Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 17726 przypisów.
przycupły — dziś popr.: przycupnęły. [przypis edytorski]
przycytować (z łac. cito) — przytoczyć. [przypis edytorski]
przyczajon — dziś: przyczajony. [przypis edytorski]
przyczedł (starop.) — poczytał. [przypis redakcyjny]
przyczepnina — aluzja, pretensja. [przypis edytorski]
przyczepny — tu: drugi wagon tramwaju. [przypis edytorski]
przyczołgnie się — dziś popr. forma 3.os. lp cz.przysz.: przyczołga się. [przypis edytorski]
przy czym wszelako kary i nagrody na drugim świecie są jeno doczesne, jako i życie na tym oto jest doczesne — Laktancjusz, Podstawy nauki Bożej, VII, 23. [przypis tłumacza]
Przy czym, zgodnie z §3 tej ustawy, za dzieła sztuki nie uważano utworów architektonicznych, które były chronione na podstawie §43 ustawy z 1870 roku. [przypis autorski]
Przyczyń się za mnie — dziś raczej: wstaw się za mną. [przypis edytorski]
przyczyną rzeczy samych w sobie rzeczywiście jest bóstwo, o ile składa się z nieskończonej ilości przymiotów — Dlaczego znane są nam tylko dwa przymioty [myślenie i rozciągłość; red. WL] wyjaśnia autor w Liście 64 (dawniej 66) § 2–4 oraz w Liście 66 (dawniej 68). [przypis redakcyjny]
przyczyna celowa (filoz.) — w filozofii Arystotelesa jedna z czterech przyczyn koniecznych do zaistnienia rzeczy: powstanie rzeczy musi służyć pewnemu celowi. [przypis edytorski]
przyczyna formalna — Zob. objaśnienie tego wyrazu [wyżej]. [przypis redakcyjny]
przyczyna — tu: cel. [przypis edytorski]
przyczyna — tu: wstawiennictwo. [przypis edytorski]
przyczynek — dokładka. [przypis edytorski]
przyczynek — tu: wkład. [przypis edytorski]
przyczyniać — dodawać. [przypis redakcyjny]
przyczyniać się (daw.) — wstawiać się. [przypis edytorski]
przyczynić (daw.) — dodać. [przypis edytorski]
przyczynić (daw.) — dołożyć, pomnożyć, powiększyć. [przypis edytorski]
przyczynić — dodać, dorobić. [przypis edytorski]
przyczynić się za kimś — wstawić się za kimś. [przypis edytorski]
przyczynił doń fundusz Jan Alfons Lacki starosta żmudzki (…) — ob[acz:] Starożytna Polska t. III, s. 430. Insze wiadomości o kościele wzięliśmy z tak zwanych kronik kościelnych, które w 1849 rząd diecezjalny rozkazał sformować wszystkim plebanom. Parę takich kronik mieliśmy chwilowo w ręku. Z tychże źródeł braliśmy wiadomość o kościołach w Jeźnie i Puniach. [przypis autorski]
Przyczynili się do tego i „apostołowie” [Schopenhauera] — K. Fischer i Lange (Geschichte des Materialismus II, s. 2) zbyt wiele przypisują tej okoliczności. [przypis redakcyjny]
przyczynki — w oryg. Korollarien: przyczynki; Corollarium: to, co wynika z jakiegoś założenia (Goclenius); szczególnie u Spinozy. [przypis tłumacza]
przyczynowość, która jest jedyną prawdziwą z kategorii kantowskich — zob. Wstęp. Schopenhauer nazywa resztę kategorii Kantowskich „ślepymi oknami” i stara się je sprowadzić do jednej, tzn. do przyczynowości. Charakterystycznym jest ten punkt styczny Schopenhauera z filozofami pokantowskimi, których tak nienawidził, a którzy tak samo starają się wprowadzić jedność w schemat kategorii Kanta. [przypis redakcyjny]
