczy ołtarz ni cnota, religia dla popisu, mowa wspaniała, ale kłamliwa; tych tak kochaj, jakbyś miał nienawidzieć. [przypis redakcyjny]
alliciebat dulcedo (łac.) — nęciła słodycz. [przypis redakcyjny]
Alloquar (…) amabo (łac.) — „Nigdyż nie będę rozmawiać ja z tobą, /I nigdy nie mam słyszeć już twych słów?/ Nigdyż cię, milszy nad życie, nie ujrzę?/ Lecz kochać będę cię po wieków wiek!” (Catullus, Carmina, LXV, 9; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
Alma Mater (łac., dosł. matka karmicielka) — uroczysta nazwa nadawana uniwersytetom i in. szkołom wyższym od czasów średniowiecza. [przypis edytorski]
almaryjka (z łac. armarium) — szafka. [przypis edytorski]
a loci ordinario (łac.) — miejscowego biskupa. [przypis redakcyjny]
a longe, cum irreparabili (…) (łac.) — od dawna z niepowetowaną… klęską. [przypis redakcyjny]
alteracja (daw., z łac. alteratio: zmiana) — wzburzenie, niepokój. [przypis edytorski]
alteracja (z łac.) — rozterka, niepewność. [przypis redakcyjny]
alteracja (z łac.) — zdenerwowanie, wzburzenie. [przypis edytorski]
alteracja (z łac.) — zmartwienie. [przypis redakcyjny]
alteracja (z łac.) — zmiana nastroju, niepokój, wzburzenie. [przypis edytorski]
alteracja (z łac.) — zmiana nastroju, wzburzenie. [przypis edytorski]
alteracja (z łac.) — zmiana nastroju, zdenerwowanie, wzburzenie. [przypis edytorski]
Alter (…) annus (łac.) — „Zaledwie mi się zaczął rok życia dwunasty” (Vergilius, Eclogae, VIII, 39; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
alterationes (łac.) — zgryzoty. [przypis redakcyjny]
alter ego (łac.) — drugi ja. [przypis redakcyjny]
alter ego (łac.) — „drugi ja”, zaufany zastępca. [przypis redakcyjny]
alter ego (łac.) — zastępca; dosł. drugi (inny) ja. [przypis edytorski]
alternata (daw., z łac.) — tu: odmiana, zmienność. [przypis edytorski]
alternata (daw., z łac.) — zmiana. [przypis edytorski]
alternata (z łac.) — odmiana losu, zmienna kolej życia. [przypis redakcyjny]
alternata (z łac.) — przemiana. [przypis edytorski]
altero tanto (łac.) — drugie tyle. [przypis redakcyjny]
alterować (daw., z łac.) — zmieniać, odmieniać; martwić, smucić, trapić. [przypis edytorski]
alter rex (łac.) — drugim królem. [przypis redakcyjny]
alter ridebat (…) contrarius alter (łac.) — „Pierwszy, ilekroć za próg wystawił swą nogę/ Z domu idąc, już śmiał się, drugi zasię płakał” (Iuvenalis, Satirae, X, 28; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
alterum (łac.) — po wtóre. [przypis redakcyjny]
alterum tantum (łac.) — drugie tyle. [przypis redakcyjny]
alto supprimimus silentio (łac.) — głębokim pokrywamy milczeniem. [przypis redakcyjny]
alumna (łac.) — wychowanka. [przypis edytorski]
A maiori ad minus (łac.) — „Od większego do mniejszego”. [przypis tłumacza]
a malo spiritu ad templum propellebar (łac.) — przez ducha zła zostałem pchnięty ku kościołowi. [przypis edytorski]
amant (z łac.) — kochanek. [przypis edytorski]
amaritudinis plena (łac.) — pełna goryczy. [przypis redakcyjny]
ambaje (z łac.) — bzdury. [przypis redakcyjny]
ambitio (łac.) — obchodzenie; chodzenie dokoła, prosząc; w Rzymie o kandydatach na urząd: ubieganie się o urząd. [przypis edytorski]
Ambitiosa recidet ornamenta (łac.) — poobcina pretensjonalne ozdoby (Horat. List do Pizonów, 447–448). [przypis tłumacza]
amem, ames, amet, amemus, ametis (łac.) — kochałbym, kochałbyś, kochałby, kochalibyśmy, kochalibyście. [przypis edytorski]
Amice, ad quid venisti (łac.) — Mt 26, 50. „Przyjacielu, na coś przyszedł”. [przypis tłumacza]
Amice! Amice! (łac.) — przyjacielu! przyjacielu! [przypis edytorski]
amicus (łac.) — przyjaciel. [przypis edytorski]
Loading