Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | portugalski | pospolity | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | włoski | wojskowy | wulgarne | zdrobnienie

Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 4302 przypisów.

Orcio — postać z Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego; synek gł. bohatera, hr. Henryka, natchniony przez umierającą matkę, aby został poetą i w ten sposób uzyskał więź z ojcem, z którym jej samej nie udało się utrzymać duchowej bliskości. [przypis edytorski]

orczyk — drążek do zaczepiania pasów uprzęży. [przypis edytorski]

orczyk — poziomy drążek, do którego przyczepia się uprząż od strony ciągniętego obiektu. [przypis edytorski]

orczyk — poziomy drążek służący do połączenia uprzęży koni pociągowych z pojazdem lub narzędziem rolniczym. [przypis edytorski]

orczyk — poziomy drążek służący do połączenia uprzęży koni pociągowych z pojazdem lub narzędziem rolniczym; w przypadku zaprzęgu dwukonnego używano tzw. wagi, złożonej z dłuższego drążka, na którego obu końcach na żelaznych kółkach wisiały dwa orczyki. [przypis edytorski]

orczyk — poziomy drążek służący do połączenia uprzęży koni pociągowych z pojazdem. [przypis edytorski]

orczyk — tu: drążek przy wozie, służący do zaczepienia pasów i łańcuchów od uprzęży. [przypis edytorski]

orczyk (z niem. Ortscheit) — poziomy drążek służący do połączenia uprzęży zwierząt pociągowych z ładunkiem lub pojazdem. [przypis edytorski]

orczyk (z niem. Ortscheit) — tu: poziomy drążek służący do połączenia uprzęży koni pociągowych z pojazdem. [przypis edytorski]

orda (hist., z tur.) — państwo, obóz lub wojsko tatarskie. [przypis edytorski]

orda (hist., z tur.) — tu: wojsko tatarskie. [przypis edytorski]

orda — organizacja państwowa lub wojskowa ludów mongolsko-tatarskich. [przypis edytorski]

Orda — państwo mongolsko-tatarskie. W XIV w. wasalami zależnymi od władcy Ordy byli m.in. książęta ruscy, w tym wielki książę moskiewski. [przypis edytorski]

orda — tu: wojsko tatarskie. [przypis edytorski]

Ordem e progresso (port.) — „Ład i postęp”, motto Brazylii inspirowane pozytywistyczną myślą Augusta Comte. [przypis edytorski]

Ordensburg — Ordensburg Krössinsee, niemiecki nazistowski ośrodek szkoleniowy nad jeziorem Krosino na terenie Krosina, w województwie zachodniopomorskim. [przypis edytorski]

Order Czerwonego Sztandaru — order za wybitne zasługi wojskowe, pierwsze odznaczenie ustanowione w Rosji sowieckiej (w 1918 r.). [przypis edytorski]

order, który w ubiegłym roku otrzymałem — mowa o krzyżu oficerskim orderu „Polonia Restituta”, nadanym Przybyszewskiemu 2 maja 1925 r. (30 kwietnia 1927 r. otrzymał krzyż komandorski tegoż orderu). [przypis edytorski]

order Leopolda — austriackie i austro-węgierskie odznaczenie, nadawane w latach 1808–1918 za zasługi cywilne i wojskowe. [przypis edytorski]

order (niem.) — rozporządzenie; rozkaz. [przypis edytorski]

Order Odrodzenia Polski, Polonia Restituta — polskie państwowe odznaczenie cywilne nadawane za wybitne zasługi dla państwa i społeczeństwa, ustanowione w 1921 jako najwyższe odznaczenie państwowe po Orderze Orła Białego. [przypis edytorski]

Order Podwiązki — najwyższy order angielski, ustanowiony przez króla Edwarda III w 1348. [przypis edytorski]

Order Świętego Stanisława — historyczny polski order nadawany od 1765 w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim; od 1831 przyznawany jako odznaczenie rosyjskie. [przypis edytorski]

Order Świętego Stanisława — polski order ustanowiony w 1765 r. przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, nadawany w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim; od 1831 r. istniał jako odznaczenie rosyjskie. [przypis edytorski]

Order Świętej Anny — order carski przyznawany w Imperium Rosyjskim; od 1831 na przedostatnim miejscu w hierarchii orderowej; dzielił się na cztery klasy. [przypis edytorski]

Order Żelaznej Korony — austriackie odznaczenie, ustanowione w 1815 roku, za zasługi wojskowe i cywilne. [przypis edytorski]

Order Złotego Runa — najwyższe odznaczenie hiszpańskie. [przypis edytorski]

Order Złotego Runa — odznaczenie nadawane przez dunastię Habsburgów, jeden z najważniejszych orderów na świecie. [przypis edytorski]

ordinarčikas — ordinarininkas, kas gauna kumečio atlyginimą, ordinariją. [przypis edytorski]

ordinarčikas — ordinarininkas, kas gauna ordinariją, kumečio atlyginimą. [przypis edytorski]

ordinarius prowiantmagister (z łac.) — oficer zaopatrzenia. [przypis edytorski]

Ordnung muss sein (niem.) — musi być porządek. [przypis edytorski]

Ordnung muss sein (niem.) — Porządek musi być. [przypis edytorski]

ordo caritas (łac.) — porządek miłosierdzia; hierarchia miłosierdzia. [przypis edytorski]

Ordonka — Hanka Ordonówna, właśc. Maria Anna Tyszkiewicz z domu Pietruszyńska (1902–1950), piosenkarka, tancerka i aktorka, śpiewała m. in. szlagier Miłość ci wszystko wybaczy, w czasie II wonky światowej opiekowała się polskimi sierotami w ZSRR, napisała o nich książkę Tułacze dzieci (1948). [przypis edytorski]

