Przypisy

lanca — broń drzewcowa lekkiej jazdy: ułanów, szwoleżerów lub lansjerów, wprowadzona na pocz. XVIII w.; tu: włócznia lub oszczep, drzewcowa broń piechoty. [przypis edytorski]

lanca — broń kawaleryjska, składająca się z metalowego grotu, osadzonego na długim drzewcu. [przypis edytorski]

lanca — drzewcowa broń jazdy. [przypis edytorski]

Lancaster— žinoma angl. didikų šeimyna. [przypis edytorski]

lanca — tu: włócznia. [przypis edytorski]

lanca (wojsk.) — broń kawaleryjska, skonstruowana z długiego drzewca i metalowego grotu. [przypis edytorski]

lanca (wojsk.) — lekka broń drzewcowa formacji kawaleryjskich, składająca się z długiego drzewca i metalowego grotu, zwykle z proporczykiem pod nim; dawniej także ogólne określenie broni drzewcowej: włócznia, pika. [przypis edytorski]

lanceros (hiszp.) — lansjerzy, lekka kawaleria uzbrojona w lance. [przypis edytorski]

lancet — niewielki nóż chirurgiczny. [przypis edytorski]

lancetnik, Branchiostoma lanceolatum (biol.) — zwierzę morskie o smukłym, miękkim ciele, zaliczane do bezczaszkowców; wg jednej z XIX-wiecznych systematyk: Amphioxus lanceolatus. [przypis edytorski]

lancha (hiszp.) — łódź. [przypis edytorski]

lancknecht — tu: daw. hazardowa gra w karty, wywodząca się z czasów wojny trzydziestoletniej (1618–48), kiedy zyskała popularność wśród żołnierzy piechoty najemnej (lancknechtów). [przypis edytorski]

lancknecht — tu: daw. hazardowa gra w karty, wywodząca się z czasów wojny trzydziestoletniej (1618–48), kiedy zyskała popularność wśród żołnierzy piechoty najemnej (lancknechtów). [przypis edytorski]

lancknecht — tu: hazardowa gra karciana. [przypis edytorski]

lancknecht — żołnierz piechoty niemieckiej na przełomie XV i XVI w. [przypis edytorski]

lancknecht — żołnierz piechoty w XV–XVI w. [przypis edytorski]

lancknecht — żołnierz zaciężnych oddziałów piechoty w XV i XVI w. w Europie. [przypis edytorski]

lancknecht (z niem.) — hazardowa gra w karty popularna do początku XX wieku. [przypis edytorski]

Lanckorońscy — polski ród magnacki, właściciele Melsztyna w latach 1744–1886. [przypis edytorski]

Lanckoroński, Maciej (1723–1789) — wojewoda bracławski. [przypis edytorski]

Lanckoroński — tu: Jan Bąk-Lanckoroński (ok. 1570–1646), w 1628 rotmistrz chorągwi kozackiej, dowódca garnizonu w Pucku. [przypis edytorski]

Lancre, Pierre de, właśc. Pierre de Rosteguy Sieur de Lancre (1553–1631) — fr. prawnik, łowca czarownic, autor dzieł z zakresu demonologii i czarnoksięstwa. [przypis edytorski]

landara — ciężka i duża kareta podróżna, (pot.): niezgrabny pojazd. [przypis edytorski]

landara — ciężka i duża kareta podróżna; pot.: niezgrabny pojazd. [przypis edytorski]

landara — ciężka kareta podróżna bądź ogólnie: duży, niezgrabny pojazd konny. [przypis edytorski]

landara — ciężka kareta podróżna bądź ogólnie: niezgrabny pojazd. [przypis edytorski]

landara — duża i ciężka kareta podróżna. [przypis edytorski]

landara — duży, ciężki i niezgrabny pojazd konny. [przypis edytorski]

landara — tu: duża kareta podróżna. [przypis edytorski]

Landau — prawdop. Landau in der Pfalz, miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Nadrenia-Palatynat. [przypis edytorski]

landauska kolasa a. lando — powóz konny ze składanym dachem; nazwa miała powstać stąd, że tego rodzaju powozu użył po raz pierwszy cesarz Józef I w czasie oblężenia miasta Landau w Palatynacie (1702). [przypis edytorski]

Lander, Richard (1804–1834) oraz jego brat John Lander (1806–1839) — brytyjscy badacze Afryki Zachodniej, pierwsi Europejczycy, którzy podążyli biegiem rzeki Niger i odkryli, że prowadzi ona do Atlantyku. [przypis edytorski]

landes (fr.) — słynne wrzosowiska w Gaskonii. [przypis edytorski]

landgraf — niemiecki tytuł feudalny. [przypis edytorski]

landkuczer (daw., z niem.) — najemny woźnica z wozem. [przypis edytorski]

