Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie

Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 2344 przypisów.

instrumenta — dziś popr.: instrumenty. [przypis edytorski]

instrumenta — popr. instrumenty. [przypis edytorski]

instygatariusz, właśc. instygator — daw. oskarżyciel publiczny, prokurator; ale także: prowokator. [przypis edytorski]

instygator (hist.) — oskarżyciel publiczny, odpowiednik dzisiejszego prokuratora. [przypis edytorski]

instygator (łac.) — podżegacz, inicjator, pomysłodawca. [przypis edytorski]

instygować — oskarżać przed sądem; doradzać gorliwie, inspirować, podjudzać. [przypis edytorski]

instygować — podjudzać; oskarżać przed sądem. [przypis edytorski]

instynkta (daw.) — dawna forma M. l.mn.; dziś: instynkty. [przypis edytorski]

instynkta (daw.) — dziś popr. forma M.lm: instynkty. [przypis edytorski]

instynkta (daw. forma) — instynkty. [przypis edytorski]

instynkta — dziś: instynkty. [przypis edytorski]

instynkta — dziś popr. forma M.,B. lm: instynkty. [przypis edytorski]

instynktowie — dziś: instynktownie. [przypis edytorski]

instynktowie — przysł. od: instynkt; dziś: instynktownie. [przypis edytorski]

instynktowne trafianie s. 138, w. 22 — [autor w ten sposób opatrzył odsyłaczami wewnątrztekstowymi pierwodruk swej powieści; tu na odnośnej stronie znajduje się fragment]: „(…) wpadł Strumieński instynktownie na najlepszy sposób przygotowania sytuacji, w której by musiał wreszcie wszystko z siebie wydobyć. Wszczął wielką awanturę z żoną i pokłócił się z nią” (rozdziału VII). [przypis edytorski]

instynkt — wrodzona zdolność do działań zapewniających przetrwanie. [przypis edytorski]

instytucja zwana potlacz — ceremonia składania darów praktykowana przez plemiona zamieszkujące Północno-Zachodnie Wybrzeże Ameryki Północnej w przełomowych momentach życia członków tych społeczności (narodziny, inicjacje, osiągnięcie pełnoletności, zaślubiny, śmierć, a także wojna, nieszczęśliwy wypadek, wyznaczenie spadkobiercy czy okazanie mocy religijnej); instytucję tę analizowali m.in. Alan McMillan, Ruth Benedict czy George Peter Murdock; jako podstawową funkcję potlaczu wskazywano podtrzymywanie i potwierdzanie swego prestiżu i rangi, ale także po prostu dystrybucję dóbr. [przypis edytorski]

instytucyj — dziś raczej forma D.lm: instytucji. [przypis edytorski]

instytut (daw.) — instytucja. [przypis edytorski]

Instytut — Instytut Francuski, obejmujący pięć towarzystw naukowych: Akademię Francuską, Akademię Napisów i Literatury Pięknej, Akademię Nauk, Akademię Sztuk Pięknych i Akademię Nauk Moralnych i Politycznych. [przypis edytorski]

instytutka (rzad.) — wychowanka instytutu dla panien-szlachcianek; pensjonarka. [przypis edytorski]

Instytut — tu: Instytut Francji, francuskie towarzystwo naukowe założone w 1795, w skład którego wchodzą: Akademia Francuska, Akademia Inskrypcji i Literatury Pięknej, Akademia Nauk, Akademia Sztuk Pięknych oraz Akademia Nauk Moralnych i Politycznych. [przypis edytorski]

Instytut z ulicami dokoła — wszystko imienia pp. Curie — w 1909 Uniwersytet Paryski oraz Instytut Pasteura podjęły decyzję zbudowania dla Marii Curie wielkiego laboratorium, noszącego oficjalną nazwę Instytutu Radowego. Celem instytutu było badanie zastosowań radioaktywności w fizyce, chemii i medycynie. W 1920 powołano Fundację Curie, zajmującą się głównie pozyskiwaniem środków dla Instytutu. W 1970 Instytut i Fundacja połączyły się pod wspólną oficjalną nazwą Instytut Curie. [przypis edytorski]

insuficjencja (z łac.) — niewystarczalność. [przypis edytorski]

insuła (starop.) — wyspa. [przypis edytorski]

insuła (z łac.) — wyspa. [przypis edytorski]

insula (łac.) — wyspa. [przypis edytorski]

insula (łac.) — zespół budynków tworzących jedno gospodarstwo, obejmujący pokoje mieszkalne oraz sklepy, warsztaty itd. [przypis edytorski]

insultować (łac.) — znieważać, obrażać. [przypis edytorski]

insultum (łac.) — zniewaga; tu B. lm insulta: zniewagi. [przypis edytorski]

insult (z łac.) — zniewaga. [przypis edytorski]

in summa (łac.) — razem, w ogóle. [przypis edytorski]

in summa (łac.) — tu: podsumowanie. [przypis edytorski]

in summa (łac.) — tu: podsumowując. [przypis edytorski]

