Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | portugalski | pospolity | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | wulgarne | zdrobnienie
Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 4284 przypisów.
Oskar Dirlewanger (1895–1945) — oficer SS (SS-Oberfuhrer), w 1935 roku skazany za gwałt na nieletniej, w powstaniu warszawskim dowodził brygadą swojego imienia (patrz przyp. 36), odpowiedzialny za liczne zbrodnie wojenne popełnione na ludności polskiej stolicy. Uczestniczył w tłumieniu powstania na Słowacji. Aresztowany przez Francuzów krótko po zakończeniu wojny, zginął najprawdopodobniej z ręki polskich strażników, którzy śmiertelnie go pobili. [przypis edytorski]
oskard — narzędzie do prac ziemnych, podobne do kilofa. [przypis edytorski]
oskard — narzędzie podobne do kilofa o jednym ostrzu spiczastym i ostrym, a drugim spłaszczonym, używany głównie w górnictwie i budownictwie. [przypis edytorski]
Oskar II (1829–1907) — król Szwecji (od 1872) oraz Norwegii (1872–1905). [przypis edytorski]
Oskar Wiener — poeta praski, aktywny na początku XX w. [przypis edytorski]
oskarżyciel — tu: ten, kto oskarża (nie zaś funkcja sądowa). [przypis edytorski]
oskoła — sok wypływający z drzew; płynięcie soku z drzewa. [przypis edytorski]
oskoma — apetyt, łakomstwo, chęć uciech. [przypis edytorski]
oskoma — apetyt. [przypis edytorski]
oskoma (daw.) — apetyt, chęć zjedzenia lub wypicia czegoś. [przypis edytorski]
oskoma (daw.) — apetyt, ochota. [przypis edytorski]
oskoma (daw.) — apetyt, przen.: chęć, ochota na coś. [przypis edytorski]
oskoma — daw. chęć zjedzenia lub wypicia czegoś. [przypis edytorski]
oskoma (daw., gw.) — apetyt, chęć zjedzenia lub wypicia czegoś. [przypis edytorski]
oskoma (daw.) — ochota, apetyt. [przypis edytorski]
oskoma (przestarz.) — apetyt, chęć. [przypis edytorski]
oskominy a. oskoma (daw.) — apetyt. [przypis edytorski]
o. — skrót od: ojciec; tytuł używany wobec wyższego rangą mnicha w klasztorze. [przypis edytorski]
oskubinka — odrobinka, okruszynka. [przypis edytorski]
osła — osełka (narzędzie do ręcznego ostrzenia). [przypis edytorski]
osława (daw.) — niesława, utrata reputacji. [przypis edytorski]
osława (daw.) — niesława, zła sława. [przypis edytorski]
osława — niesława, zła sława. [przypis edytorski]
osława — osławienie; utrata reputacji. [przypis edytorski]
osławiać (daw.) — obmawiać, rozpowszechniać o kimś złe a nieprawdziwe informacje. [przypis edytorski]
osławiać (daw.) — zniesławiać, oczerniać. [przypis edytorski]
osławiać — okrywać złą sławą, zniesławiać. [przypis edytorski]
osławiać (przest.) — okryć złą sławą, spowodować, że ktoś stanie się słynny z powodu czegoś złego. [przypis edytorski]
osławić — oczernić. [przypis edytorski]
osławić się — okryć się złą sławą; por. osławiony: znany i mający złą reputację. [przypis edytorski]
osławiony — mający złą sławę; zniesławiony. [przypis edytorski]
osławiony sonet Rimbauda — Samogłoski. [przypis edytorski]
osławiony — tu (niepopr.): sławny, otoczony sławą. [przypis edytorski]
osławować (daw.) — mówić źle o czymś. [przypis edytorski]
O słońca grocie, coś jasno znów Tebom (…) — pierwsza pieśń chóru, obejmująca wersy 99–160 tekstu oryginalnego. [przypis edytorski]
osłona nie jest już w otworze kluzy — część liny kotwicznej owija się kawałkiem płótna (osłoną), aby przesuwając się przez otwór kluzy, mniej się wycierała. [przypis edytorski]
osłoniony — dziś: osłonięty. [przypis edytorski]
osłoniony — dziś popr.: osłonięty. [przypis edytorski]
osłowi — dziś popr. forma: osłu. [przypis edytorski]
osłowie kumańscy — osieł u Kumanów uczynił się był lwem, włożywszy skórę lwią na się straszył ludzi, aż go poznano po uszu. Stąd przeto osłem kumańskim onego zową, gdy się kto głupi za mądrego popisuje. Erasmus in Chil.. [przypis edytorski]
o służebnę moję — tu: po moją służącą. [przypis edytorski]
Osmańczyk, Edmund — politolog, publicysta, wielokrotny poseł na sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, w latach 1979–1980 członek Rady Państwa. [przypis edytorski]
Osman II (1604–1622) — sułtan w latach 1618–1622, zginął w wyniku buntu janczarów, których prześladował, uważając ich za winnych klęski w wojnie z Polską. [przypis edytorski]
Osman II — sułtan turecki w latach 1618–1622; w 1620 r. oblegał Chocim. [przypis edytorski]
Osmanlis — Turek, obywatel Imperium Osmańskiego (zw. też Ottomańskim), od nazwy jednego z dominujących ludów tureckich. [przypis edytorski]
Osmanów — dawna forma dzierżawcza, dziś: Osmana. [przypis edytorski]
osmędzić (daw.) — przypalić, osmalić. [przypis edytorski]
