Przypisy

kole (daw., gw.) — koło, wokół. [przypis edytorski]

kole (daw., gw.) — koło, wokół, przy. [przypis edytorski]

kole (daw., gw.) — wokół, koło. [przypis edytorski]

kole (daw., gw.) — wokół. [przypis edytorski]

kole (gw.) — koło, obok. [przypis edytorski]

kole (gw.) — koło, około. [przypis edytorski]

kole (gw.) — koło. [przypis edytorski]

kole (gw.) — koło, wokół. [przypis edytorski]

kole (gw.) — koło, wokół, przy. [przypis edytorski]

kole (gw.) — wokół, koło. [przypis edytorski]

kole (gw.) — wokół. [przypis edytorski]

kole (gw.) — wokół, przy. [przypis edytorski]

kole kurów (gw.) — koło kur; przy kurach. [przypis edytorski]

kole ręki (gw.) — wokół ręki. [przypis edytorski]

kondel (daw., gw.) — kundel; tu: wyzwisko. [przypis edytorski]

kondel (gw.) — kundel. [przypis edytorski]

koniami (gw.) — dziś popr. forma N. lm: końmi. [przypis edytorski]

koniuszyna (gw.) — koniczyna. [przypis edytorski]

kopa (gw.) — tu: sześćdziesiąt sztuk. [przypis edytorski]

kopańka (gw.) — niecka, podłużne drewniane naczynie wydrążone w jednym kawałku drewna, służące do zagniatania ciasta a także do kąpania małych dzieci. [przypis edytorski]

kopidół (gw.) — grabarz. [przypis edytorski]

korek (gw.) — korepetytor. [przypis edytorski]

koście (daw., gw.) — kości (M. i B. lm). [przypis edytorski]

kosa (daw., gw.) — warkocz. [przypis edytorski]

kotki (gw.) — bazie. [przypis edytorski]

kotlik (gw.) — kociołek. [przypis edytorski]

kowal (gw.) — kowal. Wymowa gwarowa kowol, czyli a jest wymawiane jako o. Zjawisko to określane jest jako ścieśnienie wymowy, podwyższenie i zwężenie. Jest charakterystyczna dla gwar małopolskich, kurpiowskich, mazurskich i wyspowo dla innych regionów Polski. Stanowi pozostałość po długiej samogłosce a, która występowała obok a krótkiego, i już w średniowieczu przybrała brzmienie o, a wcześniej — pośrednią á. Zob. https://encenc.pl/a-pochylone/, dostęp: 10.11.2017. [przypis edytorski]

kozerek (gw.) — daszek u czapki. [przypis edytorski]

kozytać (gw.) — łaskotać. [przypis edytorski]

kraju (gw.) — skraju. [przypis edytorski]

kraśny a. krasny (daw., gw.) — piękny; kolorowy; czerwony. [przypis edytorski]

kraśny a. krasny (daw., gw.) — piękny. [przypis edytorski]

kraśny (daw., gw.) — piękny. [przypis edytorski]

krasy (daw., gw.) — tu: piękny. [przypis edytorski]

krasy (gw.) — o zwierzęciu gospodarskim: o sierści czarno-białej, łaciate. [przypis edytorski]

kreminał (gw.) — kryminał. [przypis edytorski]

kreminał (gw.) — kryminał, więzienie. [przypis edytorski]

kreminał (gw.) — więzienie [przypis edytorski]

krom (daw., gw.) — oprócz. [przypis edytorski]

kromie (daw., gw.) — oprócz, poza. [przypis edytorski]

kromie (daw., gw.) — oprócz. [przypis edytorski]

kroty (gw.) — kraty. [przypis edytorski]

kruczek (gw.) — pogrzebacz, zakrzywiony na końcu pręt, służący do przegrzebywania żaru w piecu. [przypis edytorski]

kruczyć (gw.) — burczeć. [przypis edytorski]

krwie (daw., gw.) — dziś D.lp: krwi. [przypis edytorski]

krwie (daw., gw.) — krwi (D.lp). [przypis edytorski]

krwie (daw., gw.) — krwie (D.lp). [przypis edytorski]

kryjomo (daw., gw.) — po kryjomu. [przypis edytorski]

