Tag

HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept

{
    "name": "Poetka",
    "url": "https://wolnelektury.pl/katalog/motyw/poetka/",
    "sort_key": "poetka",
    "description": "<p>\r\nPostanowiliśmy odróżnić poetkę od poety, ponieważ rozumienie roli poety, szczególnie w swym szumnym romantycznym wcieleniu, kontrastuje z kondycją <b>kobiet</b> poetek. W polskiej literaturze warto wskazać trzy postaci symptomatyczne: mityczną Safonę, niedoszłą „Safo słowieńską” (jak o swej zmarłej córeczce pisał Kochanowski) oraz Marię, żonę hrabiego Henryka w <i>Nie-Boskiej komedii</i>. Ta ostatnia ukazana jest jako naśladowniczka swego męża-poety, która z powodu nadmiernego wysilenia duchowego i umysłowego postradała rozum. W wieszczym uniesieniu wypowiada ona jednak wizję „rewolucji wszechświatowej” (mówiącej o tym, „co by było, gdyby Bóg oszalał” i porzucił trud zbawienia ludzi); natomiast po śmierci (będącej również efektem zbytniego natężenia sił podczas wizji) towarzyszy swemu synowi śpiewając mu z <b>zaświatów</b> wierszowane piosenki i kształcąc go na rasowego poetę romantycznego, mającego dar jasnowidzenia. Mityczność wzorca poetki, sugerowane zagrożenie przedwczesną śmiercią, czy nieuchronnym wręcz szaleństwem oraz uwikłanie w role <b>córki</b>, <b>żony</b> i <b>matki</b> — te właśnie cechy poetki jako typu postaci należałoby przyjąć za warte interpretacji. <br>\r\n\r\n</p>",
    "description_pl": "<p>\r\nPostanowiliśmy odróżnić poetkę od poety, ponieważ rozumienie roli poety, szczególnie w swym szumnym romantycznym wcieleniu, kontrastuje z kondycją <b>kobiet</b> poetek. W polskiej literaturze warto wskazać trzy postaci symptomatyczne: mityczną Safonę, niedoszłą „Safo słowieńską” (jak o swej zmarłej córeczce pisał Kochanowski) oraz Marię, żonę hrabiego Henryka w <i>Nie-Boskiej komedii</i>. Ta ostatnia ukazana jest jako naśladowniczka swego męża-poety, która z powodu nadmiernego wysilenia duchowego i umysłowego postradała rozum. W wieszczym uniesieniu wypowiada ona jednak wizję „rewolucji wszechświatowej” (mówiącej o tym, „co by było, gdyby Bóg oszalał” i porzucił trud zbawienia ludzi); natomiast po śmierci (będącej również efektem zbytniego natężenia sił podczas wizji) towarzyszy swemu synowi śpiewając mu z <b>zaświatów</b> wierszowane piosenki i kształcąc go na rasowego poetę romantycznego, mającego dar jasnowidzenia. Mityczność wzorca poetki, sugerowane zagrożenie przedwczesną śmiercią, czy nieuchronnym wręcz szaleństwem oraz uwikłanie w role <b>córki</b>, <b>żony</b> i <b>matki</b> — te właśnie cechy poetki jako typu postaci należałoby przyjąć za warte interpretacji. <br>\r\n\r\n</p>",
    "plural": "",
    "genre_epoch_specific": false,
    "adjective_feminine_singular": "",
    "adjective_nonmasculine_plural": "",
    "genitive": "",
    "collective_noun": ""
}