Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | filozoficzny | fizyka | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | staropolskie | szwedzki | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 14961 przypisów.
sadowić — tu: skłonić do osiadłego trybu życia; osadzić. [przypis edytorski]
sadownik — ogrodnik zajmujący się owocami (por. czas. „sadzić”). [przypis redakcyjny]
sad* (starop.) — drzewo owocowe. [przypis redakcyjny]
saduceusz — członek odłamu religii żydowskiej z II w. p.n.e., nieuznającego części daw. tradycji (przeciwnie do faryzeuszy, strzegących najdrobniejszych elementów tradycji). [przypis edytorski]
saduceusz — członek stronnictwa rel.-polit. w Judei w staroż. Izraelu, zawiązanego w II w. p.n.e. wokół kapłanów Świątyni Jerozolimskiej wywodzących się z rodu mianowanego przez Salomona arcykapłana Świątyni, Sadoka (stąd nazwa saduceusze, hebr. sedukim); było to stronnictwo kapłańskie, arystokratyczne, mające oparcie w zamożnych warstwach społecznych, a jego członkowie stanowili większość w organach decyzyjnych. Politycznie byli zwolennikami hellenizacji, a później asymilacji do dominującej kultury rzymskiej i współpracy z Rzymem (dlatego po nieudanym antyrzymskim powstaniu 66–70 n.e. zelotów i zburzeniu świątyni przez Tytusa stronnictwo to, rozproszone, znikło). Religijnie stanowili reformatorski, oświecony odłam ówczesnego judaizmu, uznawali jedynie Torę, odrzucając tradycję ustną i nauczanie proroków, a także tendencje mistyczne, wiarę w istoty nadprzyrodzone poza Bogiem (anioły i demony), koncepcję zmartwychwstania oraz mesjanizm; oparta ściśle na Torze wiara saduceuszy nie uznawała koncepcji życia wiecznego, kary lub nagrody w życiu pośmiertnym: według saduceuszy dusza po śmierci odchodzi. Autorytetowi i przekonaniom saduceuszy przeciwstawiały się inne stronnictwa-bractwa działające w tym samym czasie, m.in. faryzeusze, esseńczycy, zeloci i chrześcijanie. Przedstawieni w Nowym Testamencie kapłani to właśnie przedstawiciele saduceuszy. [przypis edytorski]
saduceusze — p. II, VIII, 3, uwaga. [przypis tłumacza]
sadyba (daw.) — osiedle, siedziba. [przypis edytorski]
sadyba (daw.) — siedziba, osiedle. [przypis edytorski]
sadyba — miejsce, w którym się mieszka, siedlisko, siedziba. [przypis edytorski]
sadyba — osada, kolonia. [przypis edytorski]
sadyba — osada, kolonia. [przypis edytorski]
sadyzm — zboczenie seksualne polegające na znajdowaniu przyjemności w zadawaniu bólu partnerowi; określenie pochodzi od nazwiska markiza de Sade, oświeceniowego pisarza i filozofa. [przypis edytorski]
sadź a. szadź — biały osad powstały z zamarzniętej mgły. [przypis edytorski]
sadź a. szadź — osad lodu powstały ze skroplonej mgły. [przypis edytorski]
sadź — dziś: szadź, osad lodu powstały ze skroplonej mgły. [przypis edytorski]
sadząc — dziś popr.: sadzając. [przypis edytorski]
sadząc — tu: wsadziwszy. [przypis edytorski]
sadzać — do turmy, więzić. [przypis redakcyjny]
sadzawka Betsaidy — Betesda, biblijny zbiornik wodny w Jerozolimie, miejsce uzdrowień znane z J 5, 2–5: kiedy anioł zstępował do tej sadzawki i poruszał jej wody, nabierały one własności uzdrawiających; w starożytnych manuskryptach ewangelii wg Jana występuje pod nazwą Bethesda, Bethzatha lub Bethsaida. [przypis edytorski]
sadzawka Nerona — Stagnum Neronis w Domus Aurea (Złoty Dom Nerona), nieukończonym pałacu cesarza Nerona wg projektu usytuowanym między wzgórzami Palatynu i Eskwilinu; w miejscu tym powstały następnie termy Trajana. [przypis edytorski]
Sadzawki Wężów — τῇ τῶν ὄφεων κολυμβήθρᾳ, prawdopodobnie dzisiejsza sadzawka Birket-el-Mâmilla, na zachód od Bramy Jaffy. [przypis tłumacza]
sadziba — dziś popr.: siedziba. [przypis edytorski]
sadziba — siedziba, posiadłość. [przypis edytorski]
sadzić się (daw.) — prześcigać się. [przypis edytorski]
sadzić się na czem (starop.) — polegać na czym, dufać w co. [przypis redakcyjny]
