Edward Wittig

Ur.

22 września 1879 w Warszawie

Zm.

3 marca 1941 w Warszawie

Najważniejsze dzieła:

Ewa, rzeźba w Parku Ujazdowskim w Warszawie (1911); Walka, grupa rzeźbiarska (1916); Pomnik Lotnika w Warszawie (1932); Nagrobek Jana Wojsznar-Opielińskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (1926); Pomnik Juliusza Słowackiego w Warszawie (1932)

Rzeźbiarz, członek grupy artystycznej „Rytm”, członek Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka". Student Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu pod kierunkiem J. Tautenheima (1897-1900) oraz w École des Beaux-Arts w Paryżu, w pracowni M. Jouvray, uczennicy Auguste Rodina i Luciena Schnegga. W okresie 1914-1920 był profesorem Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Politechniki Warszawskiej. We wczesnym okresie tworzył rzeźby o tematyce symbolicznej, wykazujące pewne wpływy Auguste Rodina. Później skłonił się ku mocnym kontrastom jasno rozgraniczonych brył, by ok. 1910 roku poddać się ogólnoeuropejskiej tendencji stanowiącej reakcję na rodinizm w rzeźbie. Forma jego prac stała się monumentalna a zarazem uproszczona, wyzbyta z wszelkich detali i niuansów modelunku.