Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 477 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | dawne | gwara, gwarowe | hiszpański | łacina, łacińskie | rosyjski

Według języka: wszystkie | English | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 1001 przypisów.

P. Burke, Społeczna historia wiedzy, Warszawa 2016, s. 210. [przypis autorski]

p. Curie i ja zauważyliśmy, że wszystkie ciała stają się promieniotwórczymi, skoro przez pewien czas przebywać będą w sąsiedztwie soli radonośnej (…) — [por.] „Comptes rendus”, 6 listopada 1899. [przypis autorski]

P. Curie umieścił w powietrzu ciekłym rurkę szklaną, zawierającą chlorek baru radonośny (…) — [por.] „Societe de Physique” 2 marca 1900. [przypis autorski]

P. Dąbkowski, Polskie prawo prywatne, t. II, Lwów 1911, s. 153, M. Juda, Przywileje drukarskie w Polsce…, s. 21. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property…, 1996, s. 202. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property, Aldershot, 1996, s. 15. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property, Aldershot, 1996, s. 199. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property, Aldershot, 1996, s. 212. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property, Aldershot, 1996, s. 221. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property, Aldershot, 1996, s. 22. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property, Aldershot, 1996, s. 42. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property…, s. 202. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property…, s. 202. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property…, s. 203. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property…, s. 220. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property…, s. 223. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property…, s. 25–27. [przypis autorski]

P. Drahos, A philosophy of intellectual property…, s. 25. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism…, s. 125, S. K. Sell, Private power, public law…, s. 8. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism…, s. 22. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism…, s. 23, L. Bento, Toward an International Law of Piracy Sui Generis: How the Dual Nature of Maritime Piracy Law Enables Piracy to Flourish, 29 „Berkeley J. Int'l Law” 399 (2011), http://scholarship.law.berkeley.edu/bjil/vol29/iss2/1 (10.12.2013), s. 402. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism…, s. 23. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism…, s. 30, D. Saunders, Authorship and copyright, London 1992, s. 50; Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 88, G. Petri, Transition from guild regulation…, s. 110. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 111. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 113. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 118-122. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 11. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 121. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 123. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 126. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 145. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 14. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 176. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 182. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 29. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 2. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 32. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 36. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 63. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 64. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 76. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s. 77. [przypis autorski]

P. Drahos, J. Braithwaite, Information feudalism. Who owns the knowledge economy, London 2002, s.78. [przypis autorski]

pędem Farysa — Farys, rycerz u Arabów Beduinów. [przypis autorski]

Pedagogiczny Wydział (…) ma ich na Wolnej Wszechnicy warszawskiej… — Wykazy nadesłane do broszury niniejszej z sekretariatów uniwersyteckich i z kół Bratniej Pomocy nie są zupełnie ścisłe: brak danych w większości co do wydziałów matematyczno-przyrodniczych włączonych do Wydziału Filozoficznego. Farmaceutyka w niektórych uniwersytetach, np. we Lwowie, podana została łącznie z Wydziałem Filozoficznym, tak że trudno wyciągnąć szczegółowe wnioski, ogólnie jednak rzuca się w oczy, że humanistyka najbardziej pociąga umysły studentek współczesnych. [przypis autorski]

pedologia — nauka o dziecku, obejmująca wszystko, co dotyczy higieny i fizycznego, umysłowego i psychicznego rozwoju najmłodszych pokoleń. Posiada swój oddzielny fakultet w Brukseli. [przypis autorski]

pedregale — zastygła wierzchnia warstwa lawy wulkanicznej. [przypis autorski]

Pedro Mateo — opiewał Henryka IV. Patrz: Criticon, P. III, Cris. 12, p. 376. [przypis autorski]

P. E. Geller, Must copyright be for ever caught between marketplace and authorship norms?, [w:] B. Sherman, A. Strowel, Of authors and origins. Essays on copyright law, Oxford 1994, s. 167. [przypis autorski]

Pelagia noctiluca — zwierzątko połyskujące nocą na morzu [meduza świecąca; red WL]. [przypis autorski]

