Przypisy

sztucznie (daw.) — artystycznie, kunsztownie, umiejętnie; zgodnie z zasadami jakiejś sztuki (rzemiosła). [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — artystycznie, kunsztownie; zgodnie z zasadami jakiejś sztuki (rzemiosła). [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — kunsztownie, umiejętnie, ze znajomością sztuki. [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — tu: artystycznie; zgodnie z zasadami sztuki (kunsztu, rzemiosła). [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — tu: sprytnie, przemyślnie. [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — umiejętnie. [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — w sposób wyrafinowany. [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — zmyślnie, sprytnie. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — tu: kunsztowny; zbudowany zgodnie z regułami jakiejś sztuki. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — tu: umiejętnie wykonany. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wykonany według prawideł sztuki; wymyślny, wyrafinowany. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wymyślny, kunsztowny; wykonany zgodnie z regułami jakiejś sztuki. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wymyślny, stosowny do zasad jakiejś sztuki (kunsztu); sprytny. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wymyślny, wykonany zgodnie z regułami jakiejś sztuki. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wyrafinowany. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wyrafinowany, skomplikowany. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wyrafinowany, sporządzony według prawideł jakiejś sztuki. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wyrafinowany, wykwintny. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wyszukany; zdradzający wyspecjalizowaną umiejętność (sztukę) w jakimś kierunku. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — zgodny z prawidłami sztuki (tu: lekarskiej); wyszukany, specjalistyczny. [przypis edytorski]

szturmak (daw., pogard.) — niezdarna, tępa dziewczyna; popychadło, garkotłuk. [przypis edytorski]

sztychować (daw.) — starannie pisać, kaligrafować. [przypis edytorski]

sztyk (daw.) — bagnet. [przypis edytorski]

sztykutać (daw.) — kuleć. [przypis edytorski]

sztylpy (daw.) — wysokie cholewy doczepiane do buta. [przypis edytorski]

szuba (daw.) — długie wierzchnie okrycie podbite futrem. [przypis edytorski]

szuba (daw.) — futro, długie zimowe okrycie podbite futrem. [przypis edytorski]

szuba (daw.) — płaszcz podbity futrem. [przypis edytorski]

szuba (daw.) — podbite futrem okrycie wierzchnie przypominające płaszcz. [przypis edytorski]

szuba (daw.) — rodzaj wierzchniego, obszernego okrycia, bez zapięcia. Szuby przeważnie podbijano futrem w taki sposób, by stworzyć dodatkowe obszycie na brzegach materiału i uformować duży kołnierz. [przypis edytorski]

szuba (daw.) — szerokie okrycie wierzchnie. [przypis edytorski]

szubka (daw.) — kożuszek; tu: gruba i długa zimowa kurtka. [przypis edytorski]

szubrawiec (daw.) — łajdak, łotr, człowiek nieuczciwy. [przypis edytorski]

szukamyż (daw.) — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy szukamy, czyż szukamy. [przypis edytorski]

szumny (daw.) — (o stroju) bogaty i efektowny. [przypis edytorski]

szumny (daw.) — patetyczny bądź hałaśliwy i energiczny. [przypis edytorski]

szumny (daw.) — pompatyczny. [przypis edytorski]

szupasem (daw.) — ciupasem, tj. pod przymusem, pod strażą. [przypis edytorski]

szustokor (daw., z fr.) — wierzchni strój męski, w górnej części dopasowany do sylwetki, sięgający uda lub kolan, z długimi rękawami z koronkowymi mankietami; szyty z grubego materiału, zdobiony guzikami i haftami; początkowo używany jako mundur wojskowy, noszony w XVII–XVIII wieku. [przypis edytorski]

szuwaks (daw.) — czarna pasta do butów. [przypis edytorski]

szwajcar (daw.) — odźwierny, człowiek pełniący służbę przy wejściu do budynku. [przypis edytorski]

szwajcar (daw.) — odźwierny, portier; człowiek pełniący służbę przy wejściu do budynku. [przypis edytorski]

szwajcar (daw.) — odźwierny, portier. [przypis edytorski]

szwajcar (daw.) — odźwierny. [przypis edytorski]

szwajcar (daw.) — umundurowany sługa kościelny pilnujący porządku podczas nabożeństw i procesji. [przypis edytorski]

szwank (daw.) — krzywda, ujma, szkoda. [przypis edytorski]

szwank (daw.; z niem. Schwankung: chwianie się, niepewność) — szkoda, strata, krzywda. [przypis edytorski]

szwarcunek (daw., z niem. schwarz: czarny) — przemyt, nielegalne przewożenie towaru przez granicę; przemycany towar. [przypis edytorski]

