Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 471 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | filozoficzny | fizyka | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | staropolskie | szwedzki | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 14961 przypisów.
stojący — dziś: na stojący. [przypis edytorski]
stojący na czatach — stojący na warcie. [przypis edytorski]
stojący — tu: w pozycji stojącej. [przypis edytorski]
stoją na gardło — domagają się śmierci (stary termin prawny). [przypis redakcyjny]
Stoją posągi gdzie płynie Sekwana — Most Zgody albo Ludwika XVI z białymi posągami. [przypis autorski]
Stoją w bieli — tj. jako marmurowe pomniki. [przypis redakcyjny]
Stoją w następującym porządku od prawej strony: 1. Podstolina 2. Cześnik 3. Papkin 4. Wacław 5. Klara 6. Rejent — reszta w głębi [przyp. aut.]. [przypis autorski]
stojać — dziś popr.: stać. [przypis edytorski]
stojać (gw.) — stać. [przypis edytorski]
stojała (gw.) — stała. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
stojałbym (gw.) — stałbym. [przypis edytorski]
stojał (gw.) — kiedy. [przypis edytorski]
stojał (gw.) — stał. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
stojało (gw.) — stało. [przypis edytorski]
Stojałowski, Stanisław (1845–1911) — ksiądz katolicki i polityk, poseł na sejm galicyjski i do parlamentu austriackiego, wydawca pism „Wieniec” i „Pszczółka”; był zwolennikiem panslawizmu i agraryzmu (tj. przekonania o wiodącej roli rolnictwa w gospodarce państwowej), opowiadał się za parcelacją wielkiej własności ziemskiej (uwłaszczeniem chłopów), wprowadzeniem bezpłatnego szkolnictwa, a także za rozdziałem kościoła od państwa i wybieraniem hierarchów kościelnych przez wiernych; w 1896 został obłożony klątwą przez kościół rzymskokatolicki, ekskomunikę cofnięto w 1897 r. po złożeniu w Watykanie wyjaśnień przez księdza Stojałowskiego. [przypis edytorski]
stojały (gw.) — stały. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
stojali (gw.) — stali. [przypis edytorski]
stojas (gw.) — stoisz. [przypis edytorski]
stojos (sl.) — tapo. [przypis edytorski]
stok (daw.) — źródło a. strumień. [przypis edytorski]
stok (daw.) — źródło. [przypis edytorski]
stokfisz — rodzaj ryby, dorsz. [przypis redakcyjny]
stokfisz — ryba wysuszona na wolnym powietrzu w niskiej temperaturze, uprzednio pozbawiona ogona i wnętrzności. [przypis edytorski]
sto koni — tj. sto koni mechanicznych; koń mechaniczny (KM) to jednostka używana do określenia mocy silników spalinowych, wymyślona w XIX w. w celu porównania mocy maszyn parowych z koniem. [przypis edytorski]
stokoti — trūkti, neužtekti. [przypis edytorski]
stok — prawdopodobnie sztok, tj. kawałek drewna. [przypis edytorski]
stokroć — tu zgr. od: stokrotka. [przypis edytorski]
stokrocie (daw.) — stokrotki. [przypis edytorski]
stokrocie — dziś: stokrotki. [przypis edytorski]
stokrotnie — πολλάκις. [przypis tłumacza]
stok (starop.) — źródło. [przypis redakcyjny]
stok — stek, zbiorowisko. [przypis redakcyjny]
stok (tu daw.) — źródło. [przypis edytorski]
stok — źródło. [przypis edytorski]
stoła (daw. forma) — dziś D.lp: stołu. [przypis edytorski]
stoła — dziś popr. forma D. lp r.m.: stołu. [przypis edytorski]
