Korab-Brzozowski, Wincenty
Powinowactwo cieni i kwiatów o zmierzchu
Korab-Brzozowski, Stanisław
Kowalska, Dorota
Kowska, Karolina
Rawska, Aneta
Choromańska, Paulina
Niedziałkowska, Marta
Fundacja Nowoczesna Polska
Modernizm
Liryka
Wiersz
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez fundację Nowoczesna Polska z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów Łukasza Jachowicza.
http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/korab-brzozowski-wincenty-powinowactwo-cieni-i-kwiatow
Młoda Polska. Wybór poezyj, oprac. Tadeusz Boy-Żeleński, wyd. drugie, Wydawnictwo Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich, Wrocław 1947
Domena publiczna - Wincenty Brzozowski zm. 1941
2012
xml
text
text
2013-01-15
pol
http://redakcja.wolnelektury.pl/media/dynamic/cover/image/2460.jpg
phill.lister@Flickr, CC BY 2.0
http://redakcja.wolnelektury.pl/cover/image/2460
Zmodernizowano:
- pisownię joty: akacyowe > akacjowe;
- fleksję: poezyj --> poezji (w przypisie).
Zachowano:
- pisownię wielką literą: "Kwiaty", "Kwieciarka", "Cień", a także nazwy kwiatów, ze względu na wydźwięk emocjonalny.
Wincenty Korab-Brzozowski
Powinowactwo cieni i kwiatów o zmierzchuPowinowactwo cieni i kwiatów o zmierzchu --- wiersz ten, zamieszczony w ,,Życiu", odbiegający nastrojową ulotnością skojarzeń od ówczesnych kanonów poezji, wywołał trudne dziś do pojęcia oburzenie krytyki i długi czas zapełniał łamy dzienników, podobnie jak kilka lat wcześniej Cieplarnie Maeterlincka. Oryginał wiersza znajduje się w zbiorze poezji Wincentego
Brzozowskiego Dusza mówiąca.
Przekład z Vincent de Korab (Wincentego Brzozowskiego)
Melancholia, WspomnieniaO, korowody umarłych Cieni/
Wśród wirowań eterów przestrzeni,/
O, płynące kaskady/
Pod zamyślonych iwiwa --- tu w oryginale fr. if: cis (drzewo) [iwa --- gatunek wierzby. Red. WL]. czarne arkady!
O, bez skrzypcowych łkań/
Tańce gwiazd pod oponą niebiosów,/
O, pląsy, pełne migotań i drgań/
Świetlakówświetlak --- świetlik, robaczek świętojański. wśród kwiecia zapomnień i wrzosów!
Kwiaty, KobietaLubisz Kameliekamelia --- kwiat o białych, różowych lub krwistoczerwonych płatkach, symbol m.in. wiecznej miłości.,/
--- OfelioOfelia --- bohaterka Hamleta Williama Szekspira, nieszczęśliwie zakochana w Hamlecie, popada w obłęd i tonie w rzece. W malarstwie wielokrotnie przedstawiana z naręczem kwiatów. Kobieta bardzo krucha, delikatna, słaba psychicznie.?/
Akacjoweakacjowe puchy --- tu: kwiaty o barwie białej, różowej, niekiedy żółtej, kwitnące na drzewie robinii akacjowej, zwanej potocznie akacją; symbol m.in. miłości platonicznej. puchy,/
Czekające na wiatrów podmuchy,/
--- LenoroLenora a. Leonora --- imię m.in. dziewczyny porzuconej przez bohatera Cierpień Młodego Wertera.?/
Na szkarłatach królewskich Lilielilia --- delikatny biały kwiat o mocnym zapachu, symbol m.in. czystych intencji, niewinności.,/
--- AlixAlix --- w oryginale fr.: Alice, tj. Alicja.?/
Tuberozytuberoza --- kwiat o białych lub jasnoróżowych płatkach, o charakterystycznym mocnym, upojnym, słodkim zapachu., co czarem odurzeń tchną,/
--- Ninon
?Lubisz Kamelie, Ofelio? (...) co czarem odurzeń tchną, Ninon? --- Istnieją dwie wersje polskie tego wiersza, różniące się właśnie w treści tej strofy, głównie w doborze kobiecych imion. Francuski oryginał wygląda następująco: Aimez-vous les camélias,/ Ophélia?/ Julia?/ Aimez-vous les acacias/ Languissant au vent sonore,/ Porcia?/ Léonore?/ La tubéreuse au long abandon,/ Ninon?/ Sur la pourpre royale, le lys,/ Alice?
Drugi, obecnie bardziej popularny przekład tego utworu, także autorstwa Stanisława Korab-Brzozowskiego: Lubicie kamelie,/ Ofelie?/ Akacjowe puchy/ Czekające na wiatrów podmuchy,/ Izydoro,/ Lenoro?/ Na szkarłatach królewskich lilie,/ Emilie?/ Tuberozy, co czarem odurzeń tchną,/ Ninon?
O, korowody umarłych Cieni/
--- Ofelia, Lenora, Alix, Ninon ---/
Wśród wirowań eterów przestrzeni,/
O, płynące kaskady/
Pod zamyślonych iw czarne arkady!
Przemijanie, ŚmierćKsiężyca łódź pomyka w dal,/
Unosząc Kwieciarkę w zaświaty ---/
Mróz warzy Kwiaty,/
--- Kamelie, akacje, lilie, tuberozy ---/
Najdroższych Kwiatów jakżeż jej żal!
O, bez skrzypcowych łkań/
Tańce gwiazd pod oponą niebiosów,/
O, pląsy, pełne migotań i drgań/
Świetlaków wśród kwiecia zapomnień i wrzosów!