Antoniewicz, Karol Bołoz
2014-07-07
1923
Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl) na podstawie tekstu dostępnego w serwisie Wikiźródła (http://pl.wikisource.org). Redakcję techniczną wykonała Paulina Choromańska, natomiast korektę utworu ze źródłem wikiskrybowie w ramach projektu Wikiźródła.
xml
http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/antoniewicz-zeglarz
pol
Fundacja Nowoczesna Polska
Domena publiczna - Karol Bołoz Antoniewicz zm. 1852
Karol Bołoz Antoniewicz, Sonety, zeszyt pierwszy, drukiem Józefa Schnaydera, Lwów 1828.
http://pl.wikisource.org/wiki/Sonety_%28Antoniewicz_zeszyt_1%29/%C5%BBeglarz
Sonet
Pozytywizm
Liryka
Żeglarz
text
0.3
http://redakcja.wolnelektury.pl/media/cover/image/15735623500_144b8862f8_o.jpg
Ezabriell Fraser, CC BY-SA 2.0
http://redakcja.wolnelektury.pl/cover/image/4296
Karol Bołoz Antoniewicz
Żeglarz
Des Seufzens Krafft vergeht nicht Stoff zum Seufzen
Young.
Gdy połysk szczęścia dla mnie się rozpłynął,/
Gdy oko z łzami tylko słonce wita,/
A kwiat ostatni, młodości odkwita,/
Czemuż do portu ieszczém nie zawinął?
Kiedym od brzegów oyczystych odpłynął,/
Szczęście mi błysło, w wód czystych, głębinie,/
Ale iak fala, falą pchniętą, ginie,/
Tak i wiek młody, na wieki zaginął!
Xiężyc w wód śrebrnéy kąpie się topieli,/
Gwiazdy, blask leią, na nurty rozchwiane;/
Swiatło na morza przestrzeni rozlane;
Lecz moia dusza, światłości nie dzieli!/
A gdy ięk fali, przerywa tą ciszę,/
Wspomnieniach przeszłości, smutnie się kołyszę!