Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 292 przypisów.
konsyderacja (z łac.) — myśl, rozwaga. [przypis redakcyjny]
konsyderacja (z łac.) — rozważanie, rozmyślanie, refleksja. [przypis edytorski]
konsyderacje (z łac.; przestarz.) — rozważania, roztrząsania. [przypis edytorski]
konsyderacje (z łac.) — rozważania. [przypis edytorski]
konsyliarz (z łac. consiliarius: doradca) — dawna nazwa lekarza. [przypis redakcyjny]
konsyliarz (z łac.) — doradca. [przypis edytorski]
konsylium (daw., z łac.) — rada, doradzanie; narada w jakiejś ważnej sprawie. [przypis edytorski]
konsylium lekarskie (z łac. consilium) — narada lekarzy przeprowadzana np. w celu rozpoznania choroby i ustalenia sposobu leczenia. [przypis edytorski]
konsystencja (z łac.) — stanowisko, leże. [przypis redakcyjny]
konsystencja (z łac.) — tu: zakładanie obozu, obozowanie. [przypis edytorski]
konsystencja (z łac.) — tu: zakładanie obozu, obozowanie. [przypis redakcyjny]
konsystorz (z łac. consistorium: zgromadzenie) — daw. określenie kurii biskupiej zbierającej się, aby rozstrzygać sprawy administracyjno-sądownicze dotyczące kościoła katolickiego w danej diecezji (tj. terytorium podległego danemu biskupowi). [przypis edytorski]
konsystorz (z łac. consistorium: zgromadzenie) — w Kościołach protestanckich: rada diecezji lub Kościoła, stanowiąca najwyższą władzę administracyjno-sądową. [przypis edytorski]
konsystorz (z łac.) — rada biskupia. [przypis redakcyjny]
konsystorz (z łac.) — zebranie, zgromadzenie określonego gremium w celu rozwiązania ważnych spraw. [przypis edytorski]
konsystujący (z łac.) — stacjonujący, przebywający. [przypis edytorski]
kontempt (daw., z łac.) — wzgarda, obelga. [przypis redakcyjny]
kontempt (łac.) — obraza, zniewaga, lekceważenie. [przypis redakcyjny]
kontempt (z łac.) — lekceważenie, pogarda. [przypis edytorski]
kontempt (z łac.) — lekceważenie, pogarda. [przypis redakcyjny]
kontempt (z łac.) — obraza, pogarda, lekceważenie. [przypis edytorski]
kontempt (z łac.) — obraza, pogarda, lekceważenie. [przypis redakcyjny]
kontempt (z łac.) — pogarda, lekceważenie. [przypis redakcyjny]
kontempt (z łac.) — pogarda. [przypis edytorski]
kontempt (z łac.) — ubliżenie. [przypis redakcyjny]
kontempt (z łac.) — wzgarda, lekceważenie. [przypis redakcyjny]
kontempt (z łac.) — zniewaga, obraza; pogarda, lekceważenie. [przypis redakcyjny]
kontentacja (z łac.) — spełnienie żądań, zadośćuczynienie. [przypis redakcyjny]
kontentacja (z łac.) — zadościuczynienie. [przypis edytorski]
kontentacja (z łac.) — zadowolenie. [przypis edytorski]
kontentacja (z łac.) — zadowolenie. [przypis redakcyjny]
kontentacja (z łac.) — zadowolenie; tu: nagroda, zadośćuczynienie. [przypis edytorski]
kontenta (daw., z łac.) — zadowolona. [przypis edytorski]
kontent (daw., z łac.) — zadowolony. [przypis edytorski]
kontentować się (z łac.) — zadowalać się, poprzestawać na czymś. [przypis redakcyjny]
kontent (przestarz., z łac.) — zadowolony. [przypis edytorski]
kontent (z łac.) — zadowolony. [przypis edytorski]
konterfekt (daw., z łac.) — wizerunek, obraz, portret. [przypis edytorski]
kontradykcja (z łac. contradictio) — sprzeciw. [przypis edytorski]
kontradykować (z łac.) — sprzeciwiać się. [przypis edytorski]
kontrawencja (łac.) — przekroczenie jakiegoś prawa, ustawy, umowy; termin najczęściej używany w odniesieniu do łamania praw celnych i podatkowych. [przypis edytorski]
kontrować (przestarz., z łac.) — sprzeciwiać się, zaprzeczać. [przypis edytorski]
kontrować (z łac.) — sprzeciwiać się. [przypis edytorski]
kontrować (z łac.) — sprzeciwiać się. [przypis redakcyjny]
kontrowersja (z łac.) — spór, sprzeczka, nieporozumienie. [przypis redakcyjny]
kontrowersja (z łac.) — tutaj: opis sprawy, składany przez strony po wyroku pisarzowi sądu. [przypis redakcyjny]
kontrowers (z łac.) — sprzeczka, różnica zdań. [przypis edytorski]
kontrybucja (z łac. contributio: składka) — pieniądze, które zwyciężeni muszą zapłacić zwycięzcy; podatek wojenny. [przypis edytorski]
kontumelia (z łac.) — zniewaga. [przypis edytorski]
konwikcja (daw., z łac.) — przekonanie. [przypis edytorski]
konwikcja (daw., z łac.) — wykazanie, udowodnienie komuś winy; pewność, przekonanie co do czegoś. [przypis edytorski]
