ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza | przypisy tradycyjne
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | celtycki | chemiczny | dawne | francuski | frazeologia, frazeologiczny | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | łacina, łacińskie | literacki, literatura | matematyka | medyczne | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rzadki | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | włoski | wulgarne | żartobliwie
Według języka: wszystkie | français | Deutsch | polski
Znaleziono 10369 przypisów.
w. 117 — tj. „Chudą pierwej golizną świecące pagórki (…). [przypis edytorski]
w. 121 i 126 — tj. wersy: „Od nich mię po kamieniach noga niesie letka” i „Starowniej kuta grota większe ma przestrzenie”. [przypis edytorski]
w. 133 do 152 — tj. od słów: „Przy lewej stronie drogi, od swych sióstr osobna” do słów: „Zasłaniając przepaści, gorzką myśl oddala”. [przypis edytorski]
W 1474 roku przyjęty został Wenecki Statut o Przemyśle Militarnym, w którym patenty zostały określone nie jako przywileje nadawane poszczególnym wnioskodawcom, a raczej jako prawo generalne, które przyznawało dane prawa w przypadku spełnienia ustalonych w statucie przesłanek. Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 59. Por. szerzej J. Kostylo (2008),Commentary on the Venetian Statute on Industrial Brevets (1474), [w:] Primary Sources on Copyright (1450–1900), red. L. Bently, M. Kretschmer, www.copyrighthistory.org. [przypis autorski]
W 1508, kiedy hordy tatarskie (…) Litwinów, co nas mają za braci — Czacki Dzieła, Poznań 1843, t. III; Kraszewski Wilno. [przypis autorski]
w. 153 do 168 — tj. od słów: „Idąc, gdzie znęcająca murawa się ściele,” do słów: „Zmieszany z szmerem zdrojów i powiewów skromnych”. [przypis edytorski]
W 1686 pomiędzy Francją i Hiszpanią wybuchła wojna o Flandrię — częścią posiadłości królów Hiszpanii były wówczas Niderlandy Południowe, tereny obecnej Belgii. [przypis edytorski]
w 1783 r. książę de Nassau przebywał w Hiszpanii, Paryżu i Wiedniu, a żona jego w Paryżu — porównaj: D'Aragon, Un paladin au XVIII-e siècle. Le prince Charles de Nassau-Siegen, Paris 1893. [przypis tłumacza]
w 1789 roku — tzn. podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej. [przypis edytorski]
W 1821 stracił ojca — tak naprawdę był to rok 1819. [przypis edytorski]
w 1825 roku w spisek grudniowy — nieudane powstanie wszczęte w grudniu 1825 przez tzw. dekabrystów, rewolucjonistów szlacheckich dążących do obalenia jedynowładztwa i zmiany ustroju. [przypis edytorski]
w 1830 — mowa o tzw. Rewolucji Lipcowej, która uniemożliwiła wprowadzenie we Francji monarchii absolutnej. [przypis edytorski]
w 1846 r. włościanie galicyjscy poduszczeni przez rząd wyrzynali szlachtę — w drugiej połowie lutego i w marcu 1846 roku miała miejsce rabacja galicyjska, antyszlacheckie i antypańszczyźniane wystąpienia chłopskie na terenach zachodniej Galicji; podczas rabacji zniszczono kilkaset dworów, a z rąk chłopskich zginęło ok. tysiąca osób. [przypis edytorski]
w. 18 — Mt 10, 18. [przypis edytorski]
w 1904 — podczas wojny Japonii z Rosją. [przypis edytorski]
w 1912/13 z powodu spraw bałkańskich — mowa o dwóch wojnach bałkańskich toczonych października 1912 do lipca 1913: pierwsza była wielonarodową wojną wyzwoleńczą, prowadzoną przez koalicję państw bałkańskich przeciwko tureckiemu Imperium Osmańskiemu, natomiast druga wybuchła na tle podziału terytoriów, uprzednio odebranych Imperium Osmańskiemu; w wyniku wojen bałkańskich Serbia wzmocniła swoją pozycję i stała się rzecznikiem południowych Słowian, w szczególności zamieszkujących Austro-Węgry, zaostrzając swoją antyhabsburską politykę. [przypis edytorski]
