Jan Kasprowicz

W ciemności schodzi moja dusza
I



Wierzyłem zawsze w światła moc,
    Władnącą nad mrokami,
A przecież nieraz wiarę tę
    Gorzkimi zlewam łzami.

I wstaje z morza gorzkich łez
    Zjawisko wnet olbrzymie,
Nachyla ku mnie smutną twarz,
    A Rozpacz mu na imię.

Nachyla ku mnie bladą skroń,
    Źrenicą wabi ciemną,
Zamyka w uścisk, ach! i świat
    Zamyka razem ze mną.




-----
Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, dostępna jest na stronie wolnelektury.pl.
Wersja lektury w opracowaniu merytorycznym i krytycznym (przypisy i motywy) dostępna jest na stronie http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/w-ciemnosci-schodzi-moja-dusza-i-wierzylem-zawsze-w-swiatla-moc.

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Nowoczesna Polska.

Ten utwór nie jest objęty majątkowym prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach 3.0 PL (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/).

Tekst opracowany na podstawie: Jan Kasprowicz, Krzak dzikiej róży, Towarzystwo Wydawnicze, Lwów, 1898

Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Aleksandra Sekuła, Olga Sutkowska.