Ordonka (pot.), Hanka Ordonówna (pseud. scen.), właśc. Maria Anna Tyszkiewiczowa, z domu Pietruszyńska (1902–1950) — piosenkarka sceniczna i aktorka; w 1931 wyszła za hr. Michała Tyszkiewicza. [przypis edytorski]

ordos — mieszkaniec Ordosu, miasta położonego w Mongolii Wewnętrznej. [przypis edytorski]

ordyńcy — członkowie Ordy tatarskiej. [przypis edytorski]

Ordyńska, Zofia Teofila Matylda, z Pindelskich (1882–1972) — aktorka. [przypis edytorski]

Ordyńska, Zofia z Pindelskich (1882–1972) — aktorka. [przypis edytorski]

ordynacja (daw.) — zalecenie lekarskie, porada lekarska. [przypis edytorski]

ordynacja rodowa — majątek ziemski dziedziczony jako niepodzielny i niezbywalny, w całości przechodzący na jednego spadkobiercę; także: zapis testamentowy lub statut majątku ustalający takie dziedziczenie. [przypis edytorski]

ordynacja — tu: rozkaz, polecenie. [przypis edytorski]

ordynacja — tu: zarządzenie. [przypis edytorski]

Ordynacka — historyczna ulica w centrum Warszawy. [przypis edytorski]

ordynans (daw.) — rozkaz, zarządzenie, polecenie. [przypis edytorski]

ordynans (daw.) — tu: rozkaz lub zarządzenie. [przypis edytorski]

ordynans (daw.) — tu: rozkaz; za ordynansem: z rozkazu. [przypis edytorski]

ordynans (daw.) — żołnierz pracujący dla oficera w charakterze służącego. [przypis edytorski]

ordynans — tu: rozkaz. [przypis edytorski]

ordynans — tu: rozkaz, rozporządzenie. [przypis edytorski]

ordynans — w daw. wojsku niższy rangą żołnierz pozostający w dyspozycji oficera do wszelkiego rodzaju posług, takich jak utrzymanie w czystości munduru i butów, przenoszenie przedmiotów, sprzątanie kwatery itp. [przypis edytorski]

ordynans — żołnierz pełniący stałą służbę przy wyższym oficerze. [przypis edytorski]

ordynans (z łac., daw.) — rozkaz. [przypis edytorski]

ordynans (z łac.) — rozkaz, tu: służba. [przypis edytorski]

ordynaria — część wynagrodzenia służby dworskiej wydawana w naturze (zbożu, kartoflach itp.). [przypis edytorski]

ordynaria — część wynagrodzenia służby dworskiej wypłacana w naturze. [przypis edytorski]

ordynaria — część wypłaty dla służby dworskiej wydawana w naturze. [przypis edytorski]

ordynaria — część zapłaty uiszczana w naturze (zbożu, kartoflach itp.). [przypis edytorski]

ordynaria — produkty rolne, otrzymywane przez robotników rolnych od właściciela folwarku jako część wypłaty. [przypis edytorski]

ordynarie, własc. ordynaria — produkty rolne, otrzymywane przez robotników rolnych od właściciela folwarku jako część wypłaty. [przypis edytorski]

ordynariuszka (daw.) — pracownica folwarku, odbierająca część zapłaty w formie ordynariów, tj. w płodach rolnych. [przypis edytorski]

ordynarny — pospolity, zwykły. [przypis edytorski]

ordynarny — tu: pospolity. [przypis edytorski]

ordynarny — tu: zwykły, prosty, codzienny. [przypis edytorski]

ordynarny — tu: zwykły, zwyczajny. [przypis edytorski]

ordynaryjność (daw.) — ordynarność, prostactwo. [przypis edytorski]

ordynaryjny (daw.) — ordynarny. [przypis edytorski]

ordynaryjny — zwykły. [przypis edytorski]

ordynat (daw.) — spadkobierca, jedyny dziedzic majątku rodowego. [przypis edytorski]

ordynat (daw.) — właściciel ordynacji: wielkiego, niepodzielnego rodowego majątku ziemskiego, przechodzącego z ojca na syna. [przypis edytorski]

ordynat (daw.) — właściciel ordynacji: wielkiego, niepodzielnego rodowego majątku ziemskiego, przechodzącego z ojca na syna. [przypis edytorski]

Ordynat Michorowski — powieść Heleny Mniszkówny z 1910 r. [przypis edytorski]

ordynat — właściciel ordynacji: wielkiego, niepodzielnego rodowego majątku ziemskiego, przechodzącego z ojca na syna. [przypis edytorski]

ordynek — tu: szyk bojowy. [przypis edytorski]

ordynek (z niem. Ordnung) — porządek, kolejność. [przypis edytorski]

ordynek (z niem. Ordnung) — porządek, szyk, szereg. [przypis edytorski]

ordyniec — członek ordy, Tatar. [przypis edytorski]

ordyniec — Tatar, członek ordy tatarskiej. [przypis edytorski]

ordyniec — Tatar należący do ordy. [przypis edytorski]

Ordy Nohajca (Nogaja) — konfederacja plemion koczowniczych. W jej skład wchodziły terytoria między Wołgą, Irtyszem, Morzem Kaspijskim i Morzem Aralskim. Nazwa pochodzi od imienia wybitnego wodza tatarskiego, Nogaja (zm. 1290). [przypis edytorski]

ordynować (daw.) — przepisywać lekarstwa, udzielać porad lekarskich, przyjmować pacjentów. [przypis edytorski]

ordynować (z łac.) — kazać, nakazać, tu: skazać. [przypis edytorski]

ordynus — człowiek ordynarny, niekulturalny. [przypis edytorski]

ordzewiały — dziś: zardzewiały. [przypis edytorski]