Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | filozoficzny | fizyka | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | staropolskie | szwedzki | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 14544 przypisów.
sztorcować (pot.) — upominać, strofować, besztać. [przypis edytorski]
sztorman — oficer wachtowy stojący na czele jednej zmiany załogi jachtu morskiego. [przypis edytorski]
sztos — hazardowa gra w karty. [przypis redakcyjny]
sztosować (z niem. stoßen: uderzać, trącać, graniczyć) — tu: łączyć się poprzez mocne uderzenie, wepchnięcie na siebie (np. dwóch wagonów składu pociągu towarowego). [przypis edytorski]
sztos — uderzenie kijem w kulę bilardową. [przypis redakcyjny]
sztos (z niem.) — tu: cios, uderzenie. [przypis edytorski]
Szto ty skazał (z ros.) — co ty powiedziałeś. [przypis edytorski]
Sztoż heto? (białorus.) — cóż to? [przypis edytorski]
szto za lude (z ukr.) — co za ludzie. [przypis redakcyjny]
sztraf (daw.) — grzywna. [przypis edytorski]
sztraf — grzywna; kara pieniężna. [przypis edytorski]
sztrafny — dziennik kar. [przypis autorski]
sztrafny — osoba wymierzająca karę (daw. sztraf). [przypis edytorski]
sztraf (z niem.) — kara pieniężna. [przypis redakcyjny]
sztraf (z niem.) — kara. [przypis edytorski]
sztrajmel — chasydzki kapelusz obramowany lisim futrem. [przypis tłumacza]
sztrajmł — kapelusz z lisim otokiem noszony w dni uroczyste przez chasydów. [przypis tłumacza]
sztrajml — chasydzki kapelusz obramowany lisim futrem. [przypis edytorski]
sztrajml — chasydzki kapelusz obramowany lisim futrem. [przypis tłumacza]
sztras a. stras — rodzaj szkła imitującego brylanty a. inne kosztowne kamienie szlachetne. [przypis edytorski]
sztrof a. sztraf (z niem.) — kara pieniężna, grzywna. [przypis edytorski]
sztrofa (z niem.) — kara. [przypis edytorski]
sztrof — kara pieniężna, kontrybucja. [przypis edytorski]
sztrofować — dziś: strofować; upominać, karcić. [przypis edytorski]
sztroman (z niem.) — osoba podstawiona, figurant. [przypis redakcyjny]
sztrudel — niem. Strudel to: strucla, ale też topiel, odmęty, wir wodny; Dulskiej chodzi zaś o „szprudel”, rodzaj wody mineralnej. [przypis edytorski]
sztrulki — gra zręcznościowa znana także jako strulki, hacle, hancle, hacelki, gra w kamyki. Odnotowana już w starożytności zabawa polegająca na podrzucaniu, łapaniu i jednoczesnym dobieraniu pięciu drobnych przedmiotów (np. kamyków czy śrub do podków, tzw. sztuli, haceli). Na początku należy rozsypać na ziemi lub na stole pięć kamyków (hacelków, sztrulków), jeden z nich wziąć do ręki i podrzucić, a następnie, zanim ten spadnie, dobrać jeszcze jeden kamyk i złapać podrzucony. Następny etap polega na podrzuceniu dwóch kamyków i dobraniu trzeciego itd. [przypis edytorski]
sztrych (daw., z niem.) — linia, kreska. [przypis edytorski]
sztubacki — charakterystyczny dla osób młodych, niedojrzałych. [przypis edytorski]
sztubacki (daw.) — uczniowski. [przypis edytorski]
sztuba (daw.) — szkoła. [przypis edytorski]
sztuba (daw., z niem.) — szkoła. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — gimnazjalista lub uczeń szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń gimnazjum albo szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń gimnazjum lub szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) —uczeń. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń w szkole. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczniak. [przypis edytorski]
sztubaki od Górskiego — uczniowie szkoły realnej założonej w 1877 w Warszawie przez pedagoga Wojciecha Górskiego (1849–1935). Od 1883 r. szkoła mieściła się przy ul. Hortensji, dziś ul. W. Górskiego. [przypis edytorski]
sztubak — uczniak. [przypis edytorski]
sztuba (przest. żart., z niem. Stube: izba) — szkoła, także: początkowa, wstępna klasa w szkole; por. sztubak: uczniak, zachowujący się niepoważnie, dokazujący. [przypis edytorski]
sztuba — w gwarze obozowej: izba, część bloku. [przypis edytorski]
sztuba — w gwarze obozowej: izba, część bloku. [przypis edytorski]
sztuba (z niem. Stube) — izba, część bloku. [przypis edytorski]
sztubmadla (z niem. Stubenmädchen) — pokojówka. [przypis edytorski]
sztubowy — w gwarze obozowej komendant sztuby, czyli sali albo części bloku. [przypis edytorski]
sztubowy — w gwarze obozowej: pomocnik blokowego odpowiedzialny za utrzymywanie porządku w baraku i rozdział żywności. [przypis edytorski]
sztucer — rodzaj broni palnej używanej do polowania na grubszą zwierzynę; w XVIII i XIX w. używany był także w wojsku. [przypis edytorski]
