Juliusz Słowacki

Los mię już żaden nie może zatrwożyć…



Los mię już żaden nie może zatrwożyć,
    Jasną do końca mam wybitą drogę,
Ta droga moja — żyć — cierpieć — i tworzyć,
    To wszystko czynię — a więcej nie mogę.

Dawniej miłością różane godziny
    I w zorzach jeszcze jaśniejsze pochodnie;
Dzisiaj, przy schyłku dnia, ważniejsze czyny,
    Wielkie i smętne, jak słońce zachodnie.

Na nich się zegar życia zastanowi
    I puści ducha-skowronka w otchłanie,
Pomóżże, Boże, temu skowronkowi,
    Niech wesół leci — niech wysoko stanie.

A raczej powiem — gdy się żywot zmierzcha,
    Dusza-jaskółka daleko od ziemi,
Pomóż jaskółce, co mi z oczu pierzcha
    Z oczkami w światło rozweselonemi.




-----
Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, dostępna jest na stronie wolnelektury.pl.
Wersja lektury w opracowaniu merytorycznym i krytycznym (przypisy i motywy) dostępna jest na stronie http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/los-mie-juz-zaden-nie-moze-zatrwozyc.

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Nowoczesna Polska.

Ten utwór nie jest objęty majątkowym prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach 3.0 PL (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/).

Tekst opracowany na podstawie: Juliusz Słowacki, Dzieła Juliusza Słowackiego. Pierwsze krytyczne wydanie zbiorowe, t. I., Wiersze drobne, wyd. Bronisław Gubrynowicz, Lwów 1909

Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Marta Niedziałkowska, Aleksandra Sekuła.