Pember Reeves podaje…Das politische Wahlrecht der Frauen in Australien, Lipsk 1904. [przypis autorski]

penaty częściéj już mieszkały przy kuchni niżeli na poczestném miejscu domu — w wielu domach Pompei. [przypis autorski]

Peninsula del crocodilo — Wyspa krokodylów. [przypis autorski]

Penn jest prawdziwym Likurgiem — William Penn, założyciel Pensylwanii w Ameryce (1644–1713). [przypis autorski]

perdykoza — nurek czubaty. [przypis autorski]

Pere Sool — O. Sool, częściej nazywany w innych źródłach „Sohl”, Jezuita, spowiednik króla, z rodu Niemiec (Urk. u. Act. IX, str. 377, 388 i t. d.). [przypis autorski]

Pergrubie (mit. litew.) — bogini wiosny, kwiatów [Pergrubrijus a. Pergrubius był też męskim bóstwem wiosny. Na jego cześć 22 marca składano ofiary ze zwierząt. Red. WL]. [przypis autorski]

periplus — ze starogreckiego: „opłynięcie dookoła”, rodzaj pieśni nawigacyjnej dla statków, które pływały przy brzegach w starożytnej Grecji i Rzymie. [przypis autorski]

perliczy — od: perlica, perliczka. [przypis autorski]

per longum, latum (łac.) — długo i szeroko. [przypis autorski]

per pedes apostolorum — piechotą (łac.). [przypis autorski]

perskie szczętyLa guerre de Darius fils d'Hystaspes [fr.: wojna Dariusza, syna Hystaspesa; red. WL]. [przypis autorski]

Persowie nie byli żeglarzami, i sama ich religia tłumiła w nich wszelką myśl o handlu morskim. — Aby nie kalać żywiołów, nie żeglowali po rzekach. Dziś jeszcze nie mają handlu morskiego i uważają za bezbożników tych, co puszczają się na morze. [przypis autorski]

perspektywa — dalszy widok, — tutaj: nadzieję. [przypis autorski]

Per todos los santos — Na wszystkich świętych! [przypis autorski]

perystyl — Perystyl był to salon starożytnych. Domy ich po większej części składały się z ciągu komnat idących jedna za drugimi tak, że stanąwszy w vestibulum, tj. u wejścia, najczęściej ciasnego, można było od razu przejrzeć aż do viridarium, czyli ogrodu zwykle kończącego dom z drugiej strony. Zaraz po vesibulum następowało atrium, czyli sień, w której niewolnicy siedzieli i goście podrzędni przyjmowani byli. To vestibulum, pośrodku którego było impluvium, czyli sadzaweczka okrągła lub kwadratowa na zbieranie się wody deszczowej, otoczone było małymi izdebkami sypialnymi; przez otwór nad impluvium wchodziło światło dzienne. Dalej było tablinum, czyli podłużna sala, wystrojona w kosztowności domu; za nią dopiero perystyl, kwadratowa przestrzeń otoczona zwykle kolumnami, zwykle bez dachu, przeznaczona przechadzce i rozmowom; potem następował triclinium, czyli pokój jadalny, połączony z viridarium lub często w samym viridarium, gdzie stały posągi, kwiaty, krzewy. Ten cały ciąg komnat był na oko jako jeden korytarz długi, urozmaicony tylko występującymi się ściany, posagami, freskami, ołtarzami bogów domowych w vestibulum, bogów innych w perystylu i w viriadarium. Izdebki, w których mieszkali niewolnicy, w których spali panowie, kuchnia, spiżarnia itd. były tylko przydatkowymi ciupkami do tego korytarza głównego, z obu stron ciągnącymi się przy nim. Rozumie się, że w Rzymie i że w Pałacu Cezarów wszystkie części domu nabyły większych proporcji — ale w ruinach Pompei ten tylko korytarz główny przeznaczony na publiczność domowego życia, to jest na przyjmowanie gości, na biesiadę itd. jest obszernym i pięknym, reszta złożona z pokojów ciasnych, niskich, słowem z ciupek. [przypis autorski]

peteliškė — atalanta. [przypis autorski]