sztucer — rodzaj broni palnej używanej do polowania na grubszą zwierzynę; w XVIII i XIX w. używany był także w wojsku. [przypis edytorski]
sztuciec (daw.) — zbiór podręcznych narzędzi lub przyborów w pudełeczku; puzderko lub futerał na takie przybory; dziś: jeden z przyborów do jedzenia (nóż, widelec, łyżka), zwykle w lm: sztućce. [przypis edytorski]
sztuciec (daw.) — zbiór podręcznych narzędzi lub przyborów w pudełeczku; puzderko lub futerał na takie przybory. [przypis edytorski]
sztuciec, rusznica (z czesk. ručnice, od: ręka) — broń palna ręczna. [przypis redakcyjny]
sztuciec — sztucer; rodzaj broni palnej. [przypis edytorski]
sztuciec (tu daw.) — sztucer, broń palna używana do polowania na grubszą zwierzynę. [przypis edytorski]
sztuciec — tu: sztucer, myśliwska broń palna o gwintowanej lufie krótszej niż w przypadku karabinu. [przypis edytorski]
sztuciec — tu: sztucer. [przypis edytorski]
sztuciec — tu: sztucer; rodzaj broni palnej. [przypis edytorski]
sztuciec — tu zapewne chodzi o instrument chirurgiczny, lancet albo skalpel. [przypis edytorski]
sztuczkowe spodnie — klasyczne męskie spodnie, najczęściej z flaneli i w kolorze szarym w prążki. [przypis edytorski]
sztuczne frazy — wyszukane zdania. [przypis edytorski]
sztuczne — przebiegłe, umiejętne. [przypis redakcyjny]
sztucznie (daw.) — artystycznie, kunsztownie, umiejętnie; zgodnie z zasadami jakiejś sztuki (rzemiosła). [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — artystycznie, kunsztownie; zgodnie z zasadami jakiejś sztuki (rzemiosła). [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — kunsztownie, umiejętnie, ze znajomością sztuki. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — tu: artystycznie; zgodnie z zasadami sztuki (kunsztu, rzemiosła). [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — tu: sprytnie, przemyślnie. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — tu: w sposób wykwintny, misterny, zgodny z regułami pewnej sztuki. [przypis redakcyjny]
sztucznie (daw.) — umiejętnie. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — w sposób wyrafinowany. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — zmyślnie, sprytnie. [przypis edytorski]
sztuczniej — tu: sprytniej. [przypis edytorski]
sztucznie — przebiegle, chytrze. [przypis redakcyjny]
sztucznie — tu: misternie; zgodnie z prawidłami odpowiedniej sztuki. [przypis edytorski]
sztucznie — tu: przemyślnie. [przypis redakcyjny]
sztucznie — tu w daw. znaczeniu: artystycznie; zgodnie z regułami którejś ze sztuk. [przypis edytorski]
sztucznie — umiejętnym podejściem, chytrze. [przypis redakcyjny]
sztuczny — chytry, przebiegły. [przypis redakcyjny]
sztuczny (daw.) — przemyślny. [przypis redakcyjny]
sztuczny (daw.) — tu: kunsztowny; zbudowany zgodnie z regułami jakiejś sztuki. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — tu: umiejętnie wykonany. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wykonany według prawideł sztuki; wymyślny, wyrafinowany. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wymyślny, kunsztowny; wykonany zgodnie z regułami jakiejś sztuki. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wymyślny, stosowny do zasad jakiejś sztuki (kunsztu); sprytny. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wymyślny, wykonany zgodnie z regułami jakiejś sztuki. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wyrafinowany. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wyrafinowany, skomplikowany. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wyrafinowany, sporządzony według prawideł jakiejś sztuki. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wyrafinowany, wykwintny. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wyszukany; zdradzający wyspecjalizowaną umiejętność (sztukę) w jakimś kierunku. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — zgodny z prawidłami sztuki (tu: lekarskiej); wyszukany, specjalistyczny. [przypis edytorski]
sztuczny (tu daw.) — kunsztowny, skomplikowany. [przypis edytorski]
sztuczny (tu daw.) — skomplikowany, wymyślny. [przypis edytorski]
sztuczny — tu: przebiegły (jak dziś u ludu). [przypis redakcyjny]
sztuczny — tu: wykonany zgodnie z prawidłami sztuki (rzemiosła). [przypis edytorski]
sztuczny — tu: wymyślny, umiejętny, zgodny z regułami pewnej sztuki. [przypis edytorski]
sztuczny — tu: wyrafinowany. [przypis edytorski]
sztuczydło — marny utwór dramatyczny. [przypis edytorski]
sztufada — pieczeń naszpikowana kawałkami słoniny lub boczku. [przypis edytorski]
sztuką czynić zapaśnicą (starop.) — walczyć jak zapaśnik. [przypis edytorski]