osmędzony (daw.) — przypalony, osmalony. [przypis edytorski]
osmętnica — melancholia. [przypis edytorski]
osmętnica — smutek, melancholia. [przypis edytorski]
osmoza — tu: przenikanie, wnikanie, przesiąkanie. [przypis edytorski]
osmucać — dziś: zasmucać. [przypis edytorski]
osmucenie — dziś: zasmucenie, smutek. [przypis edytorski]
osmucić — dziś: zasmucić. [przypis edytorski]
osmutnieć — zasmucić się. [przypis edytorski]
osnowa — nić, nici (w oryginale niem. Faden). [przypis edytorski]
osnowa — nitki, biegnące w jednym kierunku, stanowiące pierwsze oparcie dla tkanego materiału; przen. podstawa, początek. [przypis edytorski]
osnowa — nitki, biegnące w jednym kierunku, stanowiące pierwsze oparcie dla tkanego materiału; przen. założenie, zamierzenie. [przypis edytorski]
osnowa — równoległy układ nitek, przez który później przewleka się nitki wątku, tworząc tkaninę. Wykonanie osnowy polegało na równym rozmieszczeniu i naprężeniu pasm nitek zawieszonych na poziomo umocowanej belce i obciążonych na dole; ułożony zestaw nawijano na wał, zakładany następnie do krosien. [przypis edytorski]
osnowa — tu: nici, linie. [przypis edytorski]
osnowa — tu: sens, treść. [przypis edytorski]
osnowa — tu: tkanina; podstawa. [przypis edytorski]
osnowa — tu: treść, sens, główny wątek. [przypis edytorski]
osnowa — układ nitek biegnący wzdłuż tkaniny a. przędza, z której się te nitki skręca; tu przen.: przedstawione w utworze literackim tło dla prowadzonej akcji (narracji). [przypis edytorski]
osnowywać — dziś: snuć. [przypis edytorski]
osóbek (daw.) — odosobnienie. [przypis edytorski]
osoba kryształowa — osoba bez skazy, z zasadami. [przypis edytorski]
osoba w znaczeniu — dziś: osoba mająca znaczenie, osoba o dużym znaczeniu. [przypis edytorski]
osobistość (daw.) — osoba; osobowość, charakter człowieka. [przypis edytorski]
osobistość (daw.) — osoba; osobowość. [przypis edytorski]
osobistość (daw.) — osoba; osobowość; sprawa osobista. [przypis edytorski]
osobistość (daw.) — osobowość. [przypis edytorski]
osobistość — tu: tożsamość. [przypis edytorski]
Osobita — nazwa góry, znajdującej się w Tatrach Zachodnich. [przypis edytorski]
osobliwa (daw.) — w domyśle: rzecz, sprawa; dziś raczej: to osobliwe. [przypis edytorski]
Osobliwa ona kaźń etc. — Valerius Maximus De severitate i Carion w kronice. [przypis edytorski]
osobliwie (daw.) — szczególnie. [przypis edytorski]
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Wojciech Dembołęcki, Pamiętniki o Lisowczykach czyli przewagi Elearów polskich
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki
Krasińskiej
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Klementyna z Tańskich Hoffmanowa, Dziennik Franciszki
Krasińskiej
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
osobliwie (daw.) — zwłaszcza, szczególnie. [przypis edytorski]
osobliwie — szczególnie. [przypis edytorski]
osobliwie — tu: osobiście. [przypis edytorski]
osobliwszo (daw.) — dziwnie, niezwykle. [przypis edytorski]
osobliwy (daw.) — szczególny. [przypis edytorski]
osobliwy — tu: osobny. [przypis edytorski]
osobliwy — zwracający uwagę, niezwykły. [przypis edytorski]
osobny (daw.) — tu: osobliwy, szczególny. [przypis edytorski]
osobny (daw.) — tu: samotny, ustronny. [przypis edytorski]
osobny (daw.) — tu: szczególny, osobliwy. [przypis edytorski]
osobny — tu: dodatkowy. [przypis edytorski]
osobny — tu: osobliwy. [przypis edytorski]
osobny — tu: szczególny, osobliwy. [przypis edytorski]
osobny — tu: szczególny, wyjątkowy. [przypis edytorski]
osobny — tu: wyjątkowy. [przypis edytorski]
osocznik — obławnik, pomocnik myśliwego. [przypis edytorski]
osocznik — osacznik; przygotowujący obławę podczas polowania. [przypis edytorski]
o Sodomie mówi, iż jej zguby przyczyną była „pycha i nasycenie chleba, i dostatek” — Ez 16, 49: „Oto ta była nieprawość Sodomy, siostry twej, pycha, sytość chleba, a dostatek i próżnowanie jej i córek jej: a ręki niedostatecznemu i ubogiemu nie podawały” (tłum. Wujka). [przypis edytorski]
O sofiście, o polityku i o filozofie — na podstawie tego ustępu przyjmuje się, że Platon zamierzał napisać trylogię, na którą miałyby się składać dialogi Sofista, Polityk, Filozof, chociaż powstały tylko dwa pierwsze; potwierdzeniem wydaje się zdanie na początku dialogu Polityk. [przypis edytorski]
osokor — może z ros. собор: cerkiew, katedra, sobór. [przypis edytorski]
Osom (z ang. właśc. awesome) — wspaniale, świetnie. [przypis edytorski]
osowiały — smutny, przygnębiony. [przypis edytorski]
ospalstwo (daw.) — ospałość, skłonność do ciągłego spania. [przypis edytorski]
