Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 975 przypisów.
pro ultima siti (łac.) — na ostateczną ucieczkę. [przypis redakcyjny]
prout de jure venerit (łac.) — jak to wynika z prawa. [przypis edytorski]
proverbiorum (łac.) — forma D. lm: przysłów. [przypis edytorski]
proverbium (łac.) — powiedzenie, przysłowie. [przypis edytorski]
proverbium (łac.) — przysłowie. [przypis edytorski]
Providus Trokim de villa Philipowce, nobilis Iwan Philipowski subditus recognovit (łac.) — roztropny Trokim z Filipowic, poddany szlachcica Iwana Filipowskiego, zeznał. [przypis edytorski]
provisionis (łac.) — procentowa. [przypis redakcyjny]
provocatus (łac.) — wzywany. [przypis redakcyjny]
provoluta tanto sanguine … parta decora … praemia virtuti restituam, cultores agris, altaria templis et pristinum (…) (łac.) — stracone, obfitą krwią… zdobyte zaszczyty … nagrodę cnocie oddam, oraczów rolom, ołtarze kościołom, i dawny… blask przywrócę. [przypis redakcyjny]
proweniencja (z łac.) — pochodzenie. [przypis edytorski]
prowent (z łac.) — dochód, zysk. [przypis redakcyjny]
prowent (z łac.) — przychód. [przypis redakcyjny]
prowizja (z łac.) — tu: zapas żywności, prowiant. [przypis edytorski]
prowizja (z łac.) — tu: zapas żywności, prowiant. [przypis edytorski]
prowizja (z łac.) — zapas żywności. [przypis redakcyjny]
prowizorium (z łac.) — stan tymczasowy, przejściowy. [przypis edytorski]
proximam quamquam poenam, antequam poeniteret, ultum properant (łac.) — wymierzają jaką bądź karę, nie dawszy czasu na pokutę. [przypis redakcyjny]
Prudens (…) puro (łac.) — „Świadome przeszłej doli bóstwo/ W pomrokach nocy kryje wyrok/ I szydzi, gdy się trapi człowiek/ Nad miarę./ (…) Ten zaś mocny będzie/ I szczęśliw w życiu, który po dniu/ Rzec sobie może: «Dzień przeżyłem,/ A jutro niechaj ojciec bogów/ Sprowadzi powódź aż po biegun,/ Lub słońcem pali całą ziemię,/ Mnie zawdy błogo»” (Horatius, Odae, III, 29, 29–41; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
prudentia et vigilantia (łac.) — przezorność i czujność. [przypis edytorski]
prymas (z łac.) — pierwszy biskup w kraju, w dawnej Polsce arcybiskup gnieźnieńsko-poznański. [przypis redakcyjny]
prym (z łac.) — pierwsze miejsce, pierwszeństwo. [przypis redakcyjny]
pryncypalny (daw., z łac.) — najważniejszy, główny. [przypis edytorski]
pryncypia (z łac.) — zasady. [przypis edytorski]
pryncypilarny (z łac.) — pryncypalny; główny, naczelny. [przypis edytorski]
prywacja (z łac. a. z fr.) — pozbawienie, ograniczenie. [przypis edytorski]
prywacja (z łac.; przest.) — obywanie się bez czegoś; wyrzeczenie. [przypis edytorski]
przeddyluwialny a. predyluwialny (z łac.) — przedpotopowy. [przypis edytorski]
przefakcjować (z łac.) — przekabacić, przeciągnąć na swą stronę. [przypis redakcyjny]
przegaudować (z łac.) — przehulać. [przypis redakcyjny]
przeperswadować (z łac.) — przekonać kogoś. [przypis edytorski]
przeprocesować (z łac. procedo: postępować, odnosić skutek) — tu: przeprowadzić. [przypis edytorski]
przycytować (z łac. cito) — przytoczyć. [przypis edytorski]
Pseudodiphterithis (łac.) — pseudo dyfteryt, czyli rzekoma błonica, choroba podobna do błonicy. [przypis edytorski]
Psilothro (…) creta (łac.) — „Namaszcza się olejkiem i octem kredowym” (Martialis, Epigrammata, VI, 93, 9; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
publica opera (łac.) — budynki użyteczności publicznej. [przypis edytorski]
publica persona (łac.) — osoba publiczna. [przypis redakcyjny]
publice (łac.) — publicznie. [przypis edytorski]
publice (łac.) — publicznie. [przypis redakcyjny]
publici iuris (łac.) — tu: publicznie dostępna. [przypis edytorski]
publiciter bonum (łac.) — publicznym dobrem. [przypis redakcyjny]
publico decreto (łac.) — wyrokiem publicznym. [przypis redakcyjny]
publicum bonum (łac.) — dobro wspólne. [przypis redakcyjny]
publicum (łac.) — ogół, zgromadzeni. [przypis redakcyjny]
publicum (łac.) — publiczność. [przypis edytorski]
publikum (z łac.) — publika, publiczność, słuchacze. [przypis edytorski]
pudenda origo (łac.) — wstydliwe pochodzenie; haniebne źródła itp. [przypis edytorski]
pudor (łac.) — wstyd. [przypis edytorski]
Puellae (…) fiat (łac.) — „Choćby go wszystkie dziewki uwieść chciały, choćby/ Pod jego stopą róże wykwitały wonne” (Aulus Persius Flaccus, Satirae, II, 38; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
