Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | astronomia | biologia, biologiczny | chemiczny | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | geologia | grecki | hebrajski | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | portugalski | potocznie | przestarzałe | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | włoski | wojskowy | żartobliwie

Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 2106 przypisów.

Efraim i Issachar — dwa biblijne północne plemiona Izraela. [przypis edytorski]

Efraim — postać biblijna, syn Józefa, wnuk Jakuba; wywodziło się od niego jedno z 12 plemion Izraela. [przypis edytorski]

Efrata lub Efrat — miasto położone między Betlejem a Hebronem; pochowano tu Rachelę, która zmarła po urodzeniu syna Benoni, nazwanego przez Jakuba Beniaminem (Rdz 35,16–19). [przypis edytorski]

Efron ben Socha a. Efron syn Sochara a. Efron Chetyta — Chetyta, który odsprzedał ziemię Abrahamowi z przeznaczeniem na grób Sary (Rdz 23,10–13). [przypis edytorski]

efronteria (daw.) — bezczelność. [przypis edytorski]

efuzja — wypływ, wylew, wyciek. [przypis edytorski]

Egeon — Briareus; sturęki Tytan. [przypis edytorski]

egeria — doradczyni, od imienia nimfy z mit. rzym., doradczyni króla Rzymu Numy Pompiliusza. [przypis edytorski]

Egeria — kochanka lub druga żona władcy Rzymu, Numy Pompiliusza, doradczyni króla. Dziś mówi się tak o kobietach doradczyniach, ekspertkach. [przypis edytorski]

Egeria (mit. rzym.) — nimfa wodna, doradczyni króla Rzymu Numy Pompiliusza; przen. jako jako rzecz. pospolity egeria oznacza doradczynię, powiernicę męża stanu a. artysty. [przypis edytorski]

Egeria (mit. rzym.) — nimfa wodna, doradczyni króla Rzymu Numy Pompiliusza; przen. jako rzecz. pospolity egeria oznacza doradczynię, powiernicę męża stanu a. artysty. [przypis edytorski]

Egeria (mit. rzym.) — nimfa wodna, doradczyni Numy Pompiliusza. [przypis edytorski]

Egeria (mit. rzym.) — nimfa wodna. [przypis edytorski]

Egida (mit. gr.) — tarcza Ateny. [przypis edytorski]

Egida (mit. gr.) — tarcza obita skórą kozy Amaltei, karmicielki Zeusa, atrybut Zeusa i Ateny. [przypis edytorski]

egida (mit. gr.) — tarcza sporządzona przez Hefajstosa z metalu lub koziej skóry, cudowny atrybut Zeusa. [przypis edytorski]

egida (mit. gr.) — tarcza wykonana przez Hefajstosa, którą posługiwali się Zeus i Atena. [przypis edytorski]

egida (mit. gr.) — tarcza Zeusa, króla bogów, wykonana przez Hefajstosa; stąd przen. pod egidą: pod opieką, przewodnictwem, protektoratem, daw. także: pod osłoną. [przypis edytorski]

egida (mit. gr.) — tarcza Zeusa, króla bogów, wykonana przez Hefajstosa; stąd przen. pod egidą: pod opieką, przewodnictwem, protektoratem. [przypis edytorski]

Egida (mit. gr.) — tarcza Zeusa, króla bogów, wykonana przez Hefajstosa; stąd przen. pod egidą: pod opieką, przewodnictwem, protektoratem. [przypis edytorski]

Egida (mit. gr.) — tarcza Zeusa, używana także przez jego córkę Atenę-Minerwę, która przytwierdziła na tarczy głowę pokonanej przez Perseusza Gorgony Meduzy o zabójczym wzroku. [przypis edytorski]

egida (mit. gr.) — tarcza Zeusa wykonana ze skóry kozy Almatei, która go wychowała. [przypis edytorski]

egida (mit. gr.) — tarcza Zeusa, zrobiona ze skóry kozy Almatei, która się nim opiekowała w dzieciństwie. [przypis edytorski]

egida — mityczna tarcza wykuta przez Hefajstosa. [przypis edytorski]

egida — tarcza Zeusa, wykonana ze skóry kozy Almatei, która go wykarmiła. [przypis edytorski]

egidny — trzymający Egidę, tarczę obitą skórą kozy Amaltei, karmicielki Zeusa, atrybut Zeusa i Ateny. [przypis edytorski]

egidny — trzymający Egidę, tarczę obitą skórą kozy Amaltei, karmicielki Zeusa, stanowiącą atrybut Zeusa i Ateny. [przypis edytorski]

