- Ur.
- 12/24 października 1843 w Nowobiełgorodzie
- Zm.
- 23 sierpnia 1902 w Strzałkowie
- Najważniejsze dzieła:
- Sielanka rzymska – przed kąpielą (1885-89), Sąd Parysa. Pantomima na tarasie pałacu rzymskiego dostojnika (1892), Dirce chrześcijańska (1897), Kurtyna teatru krakowskiego (1893/1902)
Pochodzący z rodziny ziemiańskiej artysta miał bardzo szerokie, międzynarodowe wykształcenie. Ukończył wydział fizyczno-matematyczny w Charkowie, Akademię Sztuk Pięknych w Petersburgu, akademię Piloty'ego w Monachium. Był również członkiem Akademii św. Łukasza w Rzymie, akademii w Berlinie, Sztokholmie, Paryżu i Turynie. W 1873 r. zamieszkał na stałe w Rzymie, utrzymując ścisłe kontakty z największymi światowymi salonami artystycznymi. Jego twórczość wpisywała się w nurt klasycyzującego akademizmu. Podejmował tematy mitologiczne, zaczerpnięte z historii antycznej, szczególnie obrazy z życia pierwszych chrześcijan, monumentalne pejzaże, sceny idylliczne, religijne i rodzajowe. W swoich płótnach wykazywał szczególną wrażliwość na światło i barwy w obrazie, tworząc wielkoformatowe, dekoracyjne płótna o bardzo bogatym i trafiającym w gusta europejskiej publiczności klasycznym stylu akademickim. Cieszył się uznaniem jako artysta, poważaniem i finansowym powodzeniem. Na starość sprowadził się z powrotem do Polski, osiedlił się w dworku w Strzałkowie i tam dożył ostatnich swoich dni. Kolekcja zbiorów i pamiątek artysty wraz z wieloma jego pracami zapoczątkowały zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie.