pueritia (łac.) — dzieciństwo; dziecinność. [przypis edytorski]
pugilat (łac.) — walka na pięści. [przypis redakcyjny]
puginał (z łac. pugio) — także starop.: tylec; daw. broń sieczna, miniaturowy miecz; sztylet. [przypis edytorski]
pugna stataria (łac.) — we wstępnym boju. [przypis redakcyjny]
Pulcher hymnus Dei homo immortalis (łac.) — piękny hymn ludzki dla nieśmiertelnego Boga; egzystencja ludzka jest hymnem na cześć Boga (cytat z Laktancjusza, chrześcijańskiego pisarza i retora z III–IV w. n.e.). [przypis edytorski]
pulcher (łac.) — piękny. [przypis edytorski]
pulchrum cum bellico (łac.) — piękno z walecznością. [przypis edytorski]
pulchrum est paucorum hominum (łac.) — piękno jest dla nielicznych. [przypis edytorski]
pulchrum est paucorum hominum (łac.) — piękno jest (istnieje) dla niewielu ludzi. [przypis edytorski]
pulvis es et in pulverem (łac.) — prochem jesteś i w proch (się obrócisz). [przypis redakcyjny]
pulvis (łac.) — proch, proszek. [przypis edytorski]
puncta (łac.) — punkty. [przypis edytorski]
puncti (łac.) — punkty; tu jako termin techniczny: punkty sporne. [przypis edytorski]
punctum (łac.) — punkt. [przypis edytorski]
punktów ekwinokcjalny (z łac.) — punkt zrównania dnia z nocą. [przypis edytorski]
purgans (łac.) — oczyszczający; uniewinniający; przeczyszczający. [przypis edytorski]
puryfikaterz (z łac.) — białe ręczniczki do wycierania rąk i kielicha w czasie mszy. [przypis redakcyjny]
purytanie (z łac. puritas: czystość) — wyznawcy purytanizmu, ruchu religijno-społecznego w XVI i XVII-wiecznej Anglii, dążącego do zwiększenia czystości doktrynalnej Kościoła anglikańskiego oraz propagującego wstrzemięźliwy tryb życia. W 1640 zdominowali Izbę Gmin w parlamencie, uchwalili szereg ustaw ograniczających władzę królewską, co doprowadziło do wojny domowej zwanej rewolucją angielską, zakończonej zwycięstwem parlamentarzystów pod przywództwem Olivera Cromwella, publiczną egzekucją króla Karola I Stuarta i ogłoszeniem Anglii republiką (1649). [przypis edytorski]
purytanin (z łac. puritas: czystość) — wyznawca purytanizmu, ruchu religijnego dążącego do zwiększenia czystości doktrynalnej Kościoła anglikańskiego oraz propagującego wstrzemięźliwy tryb życia; także: człowiek skrajnie przywiązany do zasad, w szczególności moralnych. [przypis edytorski]
purytanin (z łac. puritas: czystość) — wyznawca purytanizmu, ruchu religijno-społecznego w XVI i XVII-wiecznej Anglii dążącego do zwiększenia czystości doktrynalnej Kościoła anglikańskiego oraz propagującego wstrzemięźliwy tryb życia; także: człowiek skrajnie przywiązany do zasad, w szczególności moralnych. [przypis edytorski]
purytanizm (z łac. puritas: czystość) — ruch religijno-społeczny dążący w XVI–XVII w. do zwiększenia czystości doktrynalnej Kościoła anglikańskiego oraz propagujący surowe zasady moralne i obyczaje; przen.: rygorystyczność, surowość zasad moralnych. [przypis edytorski]
purytanizm (z łac. puritas: czystość) — ruch religijno-społeczny dążący w XVI–XVII w. do zwiększenia czystości doktrynalnej Kościoła anglikańskiego oraz propagujący surowe zasady moralne i obyczaje; prześladowani w kraju od 1620 purytanie osiedlali się w koloniach angielskich w Ameryce Północnej, w których stali się dominującą przez stulecie grupą ludności. [przypis edytorski]
purytanizm (z łac. puritas: czystość) — ruch religijno-społeczny w XVI i XVII-wiecznej Anglii, dążący do zwiększenia czystości doktrynalnej Kościoła anglikańskiego oraz propagujący wstrzemięźliwy tryb życia. W 1640 purytanie zdominowali Izbę Gmin w parlamencie, uchwalili szereg ustaw ograniczających władzę królewską, co doprowadziło do wojny domowej zwanej rewolucją angielską, zakończonej zwycięstwem parlamentarzystów pod przywództwem Olivera Cromwella, publiczną egzekucją króla Karola I Stuarta i ogłoszeniem Anglii republiką (1649). [przypis edytorski]
pusillus grex (łac.) — maleńka trzódka. Wedle nauki Kalwina ogromna większość ludzi jest już z góry skazana na męki piekielne, a tylko „maleńka trzódka” wybranych dostanie się do nieba. [przypis redakcyjny]
Pusi (…) vestem (łac.) — „Często dziecku się przyśni, że stoi nad kadzią./ We śnie koszulki dźwignie i ot, pościel mokra” (Lucretius, De rerum natura, IV, 1024; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
putredo (łac.) — zgnilizna. [przypis redakcyjny]
putrefactio mundi (łac.) — zgnilizna świata. [przypis edytorski]
