- Ur.
- 22 września 1850 w Lublinie
- Zm.
- 14 stycznia 1911 w Monachium
- Najważniejsze dzieła:
- Wnętrze zakrystii – Silentium (ok. 1872), Pogrzeb Julii (1874), Martwa natura z czaplą (1889), Portret Stanisława Czachórskiego (ok. 1892), Dama w liliowej sukni (1903)
Jeden z czołowych przedstawicieli polskiego malarstwa akademickiego i tzw. szkoły monachijskiej. Ukończył Klasę Rysunkową w Warszawie, a następnie w Dreźnie i w latach 1869-73 Akademię Sztuk Pięknych w Monachium, której kilka lat później, został honorowym profesorem. Zgodnie z panującymi wśród akademików zwyczajami odbył „Grand Tour”, podróż formacyjną po Włoszech i Francji, w celu poznania europejskiej tradycji malarstwa. Był malarzem scen rodzajowych, wnikliwym portrecistą, autorem martwych natur i obrazów o tematyce szekspirowskiej. W jego malarstwie dominują portrety zamożnych kobiet, wykonywane na zamówienie, wielkoformatowe i dekoracyjne płótna. Czachórskiego
wyróżniał niemal fotograficzny realizm przedstawianych scen, które były bardzo szeroko i chętnie zamawiane.
