Tadeusz Boy-Żeleński

Piosenki „Zielonego Balonika”
Zielony Balonik — Muzeum Narodowemu



hołd jubileuszowy, połączony z ukonstytuowaniem sal Jana Michalika jako XXII-ej filii tegoż Muzeum

Nuta: La Mattchiche

Dość było w Polsce gratów
    Od antenatów,
Lecz się walały w kątku
    Tak bez porządku —
Ażeśmy zbrzydli Bogu
    Bez katalogu,
Więc zesłał nową erę,
    Dał nam Koperę.

Dyrektor nie dla formy
    Wszczyna reformy,
Sprężysty chociaż słodki
    Zmienia gablotki,
Heblują się deszczułki
    Na nowe półki,
W wielki dzwon bije *On*
    Sztuce polskiej wznosi tron.

Najwięcej pożarł cyfer
    Sam kaloryfer,
Pozycja też nie cienka
    Schludna łazienka;
Jest wszystko od A do Zet:
    Angielski klozet;
Są także, z ludzkiej łaski,
    Jakieś obrazki.

/ Z demonstracjami i projekcjami świetlnymi. /

Są skarby w tej kolekcji
    Na wszystkie gusta:
Jest urna aż z elekcji
    Króla Augusta;
Choć inni znawcy sądzą
    (Może i błądzą),
Że ją miał Leszek biały,
    Kiedy był mały.

Są różne fotografie
    I etnografie,
Kamienie, co przetrwały
    Z lat dawnej chwały;
Są bijące zegary,
    Cenne puchary,
Co kto ma, niechaj da,
    Niech skarbnica rośnie ta.

Śpiewajmy więc Te Deum:
    Mamy Muzeum,
Co już ćwierć wieku całe
    Porasta w chwałę;
Dziś doszło do zenitu
    Swojego bytu:
Dalej więc, wznieśmy krzyk
    Na zdrowie mu — A… a psik!

    Słowiański świat
    Dziś krzyczy mu: wiwat!
    Niech nam sto lat
    Do grata zbiera grat!

Więc schodzą bratnie nacje
    Się na kolację:
Jedzą pieczeń cielęcą,
    Dzień wielki święcą;
Muzyka rżnie od ucha
    Z Wesołej wdówki,
Radcy pchają do brzucha
    I kropią mówki.

Potem wydaje festyn
    Czynciel Celestyn
Na wiekopomnym dachu
    Swojego gmachu,
A w końcu Jan Michalik
    Wyprawia balik:
Swoich sal wręcza klucz,
    Łzy mu słodkie ciekną z ócz.

— Ten pokój pan opustosz:
    Tu będzie kustosz;
Tam w sieni będzie stało
    Dwóch woźnych z pałą;
Trochę się to zagraci,
    Czechów sie sprosi,
Potem Szukiewicz Maciej
    Odczyt wygłosi.

    Więc wznieśmy krzyk:
    Niech żyje Michalik!
    Handelek znikł,
    A filia wstaje w mig…

Po filii filia rośnie
    Jak długi Kraków;
Witają je radośnie
    Serca Polaków:
Aż ta stolica cała
    Wreszcie się stała
Z rozkwitem nowej ery
    Filią Kopery.

Przechodniów już nie straszy
    Policjant groźny,
Stolicy strzeże naszej
    Uprzejmy woźny:
Prezydent abdykuje,
    Rządy sprawuje
Przebrany Pagaczewski
    W mundur niebieski.

    I — Boże daj,
    Przemieni cały kraj
    W antyków raj.
    Jemu w to tylko graj!

Więc pierś okrzykiem wzbiera:
    Wiwat Kopera!
Niech długo nam gromadzi,
    Spisuje, ładzi,
Skupuje, segreguje,
    Kataloguje,
A gdy kto, za lat sto,
    Znów odwiedzi cudo to:

/ Z demonstracjami i projekcjami świetlnymi!! Sensacyjnie!! /

Dyrektor z twarzą słodką
    Prowadzi gości,
Gdzie wiszą za gablotką
    Malarzy kości;
Ostatnie to zabytki
    Tej rasy brzydkiej.
Z głodu zdechł — trudno, ech!
    Taki widać miał już pech!

Śpiewajmy więc Te Deum:
    Mamy Muzeum!
Niech znów przez wieki całe
    Porasta w chwałę;
*Obrazów zakupami*
    *Niech się nie splami*,
A dojdzie do zenitu
    Swego rozkwitu!

    I cały świat
    Wykrzyknie mu: wiwat!
    Niech setki lat
    Do grata zbiera grat!

Pisane w r. 1909.




-----
Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, dostępna jest na stronie wolnelektury.pl.
Wersja lektury w opracowaniu merytorycznym i krytycznym (przypisy i motywy) dostępna jest na stronie http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/slowka-zbior-piosenki-zb-zielony-balonik-muzeum-narodowemu.

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Wolne Lektury.

Wszystkie zasoby Wolnych Lektur możesz swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać pod warunkiem zachowania warunków licencji i zgodnie z Zasadami wykorzystania Wolnych Lektur.
Ten utwór jest w domenie publicznej.
Wszystkie materiały dodatkowe (przypisy, motywy literackie) są udostępnione na Licencji Wolnej Sztuki 1.3: https://artlibre.org/licence/lal/pl/
Fundacja Wolne Lektury zastrzega sobie prawa do wydania krytycznego zgodnie z art. Art.99(2) Ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.
Wykorzystując zasoby z Wolnych Lektur, należy pamiętać o zapisach licencji oraz zasadach, które spisaliśmy w Zasadach wykorzystania Wolnych Lektur: https://wolnelektury.pl/info/zasady-wykorzystania/
Zapoznaj się z nimi, zanim udostępnisz dalej nasze książki.

Tekst opracowany na podstawie: Tadeusz  Boy-Żeleński,  Słówka: zbiór wierszy i piosenek, nakł. Księgarnia Polska  B.  Połonieckiego, Lwów; wyd. E. Wende, Warszawa 1913

Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska

Publikacja  zrealizowana  w  ramach  projektu  Wolne  Lektury  (http://wolnelektury.pl).  Reprodukcja  cyfrowa  wykonana  przez  Bibliotekę Narodową z egzemplarza  pochodzącego  ze  zbiorów BN.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Dorota Kowalska, Marta Niedziałkowska.