sadzić się na czem (starop.) — polegać na czymś, dufać w coś. [przypis redakcyjny]
sadzić się na czym (starop.) — opierać się na czym. [przypis edytorski]
sadzić się na czym (starop.) — polegać na czym, dufać w co. [przypis redakcyjny]
sadzić się na czym (starop.) — zasadzać się na czym; opierać się na czym. [przypis edytorski]
sadzić się — próbować się czymś popisać, starać się komuś zaimponować. [przypis edytorski]
sadzić się — wysilać się, próbować się czymś popisać. [przypis edytorski]
sadzić (starop.) — opierać się. [przypis edytorski]
sadzić — tu: osadzić. [przypis edytorski]
sadzić — tu: posadzić, sadzać. [przypis edytorski]
sadzić — tu: przesadzić, przeskoczyć. [przypis edytorski]
sadzić — tu w znaczeniu: biec. [przypis edytorski]
sadzony (daw.) — dziś: wysadzany, inkrustowany. [przypis edytorski]
sadzony — dziś popr.: wysadzany. [przypis edytorski]
sadzonymi schody (daw. forma) — dziś N. lm: (…) schodami. [przypis edytorski]
sadzony (starop.) — tu: wysadzany (szlachetnymi kamieniami). [przypis edytorski]
sadzony — tu: wysadzany. [przypis edytorski]
sadz — zagrodzone miejsce, gdzie złowione ryby chowają. [przypis redakcyjny]
Saepe (…) — Catullus, Carmina, 138. [przypis tłumacza]
Saepe paupertas virtus fuit, in hac majores nostros apud aratra ipsa, mirantes decora sua, circumstetere lictores (łac.) — częstokroć ubóstwo było cnotą; w nim przodków naszych przy pługach, dziwiących się zaszczytowi, obstępowali liktorowie. [przypis redakcyjny]
Saepe (…) praesciscere — Vergilius, Georgica, IV, 67. [przypis tłumacza]
Saepe sinistra cava praedixit ab ilice cornix (łac.) — Częstokroć złowieszcza wrona przepowiadała to z dębu wypróchniałego. [przypis redakcyjny]
saepe solet similis filius esse patri, et sequitur leviter filia matris iter (łac.) — nierzadko syn jest podobny ojcu, i córka łacno wstępuje w ślady matki. [przypis tłumacza]
Saepius (…) facta — Lucretius, De rerum natura, I, 83. [przypis tłumacza]
saevientis fortunae ferocitas (łac.) — srożącego się losu wściekłość. [przypis redakcyjny]
saevire fortuna et cuncta miscere coepit (łac.) — srożyć się i wszystko mącić poczęła (Sallustius, Bellum Catilinae, 10). [przypis redakcyjny]
saevire (łac.) — godzić. [przypis redakcyjny]
Saevit atrox Volscens (łac.) — Sroży się Wolsk waleczny (cyt. nie z Owidiusza, ale z Eneidy IX, 420 Wergiliusza). [przypis redakcyjny]
SA-Fackelzug — odbywający się po zmroku pochód z płonącymi pochodniami (Fackelzug) organizowany przez Oddziały Szturmowe NSDAP, tzw. Sturmabteilung (SA). [przypis edytorski]
safanduła — człowiek niezaradny, powolny, fajtłapa. [przypis edytorski]
safanduła — człowiek niezaradny, pozbawiony energii, fajtłapa. [przypis edytorski]
safanduła — niezdara; osoba mało energiczna, niezręczna, flegmatyczna. [przypis edytorski]
safanduła — osoba niezaradna i pozbawiona energii. [przypis edytorski]
safanduła — osoba niezaradna, oferma. [przypis edytorski]
safanduła — osoba niezaradna, pozbawiona energii. [przypis edytorski]
Safanduły — komedia Victoriena Sardou z 1862 r. [przypis edytorski]
safes (ang. safe) — opancerzona skrytka na pieniądze i przedmioty wartościowe; dziś: sejf. [przypis edytorski]
safes — sejf. [przypis edytorski]
Safet — miasto Sarfand, starożytna Sarepta w Fenicji. [przypis redakcyjny]
safian — barwiona kozia skóra. [przypis edytorski]
safianowy — safian: skóra kozia lub owcza barwiona na kolorowo, używana do wyrobów galanteryjnych, do oprawy książek, na pokrycie mebli itp. Ongiś przywożona do Polski ze Wschodu, potem wyrabiana w kraju. [przypis redakcyjny]
safianowy — wykonany z barwionej koziej skórki, wyprawianej przy użyciu garbników roślinnych. [przypis edytorski]
safianowy — wykonany z barwionej koziej skóry. [przypis edytorski]
safianowy — wykonany z safianu, tj. z barwionej skóry koziej. [przypis edytorski]
safian — zabarwiona kozia skóra. [przypis edytorski]
safian (z pers.) — barwiona kozia skóra. [przypis edytorski]
