Max Jacob

Quimper
tłum. Napierski Stefan



O, nowe pisma moje! Chcę, by pokonały
Niebiosa! Poeta, wierny snowi swemu nie do wiary,
I w Muzy swej wytrwałej wprzężony ramiona,
Pisze na lazurowej podszewce raju.
Urocze Quimper, gniazdo mojego dzieciństwa,
Bluszczem, wiązami, całe skałami owite,
Spójrz na to, co z wysiłkiem czułym twojemu obliczu
Daję w ofierze: lustro z ostokrzewów i buków w półkole,
Osty i buki, kryjące gry nasze, swawole,
Z przerwą wytchnienia w ciasnej dolince;
Mchom powierzywszy szkolny mój tornister,
Tam z kolegami wyprawiałem zbytki!
Matka, albo służąca, wsparta o listowie,
Haftowała, gawędząc, lub cerowała skarpetki,
Zbocza nie lękająca się zbytnio parowu,
Gdyż drzewa wysadzone ochraniały kroki.
Od dołu aż do góry listowie głębokie.
Ułamki cienia i słońca kawały,
Oto bielizna wieje na szpalerze,
Stado: starucha o kiju go strzeże.
My, wyżły omszonej ziemi,
Goniliśmy przez buków korytarze białych,
Najeżone niekiedy w gałązek wachlarze.
W dole Odeta o mostach z żelaza licznych
Płynęła, gardło wiecznie płukająca.
Na tarczy błyskającej rzeki rozpostarty,
Lubiłem poprzez drzew oglądać palce,
Policzki wielkiego żaglowca, złocone od słońca,
Podczas gdy u stóp naszych, wzlatując spod krzaków,
Trójmasztowce cienkie i ciężkie o Bogu rozmyślać kazały.
Wielką literą piszę dwie nasze dzwonnice,
Okwiecone, we wstęgach, pełne krzyku ptaków,
Pośrodku muszli stopnie na wieżycę,
Białości, noce, zakątki i nagłe wiatru powiewy,
To było jak inicjał! Wraz z paryżanami
Trwożyliśmy wasze belki, o, wielkie organy!
Pan Jezus mieszka w dole. To była tiara,
Szczyt, latarnia morska, przez archanioły
Podtrzymywana oburącz już od wieków wieka.
Toleruje się laskę i nogę wszelkiego człowieka,
Dolina zaś byłaby równa odwróconemu dzwonu,
Gdyby nie grube kasztany i dwadzieścia pięć mostów z żelazo-betonu.




-----
Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, dostępna jest na stronie wolnelektury.pl.
Wersja lektury w opracowaniu merytorycznym i krytycznym (przypisy i motywy) dostępna jest na stronie http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/jacob-quimper/.

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Wolne Lektury.

Wszystkie zasoby Wolnych Lektur możesz swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać pod warunkiem zachowania warunków licencji i zgodnie z Zasadami wykorzystania Wolnych Lektur.
Ten utwór jest w domenie publicznej.
Wszystkie materiały dodatkowe (przypisy, motywy literackie) są udostępnione na Licencji Wolnej Sztuki 1.3: https://artlibre.org/licence/lal/pl/
Fundacja Wolne Lektury zastrzega sobie prawa do wydania krytycznego zgodnie z art. Art.99(2) Ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.
Wykorzystując zasoby z Wolnych Lektur, należy pamiętać o zapisach licencji oraz zasadach, które spisaliśmy w Zasadach wykorzystania Wolnych Lektur: https://wolnelektury.pl/info/zasady-wykorzystania/
Zapoznaj się z nimi, zanim udostępnisz dalej nasze książki.

Tekst opracowany na podstawie: Stefan Napierski, Od Baudelaire'a do nadrealistów. Przekłady i szkice z nowoczesnej literatury francuskiej, Gebethner i Wolff, Warszawa 1933

Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska

Publikacja  zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Śląską Bibliotekę Cyfrową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BŚ. Utwór powstał w ramach "Planu współpracy z Polonią i Polakami za granicą w 2014 roku" realizowanego za pośrednictwem MSZ w roku 2014. Zezwala się na dowolne wykorzystanie utworu, pod warunkiem zachowania ww. informacji, w tym informacji o stosowanej licencji, o posiadaczach praw oraz o "Planie współpracy z Polonią i Polakami za granicą w 2014 r.".

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Katarzyna Dug, Wojciech Kotwica, Marta Niedziałkowska.