- Other:
- Akt
- Alegoria
- Autoportret
- Epitafium
- Ikona
- Krucyfiks
- Madonna z dzieciątkiem
- Malarstwo historyczne
- Malarstwo religijne
- Marina
- Martwa natura
- Matka Boska z Dzieciątkiem
- Nokturn
- Obraz
- Odznaczenie
- Ołtarz
- Ołtarz skrzydłowy
- Panorama
- Pejzaż
- Pejzaż miejski
- Personifikacja
- Pieta
- Pomnik
- Portret alegoryczny
- Portret konny
- Portret reprezentacyjny
- Portret trumienny
- Portret zbiorowy
- Przedstawienie świętych
- Realizm
- Scena alegoryczna
- Scena batalistyczna
- Scena batalistyczne
- Scena historyczna
- Scena mitologiczna
- Scena religijna
- Scena rodzajowa
- Scena symboliczna
- Sielanka
- Sztafaż
- Weduta
- Wnętrze
- Malarstwo X
- Kwiaty X
Motif: Kwiaty
Wśród roślin wyróżniliśmy tę kategorię ze względu na wyraźną odrębność oraz częstość występowania. Kwiaty, może ze względu na swą urodę — olśniewającą a krótkotrwałą — łączą się najczęściej z wątkami miłosnymi i są wykorzystywane jako metafora uczucia albo kochanki. Zbieranie kwiatów staje się zajęciem Wertera zakochanego w cudzej żonie. Kwietną otoczkę ma postać Ofelii w Hamlecie (por. też obraz Ofelia Millais'go). Kwiaty pojawiają się ponadto w scenach misteryjnych (por. Widzenie Ewy w Dziadach Mickiewicza), często towarzyszą też szaleńcom (jednego z umajonych szaleńców spotkać można w Cierpieniach młodego Wertera Goethego).
Author: Olga Boznańska
- Ur.
- 15 kwietnia 1865 w Krakowie
- Zm.
- 26 października a. 5 grudnia 1940 w Paryżu
- Najważniejsze dzieła:
- Imieniny babuni (1889), Portret malarza Pawła Naumena (1983), Dziewczynka z chryzantemami (1894), Portret panny Dygat (1903)
Jedna z pierwszych polskich malarek rozpoznanych na arenie międzynarodowej. Jako kobieta nie mogła studiować w Szkole Sztuk Pięknych. W 1886 skończyła kursy artystyczne przy Muzeum Techniczno-Przemysłowym w Krakowie, gdzie była uczennicą Kazimierza Pochwalskiego i Antoniego Piotrowskiego. W tym samym roku wyjechała do Monachium, ale i tam nie miała wstępu do Akademii Sztuk Pięknych. Kontynuowała naukę w prywatnych, monachijskich szkołach. W 1895 r. berlińskie czasopismo „Bazar” uznało Boznańską za jedną z dwudziestu najwybitniejszych malarek w Europie. Już w trzy lata później objęła kierownictwo szkoły malarskiej T. Hummlera w Monachium. Odniosła liczne sukcesy, była nagradzana i wyróżniana na salonach między innymi w Monachium, Paryżu i Londynie. Od 1898 mieszkała w Paryżu, była członkinią Societe National des Beaux Arts. Wystawiała obok największych impresjonistów: Clauda Moneta, Augusta Renoira. Ze względu na odmienną paletę barw, stosunek do natury i tematykę malarską nie można wpisywać twórczości artystki w nurt impresjonistyczny. W swoim charakterystycznym stylu malarskim Boznańska operowała przede wszystkim wibrującą plamą, rozmytym konturem, zgaszonymi barwami. Jej pełne prawdy psychologicznej portrety i autoportrety, martwe natury i widoki pracowni są zarówno istotnym punktem w europejskiej historii sztuki jak i w historii emancypacji kobiet.