Peters (…) zapewniał w rozmowie z korespondentem jakiejś gazety zagranicznej… — Mielgunow, op. cit., s. 7. [przypis autorski]

Petrażycki, [w:] Materiały komisji kodyfikacyjnej Rzeczypospolitej Polskie…, s. 158. [przypis autorski]

petrele — ptaki morskie, które najchętniej latają podczas największej burzy. [przypis autorski]

Petrus Hispanus (Pedro Juliâo Rebello) — ur. 1226, późniejszy papież Jan XXI, um. 1277. Prócz dzieł medycznych napisał podręcznik logiki: Summulae logicales, złożony z 7 traktatów: 1) De enunciatione, 2) De universalibus, 3) De praedicamentis, 4) De syllogismo, 5) De locis dialecticis, 6) De fallaciis, 7) De terminorum proprietatibus. [przypis autorski]

p. Eugenia Weber, wydała po polsku dwie niepospolicie interesujące broszury o roli literatury i sztuki w państwie sowieckimPisarz sowiecki i Arsenał bez broni, odbitki z kwartalnika „Verbum”, nr 1 i 2 z 1936. [przypis autorski]

pewien antysemicki autor — H.S. Chamberlain: Podstawy XIX wieku. [przypis autorski]

pewien cnotliwy wojewoda w Sejmie polskim — wojewoda poznański, ojciec króla polskiego, księcia Lotaryngii [Rafał Leszczyński; przyp. tłum.]. [przypis autorski]

Pewien lud długo brał za wolność obyczaj noszenia długiej brody — Moskale nie mogli ścierpieć tego, że car Piotr kazał je im obciąć. [przypis autorski]

pewien młody niemiecki misjonarz (…) napaściom — autentyczne. [przypis autorski]

Pewien neapolitański autor — D. Dominico Paglietta [zdaniem M. Martineau owym domniemanym autorem jest Domenico di Fiore, adwokat (paglietta) neapolitański, przyjaciel Stendhala; Red. WL]. [przypis autorski]

Pewien szalbierz, mieniący się Konstantynem Dukasem, wzniecił w Konstantynopolu wielki bunt. Ujęto go i skazano na chłostę; że jednak obwinił znaczne osoby, skazano go, jako oszczercę, na spalenie — Historia Nicefora, patriarchy konstantynopolitańskiego. [przypis autorski]

pewien zarodek dobra (…) owa resztka wolnej istoty, która umożliwia kobiecie głuche poczucie swego przeznaczenia — Por. rozdz. XII. [przypis autorski]

Pewien znajomy mój, człowiek wielce wykształcony (…) imponuje to ludziom ogromnie — E. Orzeszkowa, Excelsior, „Tygodnik Ilustrowany” 1897, nr 40. [przypis autorski]

Pewna republika włoska trzymała wyspiarzy pod swą władzą: ale jej prawo polityczne i cywilne było w stosunku do nich wadliwe. Każdy przypomina sobie ów akt amnestii, który głosi, iż nie będzie się ich już skazywać na kary cielesne wedle wiedzy i sumienia gubernatora — Z 18 października 1738, drukowany w Genui u Franchellego. Vietamo al nostro general governatore in detta isola di condannare in avenire solamente ex informata conscientia persona alcuna nazionale in pena afflittiva: potro ben si far arrestare et incarcerare le persone che gli saranno sospette; salvo di renderne poi a noi conto sollecitamente (Art. VI). [przypis autorski]

