Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 470 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Maria Konopnicka
Ach, ta przecudna, cicha łąka...
Adam Mickiewicz
Dziady, część III
Adam Mickiewicz
Oleszkiewicz
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Molière (Molier)
Świętoszek
Icchok Lejb Perec
Opowiadania chasydzkie i ludowe
Pewnego razu zachciało się szatanowi przejrzeć księgę, w której zawarte są dane obciążające konto każdego...
François Rabelais
Gargantua i Pantagruel
Miałem iść kusić tych hyclów Pozwańców, krętaczy procesowych, szalbierzy notariuszów, adwokatów siedzących na dwóch stołkach...
Fryderyk Schiller
Dziewica Orleańska
Mikołaj Sęp Szarzyński
Sonet IV (O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem)
Motyw: Szatan
Jako personifikacja zła, odwieczny wróg Boga i pierwszy buntownik, upadły anioł oraz kusiciel — ta symboliczna postać wywodzi się z Biblii. Występuje tam zarówno w Księdze Rodzaju jako ten, który przyczynił się do popełnienia grzechu pierworodnego przez pierwszego człowieka, a przez to spowodował upadek rodzaju ludzkiego; w Księdze Hioba jest stroną w zakładzie z Bogiem o wierność Hioba (analogiczną rolę odegra Mefistofeles w Fauście Goethego); w Ewangelii jest kusicielem nękającym Jezusa na pustyni. Postać szatana pojawia się na kartach literatury tam, gdzie podejmowany jest problem teodycei (a więc obecności zła w świecie stworzonym przez Boga, będącego wszak uosobieniem dobra) — podejmowali go twórcy romantyczni (począwszy od Byrona), moderniści i autorzy współcześni.