Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | portugalski | pospolity | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | wulgarne | zdrobnienie

Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 6186 przypisów.

omięknąć — zmięknąć (dookoła). [przypis edytorski]

omiedzić — zapewne: otoczyć miedzą, tj. wziąć w posiadanie ziemię, zawładnąć obszarem. [przypis edytorski]

Omieras — Homeras, sen. graikų poetas. [przypis edytorski]

omierżenie (starop.) — obrzydzenie, wstręt. [przypis redakcyjny]

omierżenie — wstręt; por. mierzić kogoś: budzić w kimś wstręt. [przypis edytorski]

omierzić (daw.) — obrzydzić. [przypis edytorski]

omierził go (starop.) — przywiódł w niełaskę. [przypis redakcyjny]

omieszkać (daw.) — spóźnić się, opuścić, nie stawić się gdzieś. [przypis edytorski]

omieszkać (daw.) — zaniechać, zrezygnować ze zrobienia czegoś. [przypis edytorski]

omieszkać (daw.) — zrezygnować z czegoś, pominąć coś. [przypis edytorski]

omieszkać — wstrzymać się od zrobienia czegoś; zaniedbać zrobienia czegoś. [przypis edytorski]

omieszkać — zaniechać czego; przestać coś robić. [przypis edytorski]

omieszkać — zaniedbać jakiegoś działania, zrezygnować z czegoś. [przypis edytorski]

omieszkać — zaniedbać zrobienia czegoś. [przypis edytorski]

omieszkać — zapomnieć, poniechać czegoś. [przypis edytorski]

omieszkanie (daw.) — zwłoka, opóźnienie. [przypis edytorski]

omieszkanie (na coś) (daw.) — zaniedbanie (czegoś). [przypis edytorski]

omieszkawać (daw.) — unikać, zaniedbywać. [przypis edytorski]

omieszkiwać (starop.) — odkładać, zaniedbywać. [przypis edytorski]

O miłe miasto Kekropsa!Kekrops: założyciel Aten. Słowa wyjęte z komedii Arystofanesa (?). [przypis tłumacza]

O miłości i życiu małżeńskim można przeczytać w Fizjologii małżeństwa Balzaka. [przypis edytorski]

O miłostkach róży i słowika, poeci wschodni często wspominają. [przypis autorski]

o milionie koni — tj. o mocy miliona koni mechanicznych; koń mechaniczny (KM) to jednostka używana do określenia mocy silników spalinowych, wymyślona w XIX w. w celu porównania mocy maszyn parowych z koniem. [przypis edytorski]

ominął był — daw. czas zaprzeszły, stosowany dla wyrażenia czynności wcześniejszych od tych, które wyrażono czasem przeszłym prostym; znaczenie: ominął wcześniej. [przypis edytorski]

ominować (z łac.) — wróżyć. [przypis redakcyjny]

omiodnić — osłodzić. [przypis autorski]

O miseri (…) habent — Maximianus Pseudo-Gallus, Elegiae I, 180. [przypis tłumacza]

O misero (…) animi (łac.) — „Bracie mój, zmarły na nieszczęście me,/ Z tobą mi zgasły wszystkie me radości,/ Które ożywiał słodkiej drużby czar!/ Twa śmierć strzaskała te moje rozkoszy/ I z tobą poszła dusza wspólna w grób!/ Jam po twym zgonie pędził nawet Muzy,/ Rozkosz jedyną, z mego serca precz!” (Catullus, Carmina, LVIII, 20; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]

omisso enim eo, quod potissimum postulabatur (łac.) — pominął mianowicie to, czego najbardziej żądano. [przypis tłumacza]

omissum aut perperam factum, summa libertate carpunt (łac.) — opuszczonego albo opacznie zrobionego, szarpią z największą swobodą. [przypis redakcyjny]

omissum (łac.) — zaniedbano. [przypis redakcyjny]

omłotne — nadające się do młócenia, dające dużo ziarna. [przypis edytorski]

omłot — oddzielanie ziarna od słomy, młócenie. [przypis edytorski]

omłot — oddzielanie ziarna od słomy, młócenie. [przypis edytorski]

