Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie

Według języka: wszystkie | polski


Znaleziono 292 przypisów.

kondemnata (z łac.) — termin prawny oznaczający nieposłuszeństwo w stawieniu się przed sądem, po odebraniu pozwu, w terminie rozprawy. Otrzymanie kondemnaty czyni ukaranego niezdolnym do wszelkich funkcji publicznych. [przypis redakcyjny]

kondemnata (z łac.) — wydany zaocznie wyrok za niestawienie się w sądzie. [przypis edytorski]

kondemnata (z łac.) — wyrok; daw. wyrok sądowy skazujący zaocznie w sprawach cywilnych i karnych. [przypis edytorski]

kondemnatka (z łac. condemnatio) — wyrok skazujący. [przypis redakcyjny]

kondescencja (z łac.) — zjazd sądu na grunt, na miejsce sporu. [przypis redakcyjny]

konduktor (łac.) — ten, który prowadzi (nie jest to standardowy przydomek Jowisza). [przypis edytorski]

kondycja (daw., z łac. condicio) — warunek. [przypis edytorski]

kondycja (łac.) — warunek. [przypis edytorski]

kondycja (tu daw., z łac. conditio) — warunek, wymóg. [przypis edytorski]

kondycja (z łac.) — tu: warunek. [przypis edytorski]

kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis edytorski]

kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis edytorski]

kondycje (daw., z łac.) — warunki. [przypis redakcyjny]

kondycyjka (z łac.) — właśc. kondycja; tu: zatrudnienie, służba. [przypis edytorski]

kondyment (z łac.) — przyprawa. [przypis redakcyjny]

konfesata (z łac.) — przesłuchanie. [przypis edytorski]

konfesja (z łac.) — wyznanie, zeznanie. [przypis edytorski]

konfidencja (daw., z łac. confidentia: zaufanie) — poufałość, zażyłość. [przypis edytorski]

konfidencja (łac.) — zaufanie, zażyłość. [przypis redakcyjny]

konfidencja (z łac.) — zaufanie, zwierzenie. [przypis edytorski]

konfidencja (z łac.) — zażyłość, zaufanie. [przypis edytorski]

konfidencja (z łac.) — zażyłość, zaufanie. [przypis redakcyjny]

konfident (daw., z łac.) — tu: osoba zaufana, której powierza się sekrety; powiernik. [przypis edytorski]

konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]

konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]

konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]

konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]

konfident (daw., z łac.) — zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]

konfident (z łac., daw.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]

konfident (z łac., daw.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]

konfident (z łac.) — poufały przyjaciel. [przypis redakcyjny]

konfident (z łac.) — powiernik. [przypis edytorski]

konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]

konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis redakcyjny]

konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]

konfident (z łac.) — zaufany, wysłuchujący zwierzeń. [przypis redakcyjny]

konfirmacja (z łac.) — zatwierdzenie. [przypis edytorski]

konfortować (daw., z łac.) — pokrzepiać, pocieszać. [przypis edytorski]

konfraternia (z łac.) — bratanie się. [przypis edytorski]

konfrater (z łac.) — współbrat. [przypis edytorski]

konfundować (z łac.) — zbijać z tropu, zawstydzać. [przypis edytorski]

konfundować (z łac.) — zmieszać, zakłopotać. [przypis edytorski]

konfuzja (z łac. confusio: zmieszanie) — wstyd, obraza. [przypis edytorski]

konfuzja (z łac.) — obraza, zawstydzenie. [przypis edytorski]

konfuzja (z łac.) — wstydliwa porażka, zawstydzenie. [przypis edytorski]

konfuzja (z łac.) — wstyd, zawstydzenie. [przypis edytorski]

konfuzja (z łac.) — zakłopotanie; zawstydzenie. [przypis edytorski]

konfuzja (z łac.) — zamieszanie, trwoga; konfuzyjej: daw. forma D.lp. [przypis redakcyjny]

konfuzja (z łac.) — zawstydzenie. [przypis edytorski]

konfuzja (z łac.) — zmieszanie, niepewność. [przypis edytorski]

konfuzja (z łac.) — zmieszanie. [przypis redakcyjny]

konfuzja (z łac.) — zmieszanie, zawstydzenie. [przypis edytorski]

konfuzji (z łac. confusio: zmieszanie) — wstyd, obraza. [przypis redakcyjny]

kongruencja (z łac. congruere: iść razem, zgadzać się) — zgodność, harmonia. [przypis edytorski]

kongruencja (z łac.) — zgodność, odpowiedniość. [przypis edytorski]

koniektura (z łac. coniectura: domysł, przepowiednia) — przest.: przypuszczenie, wniosek oparty na domysłach. [przypis edytorski]

koniugacja (z łac.) — odmiana czasownika. [przypis edytorski]

koniunkcja (z łac.) — położenie planet, w którym sprawiają one wrażenie, jakby znajdowały się w jednym punkcie na niebie. [przypis edytorski]

koniunktura (z łac.) — tu: sytuacja, splot okoliczności. [przypis edytorski]

koniunktury (z łac. coniunctura: mające się połączyć) — powiązania. [przypis edytorski]

konkludować (z łac.) — kończyć, dochodzić do wniosku końcowego; tu przen.: kończyć walkę. [przypis redakcyjny]

konkludować (z łac.) — wnioskować. [przypis edytorski]

konkordia (z łac.) — zgoda, jednomyślność. [przypis redakcyjny]

konkordia (z łac.) — zgoda. [przypis edytorski]

konkordować (z łac. concordo: zgadzam się, od con: z, wspólnie, cors, cordis: serce) — tu: zgadzać się, być jednej myśli. [przypis edytorski]

konkredować (z łac.) — zawierzyć. [przypis redakcyjny]

konkreskować (z łac.) — przybierać kształt. [przypis edytorski]

konotatka (z łac.) — wpis; tu: blizna po ranie zadanej przez pana Wołodyjowskiego. [przypis edytorski]

konpunkcja (z łac.) — przekłucie. [przypis redakcyjny]

konserwacja (daw., z łac.) — zachowanie, utrzymanie. [przypis edytorski]

konserwować (daw., z łac.) — przechowywać w niezmienionym, nienaruszonym stanie. [przypis edytorski]

konserwować (daw., z łac.) — zachowywać. [przypis edytorski]

konserwować (z łac.) — tu: zachować przy życiu, ocalić. [przypis edytorski]

konserwować (z łac.) — zachowywać, zostawiać. [przypis redakcyjny]

konskrypcjonista (daw., z łac.) — poborowy, mężczyzna podlegający poborowi do wojska. [przypis edytorski]

konsolacja (z łac.) — pocieszenie. [przypis edytorski]

konsolacja (z łac.) — ulga, pociecha. [przypis edytorski]

konstytucja (tu daw., z łac.) — uchwała, ustawa, rozporządzenie. [przypis edytorski]

konsulta (daw., z łac.) — rada. [przypis redakcyjny]

konsultum (z łac.) — rada. [przypis redakcyjny]

konsyderacja (daw., z łac.) — szacunek, poważanie. [przypis edytorski]