Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie

Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 2209 przypisów.

inszom (gw.) — inną. [przypis edytorski]

In Te Domine speravi, non confundar in aeternum (łac.) — Panie, do Ciebie się uciekam, niech nigdy nie doznam zawodu; Psalm 31. [przypis edytorski]

Integer vitae (…) nec arcu — człowiek uczciwy w życiu i zbrodnią nieskalany nie potrzebuje oszczepu ni łuku Maura (Horacy, Ody I, 22). [przypis edytorski]

integrał (daw.) — całka, pojęcie matematyczne, rodzaj sumy nieskończenie wielu nieskończenie małych wielkości, stosowanej dla wielkości zmieniających się w sposób ciągły. [przypis edytorski]

integralne zrównanie (daw.) — równanie całkowe; matematyczne równanie funkcyjne, w którym występuje całka zawierająca niewiadomą funkcję. [przypis edytorski]

integros (łac.) — całych, nienaruszonych (częstą praktyką fałszerzy było okrawanie krawędzi monety w celu pozyskania kruszcu). [przypis edytorski]

inteligibilny (filoz.) — racjonalny, rozumowy; w filozofii Kanta, a po nim Schopenhauera, występuje rozróżnienie pomiędzy charakterem empirycznym, w którym uczynki jednostki, jako zjawiska, są powiązane z innymi zjawiskami i wynikają z nich na mocy praw przyrody, a charakterem inteligibilnym, wynikającym z wolnej woli i racjonalności podmiotu, który powoduje uczynki, lecz sam nie podlega żadnym warunkom zmysłowości. [przypis edytorski]

Intellectus luminis sicci non est (łac.) — poznanie nie jest [wyłącznie] suchym światłem. [przypis edytorski]

intellektuelle Sachsengängerei (niem.) — tu: intelektualni wędrowni pracownicy najemni (w nawiązaniu do zatrudniających się w Saksonii, „na saksach” sezonowych pracowników rolnych: Sachsengängerei). [przypis edytorski]

intelletto del sacrifizio (wł.) — zmysł poświęcenia (dosł. umysł). [przypis edytorski]

intelligence (fr.) — tu: porozumienie, zmowa. [przypis edytorski]

intelligibilny — w filozofii: zrozumiały, pojmowalny. [przypis edytorski]

Intemerata (łac.) — dosł.: niepokalana; tytuł maryjnej pieśni średniowiecznej. [przypis edytorski]

intencjowany (daw.) — usposobiony; ożywiony jakąś intencją, mający pewne zamiary. [przypis edytorski]

intendantura — dział gospodarczy instytucji. [przypis edytorski]

intendencja — tu: zarząd miasta, gminy lub prowincji. [przypis edytorski]

intendentowa — żona intendenta; intendent: urząd administracyjny w prowincjach francuskich przed rewolucją. [przypis edytorski]

intendent — pracownik administracji a. wojskowego zaopatrzenia. [przypis edytorski]

intendent — pracownik administracji, odpowiedzialny za sprawy gospodarcze danej jednostki. [przypis edytorski]

intendent — pracownik administracyjny zajmujący się zaopatrzeniem i innymi sprawami gospodarczymi. [przypis edytorski]

intendent — pracownik zajmujący się zaopatrzeniem i sprawami gospodarczymi. [przypis edytorski]

intendent — pracownik zajmujący się zaopatrzeniem. [przypis edytorski]

intendent — pracownik zaopatrzenia. [przypis edytorski]

intendentura (daw.) — nadzór; dziś: dział instytucji, który zajmuje się zaopatrzeniem i sprawami gospodarczymi. [przypis edytorski]

intendentura (daw.) — służby zaopatrzeniowe wojska. [przypis edytorski]

intendentura (daw.) — służby zaopatrzeniowe wojska. [przypis edytorski]

intendentura — dział gospodarczy jakiejś jednostki administracyjnej. [przypis edytorski]

intendentura — dział instytucji, który zajmuje się zaopatrzeniem i sprawami gospodarczymi; tu: zaopatrzenie w żywność. [przypis edytorski]

intendentura — tu: biuro intendenta. [przypis edytorski]

intendentura (wojsk.) — jednostki zaopatrzenia. [przypis edytorski]

intendentura — w wojsku służba zaopatrywania i obsługi armii w kwatermistrzostwie. [przypis edytorski]

intendentura — zaopatrzenie i kwatermistrzowska obsługa armii. [przypis edytorski]

intendentura (z niem.) — dział jakiejś instytucji, który zajmuje się sprawami gospodarczymi. [przypis edytorski]

intendent — urząd administracyjny w prowincjach francuskich, w czasach rządów absolutystycznych. [przypis edytorski]

in tenebris (łac.) — w strachu. [przypis edytorski]

intentio (łac.) — zamiar. [przypis edytorski]