w 1919 r. na 1000 mężczyzn w Europie liczono 1205 kobiet — Niemcy, Austro-Węgry, Francja, Włochy. [przypis autorski]
W 1933 w wielkiej Brytanii została zawiązana również Międzynarodowa Federacja Przemysłu Fonograficznego (International Federation of the Phonographic Industry, IFPI), która zajęła się próbą stworzenia osobnego systemu ochrony praw twórców fonogramów, nazwanego z czasem prawami pokrewnymi. [przypis autorski]
w 19-tym roku życia, sama, pod własną opieką, całą Europę wszerz przejechała — wówczas gdy wracała do kraju z Paryża, gdzie spędziła dwa lata jako nauczycielka w domu Zamoyskich. [przypis redakcyjny]
W 20 lat później niemiecki inżynier Kleje z polecenia Ostasiatische Lloyd znalazł tam naftę i założył towarzystwo akcyjne. [przypis autorski]
w. 22 — Mt 10, 22. [przypis edytorski]
w 23 lat przed — dziś popr.: (na) 23 lata przed. [przypis edytorski]
w. 29-32 — Cicero wygłosił cykl ostrych przemówień przeciwko wpływowemu politykowi, Markowi Antoniuszowi. Został zamordowany z polecenia Antoniusza, choć za wszelką cenę starał się uniknąć śmierci. [przypis redakcyjny]
w. 295 — tj. „Spuszczając się w niziny, dobiegłem ponika”. [przypis edytorski]
w. 356 — tj.: „Ateńskiej w Zofijówce nadać raczył szkole”. [przypis edytorski]
wąchacz — szpieg. [przypis autorski]
wądół — dolina o podmokłym dnie. [przypis edytorski]
wądół — dolinka z płaskim dnem i stromymi zboczami. [przypis edytorski]
wądół — podmokła dolina. [przypis edytorski]
wądół — rozpadlina, niewielki wąwóz. [przypis edytorski]
wądół — wąska głęboka dolina. [przypis edytorski]
wądół — wąska, głęboka dolina; wąwóz. [przypis edytorski]
wądół — wąska podmokła dolina, dół. [przypis edytorski]
wądół — wąwóz, parów. [przypis edytorski]
wądolec — forma augmentatywna (zgrubienie) od: wądół; niewielka dolinka, zagłębienie terenu. [przypis edytorski]
wąkop (daw.) — wądół. [przypis redakcyjny]
wąs augustowski — wąs zgodny z modą z czasów saskich, dokładnie czasów panowania drugiego z zasiadających na tronie Polski królów z saskiej dynastii Wettynów, Augusta III, którego rządy przypadają na lata 1733–1763. [przypis edytorski]
wąsonogi (biol.) — gromada skorupiaków morskich, jedyna grupa obejmująca stawonogi prowadzące osiadły tryb życia. [przypis edytorski]
wąsonogi — gromada skorupiaków wyłącznie morskich, zamieszkujących przeważnie płytkie, przybrzeżne wody. [przypis edytorski]
Wąsowiczowa — Anna z Tyszkiewiczów 1° voto za Aleksandrem Potockim, właścicielem Wilanowa. [przypis redakcyjny]
Wąsowicz, Stanisław Dunin (1785–1864) — polski oficer walczący w wojnach napoleońskich oraz w powstaniu listopadowym, od 1811 w pułku szwoleżerów gwardii; podczas kampanii moskiewskiej 1812 osobisty adiutant Napoleona, towarzyszył mu w ucieczce spod Moskwy; odbył kampanię saską i francuską; generał brygady powstania listopadowego. [przypis edytorski]
wąsy, dla Polski straszydło na wrogi — tj. służące Polsce jako straszydło na wrogi (postać Miecznika budziła postrach u wrogów). [przypis redakcyjny]
wątczyć — przewlekać wątek. [przypis autorski]
wątek — tu: sens, konsekwencja. [przypis edytorski]
wątka — dziś popr. forma D.lp: wątku. [przypis edytorski]
