Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | filozoficzny | fizyka | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | staropolskie | szwedzki | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 14544 przypisów.
swada — potoczystość i łatwość wypowiadania się. [przypis edytorski]
swada — tu: umiejętności mówcy a. pisarza. [przypis redakcyjny]
swadhisthana — w tradycji hinduistycznej druga czakra, zlokalizowana 3 cm poniżej pępka, odpowiadająca za energię, twórczość i seksualność. [przypis edytorski]
swadźba — swatanie, łączenie dwojga ludzi w parę małżeńską. [przypis edytorski]
swadźba — swatanie, tu raczej: zaloty. [przypis edytorski]
swadźba — swatanie; wybieranie przyszłego małżonka a. przyszłej małżonki. [przypis edytorski]
swadźba — tu: orszak swatów udających się złożyć uroczystą wizytę w imieniu pana młodego w domu rodzinnym panny na wydaniu w celu ustalenia terminu i warunków zawarcia małżeństwa. [przypis edytorski]
swadźba — wyswatanie małżeństwa. [przypis edytorski]
swadźbić (daw.) — swatać. [przypis edytorski]
swadziebny (starop.) — weselny. [przypis redakcyjny]
Swajstyx, dziś Sveistiks, litew. Svaikstikas (mit. litew.) — bóg gwiazd. [przypis edytorski]
swalgon — kapłan obrzędów weselnych. [przypis edytorski]
swalgon (trad. litew.) — kapłan weselnych obrzędów. [przypis autorski]
swalgon (trad. litew.) — kapłan weselnych obrzędów. [przypis edytorski]
Swammerdam, Jan (1637–1680) — holenderski przyrodnik, badacz budowy anatomicznej i cyklu rozwojowego owadów. [przypis edytorski]
Swammerdam, Jan (1637–1680) — holenderski przyrodnik i lekarz, prekursor badań mikroskopowych. [przypis edytorski]
Swammerdam, Jan (1637–1680) — przyrodnik holenderski, zajmował się sekcjonowaniem owadów i poczynił zajmujące spostrzeżenia. [przypis tłumacza]
swania, swańka (gwar.) — zasadniczo każda mężatka uczestnicząca w weselu; także kobieta wykonująca pewne funkcje obrzędowe na weselu (w Słowniku gwar Karłowicza Orzeszkowa podana jako źródło tej formy). [przypis redakcyjny]
swar a. swary — kłótnia. [przypis edytorski]
swar (daw.) — kłórnia. [przypis edytorski]
swar (daw.) — rozmowa, dyskusja, kłótnia. [przypis edytorski]
swar — kłótnia. [przypis edytorski]
swarliwość — kłótliwość. [przypis edytorski]
swarliwy (daw.) — kłótliwy. [przypis edytorski]
swarliwy — kłótliwy. [przypis edytorski]
Swarno a. Szwarno (1230 – ok. 1270) — młodszy syn Daniela Halickiego, książę halicki, po śmierci Mendoga wielki książę litewski. [przypis edytorski]
Swarożyc — bóstwo pogańskich Słowian, któremu poświęcony był czarny koń. [przypis redakcyjny]
swary — długotrwałe nieporozumienia i kłótnie. [przypis edytorski]
swary — kłótnie. [przypis edytorski]
Swary słowne (…) rodzą zazdrości (…), rodzą swary bluźnierstwa (…), rodzą złe podejrzania i spory ludzi w rozumie skażonych, którzy prawdy zbyli — por. 2 Tm 2, 14–18. [przypis edytorski]
swary — spory, kłótnie. [przypis edytorski]
swarzem (daw. forma 2 os. lm) — swarzymy, kłócimy. [przypis edytorski]
swarzyć (gw.) — gniewać się, krzyczeć. [przypis edytorski]
swarzyć — kłócić się. [przypis edytorski]
swarzyć — kłócić; tu raczej: straszyć czymś. [przypis edytorski]
swarzyć się (daw.) — dyskutować, rozmawiać; kłócić się; naswarzyć się: nagadać się. [przypis edytorski]
swarzyć się (daw.) — dyskutować, rozmawiać; kłócić się. [przypis edytorski]
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Mikołaj Rej, Krótka rozprawa między trzemi osobami, Panem, Wójtem a Plebanem
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
swarzyć się (daw.) — kłócić się. [przypis edytorski]
swarzyć się — kłócić się. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
swarzyć się — spierać się, kłócić. [przypis edytorski]
swarzyć — tu: kłócić się, przeciwstawiać. [przypis edytorski]
swarzyć — tu: krzyczeć. [przypis edytorski]
