Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | staropolskie | szwedzki | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 1457 przypisów.
szmermel (daw.) — raca, fajerwerk. [przypis edytorski]
szmermel (daw.) — rodzaj sztucznych ogni. [przypis edytorski]
szmermel (daw.) — wężykowaty fajerwerk, raca. [przypis edytorski]
szmuklerski (daw.) — szmuglerski, związany z przemytem. [przypis edytorski]
szmuklerz (daw.) — rzemieślnik zajmujący się wyrobem pasów, taśm i frędzli do obszywania ubrań i tkanin; także: pasamonik. [przypis edytorski]
sznaps (daw.) — wódka. [przypis edytorski]
sznela (daw., z fr. chenille) — dziś: szenila, runowa przędza w postaci puszystych włókien, powstałych przez pocięcie tkaniny na paski i ich skręcenie, używana do wyrobu dywanów. [przypis edytorski]
sznerkiel (daw., z niem. schnörkel) — zawijas, ozdoba architektoniczna w kształcie esowatej linii. [przypis edytorski]
sznurówka (daw.) — gorset. [przypis edytorski]
szołdra (daw.) — pogardliwie o człowieku; świnia. [przypis edytorski]
szołdra (daw.) — solona szynka. [przypis edytorski]
szołdra (daw., z niem.) — pogardliwie o człowieku: świnia. [przypis edytorski]
szołtys (daw.) — dziś: sołtys. [przypis edytorski]
szorc (daw.) — gruba wełniana tkanina, z której wyrabiano spódnice; spódnica z takiej tkaniny. [przypis edytorski]
szor (daw.) — uprząż. [przypis edytorski]
szpakamiś ty karmiony (daw., przysł.) — sprytny. [przypis edytorski]
szpak (daw., pot.) — sprzyciarz. [przypis edytorski]
szpaler (daw.) — tkanina dekoracyjna używana jako obicie ścian. [przypis edytorski]
szparki (daw.) — szybki. [przypis edytorski]
szparko (daw.) — szybko. [przypis edytorski]
szparko (daw.) — szybko, żwawo. [przypis edytorski]
szpencer a. spencer (daw.) — krótka kurtka. [przypis edytorski]
szpera (daw.) — napiwek dla dozorcy otwierającego bramę w nocy. [przypis edytorski]
szperka (daw.) — słonina. [przypis edytorski]
szperka (daw.) — słonina, skwarka. [przypis edytorski]
szpetność (daw.) — brzydota, obrzydliwość fizyczna a. moralna. [przypis edytorski]
szpica (daw., r.ż.) — szpic, ostra końcówka czegoś. [przypis edytorski]
szpicrózga (daw.) — szpicruta, giętki pręt, zazwyczaj obciągnięty skórą, używany przy jeździe konnej. [przypis edytorski]
szpiegowie (daw.) — dziś popr. M. lm: szpiedzy. [przypis edytorski]
szpiklerz (daw.) — spichlerz. [przypis edytorski]
szpona (daw., r.ż.) — dziś popr.: szpon (r.m.); daw. D. lm: szpon, dziś D. lm: szponów. [przypis edytorski]
szpona, spona (daw.) — spinka, klamra, zapięcie. [przypis edytorski]
szprync (daw.) — figiel. [przypis edytorski]
szprync (daw.) — skok. [przypis edytorski]
szrężogą, właśc. śreżoga (daw.) — zwarzenie się liści lub kwiatów na skutek zimna. [przypis edytorski]
sztaba (daw.) — dziób, przednia część statku. [przypis edytorski]
sztabsoficer (daw.) — oficer dowodzący w armii rosyjskiej. W dawnym wojsku nazwy stopni wojskowych były jednocześnie określeniami pełnionych funkcji: wyższe funkcje obejmowali oficerowie będący formalnie dowódcami oddziałów, podczas gdy faktyczne dowództwo sprawowali jako ich zastępcy tzw. sztabsoficerowie. [przypis edytorski]
sztabsoficer (daw.) — oficer dowodzący; w dawnym wojsku nazwy stopni wojskowych były jednocześnie określeniami pełnionych funkcji: wyższe funkcje obejmowali oficerowie będący formalnie dowódcami oddziałów, podczas gdy faktyczne dowództwo sprawowali jako ich zastępcy tzw. sztabsoficerowie. [przypis edytorski]
sztambuch (daw.) — pamiętnik, do którego przyjaciele wpisują wiersze i aforyzmy na pamiątkę. [przypis edytorski]
sztraf (daw.) — grzywna; kara pieniężna. [przypis edytorski]
sztraf (daw.) — grzywna. [przypis edytorski]
sztrych (daw., z niem.) — linia, kreska. [przypis edytorski]
sztubacki (daw.) — uczniowski. [przypis edytorski]
sztuba (daw.) — szkoła. [przypis edytorski]
sztuba (daw., z niem.) — szkoła. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — gimnazjalista lub uczeń szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń gimnazjum albo szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń gimnazjum lub szkoły średniej. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) —uczeń. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczeń w szkole. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczniak. [przypis edytorski]
sztubak (daw.) — uczniak, uczeń w szkole. [przypis edytorski]