Land ohne Volk (niem.) — kraj bez narodu. [przypis edytorski]

lando — rodzaj czteroosobowego powozu konnego z opuszczaną budą po dwóch stronach, o przednim i tylnym siedzeniu jednakowej szerokości. [przypis edytorski]

lando — rodzaj czteroosobowego powozu konnego z opuszczaną budą. [przypis edytorski]

lando — rodzaj nadwozia samochodu z odsuwaną tylną częścią dachu. [przypis edytorski]

lando — rodzaj powozu konnego. [przypis edytorski]

lando — rodzaj powozu konnego z opuszczaną budą, o przednim i tylnym siedzeniu jednakowej szerokości. [przypis edytorski]

Landowska, Wanda (1879–1959) — polska klawesynistka, jej wykonania i nagrania odegrały wielką rolę w odrodzeniu popularności muzyki klawesynowej na pocz. XX w. [przypis edytorski]

Landrat — naczelnik powiatu. [przypis edytorski]

landrat — naczelnik powiatu w Prusach nadzorujący sprawy administracyjne i policyjne. [przypis edytorski]

Landrat — w Prusach urzędnik państwowy administrujący powiatem. [przypis edytorski]

landrat (z niem.) — radca ziemski, starosta. [przypis edytorski]

Landru, Henri (1869–1922) — francuski seryjny morderca; okradał i zabijał kobiety, zwabiając je do swojego domu ogłoszeniami matrymonialnymi w prasie; w kwietniu 1919 aresztowany, w listopadzie 1921 skazany na karę śmierci za dokonanie 11 zabójstw. [przypis edytorski]

landschaft (niem.) — krajobraz, pejzaż. [przypis edytorski]

Landsmann (niem.) — ziomek, współtowarzysz. [przypis edytorski]

Landstände (niem.) — sejm krajowy; zgromadzenie stanowe prowincji. [przypis edytorski]

landszaft (pogard.) — obraz niewielkiej wartości artystycznej (z niem. Landschaft: krajobraz, pejzaż). [przypis edytorski]

landszaft (z niem. Landschaft: krajobraz) — tu: obrazek, widok. [przypis edytorski]

landszaft (z niem.) — obraz przedstawiający krajobraz, pejzaż. [przypis edytorski]

landszaft (z niem.) — pejzaż. [przypis edytorski]

landszturmista — żołnierz Landsturmu, tj. pospolitego ruszenia w Niemczech i Austro-Węgrzech. [przypis edytorski]

Landwehra a. (niem.) Landwehr — c. k. Landwehra, armia terytorialna austriackiej połowy Cesarstwa Austro-Węgierskiego od 1869 do 1918 roku. [przypis edytorski]

landwera — wojsko terytorialne w Niemczech i Austro-Węgrzech w XIX i XX w. [przypis edytorski]

landwerzysta (z niem. Landwehr: obrona krajowa) — żołnierz landwery, tj. wojsk terytorialnych dawnych Niemiec i Austro-Węgier. [przypis edytorski]

Landy — francuski departament położony na płd.-zach. krańcu kraju; do poł. XIX w. większość jego terenów pokryta była słabo osuszonymi wrzosowiskami (fr. lande), stąd nazwa. [przypis edytorski]

Lanfranco, Giovanni (1582–1647) — nazywany też Giovanni di Stefano, włoski malarz i rysownik barokowy. [przypis edytorski]

Lange, Antoni (1861 a. 1863–1929) — pseud. Napierski, pisarz, krytyk literacki, publicysta, tłumacz m.in. utworów E.A. Poego, Baudelaire'a, Tennysona, Rimbauda, Petöfiego. [przypis edytorski]

Lange, Antoni (1861 lub 1863–1929) — pseud. Napierski, pisarz, tłumacz, krytyk literacki, publicysta pochodzenia żydowskiego. Autor przekładów m.in. E.A. Poego, Baudelaire'a, Tennysona, Rimbauda, Petőfiego. [przypis edytorski]

Lange, Antoni (1862–1929) — poeta, tłumacz i krytyk literacki; debiutował w paryskiej „Pobudce”; od r. 1887 publikował w czasopismach warszawskich prekursorskie w Polsce korespondencje z Paryża o nowych prądach w sztuce (symbolizm, impresjonizm), w r. 1899 zamieszcza w „Tygodniu Ilustrowany” cykl o „Współczesnych poetach polskich”; współpracował z „Życiem” krakowskim; pisał również pod pseudonimem Napierski, A. Wrzesień, Z. Kwieciński i in. [przypis edytorski]

Lange, Antoni (1862–1929) — polski poeta, tłumacz, filozof, krytyk literacki, dramatopisarz, powieściopisarz i publicysta. [przypis edytorski]

Lange, Friedrich-Albert (1828–1875) — filozof, socjolog i dziennikarz niem., autor dzieła Geschichte des Materialismus und Kritik seiner Bedeutung in der Gegenwart („Historia materializmu i krytyka jego dzisiejszego znaczenia”; 1866). [przypis edytorski]

