Baudelaire, Charles
Heautontimoroumenos
M-ski, Adam
Sekuła, Aleksandra
Niedziałkowska, Marta
Lech, Justyna
Fundacja Nowoczesna Polska
Romantyzm
Liryka
Wiersz
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/kwiaty-zla-heautontimoroumenos
http://www.polona.pl/dlibra/doccontent2?id=18750
Karol Baudelaire, Kwiaty grzechu, tłum. Adam M-ski [Zofia Trzeszczkowska] i Antoni Lange, H. Cohn, Warszawa 1894
Domena publiczna - Antoni Lange (tłum.) zm. 1929
2000
xml
text
text
2010-03-04
pol
http://redakcja.wolnelektury.pl/media/dynamic/cover/image/99.jpg
daita@Flickr, CC BY 2.0
http://redakcja.wolnelektury.pl/cover/image/99
Charles Baudelaire
Kwiaty zła
HeautontimoroumenosHeautontimoroumenos --- właśc. Heauton timorumenos (w tłumaczeniu z łac.: Sam siebie karzący, względnie: Samoudręk), tytuł komedii Terencjusza (ok. 195 p.n.e.-- po 159 p.n.e.), z której pochodzi słynne hasło humanistów renesansowych: ,,Człowiekiem jestem; nic co ludzkie nie jest mi obce" (w. 77: Homo sum, humani nil a me alienum puto).
Łzy, OkrucieństwoCierpienieBez nienawiści i bezgniewny,/
Jak rzeźnik będę niósł ci razy,/
Jak Mojżesz, gdy bił w skalne głazy!/
Aż łez cierpienia zdrój ulewny,/
Aby orzeźwić mą pustynię,/
Spod powiek twoich się wyleje./
Żądza ma gnana przez nadzieję,/
Na słonych twoich łzach popłynie,/
Jak chyża łódź po morskim szlaku,/
I w sercu mym, gdy je ukoję,/
Brzmieć będą drogie łkania twoje,/
Jak bęben gdy gra do ataku!/
Ofiara, Ironia, ŚmiechNic jestem --- że fałszywym tonem/
W harmonii świata zgodnie brzmiący,/
Dzięki Ironii tej gryzącej,/
Co gryząc wstrząsa moim łonem?/
W mym głosie tętnią jej gorycze,/
Krew moja jest jej jadem czarnym,/
Jam lustrem jędzy tej poczwarnym,/
W którym przegląda swe oblicze!/
Bom ja jest raną i bułatembułat (tur.) --- rodzaj szabli o krótkiej, zakrzywionej, rozszerzającej się klindze; bułat był wykonany z twardej i sprężystej stali (tzw. damasceńskiej), co decydowało o jego wielkiej ostrości i wytrzymałości.,/
Zniewagą i zelżonym społemspołem --- tu: zarazem, jednocześnie.,/
Członkami i kruszącym kołem,/
Jam jest ofiarą i jej katem!/
Upiór pierś własną ssący wrogo,/
Jam jest z tych wielkich opuszczonych,/
Na śmiech wieczysty potępionych,/
A którzy śmiać się już nie mogą!