Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | biologia, biologiczny | czeski | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | pogardliwe | polski | portugalski | pospolity | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 3693 przypisów.
Forse era ver, ma non pero credibile (wł.) — Może to prawda, ale nie wiarygodna (Ariosto, Orland szalony, pieśń I, strofa 56). [przypis edytorski]
forse (wł.) — może. [przypis edytorski]
forsować — wytężać, wysilać. [przypis redakcyjny]
forsowny — intensywny. [przypis edytorski]
forspan (z niem.) — woźnica. [przypis edytorski]
Forster, Albert Maria (1902–1952) — Gaulaiter czyli szef okręgu NSDAP na terenie Wolnego Miasta. Po roku 1933 organizator przyłączenia Gdańska do Trzeciej Rzeszy, odpowiedzialny za powstanie obozu koncentracyjnego Stutthof i masowe egzekucje. Po II wojnie skazany w Polsce na karę śmierci. [przypis edytorski]
forsy — siły, poparcia. [przypis redakcyjny]
forsy — wysiłku, zabiegów. [przypis redakcyjny]
forszneidunek (z niem. schneiden: ciąć) — krajanie, cięcie; tu: rzeźbienie. [przypis edytorski]
forszpan (daw.) — stangret powożący z konia, woźnica. [przypis edytorski]
forszpany — tu w znaczeniu: podwoda, wozy. [przypis edytorski]
forszpan — zaprzęg. [przypis edytorski]
forszpan (z niem. Vorspann) — podwoda: obowiązek dostarczenia przez ludność środka transportu (wozu z zaprzęgiem) na rzecz władz lub wojska (daw. także dworu), również: taki wóz wraz z woźnicą. [przypis edytorski]
forsztat a. furstat — daw. rodzaj wzorzystej tkaniny jedwabnej zdobionej haftem. [przypis edytorski]
forsztelacja (z niem.) — przedstawienie do stopnia, podniesienie na stopień albo urząd. [przypis redakcyjny]
forszus (z niem.) — zaliczka. [przypis edytorski]
forta — dziś popr.: furta; w klasztorze służy do regulacji kontaktu zakonników ze światem zewnętrznym. [przypis edytorski]
fortalicja — ogólna nazwa budowli pełniącej funkcje i posiadającej cechy obronne. [przypis edytorski]
fortalicja (z łac.) — budowla obronna lub umocniony dwór szlachecki. [przypis edytorski]
fortalicja (z łac. fortalicium) — niewielka budowla o cechach obronnych: dwór na wzniesieniu, strażnica z wieżą a. zameczek. [przypis edytorski]
fortalicje (z łac.) — umocnienia, fortyfikacje. [przypis edytorski]
fortancerka — fordanserka, płatna partnerka do tańca, pracująca w lokalach rozrywkowych. [przypis edytorski]
Fort Bema — osiedle w obecnej dzielnicy Bemowo w Warszawie. [przypis edytorski]
forteca — budowla obronna. [przypis edytorski]
forteca dyndynardzka — Od dźwięku dzwonów dyn-dyn. [przypis tłumacza]
fortel (daw.) — podstęp. [przypis edytorski]
fortelem (daw.) — podstępem; przy użyciu podstępu; podstępnie. [przypis edytorski]
fortelić — robić fortele, tj. wymyślne sztuczki; działać podstępem. [przypis edytorski]
fortelmi — dziś popr. forma N.lm: fortelami (tj. podstępami). [przypis edytorski]
fortelnie (daw.) — przebiegle, podstępnie. [przypis edytorski]
fortelny (daw.) — podstępny. [przypis edytorski]
fortelny (daw.) — przebiegły, podstępny. [przypis edytorski]
fortelny (daw.) — sprytny. [przypis edytorski]
fortelny Przemysł — przebiegły Przemysław (Lestko I), przedhistoryczny polski książę, według legendy pokonał wojska Aleksandra Wielkiego umieszczając na drzewach malowane tarcze, ku którym zwabił żołnierzy wroga. [przypis redakcyjny]
