literature
Antoni
Lange
I. Rupa
2000
pol
Marta
Niedziałkowska
Wojciech
Kotwica
Paulina
Choromańska
Paulina
Ołtusek
book2fb2
2013-06-03
http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/lange-sonety-wedyckie-rupa
0
Fundacja Nowoczesna Polska
Antoni Lange
Sonety wedyckie[1]
I. Rupa[2]
(Stan kamienny)
Utwór opracowany został w ramach projektu
Wolne Lektury
przez fundację
Nowoczesna Polska.
Duch nasz dziecięcy — prawi mędrzec boży —
W jutrznianych[3] wieków zamgławne przedednie
Trwał połączony w niepodzielną jednię
Z nieświadomością żywiołowych zworzy[4].
I, gdy mu padał w źrenice blask zorzy,
On stał jak martwe, niebytu sąsiednie,
Głazu urwisko i roił bezwiednie,
Że jego własne oko promień tworzy.
I we mgle owej pierwotnej ciemnicy
Pozostawając, nie znał tej granicy,
Która obrazy jego duszy sennej
Od ram natury dzieli wiecznym działem,
Lecz jednym duchem czuł się z nią i ciałem —
I był sam sobie obcy, bezimienny.
wedycki — wedyjski; staroindyjski język, z którego wywodzi się sanskryt klasyczny; nawiązujący do Wed, staroindyjskich tekstów sakralnych. Wedyzm: najstarsza forma hinduizmu; najdawniejsza indyjska religia. [przypis edytorski]
rupa, rūpa — w buddyzmie i hinduizmie: cielesność, forma, materia. [przypis edytorski]
jutrzniany (daw.) — poranny. [przypis edytorski]
zwora (daw.) — połączenie; element łączący. [przypis edytorski]