szybkimi ruchy (daw.) — dziś popr. forma N.lm: (…) ruchami. [przypis edytorski]

szyćko (daw., gw.) — wszystko. [przypis edytorski]

szych (daw.) — nitka owinięta metalowym drucikiem, używana w hafcie, często do pozorowania użycia szlachetnego kruszcu; przen. fałszywa świetność a. bogactwo. [przypis edytorski]

szych (daw.) — nitka owinięta metalowym drucikiem, używana w hafcie, często do pozorowania użycia szlachetnego kruszcu. [przypis edytorski]

szychowy (daw.) — odnoszący się do szychu, czyli pozornej świetności. [przypis edytorski]

szychta (daw.) — stos bali a. desek. [przypis edytorski]

szychta (daw.) — tu: warstwa, stos. [przypis edytorski]

szychta (daw.) — warstwa cegieł lub stos drewien ułożonych w charakterystyczny sposób. [przypis edytorski]

szychta (daw., z niem. Schicht) — warstwa. [przypis edytorski]

szychterz (daw., z niem.) — ślusarz. [przypis edytorski]

szyd (daw.) — dziś popr.: szyderstwo. [przypis edytorski]

szyd (daw.) — szyderstwo, drwina. [przypis edytorski]

szyd (daw.) — szydzenie, wyśmiewanie. [przypis edytorski]

szyderski (daw.) — dziś: szyderczy. [przypis edytorski]

szyderski (daw.) — szyderczy. [przypis edytorski]

szydersko (daw.) — dziś: szyderczo. [przypis edytorski]

szydny (daw.) — szyderczy, prześmiewczy. [przypis edytorski]

szyfbilety (daw.) — bilety na przejazd statkiem dla emigrantów do Ameryki. [przypis edytorski]

szyfonierka (daw.) — tekturowe pudełeczko albo woreczek na robótki ręczne. [przypis edytorski]

szyje (daw.) — dziś popr. forma D.lp: szyi. [przypis edytorski]

szykowiec (daw.) — człowiek szykowny, elegant. [przypis edytorski]

szyldwach (daw.) — strażnik. [przypis edytorski]

szyldwach (daw.) — wartownik. [przypis edytorski]

szyldwach (daw.) — żołnierz na warcie. [przypis edytorski]

szyldwach (daw.) — żołnierz na warcie, strażnik. [przypis edytorski]

szyldwach (daw.) — żołnierz pełniący wartę, strażnik. [przypis edytorski]

szyldwach (daw.) — żołnierz stojący na warcie. [przypis edytorski]

szyldwach (daw.) — żołnierz stojący na warcie, wartownik. [przypis edytorski]

szyldwach (daw.; z niem. Schild: tarcza; Wache: warta) — żołnierz na warcie, wartownik, tu: wartownia, miejsce pełnienia straży. [przypis edytorski]

szyldwach (daw., z niem.) — wartownik. [przypis edytorski]

szyldwach (daw., z niem.) — żołnierz na warcie. [przypis edytorski]

szyldwach (daw., z niem.) — żołnierz na warcie, strażnik. [przypis edytorski]

szyldwach (daw., z niem.) — żołnierz na warcie, wartownik. [przypis edytorski]

szyldwach (daw., z niem.) — żołnierz pełniący wartę, strażnik. [przypis edytorski]

szyldwacht a. szyldwach (daw.) — wartownik; stać na szyldwachcie a. na szyldwachu: stać na warcie. [przypis edytorski]

szynczek (daw.) — zdrobnienie od szynk, karczma. [przypis edytorski]

szynkarz (daw.) — właściciel karczmy lub podrzędnej restauracji sprzedającej alkohol. [przypis edytorski]

szynk (daw.) — karczma. [przypis edytorski]

szynk (daw.) — podrzędna restauracja lub bar z alkoholem. [przypis edytorski]

szynk (daw.) — podrzędny lokal sprzedający alkohol. [przypis edytorski]

szynkiel (daw., z niem.) — koniec osi koła wystający poza piastę. [przypis edytorski]

szynkować (daw.) — sprzedawać trunki w szynku; kupczyć; tu przen.: traktować. [przypis edytorski]

szynkownia a. szynk (daw.) — karczma, zajazd, oberża. [przypis edytorski]

szynkownia a. szynk (daw.) — podrzędna restauracja lub bar z alkoholem. [przypis edytorski]

szynkownia (daw.) — szynk, podrzędna restauracja. [przypis edytorski]

szynkownia (daw.) — szynk, podrzędny lokal sprzedający alkohol. [przypis edytorski]

szynkwas (daw.) — bufet w karczmie. [przypis edytorski]