swarzycie (gw., daw.) — [tu:] przyganiacie, [krytykujecie, potępiacie; WL]. [przypis autorski]
swastyka — dawniej w różnych kulturach europejskich i azjatyckich występowała jako symbol szczęścia i pomyślności. Pod nazwą „krzyżyk niespodziany”, w swej starożytnej roli talizmanu aż do drugiej wojny światowej przetrwała na Podhalu, gdzie rzeźbiona na elementach domów miała odstraszać złe moce. Na początku XX w. była również popularnym symbolem szczęścia w wielu krajach Europy oraz w Stanach Zjednoczonych. [przypis edytorski]
swastyka — znak tajemniczego pochodzenia, wyobrażający dwie skrzyżowane litery „z”. [przypis redakcyjny]
swat — osoba kojarząca pary małżeńskie. [przypis edytorski]
swat — pośrednik w zawieraniu małżeństwa, osoba starająca się o rękę kobiety w czyimś imieniu. [przypis edytorski]
swat — tu: zalotnik. [przypis redakcyjny]
swawoląc — bawiąc się. [przypis edytorski]
swawolą — dziś popr. forma B.lp: swawolę. [przypis edytorski]
swawola — daw. brak posłuszeństwa i samowolne działanie. [przypis edytorski]
swawola (daw.) — nieposłuszeństwo. [przypis edytorski]
swawolić — bawić się beztrosko; tu o wianku: toczyć się w podskokach. [przypis edytorski]
swawolić — bawić się, używać życia. [przypis edytorski]
swawolnie — swobodnie. [przypis edytorski]
swawolnik (daw.) — psotnik, figlarz, wesołek. [przypis edytorski]
swawolnik — psotnik. [przypis edytorski]
swawolny (daw.) — niezbyt przyzwoity, nieskromny, niemoralny. [przypis edytorski]
swawolny — niesforny, rozbrykany. [przypis edytorski]
swędrać się — dziś popr.: szwędać się. [przypis edytorski]
swędzić — tu: dymić a. cuchnąć; por. swąd. [przypis edytorski]
swe chłopię — τον υιον. Tu dopiero dowiadujemy się, jakiej płci było dziecko. [przypis tłumacza]
Swedenborg (1688–1772) — szwedzki naukowiec i mistyk mający wizje Sądu Ostatecznego. [przypis edytorski]
Swedenborg, Emanuel (1688–1772) — filozof i mistyk szwedzki, autor licznych dzieł z zakresu filozofii, teologii i przyrody, które wywarły wpływ na światowy romantyzm i neoromantyzm. [przypis edytorski]
Swedenborg, Emanuel (1688–1772) — szwedzki naukowiec, filozof i mistyk. [przypis edytorski]
Swedenborg, Emanuel (1688–1772) — szwedzki naukowiec, filozof i mistyk. [przypis edytorski]
Swedenborg, Emanuel (1688–1772) — szwedzki naukowiec, filozof i mistyk; twórca doktryny związanej z wizjami Sądu Ostatecznego oraz koncepcji płciowego Anioła jako stadium rozwoju duchowego człowieka. [przypis edytorski]
Swedenburg — właść. Emanuel Swedenborg (1688–1772), naukowiec, filozof i mistyk, twórca doktryny związanej z wizjami Sądu Ostatecznego oraz koncepcji płciowego Anioła jako stadium życia duchowego człowieka. [przypis edytorski]
sweetie (ang.) — słodziutka, kochanie, skarb. [przypis edytorski]
swejkit, mergajtu (litewskie) — witaj, dziewczę. [przypis autorski]
swej pociechy — należnej mu pociechy (pociecha to również określenie dziecka. [przypis redakcyjny]
swej śmierci pomścił się — zemścił się za swą śmierć. [przypis edytorski]
swej sztuki — jedynej, jaka się zachowała. Wiemy jeszcze o zaginionej Bitwie pod Hexham, o treści, jak wskazuje tytuł, wziętej z dziejów wojen Białej i Czerwonej Róży [wojna domowa w Anglii w latach 1455–1485; red. WL]. [przypis tłumacza]
Swe kazania na muszki (…) wstążki — Jak zawsze tak i wówczas stroje współczesne musiały być niewątpliwie przedmiotem niejednego prawdziwego kazania. Toteż komedia ta jest nie tylko satyrą na obłudę, jest zarazem obroną dworskiej światowości przeciw szczerej nawet pruderii. Wciąż Molier stara się o to, aby zyskać swojej komedii stronników. [przypis tłumacza]
Swe kolczyste łodygi robaczliwej zdrzeni — przypomina trochę: the salt-surf weeds of bitternes w Manfredzie Byrona (II, 1); zdrzeń (starop.): rdzeń. [przypis redakcyjny]
swem — daw. forma N. i Msc. lp zaimków r.n.; dziś tożsama z r.m.: swym. [przypis edytorski]
