Kasprowicz, Jan
X (Tęsknię ku tobie, o szumiący lesie...)
http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/w-ciemnosci-schodzi-moja-dusza
Sekuła, Aleksandra
Sutkowska, Olga
Fundacja Nowoczesna Polska
Modernizm
Liryka
Wiersz
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/w-ciemnosci-schodzi-moja-dusza-x-tesknie-ku-tobie-o-szumiacy-lesie
http://polona.pl/item/494421/3/
Jan Kasprowicz, Krzak dzikiej róży, Towarzystwo Wydawnicze, Lwów, 1898
Domena publiczna - Jan Kasprowicz zm. 1926
1997
xml
text
text
2008-12-22
polhttp://redakcja.wolnelektury.pl/media/dynamic/cover/image/448.jpg
Robert | www.robertvandijk.com@Flickr, CC BY 2.0
http://redakcja.wolnelektury.pl/cover/image/448
Jan Kasprowicz
W ciemności schodzi moja dusza
X
1.
Poeta, Poezja, Duch, Tęsknota, Wiatr, Las, MuzykaTęsknię ku tobie, o szumiący lesie!/
Ku twoim pieśniom, które wiew wiosenny/
W bezmierny przestwór na swych puchach niesie,/
Ulata duch mój, sam w melodie plennyplenny --- wydający plon..
Syt jestem ziemi, z tej kaźni codziennej/
Trosk jej i cierpień, o szumiący lesie,/
W akordy hymnów pierwotnych brzemienny,/
Jak więzień z kajdan, tak ma dusza rwie się.
Przeczucie, Bóg, Kondycja ludzka, Obraz świata, ZdradaJest zapomnienie w twej pieśni; jest lube,/
O rozśpiewany, o szumiący lesie,/
W fali twych tonów rozpłynięcie bytu;
Jest w nich tajemne przeczucie, że zgubę/
Tego, co duszy wybawieniem zwie się,/
Chowają w sobie dziedziny błękitu...
2.
Bóg, Poeta, Poezja, Stworzenie, Czas, Wiatr, LasStruny twej harfy, o szumiący lesie,/
Dech ów porusza, co był w onej porze,/
Gdy pod budowę wszechświata przyciesieprzyciesie --- dolna belka ściany; przenośnie: podstawy budynku./
Pramistrz w niezmiernym układał przestworze ---
Gdy kształty bytów święte Słowo boże/
Przybierać jęło. Dźwięk, MuzykaO szumiący lesie,/
Rozlewne dźwięków przedwiekowych morze!/
W on czas, gdy żywioł za żywiołem rwie się,
Kiedy Tworzyciel blask swój i swe cienie/
I cichość swoją i swój rozgwar niesie/
W pustą bez słońca i bez nocy głuszę ---
Duch, NaturaTo samo w on czasw on czas --- w tamtym czasie. spłodziło nasienie,/
O rozśpiewany, o szumiący lesie,/
Dwie siostry bliźnie: twą i moją duszę.
3.
Poeta, Poezja, Wiatr, Las, DuchDlatego dzisiaj, o szumiący lesie!/
Ma dusza wnika w twą duszę, rozumie,/
Chociaż ludzkiego ciała ogniem zwie się,/
Choć ludzkim śpiewa językiem, w twym szumie
Akord najcichszy... A gdy w drzew twych tłumie,/
O rozśpiewany, o szumiący lesie,/
Wichr się rozgości w swej szalonej dumie/
I burzycielskim swoim tchem rozniesie
Twe liście świeże, przerywając ciszę/
Trzaskiem konarów, i ma dusza gnie się/
I swą koronę wraz z twymi kołysze
CierpienieI razem z tobą, o jęczący lesie,/
Jęczy i jęk swój razem z twoim splata/
W echo tych cierpień, co ranią pierś świata...
4.
Cierpienie, Poeta, Poezja, Wiatr, Las, Muzyka, NaturaO rozśpiewany, o szumiący lesie!/
Wiem--ci ja dobrze, że ten wichr, choć zrywa/
Twe i me łono, choć ból z sobą niesie,/
Że snaćsnać --- może, podobno, przecież, zapewne. go dusza nie wytrzyma żywa,
Nie jak wróg na nas z dzikim świstem spływa,/
Ale najszczerszym przyjacielem zwie się,/
Bo najszumniejsze melodie dobywa/
Z mej i twej lutni, o rozgrany lesie!
A jednak dzisiaj --- niech wierzchołki twoje/
Ten tajemniczy, cichy wiew porusza/
W pieśń, co ma w sobie zapomnienia zdroje,
Co rozpłynięciem jest bytu. Niech rwie się/
Świat ten! Spokoju spragniona ma dusza,/
O słodką ciszę szeleszczący lesie!