Pewnego dnia książę Satni… spoczął na jej hebanowym łożu, wykładanym kością słoniową. — historyjka autentyczna. [Historia o Setne-Chaemwese zauroczonym piękną Tabubue, jedna z cyklu opowieści o tym bohaterze, pochodzi z papirusu z przełomu II–I w. p.n.e. Red. WL]. [przypis autorski]

pewnemu Szkotowi, który pozwala sobie stanowić prawidła smaku i krytykuje najwspanialsze ustępy z Racina, nie umiejąc po francusku — Ów pan Home, wielki sędzia szkocki, uczy właściwego sposobu wyrażania się bohatera w tragedii; oto niepospolity przykład jaki przytacza z tragedii Henryk IV boskiego Szekspira. Boski Szekspir wprowadza milorda Falstafa, który wziąwszy świeżo do niewoli kawalera Jana Coleville, przedstawia go królowi: „Panie, oto on, oddaję ci go; błagam Waszą Dostojność, aby kazała wciągnąć ten fakt między inne zdarzenia dzisiejszego dnia lub też, dalibóg, pomieszczę go w balladzie z moim portretem na czele: będzie tam Coleville, jak mi całuje stopy. Oto, co zrobię, panie, jeżeli nie uczynisz mojej sławy tak błyszczącą jak pozłacany miedziak; i wówczas ujrzysz, jak na samym firmamencie chwały zaćmiewam twój blask, niby księżyc zaciera jasność przygasłych węgli, nie większych przy nim niż główki od szpilki”.  Takie to niedorzeczne i obskurne brednie, bardzo częste u boskiego Szekspira, podsuwa nam pan Jan Home jako wzór dobrego smaku i wymowy w tragedii. Ale w zamian Ifigenia i Fedra Racine'a wydają się panu Home nadzwyczaj śmieszne. [przypis autorski]

pewnie umrę ze śmiechu — Fröhlich istotnie ze śmiechu umarł w Warszawie, zob. Dr. Vehse. [przypis autorski]

Pewni pijacy z Samos… — pochodzili z innej wyspy, delikatność mowy naszej nie pozwala jej jednak nazwać przy tej sposobności. [Plutarch mówi w Powiedzeniach spartańskich, że pochodzili z wyspy Chios. W języku francuskim nazwa ta mogłaby nasunąć trywialną grę słów, której Russo wolał uniknąć; przyp. tłum.]. [przypis autorski]

P. F. Bassen, cytat za: K. Scott, Art and Industry: A Contradictory Union: Authors, Rights and Copyrights during the Consulat, „Journal of Design History”, Vol. 13, No. 1 (2000), s. 8. [przypis autorski]

P. Gancarczyk, Muzyka wobec rewolucji druku. Przemiany w kulturze muzycznej w XVI wieku, Toruń 2011, s. 139. [przypis autorski]

P. Gancarczyk, Muzyka wobec rewolucji druku. Przemiany w kulturze muzycznej w XVI wieku, Toruń 2011, s. 13. [przypis autorski]

P. Gancarczyk, Muzyka wobec rewolucji druku. Przemiany w kulturze muzycznej w XVI wieku, Toruń 2011, s. 152. [przypis autorski]

P. Gancarczyk, Muzyka wobec rewolucji druku. Przemiany w kulturze muzycznej w XVI wieku, Toruń 2011, s. 153. [przypis autorski]

P. Gancarczyk, Muzyka wobec rewolucji druku. Przemiany w kulturze muzycznej w XVI wieku, Toruń 2011, s. 214. [przypis autorski]

P. Gancarczyk, Muzyka wobec rewolucji druku. Przemiany w kulturze muzycznej w XVI wieku, Toruń 2011, s. 232. [przypis autorski]

P. Gancarczyk, Muzyka wobec rewolucji druku. Przemiany w kulturze muzycznej w XVI wieku, Toruń 2011, s. 245. [przypis autorski]

P. Gancarczyk, Muzyka wobec rewolucji druku. Przemiany w kulturze muzycznej w XVI wieku, Toruń 2011, s. 259, przypis 1. [przypis autorski]

P. Gancarczyk, Muzyka wobec rewolucji druku. Przemiany w kulturze muzycznej w XVI wieku, Toruń 2011, s. 259. [przypis autorski]

P. Gancarczyk, Muzyka wobec rewolucji druku. Przemiany w kulturze muzycznej w XVI wieku, Toruń 2011, s. 25. [przypis autorski]