GET /api/themes/ofiara/?format=api
HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Ofiara",
"url": "https://wolnelektury.pl/katalog/motyw/ofiara/",
"sort_key": "ofiara",
"description": "<p>\r\nW polskiej literaturze często pojawia się temat ofiary rozumianej jako wartość chrześcijańska. Z tego pojęcia wyrasta romantyczne wyobrażenie ofiary jako warunku odkupienia i odrodzenia Polski. W tym kontekście motyw ofiary jest bliski motywowi <b>odrodzenie przez grób</b>. Znajdziemy go w tej postaci np. w <i>III cz. Dziadów</i>, <i>Grobie Agamemnona</i> czy <i>Kordianie</i>. O <b>ofierze krwi</b> mówiło się u nas najczęściej w kontekście kolejnych <b>powstań</b> narodowych. Często wiązało się to z dyskusją na temat sensu ofiary — czy jest ona potrzebna czy też daremna? W systemie genezyjskim Słowackiego ofiara jest motorem dziejów i kołem zamachowym ewolucji, a odrodzenie dokonuje się przez <b>poświęcenie</b> i przelanie <b>krwi</b>. Ofiara wiąże się często z wewnętrzną <b>przemianą</b>. <br>\r\n\r\nSą również nie tak wzniosłe może, ale ważne przykłady ponoszenia ofiary. Zdarzają się mianowicie sytuacje, które mówią o szczodrobliwości jako wielkiej zalecie <b>serca</b> — np. Kuba w <i>Chłopach</i> przynosi ofiarę dla księdza, a następnie składa ofiarę podczas mszy. <br>\r\nTrzeba wreszcie zwrócić uwagę na sytuację <b>osoby</b> przeznaczonej na ofiarę. Mamy wtedy do czynienia z ofiarą niekoniecznie dobrowolną, choć często mającej przynieść korzyść jakiejś społeczności, która domagać się może spełnienia ofiary wbrew woli tego, kto ma być złożony w ofierze. Przykładami klasycznymi są tu Ifigenia i Izaak, przeznaczeni na ofiary przez swych ojców w imię przychylności bogów.<br>\r\n</p>",
"description_pl": "<p>\r\nW polskiej literaturze często pojawia się temat ofiary rozumianej jako wartość chrześcijańska. Z tego pojęcia wyrasta romantyczne wyobrażenie ofiary jako warunku odkupienia i odrodzenia Polski. W tym kontekście motyw ofiary jest bliski motywowi <b>odrodzenie przez grób</b>. Znajdziemy go w tej postaci np. w <i>III cz. Dziadów</i>, <i>Grobie Agamemnona</i> czy <i>Kordianie</i>. O <b>ofierze krwi</b> mówiło się u nas najczęściej w kontekście kolejnych <b>powstań</b> narodowych. Często wiązało się to z dyskusją na temat sensu ofiary — czy jest ona potrzebna czy też daremna? W systemie genezyjskim Słowackiego ofiara jest motorem dziejów i kołem zamachowym ewolucji, a odrodzenie dokonuje się przez <b>poświęcenie</b> i przelanie <b>krwi</b>. Ofiara wiąże się często z wewnętrzną <b>przemianą</b>. <br>\r\n\r\nSą również nie tak wzniosłe może, ale ważne przykłady ponoszenia ofiary. Zdarzają się mianowicie sytuacje, które mówią o szczodrobliwości jako wielkiej zalecie <b>serca</b> — np. Kuba w <i>Chłopach</i> przynosi ofiarę dla księdza, a następnie składa ofiarę podczas mszy. <br>\r\nTrzeba wreszcie zwrócić uwagę na sytuację <b>osoby</b> przeznaczonej na ofiarę. Mamy wtedy do czynienia z ofiarą niekoniecznie dobrowolną, choć często mającej przynieść korzyść jakiejś społeczności, która domagać się może spełnienia ofiary wbrew woli tego, kto ma być złożony w ofierze. Przykładami klasycznymi są tu Ifigenia i Izaak, przeznaczeni na ofiary przez swych ojców w imię przychylności bogów.<br>\r\n</p>",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "",
"collective_noun": ""
}