Lange, Friedrich Albert (1828–1875) — niemiecki filozof, ekonomista, pedagog i teolog. Jego myśl tworzyła się w obrębie szkoły neokantyzmu fizjologicznego: Lange przyjął Kantowski model struktury poznania, ale poddał go dużym modyfikacjom (odrzucił m.in. pojęcie noumenu). Uważał, że myślenia nie da się wyjaśnić samą fizjologią, ponieważ mimo takiej samej struktury organizmu różnice między efektami badań filozoficznych i naukowych poszczególnych ludzi zbyt różnią się między sobą. Należy zatem zająć się badaniem struktury umysłu, ponieważ to on zajmuje się porządkowaniem postrzeganych fenomenów. [przypis edytorski]

Lange, Friedrich Albert (1828–1875) — niemiecki filozof, socjolog i dziennikarz, autor dzieła Geschichte des Materialismus und Kritik seiner Bedeutung in der Gegenwart (Historia materializmu i krytyka jego dzisiejszego znaczenia, 1866). [przypis edytorski]

Langefuhr — obecnie: Wrzeszcz. [przypis edytorski]

Langelinie — Uferpromenade am Hafen in Kopenhagen. [przypis edytorski]

Langemarkt (niem.) — Długi Targ, główny plac Gdańska; stanowi przedłużenie ul. Długiej, z którą tworzy tzw. Drogę Królewską. [przypis edytorski]

lange (niem.) — długie. [przypis edytorski]

Langer Markt — Długi Targ w śródmieściu Gdańska. [przypis edytorski]

Langevin, Paul (1872–1946) — francuski fizyk, pedagog i działacz oświatowy. [przypis edytorski]

Langfuhr — pol. Wrzeszcz, dzielnica Gdańska. [przypis edytorski]

Langgasse — reprezentacyjna ulica w śródmieściu Gdańska, obecna nazwa: Długa. [przypis edytorski]

Langiewicz, Marian (1827–1887) — generał i dyktator powstania styczniowego. [przypis edytorski]

langsame-szryt (niem. popr.: langsamer Schritt) — powolny krok. [przypis edytorski]

langsam (niem.) — powoli, pomału. [przypis edytorski]

langsam (niem.) — powoli. [przypis edytorski]

langue de guerre (fr.) — język wojenny. [przypis edytorski]

langue d'oc (fr.) — dosł.: język „oc”, od stosowanego w nim przysłówka potakującego oc zamiast oui, używanego w północnej Francji. [przypis edytorski]

Languedoc (fr.) — Langwedocja, kraina historyczna w płd. Francji. [przypis edytorski]

langue française (fr.) — język francuski. [przypis edytorski]

Langwedocja — kraina hist. w płd. Francji, na zachód od Prowansji, między Pirenejami, Rodanem i M. Śródziemnym. [przypis edytorski]

Langwedocja — kraina hist. w płd. Francji. [przypis edytorski]

lanista — nauczyciel, trener gladiatorów. [przypis edytorski]

lanista — trener gladiatorów, przedsiębiorca organizujący walki; fechmistrz, specjalista od szermierki. [przypis edytorski]

lanka — piłka odlana z kauczuku, nie nadmuchiwana; takie piłki chłopcy robili kiedyś z rozpuszczonych na wolnym ogniu starych kaloszy. [przypis edytorski]

lanka (starop.) — koszula, długa suknia. [przypis edytorski]

Lannes, Jean (1769–1809) — francuski wojskowy, marszałek cesarstwa (od 1804); w bitwie pod Austerlitz dowodził lewym skrzydłem armii francuskiej; odznaczył się przeprowadzeniem swoich korpusów przez Las Turyński i wygraną bitwą pod Saalfeld; w bitwie pod Jeną (14 października 1806) na rozkaz Napoleona przesunął swój korpus, aby uratować zagrożony korpus marszałka Neya. [przypis edytorski]

Lannes, Jean (1769–1809) — marszałek cesarstwa francuskiego od 1804, książę Montebello, uczestnik wojen napoleońskich. [przypis edytorski]

la noblesse (fr.) — szlachetność. [przypis edytorski]

lanolina — tłusta substancja otrzymywana podczas czyszczenia wełny owczej, używana jako składnik maści i kremów. [przypis edytorski]

lano ołowie — tj. przygotowywano amunicję, odlewano ołowiane kule. [przypis edytorski]

La Noue, Jean-Baptiste Sauvé de (1701–1760) — aktor i dramaturg francuski, autor ok. 10 komedii. [przypis edytorski]

lansada — długi skok konia. [przypis edytorski]

lansadować — jechać konno, wykonując lansady, łukowate skoki końskie. [przypis edytorski]

lansjer — taniec towarzyski popularny w drugiej poł. XIX w. [przypis edytorski]

lansjerzy — lekka kawaleria uzbrojona w lance; w wojsku polskim odpowiednikiem lansjerów byli ułani. [przypis edytorski]

la nuestra vegilla (hiszp.) — nasza łąka. [przypis edytorski]