Inter audaces lupus errat agnos (łac.) — początkowy fragment Horacego Pieśni III, 18 (Do Fauna); w tłumaczeniu Lucjana Siemieńskiego: „Jagnięta mężnie wilkom patrzą w oczy”. [przypis edytorski]

intercyza — umowa przedmałżeńska, ustalająca sprawy majątkowe. [przypis edytorski]

interdykt (łac. interdictum) — zakaz odprawiania obrzędów religijnych na danym terenie, przez grupę ludzi lub konkretną osobę nakładany przez władze kościelne lub powstający na mocy prawa kanonicznego przez sam czyn, np. zabójstwo biskupa czy sprzyjanie grupie stowarzyszeniowej działającej w sprzeczności z nauką i interesem kościoła katolickiego. [przypis edytorski]

interdykt — w prawie kanonicznym kościoła katolickiego wydany przez władze kościelne zakaz sprawowania kultu w oznaczonym miejscu. [przypis edytorski]

interdykt — wydany przez władze kościelne zakaz odprawiania obrzędów religijnych na danym terenie, przez grupę ludzi lub konkretną osobę. [przypis edytorski]

interdykt (z łac.) — zakaz odprawiania mszy. [przypis edytorski]

interesa (daw.) — dziś M.lm: interesy. [przypis edytorski]

interesa (daw.) — interesy, sprawy. [przypis edytorski]

interesa — daw. M.lm; dziś: interesy. [przypis edytorski]

interesa — dziś M.lm: interesy. [przypis edytorski]

interesa — dziś popr. B. lm.: interesy. [przypis edytorski]

interesa — dziś popr. forma B.lm: interesy. [przypis edytorski]

interesa — dziś popr. forma M. i B. lm: interesy. [przypis edytorski]

interesa — dziś popr. forma M. i B.lm: interesy. [przypis edytorski]

interes (daw.) — tu w znaczeniu: obiekt zainteresowania, interesujący obiekt. [przypis edytorski]

interes (daw.) — tu: zainteresowanie; utrzymać interes: utrzymać czyjeś zainteresowanie, uwagę. [przypis edytorski]

interes (daw.) — zainteresowanie, zaciekawienie; coś, co interesuje, zaciekawia. [przypis edytorski]

interesowany (daw.) — zainteresowany, zaangażowany. [przypis edytorski]

interesowany — dziś: zainteresowany. [przypis edytorski]

interesowny — kierujący się korzyściami materialnymi. [przypis edytorski]

interessant (fr.) — interesant, klient. [przypis edytorski]

interesting young lady (ang.) — interesująca młoda dama. [przypis edytorski]

interes (tu daw.) — zainteresowanie. [przypis edytorski]

interes — tu: przedmiot zainteresowania. [przypis edytorski]

inter et inter (łac.) — pomiędzy i pomiędzy, pośród i pośród. [przypis edytorski]

interferencja — tu: wzajemne oddziaływanie. [przypis edytorski]

interludium — instrumentalna wstawka muzyczna rozdzielająca poszczególne partie utworu. [przypis edytorski]

intermedium — krótka sceniczna wstawka, zwykle komiczna, pomiędzy częściami średniowiecznego dramatu religijnego. [przypis edytorski]

intermedium (z łac.) — tu: przerwa (dosł.: utwór teatralny grany między aktami sztuki). [przypis edytorski]

intermezzo (wł.) — komiczna wstawka, wykonywana w antraktach opery włoskiej; tu: niespodziewany przerywnik. [przypis edytorski]

intermezzo (wł.), — krótka wstawka o pogodnym lub komicznym charakterze wykonywana między aktami opery (np. opery seria); z czasem zrodziła się opera buffa. [przypis edytorski]

intermezzo (wł., muz.) — fragment muzyczny o lżejszym i pogodnym charakterze włączony do opery. [przypis edytorski]

intermezzo (wł., muz.) — muzyczne przejście lub wstawka muzyczno-dramatyczna pomiędzy częściami większego dzieła. [przypis edytorski]