wątlić (daw.) — czynić wątłym, osłabiać. [przypis edytorski]
wątlić — osłabiać. [przypis edytorski]
wąton — rodzaj sieci. [przypis autorski]
wątor (daw.) — tu: przejście. [przypis edytorski]
wątor — rowek pozwalający na osadzenie dna beczki. [przypis edytorski]
wątpia (daw., gw.) — wnętrzności; mieć coś na wątpiach — pot.: mieć coś na wątrobie; martwić się czymś, nie ujawniając. [przypis edytorski]
wątpia (daw., gw.) — wnętrzności. [przypis edytorski]
wątpia (daw.) — wnętrzności. [przypis edytorski]
wątpia (starop.) — trzewia, wnętrzności. [przypis edytorski]
wątpiciel (daw.) — człowiek wątpiący, sceptyk. [przypis edytorski]
wątpię, czy to rzeczywiste duchy — W tym pierwszym, a zatem najobszerniejszym kręgu, dumni i pyszni czyszczą się ze swojej winy i wielkimi ciężarami przytłoczeni prawie do ziemi w krąg górę obchodzą. Jak za życia, nie czując ciężaru swojej wielkiej pychy, z zadartą i wysoko podniesioną głową chodzili, teraz przeciwnie, czując ten ciężar pychy, przygięci do ziemi z pokorą idą i uznają w duchu, jak marną jest ludzka pycha i rozkosz z niej wynikła. [przypis redakcyjny]
Wątpię, czy tyle jest gadów w Maremmie — Maremmy, bagna wzdłuż brzegów morskich pomiędzy Pizą a Sieną. [przypis redakcyjny]
wątpieniem myśl się moja gmatwa — Poeta sam jest przekonanym, że świat w zło opływa. To, co w pieśni XIV Gwido del Duka powiadał, i to, co mu teraz Marko mówi, w tym przekonaniu jeszcze więcej go utwierdza. Ale tym żarliwiej pragnie wiedzieć, czy to zepsucie świata skutkiem jest zepsutej woli naszej, czy koniecznym następstwem naprzód obmyślanego przejrzenia z nieba. [przypis redakcyjny]
wątpisz, aby „Herta” tłumaczoną być mogła (…) — później Wanda dokonała tego przekładu, który ukazał się w „Bluszczu”. [przypis redakcyjny]
wątpliwej kości — niepewnego losu. [przypis edytorski]
wątpliwe twierdził (starop. konstrukcja) — utwierdzał wątpiących. [przypis edytorski]
wątpliwe zamysły (starop.) — wątpliwości. [przypis edytorski]
wątpliwie — tu raczej: z powątpiewaniem. [przypis edytorski]
wątpliwy (starop. forma) — tu: pełen wątpliwości. [przypis edytorski]
wątpliwy (starop.) — niepewny, niebezpieczny. [przypis redakcyjny]
wątpliwy (starop.) — niepewny, pełen wątpliwości. [przypis edytorski]
wątpliwy (starop.) — pełen zwątpienia, wątpliwości. [przypis edytorski]
wątpliwy (starop.) — tu: błędny. [przypis edytorski]
wątpliwy (starop.) — tu: pełen wątpliwości, pełen zwątpienia. [przypis edytorski]
wątpliwy (starop.) — tu: wątpiący, pełen wątpliwości; myśl wątpliwa: myśl pełna wahania. [przypis edytorski]
wątpliwy (starop.) — wątpiący, pełen wątpliwości. [przypis edytorski]
wątpliwy (starop.) — wątpiący, pełen zwątpienia, pełen wątpliwości. [przypis edytorski]
wątpliwy (starop.) — wątpiący, wahający się. [przypis redakcyjny]
wątrobiarz — mężczyzna z chorą wątrobą. [przypis edytorski]
wątrobowce, Jungermannia (biol.) — gromada drobnych roślin, daw. uznawana za klasę w gromadzie mszaków. [przypis edytorski]
wąż diamentowy, Morelia spilota (biol.) — średniej wielkości pyton z płd.-wsch. Australii, mający na ciemnym ciele liczne żółtawe plamki, stąd nazwa. [przypis edytorski]
wąż egipski, który wkładając ogon do ust, jest symbolem wieczności — uroboros, starożytny egipski i grecki symbol przedstawiający węża pożerającego własny ogon, interpretowany jako symbol wieczności, nieustającego cyklu ciągłej przemiany i odradzania się. [przypis edytorski]
