Eliza Orzeszkowa Z myśli wieczornych Zmiłuj się nad nami! Jako woda uciekająca — życie nasze, jako wątłe skorupy kruche — łodzie nasze, jako kwiaty więdnące — serca nasze, jako ptaki więzione — dusze nasze. Jako światełka, które we mgłach obłędnych Światła szukają — myśli nasze, jako rany, które, tęsknością łaknące, wargi ku dosytowi rozwierają — kochania nasze, jako trzciny, któremi nad wezbraniem wód biegnących wichry miotają — wole nasze, jako gołębie, które pod niebiosami pościg jastrzębi za sobą mają — cnoty nasze. Tyś, Panie! dla wód w wieczność uciekających — ujściem, dla żeglarzy z fal na fale spienione rzucanych — przystanią, dla serc od tęskności we wnętrzu swem omdlałych — winem, dla skrzydeł od bicia w ściany klatek rozbolałych — nadzieją. Zmiłuj się nad nami! Tyś pochodnią — szukającym, lekarzem tym — co chorzy, siłą — w sobie zachwianych, ratunkiem — ściganych. Zmiłuj się nad nami! My prochy liche i przed Wielkością Twoją największy z nas — pyłek maleńki, my ślepcy błądzący i przed Mądrością Twoją najmędrszy z nas krótkowidz jednooki, my z jadem w żyłach urodzeni i przed Dobrocią Twoją najsłodszy z nas — piołun gorzki, my niedolą na sercach piętnowani i przed Szczęśliwością Twoją najszczęśniejszy z nas — nędzarz spłakany. Zmiłuj się nad nami! Tyś Światłem — bez cienia, Kochaniem — bez cierpienia, Potęgą — bez zachwiania, Dobrem — bez skazy. Zmiłuj się nad nami! Wielkość Twa, za krańce stworzonych wszechprzestrzeni — sięga, Mądrość Twa, zmazy do stóp Twych kornie przypadające — przekreśla, Dobroć Twa serca, błagalnie rany swe Tobie ukazujące — ukaja, Litość Twa, nad brzemiona swe po drogach twardych niosącymi — pochylona. Zmiłuj się nad nami! Idziemy, idziemy ku Tobie po falach wód w wieczność biegnących — chwiejący się i niedowidzący, płyniemy; płyniemy ku Tobie na łodziach wątłych, kruchych — błądzący i powracający, wołamy, wołamy ku Tobie z serc zranionych i skrzydeł zmęczonych — łzy i krew roniący, lecimy, lecimy ku Tobie przed wichrami złymi i pościgami jastrzębimi — strwożeni i uciekający. Zmiłuj się nad nami! ----- Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, dostępna jest na stronie wolnelektury.pl. Wersja lektury w opracowaniu merytorycznym i krytycznym (przypisy i motywy) dostępna jest na stronie http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/zmiluj-sie-nad-nami/. Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Wolne Lektury. Wszystkie zasoby Wolnych Lektur możesz swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać pod warunkiem zachowania warunków licencji i zgodnie z Zasadami wykorzystania Wolnych Lektur. Ten utwór jest w domenie publicznej. Wszystkie materiały dodatkowe (przypisy, motywy literackie) są udostępnione na Licencji Wolnej Sztuki 1.3: https://artlibre.org/licence/lal/pl/ Fundacja Wolne Lektury zastrzega sobie prawa do wydania krytycznego zgodnie z art. Art.99(2) Ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Wykorzystując zasoby z Wolnych Lektur, należy pamiętać o zapisach licencji oraz zasadach, które spisaliśmy w Zasadach wykorzystania Wolnych Lektur: https://wolnelektury.pl/info/zasady-wykorzystania/ Zapoznaj się z nimi, zanim udostępnisz dalej nasze książki. Tekst opracowany na podstawie: Eliza Orzeszkowa, Ostatnie nowele, nakład Gebethnera i Wolffa, Warszawa. Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl) na podstawie tekstu dostępnego w serwisie Wikiźródła (http://pl.wikisource.org). Redakcję techniczną wykonała Paulina Choromańska, natomiast korektę utworu ze źródłem wikiskrybowie w ramach projektu Wikiźródła.