swem — dziś popr.: swym. [przypis edytorski]
swemi — daw. forma N. i Msc. lm zaimków r.ż. i r.n.; dziś tożsama z r.m.: swymi. [przypis edytorski]
swemi — dziś popr. forma N. lm: swymi a. swoimi. [przypis edytorski]
swemi — dziś: swymi. [przypis edytorski]
swemi pismy — daw. forma N. lm; dziś popr.: swymi pismami. [przypis edytorski]
swem sennem — dziś popr. forma N. lp r.n.: swym sennym. [przypis edytorski]
Swendborg — miasteczko nadbrzeżne na duńskiej wyspie Fionii. [przypis tłumacza]
Sweno — królewicz szwedzki (w oryg. duński). [przypis redakcyjny]
Swentopług — właśc. Świętopełk. [przypis edytorski]
swe posły — dziś popr. forma B. lm: swych posłów. [przypis edytorski]
Swera (…)/ Który był jednakiego z stoikami zdania — Spherus z Bosporu, uczeń Zenona z Cytium, należał do sekty stoików, założonej przez swego nauczyciela. [przypis redakcyjny]
swe syny — dziś popr. forma B. lm: swoich synów. [przypis edytorski]
Swetoniusz (…) mówi o cudzie głoszącym Rzymowi, że natura króla mu wydać miała — Prodigium Romae factum publice, quo denuntiabitur, regem populi Romani naturam populo (Sueton., Aug. 94 [Żywot Augusta 94]. [przypis autorski]
Swetoniusz opowiada, iż (…) Kajus Rabiriusz — Swetoniusz, Boski Juliusz, 12 [w:] Żywoty cezarów. [przypis tłumacza]
Swetoniusz powiada, iż (…) wydobył z króla Ptolomeusza trzy miliony (…) talarów — por. Swetoniusz, Boski Juliusz, 54 [w:] Żywoty cezarów; w oryginale jest to sześć tysięcy talentów. [przypis tłumacza]
Swetoniusz, właśc. Caius Suetonius Tranquillus (ok. 69–po 122 n.e.) — historyk rzymski; znany przede wszystkim jako autor Żywotów cezarów, biografii kolejnych władców rzymskich od Juliusza Cezara (100–44 p.n.e.) do Domicjana (51–96 n.e.). [przypis edytorski]
Swewowie a. Swebowie — związek plemion germańskich (w początkach V w. n.e. obejmujący Kwadów, Markomanów i Alamanów; skład związku bywał jednak zmienny); ludy zamieszkujące tereny położone nad środkowym biegiem Łaby, które w 60 r. p.n.e. przekroczyły Ren i pod wodzą Ariowista dokonały inwazji na obszar Galii, pokonani przez Cezara (58 r. p.n.e.), wycofali się do Kotliny Czeskiej, do państwa Markomanów rządzonego przez Marboda (zajmowało ono obszary od Łaby na zach. po Wisłę i Maruszę na wsch., Morze Bałtyckie na płn. i Dunaj na płd.); Swebowie stanowili stałe zagrożenie dla cesarstwa rzym. między I a IV w. n.e., organizując częste wypady na jego teren z rejonu śr. biegu Dunaju, niejednokrotnie przełamując granice cesarstwa. W okresie wędrówki ludów, w 406 r. wraz z Wandalami i Alanami przekroczyli Ren i zaatakowali Galię; po trzech latach, złupiwszy doszczętnie prowincję, przemieścili się na obszar Płw. Iberyjskiego (409 r. n.e.), gdzie, w jego płn.-zach. części (dziś: region Galicji) utworzyli własne królestwo; w V w. przyjęli chrześcijaństwo (466 r.); w 585 r. zostali podbici przez Wizygotów. [przypis edytorski]
swe wrogi — dziś popr. forma B. lm: swych wrogów. [przypis edytorski]
swey płci dziełom odwykała (starop.) — odzwyczajała się od czynności [przypisanych osobom] swojej płci. [przypis edytorski]
Swieczpauksztynis (mit. litewska) — bożek opiekujący się ptakami. [przypis edytorski]
Swift, Jonathan (1667–1745) — autor Podróży Guliwera. [przypis tłumacza]
Swift, Jonathan (1667–1745) — irlandzki pisarz, autor wielu utworów satyrycznych. [przypis edytorski]
Swift, Jonathan (1667–1745) — irlandzki pisarz, duchowny anglikański; wybitny przedstawiciel i autor jednej z najbardziej znanych książek oświecenia, Podróży Guliwera, fantastyczno-przygodowej powieści i satyry na społeczeństwo angielskie. [przypis edytorski]
Swift, Jonathan (1667–1745) — irlandzki pisarz, duchowny anglikański; wybitny przedstawiciel i autor jednej z najbardziej znanych książek oświecenia, Podróży Guliwera, fantastyczno-przygodowej powieści i satyry na społeczeństwo angielskie. [przypis edytorski]