Wąż Laokoński (mit. gr.) — Laokoon, kapłan Apollina w Troi, rzucił włócznią w konia trojańskiego, aby pokazać rodakom, że koń jest pusty w środku. Z morza wyszły wielkie węże, które zabiły Laokoona i jego synów. Była to kara za złamanie przez Laokoona celibatu, ale Trojańczycy odczytali to jako wolę bogów i wprowadzili drewnianego konia do miasta, co stało się przyczyną ich klęski. [przypis edytorski]
wąż latający — wężolot (Chrysopelea ornata), gatunek węży z płd. Azji, które potrafią rzucić się z drzewa i szybować lotem ślizgowym, szeroko rozszerzając żebra, dzięki czemu powierzchnia brzucha staje się wklęsła; jad wężolotów jest niegroźny dla ludzi. [przypis edytorski]
wąż miedziany — być może odniesienie biblijne: podczas wędrówki Izraelitów przez pustynię Mojżesz na polecenie Boga wykonał miedzianego węża i umieścił go na drzewcu, a każdy ukąszony Izraelita, który spojrzał na niego, nie umierał od jadu (Lb 21, 8–9). [przypis edytorski]
Wąż sześcionożny, potworny padalec — Mianowicie Cianfa. Dwaj złodzieje łączą się tak silnie, że się stają jedną postacią zupełnie innego rodzaju, a która nie wiedzieć, czy to jedno stworzenie czy dwa. [przypis redakcyjny]
wąż to jest ten sam, który nakłonił Ewę, aby zjadła jabłko i dała zjeść mężowi — w biblijnej Księdze Rodzaju wąż był „najprzemyślniejszym ze zwierząt polnych” w rajskim ogrodzie Eden; skusił pierwszą kobietę, Ewę, do zerwania i zjedzenia zakazanego przez Boga owocu z drzewa poznania dobra i zła, który następnie dała mężowi; z obawy, że ludzie zjedzą także owoce z drzewa wiecznego życia, Bóg wygnał ich z Edenu, węża zaś skazał na czołganie się na brzuchu i karmienie się „prochem”; w późniejszej teologii uznano, że postać węża przyjął wówczas Szatan, przywódca zbuntowanych przeciw Bogu aniołów, główny sprawca zła na świecie; ponieważ łacińskie słowa oznaczające „jabłko” oraz „zło” mają identyczną pisownię, w tradycji, literaturze i sztuce europejskiej nieokreślonym bliżej owocem zerwanym przez Ewę stało się jabłko. [przypis edytorski]
wąż z Genezy — Szatan pod postacią węża, który kusił Ewę w Raju, co opisane jest w Księdze Rodzaju (Genesis). [przypis edytorski]
wązki — dziś popr. pisownia: wąski. [przypis edytorski]
waadi — z ar. wādī, dziś popr. pisownia: wadi: dolina a. suche koryto rzeczne na obszarach pustynnych, wypełniające się wodą w czasie ulewnych deszczów; tu: rzeczka płynąca taką doliną. [przypis edytorski]
wabank (fr. va banque) — gra o cały bank. [przypis redakcyjny]
Wabasz — dziś popr.: Wabash; dopływ rzeki Ohio. [przypis edytorski]
w Abbotsholme — w rzeczywistości Abbotsholme to nazwa szkoły, która znajduje się nieopodal Rochester w hrabstwie Staffordshire w Anglii. [przypis edytorski]
W… abcugach — (z niem.) w odstępach. [przypis redakcyjny]
wab — dziś raczej: wabik, przynęta. [przypis edytorski]
Wabik — instrument naśladujący głosy ptaków używany przez myśliwych podczas polowania. [przypis redakcyjny]
wabność (daw.) — powab, ponętność. [przypis edytorski]
wabny (daw.) — dziś: powabny, pociągający. [przypis edytorski]
wabny — dziś: powabny a. wabiący. [przypis edytorski]
wabny — dziś: wabiący a. powabny. [przypis edytorski]
wabny — dziś: wabiący. [przypis edytorski]
wabny — powabny, kuszący, pociągający. [przypis edytorski]
wabny — tu: wabiący. [przypis edytorski]
w abstrakcji — tu w znaczeniu dosł.: w oderwaniu od czegoś; poza czymś. [przypis edytorski]
waćpan (daw.) — forma skrócona od „waszmość pan”. [przypis edytorski]