Egidowładca — przydomek Zeusa. [przypis edytorski]

Egińczyk — mieszkaniec gr. wyspy Eginy; tu: Achilles. [przypis edytorski]

Egina — gr. wyspa na Morzu Egejskim, w Zatoce Sarońskiej. [przypis edytorski]

Egina — wyspa grecka w Zatoce Sarońskiej, ok. 30 km na płd. od Aten; zdobyta przez Ateny w 459 p.n.e. [przypis edytorski]

Egina — wyspa gr. na Morzu Egejskim, w Zatoce Sarońskiej, ok. 30 km na płd. od Aten. [przypis edytorski]

Egina — wyspa w Zatoce Sarońskiej, ok. 30 km na płd. od Aten; również nazwa głównego miasta na tej wyspie. [przypis edytorski]

Eginhard (ok. 775–840) — uczony i dworzanin frankijski, autor biografii Karola Wielkiego (Vita Karoli Magni). [przypis edytorski]

egipan — stwór mitologiczny, rodzaj satyra; pół człowiek pół kozioł występujący w scenerii wiejskiej, opowieściach pasterskich. [przypis edytorski]

egipan — stwór mitologiczny; rodzaj satyra. [przypis edytorski]

Egipcjanka — mowa o Kleopatrze. [przypis edytorski]

egipska kassia a. senes (Senna alexandrina) — podzwrotnikowy półkrzew, którego liście i strąki używane są lek i przyprawa. [przypis edytorski]

egipski Bóg (mit. egip.) — Anubis, bóg pogrzebów i balsamistów, był przedstawiany w postaci ludzkiej z głową psa lub szakala. [przypis edytorski]

Egipskie (starop. forma ort.) — dziś popr. tylko małą literą: egipskie. [przypis edytorski]

Egipt dać Persom, Persów bić przez Aleksandra — Egipt został podbity przez perskiego króla Kambyzesa w 525 p.n.e.; w wyniku powstania w 404 p.n.e. odzyskał niezależność. Kolejni miejscowi władcy prowadzili politykę antyperską, wchodząc w sojusze z Grekami. W 341 p.n.e. Egipt został podbity przez perskiego króla Dariusza III, nowe powstanie nie powiodło się, ale w 333 p.n.e. Aleksander Wielki pokonał wielką armię perską w bitwie pod Issos i wkroczył do Egiptu. [przypis edytorski]

Egir (mit. skand.) — morski olbrzym mieszkający w cieśninie Kattegatt. [przypis edytorski]

Egist a. Ajgistos (mit. gr.) — kuzyn i zabójca Agamemnona, kochanek jego żony Klitajmestry. [przypis edytorski]

Eglantyna płakała jak dziecię; ja byłem takim, jakim mnie często, mamo, widziałaś, z ponurą walką myśli na czole… — Juliusz Słowacki, List do matki, Genewa, 6 czerwca 1834. [przypis edytorski]

Eglé, Pygmalion, Sylf — opery francuskie: Aeglé (1748) Pierre'a de La Garde, Pygmalion (1748) Rameau; „Sylf” to zapewne Zelindor Roi des Sylphes (Zelindor król Sylfów, 1745) Rebela i Francoeura. [przypis edytorski]

Egmont, Lamoral (1522–1568) — namiestnik Flandrii, wojskowy, jeden z przywódców opozycji przeciw rządom hiszpańskim w Niderlandach. Aresztowany i stracony. [przypis edytorski]

Egmont Lamoral (1522–1568) — niderlandzki dowódca i polityk; razem z Wilhelmem Orańskim był przywódcą opozycji w Niderlandach przeciw rządom hiszpańskim, został stracony z rozkazu księcia Alby. [przypis edytorski]