safian (z wł. saffiano) — cienka, miękka, wyprawiona garbnikami roślinnymi i barwiona skóra cielęca, kozia lub barania, z której wykonywano rękawiczki, pantofle i inne wytworne wyroby. [przypis edytorski]
saficzna miłość — miłość lesbijska, od imienia greckiej poetki Safony, mieszkającej na wyspie Lesbos, autorki głównie poezji miłosnej, często sugerującej jej miłość do kobiet. [przypis edytorski]
safijaństwo — szewstwo; od safian (z tur.): miękka, cienka skóra koźla a. barania, używana m.in. do wyrobu obuwia. [przypis edytorski]
Sa fille? (fr.) — Jej córka? [przypis edytorski]
safizm — miłość lesbijska, od imienia greckiej poetki Safony. [przypis edytorski]
Safo (a. Safona) (VII–VI w. p.n.e) — najsłynniejsza starożytna poetka gr. mieszkająca na wyspie Lesbos. [przypis redakcyjny]
Safona — grecka poetka liryczna, żyjąca na przełomie VII i VI wieku p.n.e. [przypis edytorski]
Safona — grecka poetka liryczna z przełomu VII i VI wieku p.n.e., autorka głównie poezji miłosnej, często sugerującej jej miłość do kobiet. [przypis edytorski]
Safona — grecka poetka liryczna z przełomu VII i VI w. p.n.e., autorka głównie poezji miłosnej, często sugerującej jej miłość do kobiet. [przypis edytorski]
Safona — gr. poetka liryczna z przełomu VII i VI wieku p.n.e., autorka głównie poezji miłosnej, często sugerującej jej miłość do kobiet. [przypis edytorski]
Safona (VII/VI p.n.e.) — grecka poetka tworząca pieśni weselne, miłosne oraz hymny. [przypis edytorski]
Safona VII/VI–VI p.n.e.) — grecka poetka liryczna, autorka pieśni weselnych, hymnów, liryki miłosnej lesbijskiej; według legendy nieszczęśliwa w miłości popełniła samobójstwo, rzucając się w morze ze Skały Leukadejskiej. [przypis edytorski]
Safona (VII/VI–VI p.n.e.) — grecka poetka tworząca pieśni weselne, miłosne oraz hymny. [przypis edytorski]
Safona (VII/VI–VI p.n.e.) — wielka grecka poetka liryczna; według legendy nieszczęśliwa w miłości popełniła samobójstwo, rzucając się w morze ze Skały Leukadejskiej. [przypis edytorski]
Safona (VII–VI w. p.n.e.) — wybitna poetka starożytnej Grecji; opoka Safony: według legendy nieszczęśliwa w miłości Safona popełniła samobójstwo, rzucając się w morze ze Skały Leukadejskiej. [przypis edytorski]
Safonę bardzo podobną do greckiej… — Ludwikę Śniadecką, która kochała się w synu generał-gubernatora Korsakowa. Kiedy młody Korsakow zginął pod Warną w 1828 r., Śniadecka wyjechała tam dla poszukiwana jego zwłok i założyła szpital. Później wyszła za mąż za Michała Czajkowskiego (Sadyka Paszę). [przypis redakcyjny]
sa fortune (fr.) — swój los, swoje szczęście. [przypis edytorski]
Safo — Safona, największa poetka grecka, „dziesiąta Muza”, żyła około roku 628–568 przed Chr., na Lesbos. [przypis redakcyjny]
Safo — wielka grecka poetka liryczna z VI w. p.n.e. [przypis redakcyjny]
safyras — mėlynos arba žalios spalvos brangakmenis. [przypis edytorski]
sagacitas narium (łac.) — wyczuwanie węchem. [przypis edytorski]
sagacitatis (łac.) — bystrość, przenikliwość. [przypis redakcyjny]
sagamite — potrawa Indian z Ameryki Płn., rodzaj gulaszu lub gęstej zupy przyrządzanej z rozdrobnionej ugotowanej kukurydzy oraz kawałków mięsa lub suszonych ryb, czasem z dodatkiem tłuszczu lub warzyw. [przypis edytorski]
sagan — duży garnek miedziany lub żelazny. [przypis edytorski]
sagan — duży garnek żelazny lub miedziany. [przypis edytorski]
sagan — duży garnek, zwykle żelazny. [przypis edytorski]
sagan — duży metalowy garnek. [przypis edytorski]
Sagard, Théodat-Gabriel (XVII w.) — francuski zakonnik świecki, misjonarz, autor opisu Nowej Francji, gdzie przebywał w l. 1623–1624, oraz pierwszego słownika języka Huronów (Dictionnaire de la langue huronne , 1632). [przypis edytorski]
saga — staroislandzkie lub skandynawskie opowiadania o życiu i czynach dawnych bohaterów narodowych. [przypis redakcyjny]
Sagiensis episcopi bibliothecarius sollertissimus (łac.) — uczony bibliotekarz biskupa Séez. [przypis edytorski]