Przyczynowości (…) czuć nie można, do tego potrzebny rozum — przyczynowość jest według Kanta jedną z kategorii, tzn. jest pojęciem apriorycznym, które nie tylko od doświadczenia jest niezależne, ale które warunkuje doświadczenie, a płynąc z czystego rozumu wprowadza w nie obiektywną konieczność. Ujmując rozumem świat (jako zjawiska: por. Wstęp, s. 14. i n.), nie możemy się obejść bez tej formy myślenia, gdyż, stosując ją, dopiero doświadczenie stwarzamy. Gdyby ona nie ujmowała zjawisk w tym związku koniecznym, tobyśmy świata pojąć nie zdołali. Natomiast empirycznie przyczynowość wykryć się nie da. Albowiem jakżeż ją znaleźć w doświadczeniu (spostrzegać, „czuć”), skoro dopiero ona to doświadczenie umożliwia? Zatem związek przyczynowy między istniejącą chorobą a śmiercią tylko rozum ustalić może, choć może się on mylić co do istnienia choroby. Uczucie zdrowia może być także mylne, natomiast uczucie choroby nie: bo gdy nawet choroby nie ma, samo to uczucie jest chorobliwe (por. ustęp o hipochondrii). Tak interpretuję tę nie całkiem zresztą jasną myśl Kanta. [przypis tłumacza]
przyczyny liczne i w pewnej części bardzo poważne (…) aby dziś, przed oczyma naszymi, siła szła przed braterstwem i przed prawem — E. Orzeszkowa, Melancholicy, s. 8. [przypis autorski]
przyczyny — okazje do zwady. [przypis redakcyjny]
przyczyny (starop.) — tu: przyczynianie się; wstawiennictwo. [przypis edytorski]
przyczyny — tu: powody postępowania. [przypis edytorski]
przyczyny wnosić za kim (starop.) — przyczyniać się za kim; wstawiać się za kim. [przypis edytorski]
przyczyść (starop.) — poczytać. [przypis redakcyjny]
przyczytać — dziś raczej: przypisać. [przypis edytorski]
przyczytać (starop.) — przypisać. [przypis redakcyjny]
przyczytać (starop.) — przypisywać. [przypis redakcyjny]
przyczytać (starop.) — przyznać; [dziś: przypisać]. [przypis redakcyjny]
Przyczytałem — przypisałem. [przypis redakcyjny]
Przy czytaniu tego dzieła opanowuje nas takie uczucie, jak przy spoglądaniu na wielką przyrodę (…) duch proroków hebrajskich spoczywał na tym późnym ich wnuku — Heine, Zur Gesch. d. Relig. u Philos. in Deutschland, zweites Buch. [przypis tłumacza]
przyczytywać (daw.) — przypisywać. [przypis edytorski]
przyczytywać — dziś: przypisywać. [przypis edytorski]
przydą (gw.) — przyjdą. [przypis edytorski]
przydą (starop.) — przyjdą; przyjść do zgody: pogodzić się. [przypis edytorski]
przydać (daw.) — dodać. [przypis edytorski]
przydać (daw.) — dodać, tu: uzupełnić. [przypis edytorski]
przydać — dodać. [przypis edytorski]
przydać się (daw.) — przydarzyć się. [przypis edytorski]
przydać się — tu: przyda ci się. [przypis edytorski]
przydać (starop.) — tu: dodać. [przypis edytorski]
przydało — przydarzyło. [przypis redakcyjny]
przydało się — dziś: przydarzyło się. [przypis edytorski]
przydało się — przydarzyło się, przytrafiło. [przypis redakcyjny]
przydały się rzeczy (starop.) — przydarzyły się. [przypis edytorski]
przydam pomocy złożyć — przydam pomocy, by złożyć. [przypis autorski]
przydaszek — dodatkowy, wąski daszek zawieszony pod okapem dachu a. strzechy. [przypis edytorski]
przydatek (daw.) — dodatek, uzupełnienie. [przypis edytorski]