Om! Mani padme, Hung! — oddaj cześć skarbowi w lotosie; buddyjska sześciosylabowa mantra. W zależności od szkoły buddyzmu mantra ta jest inaczej wymawiana. [przypis edytorski]

omne animal (łac.) — Rdz 7, 14. [przypis tłumacza]

omne animal (łac.) — wszelkie zwierzę. [przypis edytorski]

omne bene (łac.) — wszystko dobrze. [przypis edytorski]

omne illud verum est, quod clare et distincte percipitur (łac.) — wszystko zatem jest prawdą, co postrzegane jest jako jasne i określone. [przypis edytorski]

Omne magnum (…) rependitur — Tacitus, Annales, XIV, 44. [przypis tłumacza]

Omnem (…) hora (łac.) — „Każdy świt, co ci świta, sądź, że już ostatni,/ A dzień, otrzyman w darze, będzie jeszcze milszy!” (Horatius, Epistulae, I, 4, 13; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]

omne perfectum (łac.) — wszystkiego dobrego (jest po trzy). [przypis redakcyjny]

Omne regnum divisum — Mt 12, 25: „Wszelkie królestwo podzielone”. [przypis tłumacza]

Omne (…) ruunt — Vergilius, Georgica, III, 244. [przypis tłumacza]

Omnes actiones (…) fiat — wszystkie czynności są spowodowane, a nigdy obojętne na działanie pobudek, ponieważ zawsze jest dana pobudka, która wprawdzie skłania, ale nie zmusza, by się raczej stało tak niż inaczej. [przypis tłumacza]

Omnes (…) cymbae — „Coś nas tu wszystkich w jeden dół spycha/ I wszystkich losy w urnie podrzuca,/ Aż wyjdzie każdy, pierwej czy później,/ Dając nam bilet na łódź, co płynie/ W banicję wieczną…” (Horatius, Odae, II, 3, 25; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]

Omnes fuerunt ultimo supplicio effecti, excepto Bernardo, qui ad triremes cum bonorum confiscatione condemnatus fuit, ac etiam ad interessendum aliorum morti prout interfuit (łac.) — wszyscy ponieśli ostateczną męczarnię z wyjątkiem Bernarda, którego skazano na galery z konfiskatą dóbr, a także na obecność przy śmierci innych, co też się stało. [przypis redakcyjny]

Omnes gentes quasi non sint (łac.) — „Wszystkie narody jako nic przed nim”. [przypis tłumacza]

omnes gentes venient et adorabunt eum (łac.) — Ps 22, 28: „Wszystkie ludy przyjdą i uwielbią go”. [przypis tłumacza]

Omnes leges, omniaque iura vim vi repellere cunctisque sese defensare permittunt! (łac.) — Wszystkie prawa i zwyczaje pozwalają siłę odpierać siłą, oraz się bronić. [przypis edytorski]

omnes (…) tolerabiles — Cicero, Tusculanae quaestiones [wyd. też pod tytułem: Tusculanae disputationes] II, 24. [przypis tłumacza]

Omnes (…) vitae — Cicero, Academica, I, 12. [przypis tłumacza]

omne trinum perfectum — przysłowie łacińskie: każda trójca tworzy doskonałość. [przypis edytorski]

Omne trinum perfectum — przysłowie łacińskie: każda trójca tworzy doskonałość. [przypis redakcyjny]

omne tulit (…) dulci (łac.) — poklask wszystkich zyskuje ten, kto łączy przyjemne z pożytecznym; sentencja z Horacego. [przypis edytorski]

Omne tulit punctum, quae miscuit utile dulci — zdobędzie wszystkie punkty ten, kto miesza użyteczne ze słodkim (Horacy, Ars Poetica, wers 343). [przypis edytorski]

Omne tulit punctum, qui miscuit utile dulci — pełną korzyść wyciągnął ten, kto połączył przyjemne z pożytecznym; por. Horacy, Ars poetica, w. 343. [przypis edytorski]

Omnia (…) abdita — Plinius, Naturalis historia, II, 37. [przypis tłumacza]

omnia (…) bonis — Cicero, Cato Maior de Senectute, 19. [przypis tłumacza]

Omnia (…) deorum — Catullus, Carmina, LXIV: Argonautia et epythalamium Thetidis et Pelei, 405. [przypis tłumacza]

Omnia (…) omnem — Lucretius, De rerum natura, VI, 679. [przypis tłumacza]

Omnia probate, quod melius est tenete (łac.) — wszystkiego próbuj, [ale] trzymaj się tego, co najlepsze. [przypis edytorski]

