Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 478 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | filozoficzny | fizyka | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | staropolskie | szwedzki | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie

Według języka: wszystkie | polski


Znaleziono 1434 przypisów.

szparki (daw.) — szybki. [przypis edytorski]

szparko (daw.) — szybko, żwawo. [przypis edytorski]

szpencer a. spencer (daw.) — krótka kurtka. [przypis edytorski]

szpera (daw.) — napiwek dla dozorcy otwierającego bramę w nocy. [przypis edytorski]

szperka (daw.) — słonina, skwarka. [przypis edytorski]

szpetność (daw.) — brzydota, obrzydliwość fizyczna a. moralna. [przypis edytorski]

szpica (daw., r.ż.) — szpic, ostra końcówka czegoś. [przypis edytorski]

szpicrózga (daw.) — szpicruta, giętki pręt, zazwyczaj obciągnięty skórą, używany przy jeździe konnej. [przypis edytorski]

szpiegowie (daw.) — dziś popr. M. lm: szpiedzy. [przypis edytorski]

szpona (daw., r.ż.) — dziś popr.: szpon (r.m.); daw. D. lm: szpon, dziś D. lm: szponów. [przypis edytorski]

szpona, spona (daw.) — spinka, klamra, zapięcie. [przypis edytorski]

szprync (daw.) — figiel. [przypis edytorski]

szrężogą, właśc. śreżoga (daw.) — zwarzenie się liści lub kwiatów na skutek zimna. [przypis edytorski]

sztaba (daw.) — dziób, przednia część statku. [przypis edytorski]

sztabsoficer (daw.) — oficer dowodzący w armii rosyjskiej. W dawnym wojsku nazwy stopni wojskowych były jednocześnie określeniami pełnionych funkcji: wyższe funkcje obejmowali oficerowie będący formalnie dowódcami oddziałów, podczas gdy faktyczne dowództwo sprawowali jako ich zastępcy tzw. sztabsoficerowie. [przypis edytorski]

sztabsoficer (daw.) — oficer dowodzący; w dawnym wojsku nazwy stopni wojskowych były jednocześnie określeniami pełnionych funkcji: wyższe funkcje obejmowali oficerowie będący formalnie dowódcami oddziałów, podczas gdy faktyczne dowództwo sprawowali jako ich zastępcy tzw. sztabsoficerowie. [przypis edytorski]

sztambuch (daw.) — pamiętnik, do którego przyjaciele wpisują wiersze i aforyzmy na pamiątkę. [przypis edytorski]

sztraf (daw.) — grzywna. [przypis edytorski]

sztrych (daw., z niem.) — linia, kreska. [przypis edytorski]

sztuba (daw., z niem.) — szkoła. [przypis edytorski]

sztubak (daw.) — gimnazjalista lub uczeń szkoły średniej. [przypis edytorski]

sztubak (daw.) — uczeń gimnazjum albo szkoły średniej. [przypis edytorski]

sztubak (daw.) — uczeń gimnazjum lub szkoły średniej. [przypis edytorski]

sztubak (daw.) — uczeń w szkole. [przypis edytorski]

sztubak (daw.) — uczniak. [przypis edytorski]

sztuciec (daw.) — zbiór podręcznych narzędzi lub przyborów w pudełeczku; puzderko lub futerał na takie przybory; dziś: jeden z przyborów do jedzenia (nóż, widelec, łyżka), zwykle w lm: sztućce. [przypis edytorski]

sztuciec (daw.) — zbiór podręcznych narzędzi lub przyborów w pudełeczku; puzderko lub futerał na takie przybory. [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — artystycznie, kunsztownie, umiejętnie; zgodnie z zasadami jakiejś sztuki (rzemiosła). [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — artystycznie, kunsztownie; zgodnie z zasadami jakiejś sztuki (rzemiosła). [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — kunsztownie, umiejętnie, ze znajomością sztuki. [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — tu: artystycznie; zgodnie z zasadami sztuki (kunsztu, rzemiosła). [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — tu: sprytnie, przemyślnie. [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — umiejętnie. [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — w sposób wyrafinowany. [przypis edytorski]

sztucznie (daw.) — zmyślnie, sprytnie. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — tu: kunsztowny; zbudowany zgodnie z regułami jakiejś sztuki. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — tu: umiejętnie wykonany. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wykonany według prawideł sztuki; wymyślny, wyrafinowany. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wymyślny, kunsztowny; wykonany zgodnie z regułami jakiejś sztuki. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wymyślny, stosowny do zasad jakiejś sztuki (kunsztu); sprytny. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wymyślny, wykonany zgodnie z regułami jakiejś sztuki. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wyrafinowany, skomplikowany. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wyrafinowany, sporządzony według prawideł jakiejś sztuki. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wyrafinowany, wykwintny. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — wyszukany; zdradzający wyspecjalizowaną umiejętność (sztukę) w jakimś kierunku. [przypis edytorski]