sztuciec (daw.) — zbiór podręcznych narzędzi lub przyborów w pudełeczku; puzderko lub futerał na takie przybory; dziś: jeden z przyborów do jedzenia (nóż, widelec, łyżka), zwykle w lm: sztućce. [przypis edytorski]
sztuciec (daw.) — zbiór podręcznych narzędzi lub przyborów w pudełeczku; puzderko lub futerał na takie przybory. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — artystycznie, kunsztownie, umiejętnie; zgodnie z zasadami jakiejś sztuki (rzemiosła). [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — artystycznie, kunsztownie; zgodnie z zasadami jakiejś sztuki (rzemiosła). [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — kunsztownie, umiejętnie, ze znajomością sztuki. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — tu: artystycznie; zgodnie z zasadami sztuki (kunsztu, rzemiosła). [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — tu: sprytnie, przemyślnie. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — umiejętnie. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — w sposób wyrafinowany. [przypis edytorski]
sztucznie (daw.) — zmyślnie, sprytnie. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — tu: kunsztowny; zbudowany zgodnie z regułami jakiejś sztuki. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — tu: umiejętnie wykonany. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wykonany według prawideł sztuki; wymyślny, wyrafinowany. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wymyślny, kunsztowny; wykonany zgodnie z regułami jakiejś sztuki. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wymyślny, stosowny do zasad jakiejś sztuki (kunsztu); sprytny. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wymyślny, wykonany zgodnie z regułami jakiejś sztuki. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wyrafinowany. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wyrafinowany, skomplikowany. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wyrafinowany, sporządzony według prawideł jakiejś sztuki. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wyrafinowany, wykwintny. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — wyszukany; zdradzający wyspecjalizowaną umiejętność (sztukę) w jakimś kierunku. [przypis edytorski]
sztuczny (daw.) — zgodny z prawidłami sztuki (tu: lekarskiej); wyszukany, specjalistyczny. [przypis edytorski]
sztukmistrzyni (daw.) — tu: twórczyni, wykonawczyni. [przypis edytorski]
szturmak (daw., pogard.) — niezdarna, tępa dziewczyna; popychadło, garkotłuk. [przypis edytorski]
sztychować (daw.) — starannie pisać, kaligrafować. [przypis edytorski]
sztyk (daw.) — bagnet. [przypis edytorski]
sztykutać (daw.) — kuleć. [przypis edytorski]
sztylpy (daw.) — wysokie cholewy doczepiane do buta. [przypis edytorski]
szuba (daw.) — długie wierzchnie okrycie podbite futrem. [przypis edytorski]
szuba (daw.) — futro, długie zimowe okrycie podbite futrem. [przypis edytorski]
szuba (daw.) — podbite futrem okrycie wierzchnie przypominające płaszcz. [przypis edytorski]
szuba (daw.) — rodzaj wierzchniego, obszernego okrycia, bez zapięcia. Szuby przeważnie podbijano futrem w taki sposób, by stworzyć dodatkowe obszycie na brzegach materiału i uformować duży kołnierz. [przypis edytorski]
szuba (daw.) — szerokie okrycie wierzchnie. [przypis edytorski]
szubka (daw.) — kożuszek; tu: gruba i długa zimowa kurtka. [przypis edytorski]
szubrawiec (daw.) — łajdak, łotr, człowiek nieuczciwy. [przypis edytorski]
szuflować (daw.) — przerzucać. [przypis edytorski]
szukamyż (daw.) — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: czy szukamy, czyż szukamy. [przypis edytorski]
szumny (daw.) — (o stroju) bogaty i efektowny. [przypis edytorski]
szumny (daw.) — patetyczny bądź hałaśliwy i energiczny. [przypis edytorski]
szumny (daw.) — pompatyczny. [przypis edytorski]
szupasem (daw.) — ciupasem, tj. pod przymusem, pod strażą. [przypis edytorski]
szustokor (daw., z fr.) — wierzchni strój męski, w górnej części dopasowany do sylwetki, sięgający uda lub kolan, z długimi rękawami z koronkowymi mankietami; szyty z grubego materiału, zdobiony guzikami i haftami; początkowo używany jako mundur wojskowy, noszony w XVII–XVIII wieku. [przypis edytorski]
szuwaks (daw.) — czarna pasta do butów. [przypis edytorski]
szwajcar (daw.) — odźwierny, człowiek pełniący służbę przy wejściu do budynku. [przypis edytorski]
szwajcar (daw.) — odźwierny, portier; człowiek pełniący służbę przy wejściu do budynku. [przypis edytorski]
szwajcar (daw.) — odźwierny, portier. [przypis edytorski]
szwajcar (daw.) — odźwierny. [przypis edytorski]