insupportable — nie do zniesienia. [przypis edytorski]

insupportable voyou (fr.) — nieznośny bandyta. [przypis edytorski]

insurekcja w Krakowie — powstanie narodowe przeciw Rosji, a następnie przeciw Prusom; zapoczątkowane 24 marca 1794 na rynku w Krakowie ogłoszeniem aktu powstania i proklamowaniem Tadeusza Kościuszki Najwyższym Naczelnikiem powstania z władzą dyktatorską. [przypis edytorski]

insurekcja (z łac. insurectio: powstanie, od insurgere: buntować się, powstawać przeciw komuś) — tu: insurekcja kościuszkowska, polskie powstanie narodowe wywołane w 1794 r. po drugim rozbiorze Polski, dokonanym przez Rosję i Prusy w r. 1793. [przypis edytorski]

insurgent — członek insurekcji, powstaniec. [przypis edytorski]

in suspenso (łac.) — w zawieszeniu. [przypis edytorski]

insy (gw.) — właśc. inszy, tj. inny. [przypis edytorski]

insynuacja (z łac. insinuare: wśliznąć się, wkraść się) — przypisywanie a. wmawianie komuś (często sugerowane nie wprost i ze złośliwą intencją) czynów a. poglądów sprzecznych z prawem, niemoralnych itp. w celu zdyskredytowania tej osoby. [przypis edytorski]

insynuować — dawać do zrozumienia, sugerować coś ze złośliwą intencją. [przypis edytorski]

inszą (starop. forma) — inną. [przypis edytorski]

insza (daw.) — inna (w domyśle: rzecz, sprawa); co innego. [przypis edytorski]

inszej (starop. forma) — (w) innej. [przypis edytorski]

inszej (starop.) — innej. [przypis edytorski]

inszemi (starop. forma) — [za] innymi. [przypis edytorski]

inszemi (starop. forma) — (z) innymi. [przypis edytorski]

insze (starop. forma) — dziś popr.: inne. [przypis edytorski]

insze (starop.) — inne; inni. [przypis edytorski]

insze (starop.) — inne. [przypis edytorski]

insze towarzystwo (starop.) — inni towarzysze; pozostali towarzysze. [przypis edytorski]

inszom (gw.) — inną. [przypis edytorski]

In Te Domine speravi, non confundar in aeternum (łac.) — Panie, do Ciebie się uciekam, niech nigdy nie doznam zawodu; Psalm 31. [przypis edytorski]

Integer vitae (…) nec arcu — człowiek uczciwy w życiu i zbrodnią nieskalany nie potrzebuje oszczepu ni łuku Maura (Horacy, Ody I, 22). [przypis edytorski]

integrał (daw.) — całka, pojęcie matematyczne, rodzaj sumy nieskończenie wielu nieskończenie małych wielkości, stosowanej dla wielkości zmieniających się w sposób ciągły. [przypis edytorski]

integralne zrównanie (daw.) — równanie całkowe; matematyczne równanie funkcyjne, w którym występuje całka zawierająca niewiadomą funkcję. [przypis edytorski]

integros (łac.) — całych, nienaruszonych (częstą praktyką fałszerzy było okrawanie krawędzi monety w celu pozyskania kruszcu). [przypis edytorski]

inteligibilny (filoz.) — racjonalny, rozumowy; w filozofii Kanta, a po nim Schopenhauera, występuje rozróżnienie pomiędzy charakterem empirycznym, w którym uczynki jednostki, jako zjawiska, są powiązane z innymi zjawiskami i wynikają z nich na mocy praw przyrody, a charakterem inteligibilnym, wynikającym z wolnej woli i racjonalności podmiotu, który powoduje uczynki, lecz sam nie podlega żadnym warunkom zmysłowości. [przypis edytorski]

Intellectus luminis sicci non est (łac.) — poznanie nie jest [wyłącznie] suchym światłem. [przypis edytorski]

intellektuelle Sachsengängerei (niem.) — tu: intelektualni wędrowni pracownicy najemni (w nawiązaniu do zatrudniających się w Saksonii, „na saksach” sezonowych pracowników rolnych: Sachsengängerei). [przypis edytorski]

intelletto del sacrifizio (wł.) — zmysł poświęcenia (dosł. umysł). [przypis edytorski]

intelligence (fr.) — tu: porozumienie, zmowa. [przypis edytorski]

intelligibilny — w filozofii: zrozumiały, pojmowalny. [przypis edytorski]

Intemerata (łac.) — dosł.: niepokalana; tytuł maryjnej pieśni średniowiecznej. [przypis edytorski]

intencjowany (daw.) — usposobiony; ożywiony jakąś intencją, mający pewne zamiary. [przypis edytorski]

intendantura — dział gospodarczy instytucji. [przypis edytorski]

intendencja — tu: zarząd miasta, gminy lub prowincji. [przypis edytorski]

intendentowa — żona intendenta; intendent: urząd administracyjny w prowincjach francuskich przed rewolucją. [przypis edytorski]