sztuczny (daw.) — zgodny z prawidłami sztuki (tu: lekarskiej); wyszukany, specjalistyczny. [przypis edytorski]

szturmak (daw., pogard.) — niezdarna, tępa dziewczyna; popychadło, garkotłuk. [przypis edytorski]

sztychować (daw.) — starannie pisać, kaligrafować. [przypis edytorski]

sztyk (daw.) — bagnet. [przypis edytorski]

szuba (daw.) — długie wierzchnie okrycie podbite futrem. [przypis edytorski]

szuba (daw.) — futro, długie zimowe okrycie podbite futrem. [przypis edytorski]

szuba (daw.) — płaszcz podbity futrem. [przypis edytorski]

szuba (daw.) — podbite futrem okrycie wierzchnie przypominające płaszcz. [przypis edytorski]

szuba (daw.) — rodzaj wierzchniego, obszernego okrycia, bez zapięcia. Szuby przeważnie podbijano futrem w taki sposób, by stworzyć dodatkowe obszycie na brzegach materiału i uformować duży kołnierz. [przypis edytorski]

szuba (daw.) — szerokie okrycie wierzchnie. [przypis edytorski]

szubka (daw.) — kożuszek; tu: gruba i długa zimowa kurtka. [przypis edytorski]

szubrawiec (daw.) — łajdak, łotr, człowiek nieuczciwy. [przypis edytorski]

szukamyż (daw.) — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy szukamy, czyż szukamy. [przypis edytorski]

szumny (daw.) — (o stroju) bogaty i efektowny. [przypis edytorski]

szumny (daw.) — patetyczny bądź hałaśliwy i energiczny. [przypis edytorski]

szumny (daw.) — pompatyczny. [przypis edytorski]

szupasem (daw.) — ciupasem, tj. pod przymusem, pod strażą. [przypis edytorski]

szustokor (daw., z fr.) — wierzchni strój męski, w górnej części dopasowany do sylwetki, sięgający uda lub kolan, z długimi rękawami z koronkowymi mankietami; szyty z grubego materiału, zdobiony guzikami i haftami; początkowo używany jako mundur wojskowy, noszony w XVII–XVIII wieku. [przypis edytorski]

szwajcar (daw.) — odźwierny, portier; człowiek pełniący służbę przy wejściu do budynku. [przypis edytorski]

szwajcar (daw.) — umundurowany sługa kościelny pilnujący porządku podczas nabożeństw i procesji. [przypis edytorski]

szwank (daw.) — krzywda, ujma, szkoda. [przypis edytorski]

szwank (daw.; z niem. Schwankung: chwianie się, niepewność) — szkoda, strata, krzywda. [przypis edytorski]

szwarcunek (daw., z niem. schwarz: czarny) — przemyt, nielegalne przewożenie towaru przez granicę; przemycany towar. [przypis edytorski]

szybkimi ruchy (daw.) — dziś popr. forma N.lm: (…) ruchami. [przypis edytorski]

szych (daw.) — nitka owinięta metalowym drucikiem, używana w hafcie, często do pozorowania użycia szlachetnego kruszcu; przen. fałszywa świetność a. bogactwo. [przypis edytorski]

szych (daw.) — nitka owinięta metalowym drucikiem, używana w hafcie, często do pozorowania użycia szlachetnego kruszcu. [przypis edytorski]

szychowy (daw.) — odnoszący się do szychu, czyli pozornej świetności. [przypis edytorski]

szychta (daw.) — stos bali a. desek. [przypis edytorski]

szychta (daw.) — tu: warstwa, stos. [przypis edytorski]

szychta (daw.) — warstwa cegieł lub stos drewien ułożonych w charakterystyczny sposób. [przypis edytorski]

szychta (daw., z niem. Schicht) — warstwa. [przypis edytorski]

szychterz (daw., z niem.) — ślusarz. [przypis edytorski]

szyd (daw.) — dziś popr.: szyderstwo. [przypis edytorski]

szyd (daw.) — szyderstwo, drwina. [przypis edytorski]

szyd (daw.) — szydzenie, wyśmiewanie. [przypis edytorski]

szyderski (daw.) — szyderczy. [przypis edytorski]

szydersko (daw.) — dziś: szyderczo. [przypis edytorski]

szydny (daw.) — szyderczy, prześmiewczy. [przypis edytorski]