przydatnik wiąże się z podpadnikiem — attributum cum subjecto. [przypis autorski]
przydawać (daw.) — dodawać. [przypis edytorski]
przydawać (tu forma 2 os. lm: przydajecie) — dodawać. [przypis redakcyjny]
przydawa (starop. forma) — przydaje; dodaje. [przypis edytorski]
przydbać (z ukr. придбати) — zdobyć, uzyskać, przygotować, wystarać się o coś. [przypis edytorski]
przydę — dziś popr.: przyjdę (zniekształcone dla rymu). [przypis edytorski]
przydę (starop. forma) — przyjdę. [przypis edytorski]
przydech (gw.) — oddech. [przypis edytorski]
przydeklarował — przyobiecał. [przypis edytorski]
przydeptanym i ziewającym — zagiętym i dziurawym. [przypis redakcyjny]
przydłużając przy odpowiednich warunkach fonetycznych wyraz o jedną zgłoskę (np. Hen(e)ry zamiast Henry) — pisownia tego nie uwzględnia. [przypis tłumacza]
przydłużej — dłużej; dość długo. [przypis edytorski]
przydłuższem — (przysłówek) ręka przydłuższem wązka: podłużno-wąska. [przypis redakcyjny]
przy domie — dziś popr.: przy domu. [przypis edytorski]
przydrożek — obszar przydrożny, znajdujący się blisko drogi. [przypis edytorski]
przydybać — przyłapać. [przypis edytorski]
przydybać — przyłapać; spotkać w miejscu dogodnym do spełnienia jakichś złych zamiarów. [przypis edytorski]
przydybać — złapać, schwytać, spotkać (nieprzypadkowo, ale szukając wcześniej lub czekając na okazję do spotkania). [przypis edytorski]
przydybać — złapać; zaczaić się na kogoś i spotkać go. [przypis edytorski]
przydź (gw.) — przyjdź. [przypis edytorski]
przydzie (daw.) — dziś: przyjdzie; dotrze do. [przypis edytorski]
przydzie (daw.) — dziś: przyjdzie. [przypis edytorski]
przydzie (daw.) — przyjdzie. [przypis edytorski]
przydzieli — jeśli przyjdzie. [przypis edytorski]
przydzie (starop. forma) — dziś popr.: przyjdzie. [przypis edytorski]
przydzie (starop. forma) — dziś: przyjdzie. [przypis edytorski]
przydzie (starop. forma) — przyjdzie. [przypis edytorski]
przydzie (starop.) — przyjdzie, wypadnie. [przypis edytorski]
przydziesz (starop.) — przyjdziesz. [przypis edytorski]
przydzie w proste rzeczy (daw.) — zetknie się z prostymi rzeczami. [przypis edytorski]
przydziwować się (starop.) — nadziwić się. [przypis edytorski]
przy flocie… dnia nie czekać — zgodnie ze zwyczajem walki przerywano na czas nocy. [przypis edytorski]
przygaje (daw.) — skupisko drzew w pobliżu gaju. [przypis edytorski]
przygana (daw.) — krytyka. [przypis edytorski]
przygana (daw.) — krytyka, zarzut. [przypis edytorski]
przygana (daw.) — tu: powód do krytyki. [przypis edytorski]
przyganiać (daw., gw.) — wypominać, dogadywać, piętnować. [przypis edytorski]
przyganiać (daw.) — krytykować. [przypis edytorski]
przyganiać — krytykować. [przypis edytorski]
Przyganiano Diogenesowi (…) pisanych — Diogenes Laertios, Diogenes z Synopy, [w:] Żywoty i poglądy słynnych filozofów, VI, 48. [przypis tłumacza]
Przyganiano wielkiemu Scypionowi, że był śpiochem (…) — por. Plutarch, Iż pożądane jest, aby książę był uczony. [przypis tłumacza]
przygania — przygarnąć, forma częstotliwa od przygonić, tu w sensie: iść za, iść śladem, naśladować. [przypis redakcyjny]
przyganić (daw.) — skrytykować. [przypis edytorski]