fortel — podstęp. [przypis edytorski]
fortel — podstęp. [przypis redakcyjny]
for tenderness or scorn (ang.) — dla pieszczoty lub pogardy. [przypis edytorski]
Fortes creantur fortibus et bonis est in iuvencis, est in equis patrum virtus, neque imbellem feroces progenerant aquilae columbam (łac.) — Bohater w bohaterskim odradza się synie./ W młodych źrebcach i byczkach krew ojców nie ginie;/ Śmiali orłowie, gdy się sparzą,/ Nie gołębia życiem obdarzą./ (Horacy, Pieśni, IV, 4, 29). [przypis redakcyjny]
fortes fortuna juvat (łac.) — los sprzyja odważnym. [przypis edytorski]
forte (wł., muz.) — mocno, głośno. [przypis edytorski]
fort! fort!… (niem.) — precz! precz!… [przypis redakcyjny]
For thee (…) to love. — A ty, coś schlebiał pieśnią swojej dumie,/ Wysnutą z lutni, co tak mało waży,/ Pomnij, że głos twój rychło przebrzmi w tłumie/ Wrzaskliwych doby ostatniej pieśniarzy:/ O zwiędły wawrzyn ich rój się nie swarzy —/ To nic dla ducha, który przestał miewać/ Czucie dla chwalby i nagany wrażéj,/ Gdy zgasły serca, co mogły ogrzewać…/ Dziś kochać nie ma kogo, a więc komu śpiewać? (G. G.Byron, Wędrówki Childe Harolda, Pieśń II, XCIV, tłum. J. Kasprowicz). [przypis edytorski]
fort intrigué par ce cadavre (fr.) — mocno zaciekawieni tym trupem. [przypis edytorski]
Fort intrigués par ce cadavre (fr.) — mocno zaintrygowani tymi zwłokami. [przypis edytorski]
Fortis imaginatio generat casum (łac.) — „Siła wyobraźni rodzi rzecz samą” (tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
fortissime (wł.) — coraz głośniej. [przypis edytorski]
fortissimo (muz., wł.) — bardzo głośno, bardzo mocno. [przypis edytorski]
fortissimo (wł.) — bardzo głośno. [przypis edytorski]
fortissimo (wł. muz.) — bardzo głośno, bardzo mocno. [przypis edytorski]
fortitudo bellica (łac.) — męstwo wojenne. [przypis redakcyjny]
fortitudo (łac.) — męstwo. [przypis redakcyjny]
fortragować — wyznaczać do awansu. [przypis edytorski]
Fortuna — „bogini szafująca złem i dobrem, szczęściem i nieszczęściem. Wyobrażają Fortunę ślepą i łysą, nigdy nie siedzącą, ale skwapliwą do biegu, mającą skrzydła u nóg, jedną nogą stojącą na kole szybko obracającym się, drugą na powietrzu”. (P. Chompre, Słownik mytologiczny). [przypis redakcyjny]
Fortunae caetera mando — Ovidius, Metamorphoses, 11, 140. [przypis tłumacza]
fortunae (łac.) — losu. [przypis redakcyjny]
Fortunae (…) vias (łac.) — „Sami pracujemy nad tym, aby pomnożyć nędzę naszego istnienia” (Propertius, Elegiae, III, 7, 44; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
Fortuna (…) frangitur (łac.) — „Szczęście ma szklane nóżki: błyszczą, lecz są kruche” (Publilius Syrius; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
fortuna kołem się toczy (przysł.) — nagła zmiana losu na szczęśliwy bądź nieszczęśliwy. [przypis edytorski]
fortuna (łac.) — szczęście. [przypis redakcyjny]
fortuna — los, od imienia rzymskiej bogini ślepego przypadku, przedstawianej z kołem, symbolizującym zmienność. [przypis edytorski]
Fortuna — los, przeznaczenie. [przypis edytorski]
fortuna — los. [przypis edytorski]
fortuna — los; tu: majątek, usytuowanie. [przypis edytorski]
Fortuna (mit. rzym.) — bogini, kierująca ludzkimi losami. [przypis edytorski]
Fortuna (mit. rzym.) — bogini losu i szczęścia. [przypis redakcyjny]
Fortuna (mit. rzym.) — bogini ślepego przypadku, losu; przedstawiana z kołem, symbolizującym zmienność. [przypis edytorski]
