Przypisy

agens (z łac.) — podmiot czynny; siła czynna. [przypis edytorski]

agitatus furiis et impotens irae (łac.) — gnany przez furie i nieopanowany w gniewie (dotyczący Orestesa cytat z Eneidy Wergiliusza); furie: w mit. rzym. boginie zemsty, odpowiadające w mit. gr. eryniom. [przypis edytorski]

agitować się (z łac.) — dziać się. [przypis edytorski]

aglutynacja (z łac. agglutinare: sklejać, spajać) — skupianie się i zlepianie się komórek rozproszonych w płynnym środowisku. [przypis edytorski]

aglutynacja (z łac.) — skupianie się i zlepianie się w grudki komórek rozproszonych w płynnym środowisku. [przypis edytorski]

Agnus Dei (łac.) — Baranek Boży; metaforyczne wyobrażenie Chrystusa Zbawiciela. [przypis edytorski]

Agnus Dei (łac.) — Baranek Boży; typ przedstawienia postaci Jezusa Chrystusa w malarstwie. [przypis edytorski]

Agnus Dei (łac.) — Baranku Boży. [przypis edytorski]

agnus (łac.) — baranek; tu: kompozycja do słów modlitwy Agnus Dei (Baranek Boży), używanej podczas mszy. [przypis edytorski]

agressi sunt mare tenebrarum, quid in eo essent exploraturi (łac.) — Wdarli się w morze ciemności, które tylko w ten sposób można zgłębić. [przypis edytorski]

agricola (łac.) — rolnik; tu w M lm. [przypis edytorski]

Ahenobarbus (łac.) — miedzianobrody, przydomek rodu Domicjuszów. [przypis edytorski]

Ajax scopulo infixus acuto, expirans flammas (łac.) — Ajaks wbity na skałę ostrą, ziejący ogniem (cytat z Eneidy Wergiliusza). [przypis edytorski]

akces (z łac.) — przyłączenie. [przypis edytorski]

akcydens (z łac., filoz.) — nieistotna cecha rzeczy (bytu, filoz.: substancji), mogąca się zmieniać zależnie od okoliczności. [przypis edytorski]

akcypa (daw., z łac.) — datek za posługi kościelne. [przypis edytorski]

aklamacja (z łac. acclamatio: okrzyk) — sytuacja, w której wszyscy się zgadzają, co wybrać, wszyscy głosują na to samo rozwiązanie. [przypis edytorski]

akomodować się (z łac. accomodare: przystosować, poświęcić) — tu: przestawić się. [przypis edytorski]

aktem erekcyjny (z łac.) — akt założycielski. [przypis edytorski]

aktuariusz (z łac.) — urzędnik mający pieczę nad aktami, pisarz sądowy. [przypis edytorski]

akwedukt (z łac.) — wodociąg. [przypis edytorski]

Albion (z łac. albus: biały) — daw. nazwa Anglii (Wielkiej Brytanii), pochodząca od białych, kredowych wybrzeży wyspy, widocznych od strony kontynentu w rejonie hrabstwa Kent; używana przez pisarzy starożytnych, później jej zastosowanie nosi znamię wzniosłości. [przypis edytorski]

alea iacta [est] (łac.) — kości zostały rzucone (przen. o podjęciu nieodwracalnej decyzji). [przypis edytorski]

Alea iacta est (łac.) — kości zostały rzucone (zwrot przysłowiowy, oznaczający decyzję, której nie da się cofnąć). [przypis edytorski]

alegować (z łac. allegare) — składać dowód, dowodzić, przytaczać coś na dowód, powoływać się na co, uzasadniać, popierać. [przypis edytorski]

alias (łac.) — inaczej, albo. [przypis edytorski]

alias (łac.) — inaczej, albo też. [przypis edytorski]

alias (łac.) — inaczej, czyli. [przypis edytorski]

alias (łac.) — inaczej. [przypis edytorski]

alimenta misanthropiae (łac.) — pożywki dla mizantropii. [przypis edytorski]

alimentować (z łac.) — dostarczać środków utrzymania. [przypis edytorski]

a limine (łac.) — dosł.: na granicy; od samego początku. [przypis edytorski]