Egmont — sztuka Goethego z 1788 roku, poświęcona walce Lamorala Egmonta z hiszpańskimi rządami w Niderlandach. [przypis edytorski]

ego ipsissimum (łac.) — (w najwyższym stopniu) ja samo w sobie. [przypis edytorski]

ego ipsissimus (łac.) — ja sam w najwyższym stopniu. [przypis edytorski]

egoistyczniejszy — dziś forma st. wyższego: bardziej egoistyczny. [przypis edytorski]

Ego te absolvo. In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti, amen (łac.) — Rozgrzeszam cię. W imię Ojca, i Syna, i Ducha świętego, amen. [przypis edytorski]

ego te non amo (łac.) — nie kocham cię. [przypis edytorski]

egotyczny — przesadnie skupiony na sobie. [przypis edytorski]

Ego ultimus (łac.) — ja ostatni. [przypis edytorski]

egreta — rodzaj ozdoby kapelusza. [przypis edytorski]

egretka — ozdoba z piór lub z drogich kamieni na damskim kapeluszu. [przypis edytorski]

egretka — ozdoba z piór na kapeluszu a. hełmie rycerskim. [przypis edytorski]

egretka […] z trzęsidłami diamentowymi — kitka z diamentowymi wisiorkami. [przypis edytorski]

egzageracja — wyolbrzymianie rozmiarów a. znaczenia, przesada. [przypis edytorski]

egzakcja (z łac. exactio: pobór, nadzór) — ściąganie podatku na wojsko. [przypis edytorski]

egzakcja (z łac. exactio: pobór, nadzór) — ściąganie podatku na wojsko. [przypis edytorski]

egzaltacja — przesadne wyrażanie uczuć. [przypis edytorski]

egzaltacja — wyrażanie uczuć w przesadny sposób. [przypis edytorski]

egzalt — egzaltacja; uniesienie uczuciowe. [przypis edytorski]

egzaltować (z łac.) — wywyższać, wynosić. [przypis edytorski]

egzamen (daw.) — badanie, egzamin; przesłuchanie. [przypis edytorski]

egzamen (daw.) — egzamin. [przypis edytorski]

egzamina — dziś popr. forma B.lm: egzaminy. [przypis edytorski]

egzamina — dziś raczej w M. lm: egzaminy. [przypis edytorski]

egzamin maturitatis (łac.) — egzamin dojrzałości. [przypis edytorski]

egzantema (łac. exanthema, med.) — wysypka skórna. [przypis edytorski]

egzasperacja (daw.; z fr.) — stan wielkiego rozdrażnienia; rozjątrzenie. [przypis edytorski]

egzegeta — interpretator Pisma św. [przypis edytorski]

egzegeta — tu: teolog komentujący teksty religijne. [przypis edytorski]

egzegeza — badanie i interpretacja Pisma Świętego. [przypis edytorski]

egzegeza — badanie i krytyczna interpretacja tekstów, zwł. religijnych. [przypis edytorski]

egzekucja praw (daw.) — wykonanie praw; postulaty średniej szlachty z XVI w., głoszące konieczność przestrzegania praw przez króla i magnatów. [przypis edytorski]

egzekucja (z łac.: wykonanie, uskutecznienie) — tu: przymusowe ściąganie należności. [przypis edytorski]

egzekucyją wziąć (daw.) — mieć w ręku wyrok sądu; egzekucyją: daw. forma B.lp r.ż. [przypis edytorski]

egzekutor (z łac.) — wykonawca. [przypis edytorski]

egzekutywa — tu: egzekwowanie, stosowanie środków wymuszających przestrzeganie prawa. [przypis edytorski]

egzekutywa — władza wykonawcza w państwie. [przypis edytorski]

egzekutywny (z fr.) — wykonawczy. [przypis edytorski]

egzekwie — kościelne ceremonie pogrzebowe ze wszystkimi obrzędami a. część liturgii za zmarłych. [przypis edytorski]

egzekwie — nabożeństwo przy trumnie zmarłego. [przypis edytorski]

egzekwie — nabożeństwo żałobne. [przypis edytorski]

egzekwije — dziś popr.: egzekwie. Część ceremonii pogrzebowej, modlitwa nad trumną zmarłego. [przypis edytorski]

egzekwować — tu: zastosować tortury. [przypis edytorski]

egzekwować (z łac.: exsequi) — realizować, wykonywać. [przypis edytorski]