Omnia (…) sequentur (łac.) — „Po zgonie twym za tobą wszystko też podąża/ W nicość…” (Lucretius, De rerum natura, III, 981; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]

omnia serviliter pro dominatione (łac.) — wszystko (spełniać) niewolniczo za możność panowania. [przypis redakcyjny]

Omnia serviliter pro dominatione (łac.) — wszystko w sposób niewolniczy dla zdobycia władzy. [przypis redakcyjny]

Omnia (…) subsident — Seneca, Epistulae morales ad Lucilium, LVI. [przypis tłumacza]

omnia (…) sunt — Cicero, De finibus bonorum et malorum, III, 6. [przypis tłumacza]

omnia vestigia versum te spectantia video, nulla retrorsum (łac.) — wszystkie ślady widzę ku tobie skierowane, żadnego z powrotem. [przypis redakcyjny]

omnia visa, audita, facta — wszystko widziane, słyszane, uczynione. [przypis edytorski]

Omnia vult belle Matho dicere — dic aliquando Et bene, dic neutrum, dic alicuando male (łac.) — Matho chce wszystko powiedzieć pięknie. Powiedz dobrze, powiedz zwyczajnie, czasem powiedz źle. [przypis edytorski]

omnibus (daw.) — duży, kryty pojazd konny, używany dawniej jako środek komunikacji. [przypis edytorski]

omnibus — duży pojazd konny. [przypis edytorski]

omnibus — duży pojazd konny, używany w komunikacji miejskiej tak, jak dziś autobus. [przypis edytorski]

omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — dawny środek komunikacji (XVII-XIX w.), duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, kursujący w miastach lub między miastami. [przypis edytorski]

omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — dawny środek komunikacji (XVII–XIX w.), duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, kursujący w miastach lub między miastami. [przypis edytorski]

omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — dawny środek komunikacji (XVII–XIX w.), duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, kursujący w miastach lub między miastami. [przypis edytorski]

omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, pod koniec XIX w. powszechny jako środek regularnej komunikacji w dużych miastach Europy; poprzednik autobusów. [przypis edytorski]

omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, pod koniec XIX w. powszechny jako środek regularnej komunikacji w dużych miastach Europy; poprzednik autobusów. [przypis edytorski]

omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, pod koniec XIX w. powszechny jako środek regularnej komunikacji w dużych miastach Europy; poprzednik autobusów. [przypis edytorski]

omnibus modis, eo instante et sui ipsius auxilio (łac.) — na wszystkie sposoby, natychmiast i licząc tylko na własną pomoc. [przypis edytorski]

omnibus modis (łac.) —- wszelkimi sposobami. [przypis redakcyjny]

omnibus modis, proponendo utilitatem (łac.) — wszelkimi sposobami, przedkładając pożytek. [przypis redakcyjny]

omnibus — obszerny wóz kryty, służący do przewozu większej ilości osób. [przypis redakcyjny]

omnibus par, nemini inferior (łac.) — wszystkim równy, od nikogo nie niższy. [przypis edytorski]

omnibus persuasionibus (łac.) — wszelkimi wywodami. [przypis redakcyjny]

omnibus — pojazd wieloosobowy, przeważnie kryty, utrzymujący regularną komunikację. Od XVII do XIX wieku konny, następnie z napędem. [przypis edytorski]

omnibus (z łac. dosł. omnibus: dla wszystkich) — daw. miejski środek transportu publicznego; wagonik na kołach wyposażony w ławki dla pasażerów, ciągnięty przez konie; właśc. stosowany od XVII do XIX w., a następnie zastąpiony przez autobus. [przypis edytorski]

omni cura et opera providebunt (łac.) — najusilniej starać się będą. [przypis redakcyjny]

omni destituta succursu (łac.) — wszelkiej pozbawiona pomocy. [przypis redakcyjny]

omni (…) destitutus succursu (łac.) — wszelkiej pozbawiony pomocy. [przypis redakcyjny]

Omni die dic Mariae (łac.: każdego dnia chwal Marię) — hymn maryjny, przypisywany dawniej św. Kazimierzowi. [przypis edytorski]

Omni die dic Mariae/ Mea laudes anima (łac.) — każdego dnia głoś chwałę Maryi, duszo moja; autorstwo tego hymnu przypisywano dawniej właśnie świętemu Kazimierzowi Jagiellończykowi. [przypis edytorski]

omni necessitate (łac.) — w każdej potrzebie. [przypis redakcyjny]

omnino (łac.) — całkowicie. [przypis edytorski]