Alma Mater (łac., dosł.: matka karmicielka) — uroczysta nazwa nadawana uniwersytetom i innym szkołom wyższym od czasów średniowiecza. [przypis edytorski]

Alma Mater (łac., dosł. matka karmicielka) — uroczysta nazwa nadawana uniwersytetom i in. szkołom wyższym od czasów średniowiecza. [przypis edytorski]

almaryjka (z łac. armarium) — szafka. [przypis edytorski]

alteracja (daw., z łac. alteratio: zmiana) — wzburzenie, niepokój. [przypis edytorski]

alteracja (daw., z łac.) — wzburzenie, niepokój. [przypis edytorski]

alteracja (z łac.) — rozterka, niepewność. [przypis edytorski]

alteracja (z łac.) — zdenerwowanie, wzburzenie. [przypis edytorski]

alteracja (z łac.) — zmiana nastroju, niepokój, wzburzenie. [przypis edytorski]

alteracja (z łac.) — zmiana nastroju, wzburzenie. [przypis edytorski]

alteracja (z łac.) — zmiana nastroju, zdenerwowanie, wzburzenie. [przypis edytorski]

Altera nunc rerum facies, me quaero, nec adsum… (łac.) — Inna teraz jest postać rzeczy, ani nie skarżę się, ani nie udzielam, nie jestem, kim byłem, nie można uważać mnie za żyjącego: byłem (zakończenie wiersza Fututor effoetus ze zbioru Elegantiae Latini Sermonis seu Aloisia Sigaea Toletana, 1752). [przypis edytorski]

alter ego (łac.) — zastępca; dosł. drugi (inny) ja. [przypis edytorski]

alternata (daw., z łac.) — tu: odmiana, zmienność. [przypis edytorski]

alternata (daw., z łac.) — zmiana. [przypis edytorski]

alternata (z łac.) — przemiana. [przypis edytorski]

alterować (daw., z łac.) — zmieniać, odmieniać; martwić, smucić, trapić. [przypis edytorski]

alumna (łac.) — wychowanka. [przypis edytorski]

ama et cogita quod vis (łac.) — kochaj i myśl, co chcesz. [przypis edytorski]

ama et fac quod vis (łac.) — kochaj i rób, co chcesz. [przypis edytorski]

a malo spiritu ad templum propellebar (łac.) — przez ducha zła zostałem pchnięty ku kościołowi. [przypis edytorski]

amant (z łac.) — kochający; kochanek. [przypis edytorski]

amant (z łac.) — kochanek. [przypis edytorski]

ambitio (łac.) — obchodzenie; chodzenie dokoła, prosząc; w Rzymie o kandydatach na urząd: ubieganie się o urząd. [przypis edytorski]

amem, ames, amet, amemus, ametis (łac.) — kochałbym, kochałbyś, kochałby, kochalibyśmy, kochalibyście. [przypis edytorski]

Amice! Amice! (łac.) — przyjacielu! przyjacielu! [przypis edytorski]

amicitiam nisi inter bonos esse non posse (łac.) — przyjaźń może istnieć tylko pomiędzy ludźmi dobrymi (Cyceron, De amicitia XVIII 65). [przypis edytorski]

amicus (łac.) — przyjaciel. [przypis edytorski]

amicus Plato, amicus Socrates, sed magis amica veritas (łac.) — Platon przyjacielem, Sokrates przyjacielem, ale największą przyjaciółką prawda. [przypis edytorski]

Amicus Plato, sed magis amica veritas (łac.) — przyjacielem Platon, lecz większą przyjaciółką prawda; parafraza zdania Arystotelesa z Etyki nikomachejskiej. [przypis edytorski]

Amicus Plato, sed magis amica veritas (łac.) — przyjacielem Platon, lecz większą przyjaciółką prawda; parafraza zdania ucznia Platona, Arystotelesa, z jego Etyki nikomachejskiej. [przypis edytorski]

amicycja (z łac.) — przyjaźń. [przypis edytorski]

amicyja (z łac.) — przyjaźń. [przypis edytorski]

a minori ad maius (łac.) — od mniejszego do większego (od szczegółu do ogółu). [przypis edytorski]

amo, amare (łac.) — kochać (I koniugacja). [przypis edytorski]

