Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | mitologia grecka | niemiecki | potocznie | przenośnie | przestarzałe | przysłówek | regionalne | rosyjski | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski

Według języka: wszystkie | English | français | lietuvių | polski


Znaleziono 2340 przypisów.

sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt (łac.) — istnieją łzy (wypłakane przez) rzeczy a cierpienia ludzkie wstrząsają sercem. [przypis redakcyjny]

sunt lacrimae rerum (łac.) — łzy są skutkiem czynów. [przypis redakcyjny]

Sunt lacrimae rerum — Rzeczom także zdarza się płakać (dosł.: są łzy rzeczy); Wergiliusz, Eneida (ks. I, w. 462). [przypis redakcyjny]

superarbiter — przewodniczący sądu polubownego. [przypis redakcyjny]

Super aspicum et basiliscum — właściwie: super aspicon (lub aspicem) et basiliscum (ambulabis), cytat z średniowiecznego hymnu łacińskiego znaczy: „(będziesz się przechadzał) na żmii i bazyliszku”. [przypis redakcyjny]

superintendencje — urzędy naczelników komory celnej. [przypis redakcyjny]

superioris et inferioris Hungariae (łac.) — górnych i dolnych Węgier. [przypis redakcyjny]

superlatyw — najwyższy stopień przymiotnika; przenośnie: najwyższa pochwała. [przypis redakcyjny]

supernaturalizmy (z łac.) — rzeczy nadnaturalne. [przypis redakcyjny]

super non revelationem (łac.) — o niewydawanie. [przypis redakcyjny]

superrewizja — ponowny przegląd; tu: badanie lekarskie poborowych przez wyższą komisję wojskowo-lekarską. [przypis redakcyjny]

supersedować — odstąpić. [przypis redakcyjny]

superstites (łac.) — pozostali przy życiu. [przypis redakcyjny]

Supiński Józef (1804–1893) — ekonomista polski, autor Szkoły polskiej gospodarstwa społecznego (1862–1865), poprzednik pozytywizmu, nawoływał do „pracy i oszczędności”. [przypis redakcyjny]

suplementować — zasilać. [przypis redakcyjny]

suplementować (z łac.) — zasilić, wspomóc. [przypis redakcyjny]

suplement — zasiłek w żywności. [przypis redakcyjny]

suplikant (z łac.) — proszący, zanoszący prośbę, błagający. [przypis redakcyjny]

supliki — modły błagalne, prośby. [przypis redakcyjny]

suplikować — błagać. [przypis redakcyjny]

suplikuję (łac.) — błagam, proszę. [przypis redakcyjny]

suponować (z łac.) — przypuszczać. [przypis redakcyjny]

suppedytować — poddawać. [przypis redakcyjny]

suppedytowany — dostarczany. [przypis redakcyjny]

supplices preces (łac.) — uniżone prośby. [przypis redakcyjny]

supponebam (łac.) — przypuszczałem. [przypis redakcyjny]

supponebam — przypuszczałem. [przypis redakcyjny]

supponebant (łac.) — przypuszczali. [przypis redakcyjny]

supponebant (łac.) — rozumieli. [przypis redakcyjny]

supponebat (łac.) — przypuszczał. [przypis redakcyjny]

supponebat (łac.) — sądził. [przypis redakcyjny]

supponendo (łac.) — myśląc sobie. [przypis redakcyjny]

supponendo (łac.) — przypuszczając. [przypis redakcyjny]

suppono (łac.) — domyślam się. [przypis redakcyjny]

supra usum (łac.) — niesłychane. [przypis redakcyjny]

supremi et directi domini et ultimae instantiae iudicis (łac.) — najwyższego i bezpośredniego pana i najwyższego sędziego. [przypis redakcyjny]

surdis fabula narratur (łac.) — do głuchych się gada. [przypis redakcyjny]

surdo tyranno fabula dicta (łac.) — bajka opowiadana głuchemu tyranowi. [przypis redakcyjny]

surdut — ówcześnie nazwa wizytowego ubioru męskiego, zwykle ciemnego, z dwoma rzędami guzików. [przypis redakcyjny]

surdutowcy — osoby noszące surdut, w przeciwstawieniu do ludu. [przypis redakcyjny]

surdut — rodzaj przedłużanej marynarki, uznawany za elegancki strój na przełomie XIX i XX w. [przypis redakcyjny]

surge puer (łac.) — wstawaj, chłopcze. [przypis redakcyjny]

surmacz — trębacz; osoba grająca na surmie. [przypis redakcyjny]

surma — instrument pochodzenia azjatyckiego, w Europie od średniowiecza, gł. jako instrument wojsk. (o przenikliwym brzmieniu). [przypis redakcyjny]

surma — trąba używana dawniej w wojsku do celów sygnalizacyjnych. [przypis redakcyjny]

surmy — gatunek fujar, czyli piszczałek wojskowych używanych przedtem. [przypis redakcyjny]

surowcowy — surowiec: rzemień wyrżnięty ze skóry surowej. [przypis redakcyjny]