kordiał (daw.; z łac. cor, cordis: serce) — mocny trunek; niegdyś: przyrządzana na ziołach nalewka uważana za lek wzmacniający serce. [przypis edytorski]
kordialnie (z łac. cor, D. cordis: serce, cordialis: serdeczny) — serdecznie, przyjaźnie. [przypis edytorski]
kordialnie (z łac.) — serdecznie. [przypis edytorski]
kordialny (z łac.) — serdeczny. [przypis edytorski]
kornalina (z łac.) — krwawnik, roślina o właściwościach leczniczych. [przypis redakcyjny]
korporał (z łac.) — biały, lniany obrusik, na którym kładzie się hostię w czasie mszy. [przypis redakcyjny]
kreatura (daw., z łac.) — osoba zawdzięczająca swoją pozycję komuś wpływowemu, wykreowana przez kogoś. [przypis edytorski]
kreatura (daw., z łac.) — osoba zawdzięczająca swoją pozycję komuś wpływowemu, wykreowana przez kogoś. [przypis edytorski]
kredo a. credo (z łac. credo: wierzę) — wyznanie wiary, tekst odmawiany w liturgii katolickiej w niedziele i święta; Piłat w kredzie — mowa o fragmencie wyznania wiary, gdzie mówi się o Jezusie Chrystusie, że został „umęczon pod Ponckim Piłatem”, tj. był sądzony i skazany na tortury i śmierć przez rzymskiego prefekta Poncjusza Piłata. Poza Bogiem Ojcem, Duchem Św., Jezusem i jego matką Maryją, Poncjusz Piłat jest jedyną osobą wymienioną z imienia w tekście Credo. [przypis edytorski]
kredytować (z łac. credo: wierzę, ufam) — tu: dawać wiarę, uważać za prawdę. [przypis edytorski]
kredyt (z łac.) — zaufanie. [przypis redakcyjny]
krement (z łac. crementum: przyrost, narastanie) — prawdopodobnie chodzi o akcent wyrazowy. [przypis redakcyjny]
krescencja (z łac.) — dosł. wzrost; tu: oprocentowana lokata. [przypis edytorski]
krescencja (z łac.) — plon, urodzaj. [przypis edytorski]
krezus (z łac.) — bogacz. [przypis edytorski]
Krucygier (z łac.) — krzyżak. [przypis edytorski]
Krukis suum est deus qui religiose colitur ab Budraicis hoc est fabris ferrariis (łac.) — Kurkus jest bogiem świń, który jest wiernie czczony przez Budraicis, to jest kowali żelaza. [przypis edytorski]
kryminał (z łac. crimen: zbrodnia, criminalis: zbrodniczy) — czyn występny, przestępstwo, zbrodnia. [przypis edytorski]
któremu… (łac.) — tu przechodzi Potocki od króla Michała do Cezara. [przypis redakcyjny]
kunktatorstwo (łac.) — ociąganie się. [przypis edytorski]
kunktatorstwo (z łac.) — zwlekanie, opieszałość. [przypis edytorski]
kunktatorstwo (z łac.) — zwlekanie. [przypis edytorski]
kunktatorstwo (z łac.) — zwlekanie. [przypis redakcyjny]
kunktator (z łac.) — zwlekający, człowiek z rozmysłem odwlekający działanie. [przypis edytorski]
kunktator (z łac.) — zwlekający, osoba z rozmysłem opóźniająca rozwój wydarzeń. [przypis edytorski]
kunktować (z łac.) — zwlekać, wahać się. [przypis redakcyjny]
kupres (z łac. cupressus) — drzewo cyprysowe; tu: przen. kres życia (cyprys był uznawany za drzewo żałobne, cmentarne). [przypis edytorski]
kustodium (łac.) — naczynie do przechowywania konsekrowanej hostii. [przypis redakcyjny]
kustosz (z łac.) — przełożony nad kilkoma klasztorami. [przypis edytorski]
kwadryga (łac.) — dwukołowy rydwan zaprzężony w cztery konie, używany do wyścigów i uroczystych pochodów. [przypis edytorski]
kwadryga (z łac.) — rydwan zaprzężony w cztery konie „w poręcz”, tj. jeden przy drugim. [przypis redakcyjny]
kwerele (daw., z łac.) — skargi. [przypis redakcyjny]
kwerenda (z łac.) — dochodzenie, śledztwo. [przypis edytorski]
kweres (z łac.) — badanie, rwetes. [przypis redakcyjny]
kwesta (z łac.) — zbiórka pieniędzy na rzecz klasztoru lub dla ubogich. [przypis edytorski]
kwesta (z łac.) — zbiórka pieniędzy. [przypis edytorski]
kwestura (z łac.) — tu: policja. [przypis edytorski]
kwietyw (z łac.) — środek uspokajający. [przypis edytorski]
kwietyzm (z łac. quietus: spokojny) — nurt mistyczny w Kościele katolickim pod koniec XVII w., kładący nacisk na osiągnięcie mistycznie pojętego spokoju wewnętrznego przez modlitwę, kontemplację, brak zaangażowania wobec świata, spraw życiowych i starań o własne zbawienie, zależące jedynie od łaski Boga; w 1687 potępiony jako herezja. [przypis edytorski]
kwietyzm (z łac. quietus: spokojny) — postawa beznamiętności i braku zaangażowania wobec świata i spraw życiowych. [przypis edytorski]
Kyrie eleison (gr.), Porta inferi (łac.), Requiem aeternam (łac.) — tu: pierwsze słowa łacińskich modlitw za zmarłych. [przypis redakcyjny]