Fortuna (mit. rzym.) — bogini ślepego przypadku, losu; wspominana zwłaszcza w związku z dobrym losem, szczęściem. [przypis edytorski]
Fortuna (mit. rzym.) — bogini ślepego przypadku. Przedstawiano ją z rogiem obfitości, trzymającą ster (była sternikiem życia ludzkiego), zazwyczaj ślepą. Motyw Fortuny odgrywał niezwykle ważną rolę w filozofii Pieśni Kochanowskiego. [przypis redakcyjny]
Fortuna (mit. rzym.) — bogini szczęścia, powodzenia; niekiedy uosobienie losu. [przypis edytorski]
fortunam (łac.) — los (B.lp). [przypis edytorski]
Fortuna — rzym. bogini przypadku; los. Motyw ważny w filozofii Pieśni Kochanowskiego; zob. też Ks. 1, Pieśń IX. [przypis redakcyjny]
Fortuna — rzym. bogini ślepego przypadku. Przedstawiano ją z rogiem obfitości, trzymającą ster (była sternikiem życia ludzkiego), zazwyczaj ślepą. Motyw Fortuny odgrywał niezwykle ważną rolę w filozofii Pieśni Kochanowskiego. [przypis redakcyjny]
Fortuna — rzymska bogini kierująca ludzkim losem; szczęście. [przypis edytorski]
fortunat (daw., z łac.) — szczęśliwiec. [przypis redakcyjny]
Fortuna — [tu jest ukazana jako] służebnica boża (Patrz o niej przypisek w pieśni VII Piekła). [przypis redakcyjny]
fortuna — tu: majątek. [przypis edytorski]
fortuna — tu: szczęście, powodzenie. [przypis edytorski]
Fortuna variabilis, deus… (łac.) — fortuna zmienną jest, a bóg… [przypis edytorski]
Fortuna — w mit. rzym. bogini przypadku; los. Motyw ważny w filozofii Pieśni Kochanowskiego; zob też Pieśń IX, Ks. 1. [przypis redakcyjny]
Fortuna (…) zajźrzała — los pozazdrościł. [przypis redakcyjny]
fortuna (z łac.) — tu: szczęśliwy los. [przypis redakcyjny]
fortune de la guerre (fr.) — wojenny los. [przypis edytorski]
fortunić się — szczęścić się, pomyślnie się układać. [przypis edytorski]
fortunne koleje — losy, kolej rzeczy. [przypis edytorski]
fortunnie (daw.) — pomyślnie, szczęśliwie. [przypis edytorski]
fortunniej postawionych — tj. lepiej sytuowanych, bogatszych, szczęśliwszych. [przypis redakcyjny]
fortunnie — szczęśliwie; por. fortuna: los, szczęście. [przypis edytorski]
fortunny (daw.) — pomyślny, szczęśliwy; por. fortuna: pomyślny los, szczęście. [przypis edytorski]
fortunny (starop.) — szczęśliwy. [przypis edytorski]
fortunny — szczęśliwy, mający szczęście. [przypis edytorski]
fortunny (z łac.) — szczęśliwy; por. Fortuna: bogini szczęścia w mitologii starożytnych Rzymian. [przypis redakcyjny]
fortuny — mienia, majątku. [przypis redakcyjny]
fortyle — dziś popr. forma M.lm: fortele. [przypis redakcyjny]
Fortynbras — postać z Hamleta Williama Shakespeare'a, obejmująca władzę w Danii po śmierci tytułowego bohatera; jeden z wierszy Zbigniewa Herberta nosi tytuł Tren Fortynbrasa. [przypis edytorski]
Forum — chodzi o Forum Romanum, główny plac w Rzymie, ośrodek władz politycznych i kultu religijnego. [przypis edytorski]
Forum — Forum Romanum, najstarszy plac miejski w Rzymie. [przypis edytorski]
forum (łac.) — miejsca sądu. [przypis redakcyjny]
forum (łac.) — sąd właściwy. [przypis redakcyjny]
Forum Romanum — najstarszy plac w staroż. Rzymie; religijne, polityczne i towarzyskie centrum miasta, dawniej pełne ważnych budynków publicznych, świątyń, bazylik, łuków triumfalnych. [przypis edytorski]
Forum Romanum — najstarszy plac w staroż. Rzymie; religijne, polityczne i towarzyskie centrum miasta. [przypis edytorski]
