Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Horacy, Wybrane utwory
 
Horacy, Wybrane utwory, Ars Poetica

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Wybór tekstów Horacego to zbiór najsłynniejszych utworów wybitego poety rzymskiego, przetłumaczonych przez polskich pisarzy, m.in. Jana Kochanowskiego, Henryka Sienkiewicza, Marcelego Mottę, Lucjana Siemieńskiego czy współczesnego poetę Pawła Kozioła. Kunszt poetycki każdego z twórców pozwala im osadzać utwory dawnego liryka we własnej epoce, nie zatracając przy tym przekazu starożytnego mistrza.

Pieśni Horacego dotyczą wielu tematów — od głębokich refleksji po troski i uciechy życia codziennego. Poeta zostawia szereg rad i zasad dla swoich przyszłych naśladowców w sztuce, poucza młodych, skupia się na nieuchronności losu i śmierci. Z drugiej strony zaś opowiada o bitwach i biesiadach, nie stroni także od tematyki romansowej, a nawet erotycznej. W utworach nierzadko zwraca się także do przyjaciół, wspominając minione lata, ale także wysławia ich cnoty.

Sam autor uznany jest za najwybitniejszego — obok Wergiliusza — poetę swoich czasów (I wiek p.n.e.).

Wśród utworów znajdują się teksty omawiane na zajęciach z języka polskiego, np. Ars poetica (List do Pizonów), Pieśń I, 14 (Do Rzeczypospolitej) czy Pieśń II, 20 (Do Mecenasa), znana przede wszystkim w tłumaczeniu Jana Kochanowskiego.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Horacy
Horacy (fragment), il. Adalbert von Roessler (1853–1922), domena publiczna

Horacy

Ur.
8 grudnia 65 p.n.e. w Wenuzji
Zm.
27 listopada 8 p.n.e.
Najważniejsze dzieła:
Pieśni (Ody), Satyry, Listy (w tym List do Pizonów, czyli Sztuka poetycka)

Poeta rzymski, specjalizujący się w liryce i satyrach. Syn przedsiębiorczego wyzwoleńca – jego ojciec zdołał nie tylko wykupić się z niewoli, lecz także przenieść się wraz z rodziną z Apulii do Rzymu. Horacy pobierał nauki najpierw najpierw tam, a potem w Atenach, gdzie w roku 44 p.n.e. przyłączył się do armii Brutusa, walczącego w wojnie domowej przeciw Oktawianowi Augustowi. W roku 42 p.n.e. uczestniczył w bitwie pod Filippi, z której ratował się ucieczką, o czym wspomina w jednej z pieśni. Po powrocie do Rzymu ułaskawiony w ramach amnestii, stracił jednak majątek. Przez jakiś czas pracował w charakterze skryby. Od roku 38 p.n.e. znajdował się pod opieką Gajusza Cilniusza Mecenasa, polityka i doradcy Oktawiana Augusta. W roku 33 lub 32 p.n.e. obdarowany przez Mecenasa niewielką posiadłością Sabinum.
Większość powyższych informacji znajduje odbicie w poezji Horacego, można zatem uznać jego twórczość za jeden z najdawniejszych wzorców liryki osobistej. Na tym jednak nie kończy się prekursorska rola poety. Przez wiele stuleci znajdowano w jego twórczości wzory dla liryki filozoficznej, dla poetyckiej wypowiedzi na tematy polityczne, a nawet dla tekstów kodyfikujących dawną teorię literatury (De arte poetica). Na gruncie polskim naśladowcą Horacego był Jan Kochanowski, który Horacemu zawdzięcza m.in. filozoficzną, stoicką podbudowę swoich wierszy. Horacjańskie nawiązania można jednak znaleźć też u Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego (często w incipitach jego wierszy) czy w sławnej w Europie łacińskiej twórczości jezuity Macieja Kazimierza Sarbiewskiego. Przekładów dokonywali m.in. Adam Asnyk, Henryk Sienkiewicz, Julian Tuwim czy Adam Ważyk. O ogólnoeuropejskim oddziaływaniu poezji Horacego zaświadcza natomiast choćby twórczość Pierre’a Ronsarda.
Zasadniczymi osiągnięciami Horacego było przeszczepienie na grunt rzymski wzorców liryki greckiej (o czym sam poeta z dumą wypowiada się w pieśni Do Melpomeny, znanej pod incipitem Exegi monumentum), innowacje rytmiczne i przede wszystkim zakres tematyczny twórczości.