stoła — dziś popr. forma D. lp: stołu. [przypis edytorski]
Józef Ignacy Kraszewski, Anafielas, Anafielas. Pieśń III. Witoldowe boje
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
stoła — dziś popr. forma D.: stołu. [przypis edytorski]
stoła — stuła. [przypis edytorski]
stołb a. stołp (daw.) — wieża obronna, wolno stojąca, wzniesiona w obrębie murów zamku; donżon. [przypis edytorski]
stołb a. stołp (daw.) — wolno stojąca wieża obronna, wzniesiona w obrębie murów zamku; donżon; tu: podwyższenie, na którym wewnątrz budynku umieszczono ołtarz itp. [przypis edytorski]
stołb a. stołp — średniowieczna wieża obronna o znacznej wysokości (30–50 m) i grubości murów (3–5 m), zbudowana na planie koła, owalu, prostokąta a. wieloboku, niezamieszkiwana podczas pokoju. [przypis edytorski]
stołb (daw., starop.) — tron. [przypis edytorski]
stołeczek (daw. pot.) — stolczyk, tj. zdrobnienie od słowa stolec, wypróżnienie się. [przypis edytorski]
stołek skromny przystawiwszy i stolik ubogi — Homer, Odyseja XX 259. [przypis tłumacza]
stołek — tu w sensie dostojeństwa, urzędu. [przypis redakcyjny]
stołowe mâcon — wino z okolic Mâcon (dep. Saone-et-Loire). [przypis redakcyjny]
Stołowicze — miasteczko na Białorusi. [przypis edytorski]
stołownia (daw.) — jadalnia; stołówka. [przypis edytorski]
stołp — śrdw. wieża obronna. [przypis edytorski]
stołują się co dzień w innym domu żydowskim — stąd przyjęte wśród uczniów znaczenie wyrazu „dzień”. [przypis edytorski]
…stoły się uginają, tyle tam chleba i mięsa… — Odyseja IX 8–10, uczta u Alkinoosa. [przypis edytorski]
stola — długa szata noszona przez szlachetnie urodzone Rzymianki na tunice, rozcięta z boków. [przypis edytorski]
stola (łac., z gr.) — długa, fałdzista szata kobieca w staroż. Rzymie. [przypis redakcyjny]
stolaż — popr.: stolarz. [przypis edytorski]
stolcu — tron władcy; por. stolica. [przypis edytorski]
stolec (daw.) — krzesło, tron; por.: stolica. [przypis edytorski]
stolec (daw.) — siedzisko. [przypis edytorski]
stolec (daw.) — stołek, krzesło, tron; tu: synonim pozycji społecznej. [przypis edytorski]
stolec (daw.) — tron. [przypis edytorski]
stolec (daw.) — tron. [przypis edytorski]
stolec (daw.) — tron władcy; por. stolica. [przypis edytorski]
stolec (starop.) — tron. [przypis edytorski]
stolec (tu daw.) — tron. [przypis edytorski]
stolec — tu: sedes. [przypis edytorski]
stoletni — dziś popr.: stuletni. [przypis edytorski]
stolica biskupia świętego Marcina — św. Marcin był w IV w. biskupem w Tours. [przypis edytorski]
stolica Boża i Barankowa — por. Ap 22, 3 (w nowszych tłumaczeniach: tron Boga i Baranka). [przypis edytorski]
stolice (starop. forma) — dziś Msc.lp: [w] stolicy. [przypis edytorski]
stolic — Lwów był wówczas stolicą województwa ruskiego. [przypis edytorski]
stolic przedniejszych królestwa — tj. Wrocławia, Krakowa i Sandomierza. [przypis edytorski]
stolika, przy którym ja, H., siedzę — odniesienie do szkicu umieszczonego w źródle. [przypis edytorski]
stolnica (daw.) — blat stołu. [przypis edytorski]
stolnikowa — żona stolnika, dawnego tytularnego urzędnika ziemskiego (jego tytuł pochodził z czasów średniowiecza, kiedy dworski stolnik miał obowiązek zajmowania się stołem królewskim). [przypis edytorski]