Amo, ergo sum (łac.) — Kocham, wiec jestem. [przypis edytorski]

amo (łac.) — kocham. [przypis edytorski]

Amor allatus est (łac.) — miłość jest skrzydlata. [przypis edytorski]

Amor Dei (łac.) — miłość Boga; miłość do Boga. [przypis edytorski]

amor Dei (łac.) — miłość Boga. [przypis edytorski]

Amor (…) est titillatio concomitante idea causae externae (łac.) — miłość nie jest przedmiotem moich dociekań; dosł. miłość jest ideą wzajemnego łechtania nienależącą do sprawy. [przypis edytorski]

amor fati (łac.) — miłość (do) losu. [przypis edytorski]

amor fati (łac.) — ukochanie losu. [przypis edytorski]

amor in caritas (łac.) — miłość w trosce, miłość przez troskę. [przypis edytorski]

amor intellectualis dei (łac.) — intelektualna miłość ku bogu. [przypis edytorski]

amor intellectualis Dei (łac.) — intelektualne umiłowanie Boga. [przypis edytorski]

amor intellectualis (łac.) — miłość intelektualna. [przypis edytorski]

amor patriae (łac.) — miłość ojczyzny. [przypis edytorski]

Amor vincit omnia (łac.) — Miłość zwycięża wszystko. [przypis edytorski]

amory (z łac.) — miłości, miłostki, flirty. [przypis edytorski]

Amor (z łac.) — w mit. rzym. bóg miłości. Utożsamiany z greckim Erosem. Symbol miłości zmysłowej, cielesnej. [przypis edytorski]

analgeticum (łac.) — analgetyk, środek znieczulający. [przypis edytorski]

anathema (łac.) — anatema, ekskomunika, uroczysta klątwa kościelna. [przypis edytorski]

ancilla dramaturgica (łac.) — niewolnica (służąca) dramaturgiczna. [przypis edytorski]

anestheticum (łac.) — środek znieczulający. [przypis edytorski]

Angelos Custodes (łac.) — Anioły Stróże. [przypis edytorski]

Angelum Praesidem (łac.) — Anioła Obrońcę. [przypis edytorski]

anguł (z łac. angulus: kąt, róg) — załamanie, występ muru, rodzaj bastionu. [przypis edytorski]

angus (łac.) — baranek; tu: Baranek boży. [przypis edytorski]

anima bruta (z łac. anima: dusza oraz brutum: zwierzę) — duch pierwotny; dusza zwierzęca. [przypis edytorski]

animalia (łac.) — zwierzęta. [przypis edytorski]

animal impudens (łac.) — zwierzę bezwstydne. [przypis edytorski]

animalkule (z łac. animalcule) — dosł. małe zwierzątka (forma zdrobniała tworzona poprzez użycie sufiksu -culum); daw. termin wprowadzony w XVII w. przez holenderskiego badacza van Leeuwenhoeka na określenie mikroskopijnych organizmów, obejmujący bakterie, pierwotniaki i in. [przypis edytorski]

animal metaphysicum (łac.) — zwierzę metafizyczne; w opozycji do klasycznej definicji człowieka podkreślającej, że jest stworzeniem rozumnym (animal rationale). [przypis edytorski]

Anima naturaliter christiana (łac.) — dusza z natury chrześcijańska; używane w znaczeniu: dusza z natury jest chrześcijańska; skrócona wersja cytatu z Tertuliana, Apologetyk XVII 6: O testimonium animae naturaliter christianae! (O świadectwo duszy, z natury swej chrześcijańskiej!). [przypis edytorski]

anima spiritualis (z łac. anima: dusza oraz spiritualis: duchowy, nadprzyrodzony, niematerialny) — dusza niematerialna, duchowa; dusza wyższa. [przypis edytorski]

animować (z łac.) — ożywiać. [przypis edytorski]

aniwersarz (z łac.) — rocznica. [przypis edytorski]

anni (łac.) — roku. [przypis edytorski]