surowym żebractwem — natrętnym, nieustępliwym wyłudzaniem pieniędzy od klienta. Po wierszu tym znajdowało się w brulionie satyry odmienne zakończenie utworu: „Wszystkie władze szczególnym co dała ojczyzna, / W ręku prostych utrata, w dowcipnych spuścizna / Niepłatny płaci sobie, płatny więcej zyska, / Czyliż ojczyzna matka z samego nazwiska? / Czyż kto służy dla próżnej sławy, będzie żebrać? / Biorą, którzy nie służą, służąc czemu nie brać. / Zdobi wziątek dowcipny, podła kradzież szpeci,/ Jeśli matką ojczyzna, niechże żywi dzieci. / Czemu nie brać, gdy wziątek i skrycie, i snadnie, / Kto roztropny korzysta, głupi tylko kradnie. / Taki teraz jest statut zbyt w projekta płodnych, / Nowych obywatelów i statystów modnych. / Król Kazimierz był prostak, Aleksander drugi, / Klecili oni prawa dla kraju usługi. / Sobie służyć to koncept, staropolskie cnoty / Skutkiem były dziczyzny i grubej prostoty.” [przypis redakcyjny]

surowy (starop.) — srogi (bój, rycerz [itp.]). [przypis redakcyjny]

surowy (starop.) — srogi (bój, rycerz). [przypis redakcyjny]

Sur — starożytny Tyr w Fenicji. [przypis redakcyjny]

susceptantów — pomocników rejenta, urzędników sądowych. [przypis redakcyjny]

suspicionis (łac.) — podejrzenia. [przypis redakcyjny]

suspicio veneni (łac.) — podejrzenie trucizny. [przypis redakcyjny]

suspicyja — podejrzenie. [przypis redakcyjny]

susque deque (łac.) — za nic. [przypis redakcyjny]

sustaw (ros.) — staw. [przypis redakcyjny]

sustawy — z rosyjskiego: stawy; w tym wypadku stawy barkowe. [przypis redakcyjny]

suszyć kości (starop.) — zwrot przysłowiowy posiadający genezę biblijną, oznacza tęsknotę („usychanie” z tęsknoty). [przypis redakcyjny]

suta — sypana (mogiła Kraka). [przypis redakcyjny]

Suum cuique decus posteritas rependat (łac.) — niech potomność odmierzy każdemu należny zaszczyt. [przypis redakcyjny]

suum cuique pulchrum (łac.) — swoje dla każdego piękne. [przypis redakcyjny]

suum effectum sortiri (łac.) — swój skutek wziąć. [przypis redakcyjny]

suwać rowy — skakać przez rowy. [przypis redakcyjny]

swą pruć (daw.) — być upartym, upierać się. [przypis redakcyjny]

swacha — zasadniczo każda mężatka uczestnicząca w weselu; także kobieta wykonująca pewne funkcje obrzędowe na weselu. [przypis redakcyjny]

swada — tu: umiejętności mówcy a. pisarza. [przypis redakcyjny]

swadziebny (starop.) — weselny. [przypis redakcyjny]

swania, swańka (gwar.) — zasadniczo każda mężatka uczestnicząca w weselu; także kobieta wykonująca pewne funkcje obrzędowe na weselu (w Słowniku gwar Karłowicza Orzeszkowa podana jako źródło tej formy). [przypis redakcyjny]

Swarożyc — bóstwo pogańskich Słowian, któremu poświęcony był czarny koń. [przypis redakcyjny]

swastyka — znak tajemniczego pochodzenia, wyobrażający dwie skrzyżowane litery „z”. [przypis redakcyjny]

swej pociechy — należnej mu pociechy (pociecha to również określenie dziecka. [przypis redakcyjny]

Swe kolczyste łodygi robaczliwej zdrzeni — przypomina trochę: the salt-surf weeds of bitternes w Manfredzie Byrona (II, 1); zdrzeń (starop.): rdzeń. [przypis redakcyjny]

Sweno — królewicz szwedzki (w oryg. duński). [przypis redakcyjny]

Swera (…)/ Który był jednakiego z stoikami zdania — Spherus z Bosporu, uczeń Zenona z Cytium, należał do sekty stoików, założonej przez swego nauczyciela. [przypis redakcyjny]

swobodę z ojca powziął łona — w A[autografie; Red. WL]. przekreślone: z matki wyssał łona. [przypis redakcyjny]

swobody — tu: zwolnienie od danin, udzielane przez pana nowo osiedlanym chłopom i dzierżawcom. [przypis redakcyjny]

swoją łódkę (…) skierowałeś do łodzi rybaka — Do łodzi św. Piotra, czyli do św. Kościoła Chrystusowego. [przypis redakcyjny]

swoją osobą udaje ścięty łuk mostu w połowie — Obraz dziwnie plastyczny, przedstawiający człowieka, który głęboko zamyślony, głową i wyższą częścią ciała pochylony naprzód postępuje drogą. [przypis redakcyjny]