stolnik — urzędnik dworski; nazwa stąd, że niegdyś miał obowiązek zajmowania się stołem królewskim. [przypis redakcyjny]
stolnik — urzędnik dworski opiekujący się kuchnią. [przypis edytorski]
stolowanie — belkowanie; piętro. [przypis edytorski]
stolowanie (białorus.) — stoĺ (zapis fonetyczny): pułap. [przypis edytorski]
St. Omer — miejscowość we Francji. [przypis redakcyjny]
stonas (lenk.) — visuomenės sluoksnis pagal kilmę. [przypis edytorski]
Stonehenge — budowla z wielkich głazów ustawionych w kręgu, pochodząca z epoki neolitu i brązu, znajdująca się w płd. Anglii. [przypis edytorski]
Stones of Venice — trzytomowy traktat o sztuce i architekturze weneckiej autorstwa angielskiego historyka sztuki Johna Ruskina, opublikowany po raz pierwszy w latach 1851–1853. [przypis edytorski]
stonia (lenk.) — arklių tvartas, arklidė. [przypis edytorski]
„Sto nowych nowel” (fr. Cent nouvelles nouvelles) — zbiór stu opowiadań, wzorowany na Dekameronie Boccaccia. Powstał w 1462 r. na dworze i z inspiracji księcia Burgundii, Filipa III Dobrego, autorstwo pozostaje przedmiotem sporu. [przypis edytorski]
stooki strażnik pawi — Argos (gr. Ἄργος, łac. Argus), w mit. gr. olbrzym o stu wiecznie czuwających oczach, postawiony przez Herę na straży jałówki, w którą została zamieniona nimfa Io, z którą miał miejsce Zeus. Ostatecznie Argos został przechytrzony przez Zeusa: w celu wykradzenia kochanki gromowładny wysłał boga kupców i złodziei, Hermesa, ten uśpił Argosa grą na flecie, a następnie odciął strażnikowi głowę. Hera przeniosła oczy Argosa na ogon poświęconego tej bogini ptaka, pawia. [przypis edytorski]
stooki wzrok (starop.) — dziś: stuoki wzrok; tj. patrzy setką oczu. [przypis redakcyjny]
stopa (ang. foot, lm feet) — ang. miara długości, dziś ok. 30,48 cm (daw. w Europie 27–35 cm). Sześć stóp to ok. 180-190 cm; w XIX i na początku XX w., zwłaszcza w trudnych warunkach północnych, ludzie rzadko osiągali tak wysoki wzrost. [przypis edytorski]
stopa — anglosaska jednostka długości, ok. 30 cm. [przypis edytorski]
stopa — anglosaska jednostka długości, ok. 30 cm. [przypis edytorski]
stopa — anglosaska miara długości wynosząca ok. 30,5 cm; 40 stóp to ok. 12 m. [przypis edytorski]
stopa — anglosaska miara długości wynosząca ok. 30,5 cm; 74 stopy to ok. 22,55 m. [przypis edytorski]
stopa — anglosaska miara długości wynosząca ok. 30,5 cm; sześć stóp to ok. 180 cm. [przypis edytorski]
stopa — anglosaska miara długości wynosząca ok. 30 cm. [przypis edytorski]
stopa — ang. miara długości wynosząca ok. 30,5 cm; sześć stóp to ok. 180. [przypis edytorski]
stopa — daw. bryt. jednostka długości, mierząca 0,3048 m i dzieląca się na 12 cali. [przypis edytorski]
stopa — daw. jednostka długości równa ok. 0,3 m. [przypis edytorski]
stopa — daw. miara długości, licząca ok. 30 cm. [przypis edytorski]
stopa — daw. miara długości, niecałe 30 cm. Mężczyźni mierzący ponad 6 stóp, tj. więcej niż 180 cm, należeli dawniej do rzadkości. [przypis edytorski]
stopa — daw. miara długości, ok. 30 cm. [przypis edytorski]
stopa — daw. miara długości, równa ok. 30,5 cm. [przypis edytorski]