kryszka (gw.) — okruch, okruszek. [przypis edytorski]

krzepcej (daw., gw.) — mocniej, silniej. [przypis edytorski]

krzepciej (daw., gw.) — mocniej, silniej. [przypis edytorski]

krzepciej (gw.) — mocniej. [przypis edytorski]

krzepciej (gw.) — silniej, mocniej (od przym.: krzepki). [przypis edytorski]

krzepciejszy (gw.) — silniejszy, mocniejszy (od przym.: krzepki). [przypis edytorski]

krzyczelib (gw.) — krzyczeliby. [przypis edytorski]

krzykać (daw., gw.) — pokrzykiwać, krzyczeć. [przypis edytorski]

krzykać (gw.) — krzyczeć, pokrzykiwać. [przypis edytorski]

krzykać (gw.) — krzyczeć. [przypis edytorski]

krzykał (gw.) — krzyczał, wykrzykiwał, pokrzykiwał. [przypis edytorski]

krzywa (daw., gw.) — niechętna, urażona, zagniewana. [przypis edytorski]

krzyw (daw., gw.) — pogniewany, urażony. [przypis edytorski]

krzyzie (gw.) — krzyżu (Msc. lp). [przypis edytorski]

księgów (gw.) — dziś popr. forma D. lm: ksiąg. [przypis edytorski]

k'sobie (gw.) — ku sobie; do siebie. [przypis edytorski]

ksyw (gw.) — daw. krzyw, tu: winny. [przypis edytorski]

któren (daw., gw.) — dziś popr.: który. [przypis edytorski]

któren (gw.) — który; któryś. [przypis edytorski]

któren (gw.) — który. [przypis edytorski]

k'tobie (daw., gw.) — ku tobie, w twoją stronę. [przypis edytorski]

ktosik (gw.) — ktoś. [przypis edytorski]

Kto wy taki? (gw.) — Kim wy jesteście? [przypis edytorski]

kuć (gw.) — dziobać. [przypis edytorski]

kucza (gw.) — licha chatka, szałas, szopa. [przypis edytorski]

kucza (gw.) — licha chatka, szałas, szopa; zagroda dla prosiąt, cieląt, kur. [przypis edytorski]

kudy (gw.) — gdzie; tu: o ile. [przypis edytorski]

kukawka (gw.) — kukułka. [przypis edytorski]

kulas (daw., gw.) — noga. [przypis edytorski]

kulas (gw.) — kończyna, noga a. ręka. [przypis edytorski]

kulas (gw.) — kończyna;; noga a. ręka. [przypis edytorski]

kulas (gw.) — kończyna; noga a. ręka. [przypis edytorski]

kulas (gw.) — kończyna; noga a. ręka; wyciągać kulasy: szybko iść. [przypis edytorski]

kulas (gw.) — kończyna; tu: noga. [przypis edytorski]

kulas (gw.) — kończyna; tu: ręka. [przypis edytorski]

kulas (gw.) — kończyna, zwykle noga, tu: ręka. [przypis edytorski]

kulas (gw.) — noga. [przypis edytorski]

kulik (gw.) — mały snop słomy. [przypis edytorski]

kumolu (gw., tu: W. lp) — zdr.: kuma a. kum. [przypis edytorski]

kumora (gw.) — komora. [przypis edytorski]

kumpiak (gw.) — szynka, udziec. [przypis edytorski]

kumpiak (gw.) — szynka, udziec; tu: udo zwierzęcia. [przypis edytorski]

kuń (gw.) — koń. [przypis edytorski]

kuniami (gw.) — końmi. [przypis edytorski]

kuniczyna (gw.) — koniczyna. [przypis edytorski]

kuniec (gw.) — koniec. [przypis edytorski]

kuniec postrunka (gw.) — koniec postronka. [przypis edytorski]

kunie (gw.) — konie. [przypis edytorski]

kuntentność (gw.) — zadowolenie, błogość. [przypis edytorski]

kuntentność (gw.) — zadowolenie. [przypis edytorski]

kuntentny (gw.) — zadowolony. [przypis edytorski]

kuntentować się (gw.) — zadowolić się. [przypis edytorski]